Βιβλία ζεστής (!) φαντασίας

Δηλαδή τα cosy fantasy που όμως μου μεταφράζει το "cosy" ως ζεστό, ευχάριστο, άνετο και αναπαυτικό, αλλά θα έβγαινε πολύ μεγάλος ο τίτλος. Επίσης δεν είμαι σίγουρη πως αποδίδεται ακριβώς στα ελληνικά ο όρος "cosy". Θα τα περιέγραφα ως ιστορίες που σε κάνουν να νιώθεις πως πίνεις μια νόστιμη ζεστή σοκολάτα σε ένα σπίτι στο βουνό μέσα στα χιόνια, ενώ κάθεσαι μπροστά σε ένα τζάκι σε μια άνετη πολυθρόνα σκεπασμένος με μια αφράτη κουβέρτα, με τον ήχο του χιονιού να πέφτει και απαλή τζαζ να παίζει κάπου στο βάθος. ΑΥΤΟ το συναίσθημα τελοσπάντων. Αλλά με δράκους.

Την υποκατηγορία των cosy fantasy βιβλίων ανάμεσα στα υπόλοιπα βιβλία φαντασίας την ανακάλυψα πολύ πρόσφατα, ίσως και να είναι πολύ πρόσφατη όντως, αν και τέτοια βιβλία υπήρχαν από πάντα. Τα Χάρι Πότερ, για παράδειγμα θα τα έβαζα σε αυτήν, γιατί και μόνο η ατμόσφαιρα του Χόγκουαρτς, ακόμη και απλά η αίσθηση πως είσαι εκεί χωρίς καν να συμβαίνει κάτι το συνταρακτικό, με έκανε να νιώθω πάντα υπέροχα. Τα βιβλία των Κρεστόμανσι επίσης είναι 100% cosy βιβλία φαντασίας. Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα cosy fantasy βιβλία βλέπω πως προέρχονται από την λοάτκι κοινότητα και ανήκουν σε αυτήν, ίσως γιατί μοιάζουν με μια ζεστή αγκαλιά, ίσως γιατί τα λοάτκι άτομα έχουν ανάγκη από αυτήν ακριβώς τη ζεστή αγκαλιά (στέλνω αγκαλιές σε όλα τα λοάτκι άτομα που ξέρω! Που είστε όλα υπερφοβερά!).

Πέρα από τα παραπάνω, σου βάζω εδώ μερικά ακόμη σχετικά, κάποια μεταφρασμένα και κάποια όχι, από αυτό το αγαπημένο είδος, κάποια που έχω διαβάσει και κάποια άλλα που θέλω πολύ. Η μετάφραση στις περιλήψεις των ξενόγλωσσων έχει γίνει από εμένα, την ερασιτέχνη μεταφράστρια/συντάκτρια/γραφίστρια/προγραμματίστρια/υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της Χώρας των Βιβλίων!

Ο Λάινους Μπέικερ είναι ένας πολύ τυπικός υπάλληλος στο Τμήμα Ελέγχου Μαγικής Νεολαίας. Η αποστολή που του ανατίθεται έχει να κάνει με έξι επικίνδυνα μαγικά παιδιά που είναι πολύ πιθανό να φέρουν την Αποκάλυψη.

Ο Άρθουρ Παρνάσσους είναι ο διευθυντής του ορφανοτροφείου. Θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να προστατέψει τα παιδιά, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το τέλος του κόσμου. Και όλα τα μυστικά του θα έρθουν στο φως. 

Το "The House in the Cerulean Sea" είναι μια μαγευτική ιστορία αγάπης, επιδέξια γραμμένο, για την υπέροχη εμπειρία του να ανακαλύπτεις μια απίθανη οικογένεια σε ένα απροσδόκητο μέρος - και να διαπιστώνεις πως αυτή είναι η δική σου οικογένεια!

Το βιβλίο το πρωτοείδα στη Σοφία από το Λονδίνο και το αγάπησα απλά από τον τίτλο και το εξώφυλλο. Τελικά το πήρα από τη Σωτηρία (που επίσης το ήξερε και το αγαπούσε κι έτσι το έφερε και στο βιβλιοπωλείο της). Ατυχώς μού έπεσε μέσα στον πρώτο χρόνο του Κωνσταντίνου που τώρα βλέπω πως ήταν μάταιες όλες οι προσπάθειες για προσωπικό χρόνο κι έτσι έχει μείνει μισοδιαβασμένο. Ωστόσο είναι τόσο υπέροχο, τόσο εύκολο κι ευχάριστο που δεν υπάρχει καμία περίπτωση απολύτως να συνεχίσει να παραμένει σε αυτή την κατηγορία στη βιβλιοθήκη μου. Αισθάνομαι πως έχει έρθει ο καιρός του. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά θέλω επιτακτικά να πάρω το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα που έφερε η Σωτηρία (και βασανίζομαι, αλήθεια σου το λέω, βασανίζομαι!), το παρακάτω:

Καλώς ήλθατε στο Πέρασμα του Χάρου. Το τσάι είναι ζεστό, τα γλυκά ψωμάκια φρέσκα και οι νεκροί απλά περαστικοί.

Όταν ένας θεριστής έρχεται να πάρει τον Γουάλας από την κηδεία του, ο Γουάλας αρχίζει να υποψιάζεται πως μάλλον είναι νεκρός. 

Και όταν ο Χιούγκο, ο ιδιοκτήτης ενός ιδιαίτερου τεϊοποτείου, υπόσχεται να τον βοηθήσει να "περάσει απέναντι", ο Γουάλας αποφασίζει πως είναι οπωσδήποτε νεκρός. 

Αλλά ακόμα και στον θάνατο, δεν είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τη ζωή που μετά βίας έζησε, έτσι όταν του δίνεται διορία μια εβδομάδα για να περάσει απέναντι, ξεκινάει να ζήσει μια ολόκληρη ζωή μέσα σε επτά μέρες. 

Ξεκαρδιστικό, σκοτεινό και γλυκό, το "Under the Whispering Door" είναι μια συγκινητική ιστορία για μια ζωή που ξοδεύτηκε πίσω από ένα γραφείο κι έναν θάνατο που ξοδεύτηκε φτιάχνοντας ένα σπίτι.

Αχ δε θέλεις να παρατήσεις τα πάντα και να το διαβάσεις τώρα; Εγώ ναι!!! (πρέπει να τελειώσω πρώτα το άλλο ΠΡΕΠΕΙ γιατί το θέλω το θέλω το θέλω!!!!)

Κατριόνα, μια μυστηριώδης και πανέμορφη χώρα κρυμμένη και προφυλαγμένη από τα μάτια των ανθρώπων. Πανέμορφες Νεράιδες και εκπληκτικά Ξωτικά, Φεγγαρόπαιδα με μοναδικές δυνάμεις, Νάνοι, Μάγοι, Κένταυροι, Λυκάνθρωποι και Γοργόνες, διαμορφώνουν τους κατοίκους αυτής της χώρας σε έναν παράλληλο κόσμο, σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Όμπαν της Σκωτίας, ένα μαγευτικό τοπίο, μια κοπέλα, η Ρόρι, που 18 ολόκληρα χρόνια έχει μάθει να λατρεύει, να αγαπάει και να μην θέλει για κανέναν λόγο να αποχωριστεί τον τόπο της… Τι είναι αυτό που θα την μεταπείσει; Ποιος είναι αυτός που θα της δείξει τον δρόμο για την Κατριόνα και θα της αποκαλύψει μια ζωή δική της που δεν είχε ιδέα ότι υπήρχε; Τι και ποιοι την περιμένουν; Ένας Βασιλιάς που έχει υποδουλώσει την Κατριόνα και κάνει ό,τι μπορεί για να κατακτήσει και τον υπόλοιπο κόσμο…

Η Κατριόνα είναι μια συγκλονιστική τριλογία, με συναρπαστική δράση σ’ ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο ανάμεσα σε δύο κόσμους και αλλεπάλληλες ανατροπές, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Σου έχω μιλήσει αναλυτικά για το βιβλίο αυτό στο δικό του άρθρο-παρουσίαση (βρες το εδώ, έχει και μια μίνι συνέντευξη μέσα από τη συγγραφέα). Είναι ένα βιβλίο τόσο όμορφο, με ξωτικά, νεράιδες και δεντρόσπιτα και έναν φανταστικό κόσμο που θα 'θελες να ζεις. Είναι ζεστό και θέλω πολύ να βγει η συνέχειά του. Ίσως τότε του κάνω και κάποια επανάληψη για να το θυμηθώ καλύτερα. Έλντυ, περιμένουμε!! 

Μετά από μια ζωή γεμάτη επικηρύξεις και αιματοχυσία, η Βιβ κρεμάει το σπαθί της για τελευταία φορά. 

Το κουρασμένο από τη μάχη ορκ, στοχεύει σε μια νέα αρχή, ανοίγοντας το πρώτο καφέ στην πόλη Θυν. Αλλά παλιοί και νέοι αντίπαλοι στέκονται εμπόδιο στην επιτυχία - για να μην αναφέρουμε το γεγονός πως κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι στο καλό είναι ο καφές!

Αν η Βιβ θέλει να αφήσει πίσω το όπλο της και να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της, δε θα μπορέσει να τα καταφέρει μόνη.

Αλλά η πραγματική ανταμοιβή του αχαρτογράφητου μονοπατιού, είναι οι ταξιδιώτες που συναντάς στην πορεία. Και είτε έρχονται κοντά λόγω αρχαίας μαγείας, ή σφολιάτας μαζί με μια κούπα φρεσκοκομμένου καφέ, μπορεί να γίνουν συνέταιροι, οικογένεια ή κάτι βαθύτερο απ' ότι θα μπορούσε να ονειρευτεί.

Πες μου την αλήθεια, δε σε τράβηξε και μόνο ο τίτλος; Από την πρώτη στιγμή που το πήρε το μάτι μου και είπα "επ.. τι είναι αυτό;" αποφάσισα πως είναι για μένα αυτό το βιβλίο και θα αγοραστεί πρώτα ο Θεός κι αυτό από τη Σωτηρία μαζί με το προαναφερθέν του K.J.Klune. Τα είχα δει και δίπλα δίπλα σε κάτι στόρι και πρέπει να συνεχίσουν να είναι δίπλα δίπλα στο ράφι μου. Ο μόνος όρος για να τα πάρω που έβαλα στον εαυτό μου είναι να τελειώσω πρώτα το "House in the cerulean sea". Είμαι σε book buying ban!

Αισθάνομαι πως πέρα από το διασκεδαστικό κομμάτι της ιστορίας, την ύπαρξη της μαγείας, το ότι πρόκειται για αντιήρωες, δηλαδή για ορκ και πάλι έχει να κάνει με found family, είναι και μια ωδή στον καφέ, που από μένα είναι ΝΑΙ!

Το κορίτσι που ήπιε το φεγγάρι είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα φαντασίας.

Διαδραματίζεται σ’ έναν σκοτεινό τόπο όπου κάθε χρόνο μια «κακή», όπως όλοι πιστεύουν, η μάγισσα παίρνει ένα παιδί. Όμως, ενώ όλοι πιστεύουν ότι το παιδί χάνεται, εκείνο ζει ευτυχισμένο, αφού έχει πρώτα τραφεί με αστρόφωτο από τη μάγισσα. Η μαμά της ηρωίδας όμως δε δίνει το κορίτσι της για θυσία κι έτσι τη φυλακίζουν. Το ίδιο το κορίτσι όμως πάει μόνο του στη μάγισσα, εκείνη το συμπαθεί και του δίνει να πιει φεγγαρόφωτο, κάτι που την κάνει πολύ πολύ ιδιαίτερη και της χαρίζει σπάνιες δυνάμεις.

Ένα μυθιστόρημα που θα αγαπηθεί.

Λέει πως είναι κατάλληλο για ηλικίες 11-12 (άρα μπορώ να το κάνω δώρο στη βαφτιστικιά μου σιγά σιγά), αλλά δε με νοιάζει, εγώ το θέλω, μου φαίνεται τέλειο παραμυθάκι! Τι πειράζει δηλαδή να διαβάζουμε και κανένα πιο "παιδικό" βιβλίο πού και πού; Είναι τόσο υπέροχη η πραγματικότητα που ζούμε που απαγορεύεται να την αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο; Ένα φεγγάρι και κατά δω, παρακαλώ!

Μακριά από τα τσιµέντα της Αθήνας, ανάµεσα στην Καραβούπολη και στη Θάλασσα του Βασιλιά Ψαρά, υπάρχει η Άνυα, µια παραλία που έχει πάντα καλοκαίρι. Και θα ήταν πολλά τα πράγµατα που θα έκανε εκεί ο νεαρός Ορφέας αν περνούσε τις διακοπές µε τον πατέρα του, τον Γλάρο που νίκησε τον Μεγάλο Λύκο. Θα έκανε σκανδαλιές µε τους πιο τρελούς φίλους, θα αποκτούσε ένα τοτέµ-προστάτη, θα ερωτευόταν µια Ξωτικιά τη νύχτα της πανσελήνου και θα καβγάδιζε µε Λυκάνθρωπους για χάρη όµορφων κοριτσιών σε µια ξεχασµένη ντισκοτέκ. Θα έψαχνε για Γοργόνες στο χάραµα, για φαντάσµατα στο Δάσος του Μεσηµεριού και για µονοπάτια που οδηγούν στο Απαγορευµένο Βουνό. Ή µπορεί απλώς να τεµπέλιαζε οληµερίς στη θάλασσα και το βράδυ να έπαιζε κιθάρα πλάι στη φωτιά µαζί µε την παρέα του, τον Ορέστη, τις Τρίδυµες και τα άλλα παιδιά.

Όµως τι κρίµα. Ο Ορφέας δεν είναι στην Άνυα. Περνά το καλοκαίρι στην Αθήνα, στον καύσωνα και στο φροντιστήριο, χωρίς παρέα και χωρίς διακοπές, ενώ η µητέρα του ετοιµάζεται να παντρευτεί τον πιο ανυπόφορο τύπο που θα µπορούσε να έχει κανείς για πατριό.

Μα ένα απόγευµα του Ιούλη καταφθάνει ο Τρελός Ιρλανδός, για έναν και µόνο σκοπό: να πάρει τον Ορφέα και να τον ταξιδέψει στη µακρινή Άνυα. Και εκεί, στο τέλος του απίθανου αυτού ταξιδιού, το όνειρο γίνεται πραγµατικότητα και οι διακοπές ξεκινούν σε ένα πραγµατικά αξέχαστο καλοκαίρι γεµάτο γκάφες, περιπέτειες και δοκιµασίες έτοιµες να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.

Άνυα. Μια χιουµοριστική περιπέτεια επικών διαστάσεων που συνδυάζει τη λογοτεχνία του φανταστικού µε το ελληνικό καλοκαίρι και τις νεανικές διακοπές. Ένας ύµνος για τη φιλία, την ελευθερία, τη φαντασία, τη νοσταλγία, τις τρέλες της εφηβείας και τα καλοκαιρινά φλερτ.

Το πρώτο από τα δύο βιβλία με τις περιπέτειες στην Άνυα ήταν το πιο καλοκαιρινό βιβλίο που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Είναι εφηβικό, είναι ευχάριστο, είναι φαντασίας, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι τα παιδικά μας καλοκαίρια. Η Άνυα είναι το δικό μου κάμπινγκ όπου πηγαίναμε όταν ήμουν μικρή, η δική μου θάλασσα, οι δικοί μου φίλοι, είναι μια φανταστική ιδέα και φοβερά cosy! Φέτος θα διαβάσω το δεύτερο, που εννοείται πως απαραίτητα πρέπει να διαβαστεί κατακαλόκαιρο.

Ένα ζεστό και συγκινητικό μυθιστόρημα για μια απομονωμένη μάγισσα που η ευκαιρία της να αγκαλιάσει μια νέα ιδιόμορφη οικογένεια - και μια νέα αγάπη - φέρνει μια νέα τροπή στη ζωή της.

Ως μια από τις λιγοστές μάγισσες της Βρετανίας, η Μίκα Μουν ξέρει πως πρέπει να κρύβει τη μαγεία της, να κρατάει χαμηλά το κεφάλι και να μένει μακριά από άλλες μάγισσες ώστε οι δυνάμεις τους να μην μπερδεύονται και τραβάνε την προσοχή. Όντας ορφανή από μικρή ηλικία και μεγαλωμένη από ξένους, έχει συνηθίσει να είναι μόνη και να ακολουθεί τους κανόνες... με μια εξαίρεση: έναν διαδικτυακό λογαριασμό, που ανεβάζει βίντεο παριστάνοντας μάγισσα. Πιστεύει πως κανείς δε θα την πάρει σοβαρά.

Αλλά κάποιος το κάνει. Ένα απρόσμενο μήνυμα έρχεται, εκλιπαρώντας την να ταξιδέψει σε ένα απομονωμένο και μυστηριώδες Σπίτι στο Πουθενά, να διδάξει τρεις νέες μάγισσες πώς να ελέγχουν τη μαγεία τους. Είναι αντίθετο με όλους τους κανόνες, αλλά η Μίκα πηγαίνει έτσι κι αλλιώς, και αμέσως μπλέκεται στις ζωές και τα μυστικά όχι μόνο των τριών κοριτσιών, αλλά επίσης ενός απόντος αρχαιολόγου, ενός συνταξιούχου ηθοποιού, δύο πολύπαθων φροντιστών και... του Τζέιμι. Ο πανέμορφος και ευέξαπτος βιβλιοθηκάριος του Σπιτιού στο Πουθενά, θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει τα παιδιά, και όσο τον αφορά, μια ξένη όπως η Μίκα είναι απειλή. Μια εκνευριστικά ελκυστική απειλή.

Καθώς η Μίκα βρίσκει τη θέση της στο Σπίτι στο Πουθενά, η σκέψη του να ανήκει κάπου αρχίζει σιγά σιγά να φαίνεται πιθανή. Αλλά η μαγεία δεν είναι ο μόνος κίνδυνος στον κόσμο, και όταν μια πραγματική απειλή θα έρθει να τους χτυπήσει την πόρτα, η Μίκα θα χρειαστεί να αποφασίσει αν θα ρισκάρει το να προστατέψει την οικογένεια που βρήκε και δεν ήξερε πως έψαχνε...

Είχα που είχα πάθει έναν έρωτα τρελό με τον τίτλο και το εξώφυλλο, ήρθε και η περίληψη και με αποτελείωσε. Εμένα τέτοιου είδους άρθρα δεν μου κάνουν καθόλου καλό, να το ξέρεις αυτό. Συγκεκριμένα δεν κάνουν καθόλου καλό στο πορτοφόλι μου, καθόλου μα καθόλου καλό!

Πώς θα ήταν τα πράγματα στο χωριό Τείχος αν...
...η νεαρή βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας είχε κρυφτεί εκεί για να αποφύγει τον αυστηρό πατέρα της
...ο κύριος Ντίκενς έβαζε τον Όλιβερ Τουίστ να δουλεύει στο πανδοχείο του κυρίου Μπρόμιος, την Έβδομη Καρακάξα
...ο κύριος Μορς μετέδιδε ζωντανά το περίφημο πανηγύρι που γίνεται κάθε εννέα χρόνια στα σύνορα με τη χώρα των ξωτικών.

Κανένας δε θα μάθει ποτέ. Εκείνη την εποχή, πριν πολλά πολλά χρόνια, συνέβη μια παράξενη ιστορία που τη θυμούνται ακόμη και σήμερα. Μια νύχτα του Οκτώβρη, ο νεαρός Τρίστραν Θορν δίνει μια απερίσκεπτη υπόσχεση: να φέρει στη Βικτόρια Φόρεστερ, την εκλεκτή της καρδιάς του, ένα πεφταστέρι για να κερδίσει την αγάπη της. Αν δεν ήταν τόσο αφελής, δε θα έδινε μια τόσο επιπόλαιη υπόσχεση. Αν δεν ήταν τόσο νέος, δε θα έμπαινε σ' αυτή την περιπέτεια. Αλλά ο Τρίστραν θέλει να εκπληρώσει την Επιθυμία της Καρδιάς του. Και μόλις βρίσκει το αστέρι του, την αστεροχτυπημένη, αστεροσκονισμένη, αστεροθυμωμένη Ιβέιν, ετοιμάζεται για το ταξίδι της επιστροφής στο χωριό Τείχος. 

Δε θα είναι όμως τόσο εύκολο. Η μοχθηρή βασίλισσα-μάγισσα Λίλιμ και οι διψασμένοι για δύναμη άρχοντες του Ανεμόβροντου θέλουν κι εκείνοι το πεφταστέρι...

Θα μπορούσα κι άλλα βιβλία να συμπεριλάβω από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, σίγουρα το "Βιβλίο του νεκροταφείου" που ξαναδιαβάζω αυτό τον καιρό και απορώ γιατί δεν το έκανα νωρίτερα, αλλά και γενικότερα, βρίσκω τη φαντασία του τόσο υπέροχη, που έχω πολλές φορές δηλώσει πως τον ζηλεύω και θα ήθελα να γράφω κι εγώ σαν αυτόν. Το συγκεκριμένο είναι ένα υπέροχο παραμύθι, ακόμα και η κινηματογραφική μεταφορά του ήταν εξαιρετική, μια φανταστική περιπέτεια, μια ιστορία αγάπης, ένα καράβι που πετάει, κακές μάγισσες, το βιβλίο αυτό έχει τα πάντα, κυριολεκτικά!

Η πριγκίπισσα Σιμορέν βαριέται τη ζωή της και πείθει το προσωπικό του κάστρου να της μάθει μαγείρεμα, μαγεία, λατινικά, ξιφασκία και άλλα ενδιαφέροντα θέματα που θεωρούνται "ακατάλληλα" για να τα μαθαίνουν πριγκίπισσες.

Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα παίρνουν μαζί τους την Σιμορέν σε μια επίσκεψη σε κάποιο γειτονικό βασίλειο, όπου η Σιμορέν ανακαλύπτει πως σχεδιάζουν να την παντρέψουν με έναν ενοχλητικό πρίγκιπα που ακούει στο όνομα Θεραντίλ. Αντιμέτωπη με αυτή την προοπτική, η Σιμορέν το σκάει. Συναντάει μια παρέα δράκων και προτείνει να γίνει η "αιχμάλωτη" πριγκίπισσα του θηλυκού δράκου Καζούλ. Η Καζούλ αναθέτει στην Σιμορέν να της μαγειρεύει και να οργανώνει τη βιβλιοθήκη και το θησαυροφυλάκιό της. 

Η Σιμορέν αγαπάει τη θέση της και γίνεται φίλη με την Καζούλ, που όμως διαρκώς έρχεται αντιμέτωπη με ιππότες και πρίγκιπες που έρχονται να τη σώσουν.

Αυτό το βιβλίο, το μόλις 200 και κάτι σελίδες, προστέθηκε στη λίστα μου με κλειστά μάτια εδώ και χρόνια, είναι υπέροχο, άκρως φεμινιστικό κι ας είναι, μάλλον για πιο μικρές ηλικίες. Το βρίσκω επίσης εξαιρετική ιδέα δώρου για νεαρά κορίτσια: μια πριγκίπισσα που είναι απολύτως ικανή να καταφέρει τα πάντα, που δε χρειάζεται έναν ιππότη να τη σώσει ούτε έναν καλό γάμο με έναν πλούσιο αλλά εντελώς βαρετό πρίγκιπα. Είναι το πρώτο μιας σειράς τεσσάρων βιβλίων που μου φαίνεται πως θα χρειαστεί ψάξιμο καθώς δεν είναι ιδιαίτερα καινούργιο και να αγοραστεί μια κι έξω (δίχως καν να έχω διαβάσει ούτε μισή σελίδα του, μου αρέσει τόσο η ιδέα!)

Γιατί, λοιπόν να διαβάσεις ένα βιβλίο cosy fantasy; 

Γιατί μέσα θα βρεις καλόκαρδους ήρωες, υποστηρικτικούς φίλους, μαγικό στοιχείο -φυσικά- , και συχνά μια νέα οικογένεια. Τα βιβλία αυτά, τα φτιαγμένα για ξαναδιάβασμα, είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσεις μετά από ένα σοβαρό λογοτεχνικό ανάγνωσμα, ή ακόμη και κάποιο βιβλίο επικής φαντασίας, για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και απλά να κουλουριαστείς μαζί τους κάτω από τα σκεπάσματα και να νιώσεις την ευχάριστη ζεστασιά τους να σου αγκαλιάζει την καρδιά. Βρίσκω τα cosy fantasy τόσο απαραίτητα, που θα έπρεπε και να τους δίνεται περισσότερη σημασία και οριακά να συνταγογραφούνται για να μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε την σκληρή πραγματικότητα. 

Πες μου ποιο από τα παραπάνω έχεις διαβάσει; Ποιο άλλο θα πρότεινες να μπει σε αυτή τη λίστα (ή σε ένα ενδεχόμενο δεύτερο μέρος); Πες μου αν αγαπάς κι εσύ αυτό το υποείδος της φαντασίας, μα κυρίως πες μου, θα πήγαινες εθελοντικά να ζήσεις αιχμάλωτος/η ενός δράκου (εγώ ΝΑΙ!)