Τα βιβλιονέα της Χώρας των Βιβλίων |#01/03|

Σε αυτό το τρίτο τεύχος των βιβλιονέων έχουμε ποοολύ λογοκρισία, νέα από τον κόσμο του Χόγκουαρτς, ανακοινώσεις για μεταφορές (άλλες αχρείαστες, άλλες απαραίτητες!), διάφορα βραβεία και όπως πάντα μια λίστα με ευπώλητα και μόλις μια ταινία και μια σειρά που κυκλοφόρησαν τον μήνα Φεβρουάριο!

(περίπου 20 λεπτά ανάγνωσης)

Το πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς πρόσθεσε προειδοποίηση για ενδεχόμενες αντιδράσεις στο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν "Το αββαείο του Νορθάνγκερ" ενδέχεται λέει να περιέχει ~~υπολείμματα ξηρών καρπών~~ στερεότυπα φύλλου. ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα περιέχει στερεότυπα φύλλου, ήμαρτον! Το συγκεκριμένο είναι ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της Όστεν, όπου παρωδεί τα γοτθικά μυθιστορήματα που τότε ήταν πολύ μόδα, με την κεντρική ηρωίδα, Κάθριν Μόρλαν, να τα λατρεύει και να νομίζει κιόλας πως τα ζει! Είναι ίσως το μόνο βιβλίο της Όστεν ως σήμερα που το έχω διαβάσει μεν, δε θυμάμαι απολύτως τίποτα ωστόσο. Είναι μικρό και θα το κάνω επανάληψη, δε μου το επιτρέπω αυτό!

Να σημειωθεί πως και άλλα πανεπιστήμια έχουν εκδώσει παρόμοιες προειδοποιήσεις, για Μπροντέ, Ντίκενς, Σαίξπηρ, ό,τι του φανεί του λολοστεφανή! Λες και δεν ξέρεις πως διαβάζεις ένα βιβλίο γραμμένο σε μια εντελώς άλλη εποχή (που, υπόψιν, εντελώς άλλη εποχή ήταν και η δεκαετία του '90, όχι και τόσο μακριά!). Από την ευαισθητοποίηση στην υπερευαισθησία θα πω εγώ #έξαλλη

Προκειμένου να είναι επίκαιρα και να μη μείνουν "στο πίσω μέρος του ραφιού" τα παιδικά παραμύθια του Ρόαλ Νταλ, οι εκδότες του, η Roald Dahl Story Company αποφάσισαν να παρέμβουν στο πρωτότυπο κείμενο του συγγραφέα και να αλλάξουν κάποιες λέξεις ώστε να μην ενοχλούνται οι ευαίσθητοι αναγνώστες. Μάλιστα πέρασαν μετά από τον έλεγχο κάποιων "ευαίσθητων αναγνωστών" (ένα επάγγελμα του μέλλοντος, λέει) ώστε να μην ενοχλούν. Λέξεις όπως "χοντρός" έγιναν "τεράστιος" και "άντρας" έγινε "άνθρωπος" και τέτοια, που όμως αφαιρούν από το ύφος της καρικατούρας που επιθυμούσε να δώσει ο συγγραφέας. Πολλοί δηλώνουν προβληματισμένοι, ανάμεσά τους ο Σαλμάν Ρουσντί που και ο ίδιος έχει πέσει πολλές φορές θύμα λογοκρισίας, ενώ ο Γάλλος διευθυντής των εκδόσεων Gallimard δήλωσε πως ποτέ δε θα αλλάξουν τα λόγια ενός συγγραφέα, πόσο μάλλον αν δεν είναι εν ζωή!

Σε σχετική με το θέμα συζήτηση που έγινε στο book club μας, ειπώθηκε πολύ σωστά πως η ουσία δεν είναι να λογοκρίνεις ένα έργο και να καταστείς "κακές" κάποιες λέξεις, αλλά να αναπτύσσεις την κριτική σκέψη από μικρή ηλικία, να συζητάς τι διάβασες και τι δεν σου άρεσε και γιατί. Άλλωστε αν δεν υπάρχει το παράδειγμα της ιστορίας πώς θα καταλάβει κανείς το λάθος από το σωστό. Και το χειρότερο είναι το πού θα μπει το όριο τελικά, όταν παρεμβαίνεις σε ένα έργο όπου εξ' αρχής δε θα έπρεπε καν να σκεφτείς να παρέμβεις. Είμαι σύμφωνη με όλους όσους έρχονται σε αντίθεση με τη συγκεκριμένη παρέμβαση, διαφωνώ κάθετα με την όποια λογοκρισία και με λυπεί γιατί αισθάνομαι πως δε γίνεται πραγματικά για λόγους ευαισθησίας κι ευαισθητοποίησης, αλλά για να μη χάσουμε την κότα με τα χρυσά αυγά!

Το Hogwarts Legacy είναι ένα παιχνίδι για το playstasion 5 (αλλά και xbox, pc και αργότερα θα βγει και για το 4 και για άλλες μηχανές) που δε θυμάμαι από πότε το διαφημίζουν ως κάτι το εξωπραγματικά σημαντικό. Αυτό τον Φεβρουάριο επιτέλους ήρθε στις παιχνιδομηχανές των πιο προνομιούχων και μπορείς να βρεις στο youtube και στο tiktok βιντεάκια από το ίδιο το παιχνίδι. Παρακολούθησα ένα του 2J που στην πραγματικότητα ήταν διαφήμιση, αλλά ήταν μια διαφήμιση που δεν έκανα skip κι ας κρατούσε κάπου 20 λεπτά. Υποτίθεται πως πηγαίνεις ως μαθητής στο Χόγκουαρτς, όμως δεν είσαι 11 χρονών (φυσικά, γιατί ποιος έφηβος θα ήθελε να παίζει ένα εντεκάχρονο) είσαι πιο μεγάλος και δίνουν εκεί μια ράντομ δικαιολογία γι' αυτό. Απευθείας συμβαίνουν φοβερά πράγματα, όπως το ότι δέχεσαι επίθεση από έναν δράκο στο δρόμο σου για το Χόγκουαρτς και μεταφέρεσαι μέσω μιας πύλης στην τράπεζα Γκρίνκοτς κι από εκεί με κάποιον τρόπο βρίσκεσαι στο κάστρο. Τέλος πάντων, όλο αυτό εκτυλίσσεται πολλά χρόνια πριν τα γεγονότα του Χάρι Πότερ, έχει γνωστά ονόματα αλλά όχι κάποιον γνωστό ήρωα από τα βιβλία (τουλάχιστον όσο είδα). Μπορείς να φτιάξεις τον ήρωά σου όπως θα το έκανες στο Sims (όχι με την γκάμα επιλογών του Sims, σαφώς), να διαλέξεις τον κοιτώνα σου, γενικά να εξερευνήσεις το κάστρο, να παρακολουθήσεις μαθήματα, να αλληλεπιδράσεις με άλλους NPCs ενώ παράλληλα συμβαίνουν μυστήρια πράγματα που αφορούν εσένα προσωπικά. Μου θύμισε κάποιο παιχνίδι για υπολογιστή από τα Χάρι Πότερ που έπαιζα μικρή, είναι σίγουρα τέλειο να βρίσκεσαι στο χώρο του κάστρου ακόμα και μέσα από ένα παιχνίδι. Δεν ξέρω αν είναι τόσο υπερτέλεια όλα τα γραφικά και αν δικαιολογείται όλος αυτός ο χαμός, μου φάνηκε απλά ένα φυσιολογικό σύγχρονο παιχνίδι.

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού, που ισχυρίζονται πως δεν εμπλέκεται η Ρόουλινγκ καθόλου στο όλο εγχείρημα (ωστόσο παίρνει μέρος των εσόδων, προφανώς!), έχουν συμπεριλάβει έναν τρανς NPC (ενώ έχεις τη δυνατότητα να κάνεις και τον δικό σου ήρωα όπως ακριβώς θέλεις). Η κίνηση αυτή που έχει ξεκάθαρα στόχο να μπαλώσει τις δηλώσεις της συγγραφέως, δεν ικανοποίησε καθόλου τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ενώ τα σχόλια στο twitter που διακωμωδούν το όνομα "Sirona Ryan" είναι φοβερά πετυχημένα! Σου βάζω μερικά που αγάπησα: Shea Mael, Misterino John, Lady Secretboy, They Themmington, Beardly Womana, Manina Dress... εεε τους αγαπώ!!!!!

Τέλος η συγγραφέας που μισούμε να αγαπάμε, παίρνει μέρος σε ένα ολόφρεσκο podcast με τίτλο "The Witch Trials" όπου θα μιλήσει για πρώτη φορά για τις δηλώσεις της περι τρανς γυναικών λέγοντας πως έχει παρεξηγηθεί φοβερά και πως δεν ήθελε ποτέ να πληγώσει κανέναν. Πάω να το ακούσω τώρα αμέσως!

Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι!!! ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ! Οι φήμες πως θα μεταφερθεί το Καταραμένο Παιδί στη μεγάλη οθόνη είναι όλο και περισσότερες, οι βασικοί ηθοποιοί μάλιστα που έπαιζαν στις ταινίες είναι, λέει, μέσα για την ένατη ταινία (ΟΧΙ!) αφού άλλωστε θα είναι σε μερικά χρονάκια και στην ακριβή ηλικία που χρειάζεται για να παίξουν τους ρόλους τους πλέον ως γονείς. Όλο αυτό, έπειτα από την πολύ μεγάλη επιτυχία του φαν φίξιον ομώνυμου θεατρικού και παράλληλα την μεγάλη αποτυχία του Fantastic Beasts (που είπαμε, πως μάλλον πάει για φούντο!). Φήμες υπάρχουν και για κάποια σειρά (δε ξέρω πάνω σε ποιο storyline) από το HBO που ελπίζω πως θα είναι κάτι πολύ πιο αξιόλογο.

Εδώ δε θα πω όχι, αν μάλιστα συμπεριλαμβάνεται σε αυτό και ο Πήτερ Τζάκσον και το γενικότερο team των αρχικών ταινιών, ας πάρουν τον κόσμο της Μέσης Γης που έχει πολλές ιστορίες ακόμα να πει και ας τον κάνουν φύλο φτερό! Λέγεται πως η Warner Bros που έχει πάρει τα δικαιώματα για τον κόσμο του Τόλκιν θέλει να τον ξεζουμίσει, να πει ότι δεν έχει ειπωθεί και ακόμη περισσότερα φαντάζομαι. Ευτυχώς δεν θα γίνει αναμάσημα του Άρχοντα και του Χόμπιτ και φαντάζομαι θα πιάσουν κάτι από Σιλμαρίλιον, παιδιά του Χούριν, Ατέλειωτες Ιστορίες, υπάρχουν τόσα! Οι απανταχού φαν (που είναι ελαφρώς απογοητευμένοι από την έλλειψη ψυχής της σειράς Rings of Power του Prime) αναμένουν κάτι αντάξιο της ποιότητας του ίδιου του Καθηγητή.

Δε ξέρω τι στο καλό συμβαίνει εκεί έξω και δεν πιάνουν να κάνουν κάτι καινούργιο (για παράδειγμα το Acotar) αλλά ξανακάνουν και ξανακάνουν και ξανακάνουν τα ίδια και τα ίδια! Επιστρέφουμε στο Ντέρι, χρόνια πριν τα γεγονότα του βιβλίου, για να συναντήσουμε και πάλι τον Πενιγουάιζ και τα κόκκινα μπαλόνια του, σε σειρά από το HBO. Έχω ξεχάσει να διαβάσω αυτό το βιβλίο, εντωμεταξύ, και αναρωτιέμαι αν ΑΥΤΟ θα με τρομάξει (pun intented!)

Η σειρά των βιβλίων εννοείται, δεν το λέω ειρωνικά για την τελευταία (!) σεζόν της τηλεοπτικής μεταφοράς του HBO. Ο συγγραφέας, ένας κατά κοινή ομολογία αργός συγγραφέας, Τζορτζ Μάρτιν, φαίνεται να δυσκολεύεται πολύ με τη συνέχεια και ολοκλήρωση του έργου του. Αυτό γιατί είναι mood writer, γράφει όταν έχει όρεξη και μόνο τότε, γράφει απελπιστικά αργά, ασχολείται ταυτόχρονα με περίπου οκτώ πρότζεκτ, ε, έχει και μια κάποια πίεση από το αναγνωστικό του κοινό, και... πώς να το πω απλά... δεν του βγαίνει βρε παιδί μου το βιβλίο. Ας μην το ζορίζουμε. Ίσως βγει, ίσως δε βγει. Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να γραφτεί η συνέχεια αυτού του έπους, πόσο μάλλον όταν έχει ήδη γραφτεί τρόπον τινά στη μικρή οθόνη. Δεν είναι κι όλοι οι συγγραφείς Στίβεν Κινγκ που γράφει κάθε φάκιν μέρα, και στις γιορτές και πάντα.

Αναμφίβολα είναι η τελευταία τάση: το multiverse. Το ξεσήκωσε η Marvel, το υποσχέθηκε, το διαφήμισε, το φούσκωσε, (λίγο το 'καψε!) και τώρα και η κουτσή Μαρία έχει το δικό της multiverse. Και η Μάας δε θα μπορούσε να μην είναι μέσα στην απόλυτη τάση των τελευταίων χρόνων, άλλωστε είναι η ίδια μια απόλυτη τάση τα τελευταία χρόνια (τα βιβλία της είναι κατά συρροή νικητές στην κατηγορία "Φαντασία" στο Goodreads από το 2020). Έτσι σε μια συνέντευξή της δήλωσε πως έχει βάλει στοιχεία που συνδέουν τις ιστορίες της, όλες τις ιστορίες της και τις βάζουν στο ίδιο πολυσύμπαν. Η οκταλογία της Throne of Glass με την τεράστια επιτυχία της (που όπου να 'ναι αρχίζει να μεταφράζεται και στα ελληνικά, από τον Ψυχογιό), η πενταλογία της Acotar (που είναι η νούμερο ένα τάση του Bookstagram) και τα νεώτερα βιβλία που γράφει, όλοι οι κόσμοι λέει συνυπάρχουν αλλά είναι σε μακρινούς πλανήτες ο ένας από τον άλλο, εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Βέβαια... αυτό δε μας λέει κάτι. Εμείς θα θέλαμε να βρεθούν όλοι μαζί για φαγητό ξερωγω στη Βελάρις, αλλά ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ!

Για μόλις 27,7 εκατομμύρια δολάρια, μπορείς να γίνεις ο ιδιοκτήτης της φανταστικής έπαυλης του Ντίκενς στο Λονδίνο, που αποτελούσε τη θερινή κατοικία του Άγγλου συγγραφέα. Είναι ένα κτήριο του 1820 με ό,τι συνεπάγεται αυτό, είναι υπερπανέμορφο, δίπλα σε μια λίμνη κι ένα πάρκο και κάτι κήπους γεμάτους τριαντάφυλλα, και σου λέει πως δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να γράψεις το επόμενο βιβλίο σου. ΓΙΑΤΙ να γράψω βιβλίο καρδιά μου σε αυτή την έπαυλη; Αφού είμαι πελούσια! Θα προσλάβω τη Ρόουλινγκ να μου γράφει βιβλία!

Το 2023 είναι το έτος της Άλκης Ζέη, αλλά οι εκδόσεις Πατάκη θέλουν να είναι και λίγο της Ζωρζ Σαρή (άλλωστε οι δυο τους είχαν πάρα πολύ καλή σχέση!). Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα site προς τιμήν της που μπορείς να το βρεις εδώ, έχει βγει επίσης σε graphic novel "Ο θησαυρός της Βαγίας", που το θέλω, είναι σε εντελώς άλλο ύφος από τα graphic novel της Ζέη, αλλά εξίσου πανέμορφο, ενώ μέσα στο site μπορείς να βρεις δημοσιεύματα για την αγαπημένη συγγραφέα από παλιά, εκπαιδευτικό υλικό ακόμα και βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις της. Και τώρα συνειδητοποίησα πως έχω διαβάσει Ζωρζ Σαρή μικρή!

Οι εκδόσεις Μεταίχμιο, που είναι και το σπίτι της Άλκης Ζέη, φέτος κλείνουν 30 χρόνια ζωής και διοργανώνουν ποικίλες δραστηριότητες. Από διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής για ενήλικες, εφήβους και παιδιά, μέχρι δημιουργικά εργαστήρια, ενώ επανακυκλοφορούν τα μεγάλα έργα της Ζέη με σκληρό εξώφυλλο και προτρέπουν τις σχολικές βιβλιοθήκες ανά την χώρα να επονομαστούν "Άλκη Ζέη" όπου έπειτα από κλήρωση θα αποσταλούν σε 20 από αυτές όλα τα έργα της αλλά και άλλα βιβλία των εκδόσεων για εμπλουτισμό τους. Παράλληλα θα τρέξει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, σχεδιασμένο από τη μουσειολόγο Καλλιόπη Κουτρουμπή, σε συνεργασία με την ίδια τη Ζέη, πριν από τον θάνατό της, που θα απευθυνθεί σε μαθητές και μαθήτριες δημοτικού, ενώ ως "σπίτι" πολλών βιβλίων αστυνομικής λογοτεχνίας το Μεταίχμιο ετοιμάζει αναγνωστικό μαραθώνιο διάρκειας 10 μηνών, κατά τους οποίους φίλοι του αστυνομικού θα προσκληθούν να διαβάσουν 10 βιβλία, ένα κάθε μήνα, και κατόπιν να απαντήσουν σχετικές ερωτήσεις. Επιπλέον ιδρύεται βραβείο λογοτεχνίας "Άλκη Ζέη" που θα αποδίδεται κάθε χρόνο σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς μετά από διαγωνισμό. Τέλος στο χώρο των εκδόσεων θα πραγματοποιηθούν διάφορες εκθέσεις αφιερωμένες στα 30 χρόνια τους. Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά θεωρώ, και χρόνια πολλά στο Μεταίχμιο!

Που έγραφε νέος με ψευδώνυμο για μια εφημερίδα και πρόσφατα συγκεντρώθηκαν όλες μαζί (και οι 20) και αναμένεται να εκδοθούν, πιθανόν σε έναν συγκεντρωτικό τόμο. Δεν τοποθετούνται στον Δισκόκοσμο, αλλά είναι φαντασίας και αυτές, ενώ λένε πως είναι και πολύ αντιπροσωπευτικές του ύφους του. Εγώ θα πω πως δεν έχω διαβάσει αρκετό Πράτσετ και πρέπει να επανορθώσω γι' αυτό (και να διαβάσω και στο πρωτότυπο, που δεν τον έχω τολμήσει ακόμη!)

Το συνέδριο Upfrond Initiative που διοργανώνει η Lifo και η Tsomokos, αφορά την ισότητα, την ορατότητα, τη συμπερίληψη και την ποικιλομορφία στον χώρο εργασίας και πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά (ωστόσο μια και είναι ελληνικό συνέδριο, εγώ προσωπικά θα προτιμούσα και μια ελληνική ονομασία!). Ο αμερικανο-βιετναμέζος συγγραφέας του "Στη ζωή είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι" από εκδόσεις Gutenberg, είναι καλεσμένος και θα βραβευτεί για τη συμβολή του στην ορατότητα, καθώς είναι ένας άνθρωπος που δεν ανήκει μόνο σε μια, αλλά σε δύο ομάδες μειονότητας, τόσο ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο, όσο και ως ασιάτης μετανάστης στην Αμερική.

Όου ντίαρ, γουάι έβριθινκ ιζ ιν ίνγκλις σε αυτή τη χώρα! Στις 20 Φεβρουαρίου βραβεύτηκε ο Σκοτσέζος Ντάγκλας Στιούαρτ για το Σάγκι Μπέιν (κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο, και αν δεν κάνω λάθος το έχω δει πολύ από την Μπούτια!) στην κατηγορία Ξένο Μυθιστόρημα, ενώ στο Ελληνικό Μυθιστόρημα το πήρε ο Ανδρέας Μήτσου για την "Παγίδα" που κυκλοφορεί από τον Καστανιώτη. Δύο βραβειάκια για δύο βιβλιαράκια. Με γεια μας και του χρόνου ουάνς εγκαίν!

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού παρουσίασε ένα νέο νομοσχέδιο για το βιβλίο, δέκα χρόνια αφού καταργήθηκε το ΕΚΕΒΙ, από το οποίο νομοσχέδιο όμως απουσιάζουν παντελώς όλοι οι εκδότες και οι συγγραφείς, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δηλαδή με το αντικείμενο, των οποίων δε ζητήθηκε ποτέ η γνώμη, η συνεργασία και συμμετοχή σε κάτι που τους αφορά άμεσα, παρά ανακοινώθηκε λίγους μήνες προτού λήξει η τετραετής θητεία του παρόντος υπουργείου ως έχει, κάπως σα να έγινε για να γίνει. Οι εκδότες και όλοι οι άνθρωποι του βιβλίου δηλώνουν αγανακτισμένοι για την αδιαφορία, αντί να ληφθούν υπόψιν και να δημιουργήσουν κάτι που αντικειμενικά θα βοηθήσει στη φιλαναγνωσία στη χώρα μας. Πάτησε εδώ στο σχετικό άρθρο από το Diastixo για να διαβάσεις αναλυτικά την ανακοίνωση από τα Σωματεία Ελλήνων Εκδοτών.

Σταθερά βιβλία και νέες προσθήκες στα ευπώλητα του μήνα, χαίρομαι πάντα ένα τσικ παραπάνω όταν βλέπω κάτι νέο και όχι τα ίδια και τα ίδια (κι ας είναι μάλλον πολύ σημαντικά για να μένουν τόσο καιρό στην κορυφή!)

Ο άντρας μου, της Ρουμένα Μπουζάροφσκα
Twisted Games, της Άννα Χουάγκ
Το μενού του έρωτα, του Νικολά Μπαρό
Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες, της Catriona Ward
Περλέφτερ: Η ιστορία ενός αστού, του Γιόζεφ Ροτ
Με λένε Άννα, της Μαρίας Τζιρίτα
Μικρά πράγματα σαν κι αυτά, της Claire Keegan
Ο ανήφορος, του Καζαντζάκη
Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες, της Ντέλια Όουενς
Επιχείρηση Άλμπεριχ, του Φόλκερ Κούτσερ

"Knock on the cabin": Μια οικογένεια πηγαίνει σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος για διακοπές, που πότε πήγε καλά αυτό στην Αμερική, πες μου λίγο, και πέφτουν θύματα τριών ξένων που ισχυρίζονται πως θέλουν να σταματήσουν την Αποκάλυψη. Ελαφρά πατάει λέει πάνω στο βιβλίο "Ένα βήμα πριν την Αποκάλυψη" του Paul Tremblay, ίσως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ, τόσο το βιβλίο όσο και η ταινία έχουν πολύ χαμηλές βαθμολογίες, αλλά μπορεί και να το έβλεπα έτσι χαλαρά μια Παρασκευή βράδυ...

"Fleishman is in trouble": Δεν βγήκε τώρα η συγκεκριμένη σειρά, βγήκε όμως τώρα στο Disney+ και μπορείς να τη δεις στην Ελλάδα. Εμένα την πήρε το μάτι μου κάπου στο facebook από την Don't ever read me που τη σχολίαζε κι έπειτα την έψαξα και είδα πολύ πολύ καλή βαθμολογία στο imdb 7,7 στα 10, όχι τόσο καλή στο goodreads και στο βιβλίο στο οποίο πατάει. Επίσης πατάει σε πραγματικά γεγονότα και είναι τύπου σύγχρονη με έναν single μπαμπά που ψάχνει μέσα από tinder τύπου εφαρμογές να κάνει μια σχέση, αλλά και να κυνηγήσει την καριέρα του. Παίζει όμως ο Τζέσι Άιζενμπεργκ που γενικά δεν τον αντέχω...

Αυτά ήταν τα βιβλιονέα της Χώρας των Βιβλίων για το μήνα Φεβρουάριο, που ωστόσο δεν ήρθαν στην καθορισμένη μέρα τους, την 1η του μήνα, γιατί η πρώτη αυτού του μήνα μας επιφύλασσε κάτι τρομερό. Συνεπώς υπάρχει μια γενικότερη αποδιοργάνωση κι εδώ, που ελπίζω πως θα βρω το ψυχικό κουράγιο στις επόμενες μέρες να συνεχίσω με το προκαθορισμένο πρόγραμμα. Εμείς είμαστε όλοι καλά, δόξα τω Θεώ, εύχομαι να είσαι κι εσύ και οι δικοί σου. Για όσους ζουν την απώλεια δεν υπάρχουν λόγια, πραγματικά. Είναι μια φρίκη. Σου στέλνω αγκαλιές, αγάπη κι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.