Αυτός ο μήνας ήταν ο πιο γεμάτος μήνας της χρονιάς, ενδεχομένως και των τελευταίων ετών, όχι απλά αυτής της χρονιάς! Είχε πάρα πολλές εξορμήσεις εκτός, στη Θεσσαλονίκη πήγαμε δύο φορές κυρ Στέφανε και μια φορά πήγαμε προς Ελασσόνα, από την άλλη πλευρά (του Ολύμπου!), είχαμε και γάμο και βάφτιση και την πρώτη ονομαστική γιορτή του μικρού Κωνσταντίνου, παρόλα αυτά, δε μου φάνηκε ένας μήνας που έτρεχε κι έφυγε γρήγορα. Ήταν ένας μήνας φυσιολογικός, μεγάλος, με μπόλικο χρόνο (ε, τι να πω, ξέρω κι εγώ;) Τουλάχιστον έφτιαξε λίγο ο καιρός!
#1 Μια μεγάλη αλλαγή, που τελικά δεν ήταν τόσο μεγάλη
#2 Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ήταν.. απροσδόκητα καλή!
Είναι κάτι που άκουσα κι από άλλους επισκέπτες της, πως μετά από χρόνια απογοητεύσεων, επιτέλους η Έκθεση που αγαπούσαμε άρχισε να αλλάζει, να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα, πιο αξιοπρεπής. Βρίσκω πάρα πολύ σημαντικό τον παράγοντα "παρέες" που δε ξέρω αν σε παλιότερες εκθέσεις υπήρχε στο βαθμό που υπήρχε φέτος. Ξέρω πως οι bookstagramικές φίλες μου βρέθηκαν και τις 4 ημέρες της έκθεσης και την επισκέφθηκαν μαζί, ενώ είδα γενικά κόσμο που ξέρω να συμμετέχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε αυτή την υπέροχη γιορτή του βιβλίου. Εγώ την επισκέφθηκα αρκετά βιαστικά θα πω, για ούτε μια ωρίτσα, το Σάββατο αμέσως μετά τη δουλειά, γιατί ήθελα να παραβρεθώ στην φανταστική βιβλιοσυνάντηση του bookstagram που έγινε εκείνη τη μέρα στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί είδα από κοντά... πάρα πολύ κόσμο που γνώριζα μόνο διαδικτυακά, τις πολύ φίλες μου readers (τις μισές τελοσπάντων που ήταν εύκολο να είναι στη Θεσσαλονίκη) ενώ γνώρισα και άλλους πολλούς που δεν τους ήξερα (ή που δεν ήξερα ότι τους ήξερα). Δυστυχώς και λόγω του βιαστικού της υπόθεσης δεν μπόρεσα καθόλου να επισκεφθώ για άλλη μια χρονιά το Comic Con, ενώ περιμένω με ανυπομονησία το Φεστιβάλ Βιβλίου (αυτό... που πάντα βρέχει; χουχαχα;) για να ξαναπάω μια βόλτα προς τα εκεί, να δω τα κορίτσια και ίσως όχι μόνο *σταυρώνει τα δάχτυλα*
#3 Ο μήνας που το bookbuying ban πήγε περίπατο..
Εγώ λέω να κατηγορήσουμε όλοι μαζί τον χάζμπαντ, που είπε έτσι αλόγιστα πως θα μου έπαιρνε ένα βιβλίο από την έκθεση, όποιο ήθελα. Πήρα τη "Φίνλει Ντόνοβαν", που σαρώνει. Βέβαια, πήγα εν γνώση μου εκεί μέσα, στα τρία παρακαλώ περίπτερα της φετινής ΔΕΒΘ, πως θα το σπάσω το bookbuying ban μου, δε γινόταν να φύγω με άδεια χέρια, θα ήταν προσβολή (για μένα, για την έκθεση, για το bookstagram, για σένα που με διαβάζεις πιστά!). Αυτό που δεν είχα στο μυαλό μου ήταν πως αυτό θα λειτουργούσε όπως το καπάκι που βγάζεις σε μια κουνημένη Cocacola! Ακολούθησε μια ανταλλαγή με τις bookstagrammers στην οποία προφανώς και πήρα μέρος (εκεί κέρδισα αρχικά το "Στρίψιμο της βίδας" το οποίο όμως είχα ήδη, οπότε το αντάλλαξα με το δεύτερο βιβλίο της Χριστίνας Ψύλλα "Η βασίλισσα του χρόνου" (η οποία Χριστίνα ήταν στην Έκθεση για να υπογράψει τα βιβλία της και υπέγραψε και το δικό μου!!).
Μετά και σε μια στιγμή αναλαμπής, αποφάσισα να μπω στο metabook και να δω αν υπάρχει και πόσο έχει το πρώτο βιβλίο από τη σειρά Μπρίτζερτον (ήταν φθηνό!) και η κοπέλα που το πουλούσε είχε και το "Θησαυρό της Δαμασκού" της Δανάης Ιμπραήμ, που το θέλω εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Κι ύστερα, την επόμενη των εκλογών που είχαμε όλοι ένα μούδιασμα όσο να πεις, υπήρχε μια κάποια απόγνωση (ψάχνω κι άλλες δικαιολογίες αλλά τώρα δε μου βγαίνει...) είπα πως θα πάρω και τη Daughter of the pirate king, ένα βιβλίο που θέλω... κι εγώ δεν ξέρω από πότε!
Ουφ... εντάξει, δεν ήταν και τόσο πολλά. Να σημειωθεί πως ουκ ολίγες φορές έκλεισα γεμάτα καλάθια σε βιβλιοπωλεία, δεν τα ψώνιζα όλα όλα. Και πως καταλήγοντας, το ποσό που ξόδεψα για όλο αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ bookhaul δεν ήταν τόσο τρομακτικό. Όμως σε bookbuying ban δε σκοπεύω να επιστρέψω σύντομα, ίσως απλά θέσω ένα όριο των δύο βιβλίων μαξ τον μήνα. Πάντως ήταν πράγματι όλο αυτό σαν την κουνημένη Cocacola μη σου πω πως είχαμε ρίξει και μια Mentos μέσα!!
#4 Το μεγάλο ξεκαθάρισμα (Goodreads edition)
Γιατί αυτό είναι ευκολάκι, σιγά το πράγμα! Μπήκα που λες μια μέρα στα TBR μου στο Goodreads και είδα έναν τριψήφιο που πήγαινε οριακά προς τετραψήφιο και λέω κάπου όπα, τι έχω εδώ μέσα; Με ένα γρήγορο σκρολάρισμα βρήκα του κόσμου τα βιβλία που όχι μόνο δε θυμόμουν να προσθέτω, όχι μόνο δεν είχα καμία επιθυμία να διαβάσω.. έβερ, ήταν και κάμποσα στα αγγλικά.. ιδέα δεν έχω πώς μπήκαν εκεί μέσα και γιατί. Θεωρώ πως πρόσθετα βιβλία εκεί με ασήμαντες αφορμές. Και αποφάσισα αρχικά να βγάλω ΌΛΑ εκείνα τα βιβλία που δεν spark joy (κάπως έτσι ήταν το σκεπτικό μου ειλικρινά) ή που δεν υπάρχουν πραγματικά στα ράφια μου, και να αφήσω μόνο εκείνα που πραγματικά με ενδιαφέρουν. Ενώ ακόμα κι εκείνα που έχω στα ράφια μου και είναι αδιάβαστα από τον καιρό του Νώε ή διαβασμένα αλλά μεχ, σκέφτομαι πάρα πολύ σοβαρά να τα ανεβάσω κι εγώ με τη σειρά μου στο metabook ώστε να βρουν ένα νέο σπίτι να τα αγαπήσει! Αλλά αυτό είναι λίγο μακριά από εμένα για την ώρα...
Η TBR λίστα μου είναι τώρα περίπου ίση με τα βιβλία που έχω ως διαβασμένα, κάτι πολύ ανακουφιστικό. Σκοπεύω κάθε χρόνο, ενδεχομένως να το συνδυάσω με τον Μάη και την Έκθεση Βιβλίου (για να είναι σχετικό και να μην το ξεχνάω κιόλας) να περνάω ένα χέρι την λίστα μου αυτή και να βγάζω ό,τι δε χρειάζεται να βρίσκεται εκεί μέσα.
Πάτησε εδώ για να γίνουμε φίλοι!
#5 Διάβασα επιτέλους Όστεν!
Παρατήρησα (και το συζήτησα και στο instagram με πολλούς) πως όσο δεν αγοράζω βιβλία, κάπως μου κόβεται και η πολλή όρεξη για διάβασμα. Τον μήνα αυτό με αυτή την αλόγιστη καταναλωτική βιβλιομανία που προέκυψε, υπήρχε και μεγαλύτερη όρεξη για διάβασμα. Σίγουρα έφταιγαν και τα βιβλία που είχα ξεκινημένα, τόσο το "Μάνσφηλντ Παρκ" της Όστεν, όσο και "Η φλόγα της Ελεγκάντι" της Χριστίνας Ψύλλα, ήταν βιβλία που με κράτησαν στις σελίδες τους. Ενώ επέστρεψα λίγο και στο τρίτο Ακοταρ που είχα ψιλοπαρατημένο στη σελίδα 300κάτι, που ελπίζω πως δε θα αφήσω ξανά.
Σκοπεύω να κάνω το εξής πείραμα, που ήταν ιδέα της Δήμητρα από το Το βιβλίο μου και όταν αγοράζω ένα νέο βιβλίο να το πιάνω ευθύς αμέσως, ακόμη κι αν διαβάζω άλλα βιβλία παράλληλα. Επίσης ένας ακόμη στόχος που κάπως στριφογυρίζει στο μυαλό μου, είναι να διαβάσω περισσότερες Ελληνίδες συγγραφείς φαντασίας (όπως έκανα με την Αγγελίνα Παπαδημητρίου, τώρα με τη Χριστίνα και με τη Δανάη που σκοπεύω σύντομα), και που είναι τόσες πολλές αυτές που θέλω που πρέπει να αρχίσω (εντάξει, και άντρες Έλληνες συγγραφείς φαντασίας θέλω, με φλερτάρει το πρώτο βιβλίο του Δημακόπουλου, η Εποχή των Θρύλων από το ράφι μου εδώ και μήνες!)
#6 Σειρές, σειρές και μουσική
Αυτός ο μήνας πέρα από πολύ πολύ βιβλίο (να τον πούμε "ο μήνας του βιβλίου" ή είναι νωρίς; Να δώσουμε και σε άλλους μήνες ευκαιρίες...) είχε και σειρές, ευτυχώς, γιατί ήταν κάποιες που ήθελα πολύ να δω (και είχα και δίκιο!).
Είδα επιτέλους το Daisy Jones & The Six, μια σειρά που τη βρίσκεις στο Prime και σε ταξιδεύει στα 70s, την υπέροχη εκείνη δεκαετία της μουσικής, όπου παρακολουθούμε τη δημιουργία, την άνοδο και την πτώση μιας πολύ μεγάλης (και εντελώς φανταστικής) μπάντας. Η Daisy Jones είναι υποτίθεται μια υπερταλαντούχα κουκλάρα τραγουδίστρια που έρχεται και φέρνει την επιτυχία αλλά και την καταστροφή στους The Six. Η συνταγή της σειράς είναι φτιαγμένη για επιτυχία, παίζει και ο Sam Claflin (που είναι πολύ οκεϊ αλλά δεν είναι και ο μωρέ μωρέ τύπος), η Riley Keough (που είναι εγγονή του Elvis Prisley άκου τώρα!) που είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, μα το πιο σημαντικό κομμάτι της σειράς, είναι η φανταστική μουσική. Έχω κολλήσει πάρα πολύ με το κομμάτι The River που θα ήθελα πολύ να το ακούσω πολύ δυνατά στο αυτοκίνητο της Ρόζας πηγαίνοντας Καλλιθέα, ενώ και το Look at us now ακούστηκε αρχικά στο ριπίτ. Η σειρά έχει 8,1 στα 10 στο imdb, είναι βασισμένη στο ομόνυμο βιβλίο της Taylor Jenkins Read (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τον Αίολο) κι έχει μάλιστα βραβευτεί από το Goodreads ως καλύτερο Historical Romance για το 2019. Θα πως πως η κατάληξη της ιστορίας κάπως μου φάνηκε εύκολη τελικά (αν και στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου) αλλά.. γιατί όχι; Ήταν καλό. Η προαναφερθήσα, Ρόζα, με ενημέρωσε πως το βιβλίο και η σειρά έχουν διαφορετικό τέλος.
Και πάνω που τελείωσα τη σειρά αυτή και είπα, για να δούμε αν θα βρεθεί κάτι να την ξεπεράσει, έπιασα τη Βασίλισσα. Την ultimate Queen of everything, τη θεά Queen Charlotte, το spinoff του Μπρίτζερτον, που ήξερα πως θα μου αρέσει, εντάξει, αλλά κρατούσα μικρό καλάθι. Κακώς. Από το πρώτο πρώτο επεισόδιο, όπου πηγαίνουν την νεαρή Σάρλοτ να παντρευτεί σε κανονισμένο γάμο τον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο χωρίς ούτε καν να τον έχει δει ποτέ στη ζωή της, κόλλησα τρομερά πάρα πολύ. Ήθελα να σταματήσω το χρόνο και να κάνω ένα ωραιότατο binge να τα δω όλα, και τα (μόνο) έξι επεισόδια με τη μια. Η σειρά είναι εκπληκτική, η ιστορία του ζεύγους είναι ΤΟΣΟ γλυκιά και ΤΟΣΟ πικρή παράλληλα, την υπερλάτρεψα, μέχρι στιγμής είναι η τοπ σειρά της χρονιάς για μένα. Η ηθοποιός που παίζει τη νεαρή Σάρλοτ είναι πανέμορφη και πάρα πολύ καλή, το imdb δίνει 7 στα 10 κι ευτυχώς έχω πάρει το πρώτο βιβλίο γιατί πλέον η ανάγκη μου γι' αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να περιμένει μέχρι να βγει η τρίτη του σεζόν!
Συνέχισα το How I met your father, αλλά δεν το έχω τελειώσει μέχρι σήμερα (εεε ούτε κι αυτό έχει τελειώσει, έτσι; Γι' αυτό δεν βιάζομαι και τόσο, θα ήθελα να κρατήσει παραπάνω η αλήθεια είναι).
Ταινίες δεν είδα αυτό το μήνα, ούτε μόνη ούτε με τον χάζμπαντ.. χμμμ ίσως να μην είχαμε τελικά τόσο χρόνο δικό μας τώρα που το σκέφτομαι. Θα 'φταιγαν και οι εκλογές σίγουρα.
#7 Να μας ζήσουν τα λουλουδοπαιδιά μας!
Μπήκε ο Μάης, παρόλο που ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του Maytember, είχε όμως την ετήσια ανθοκομική έκθεσή μας (που ήταν η σειρά της φέτος να είναι λίγο βαρετή και γενικά... λίγη), την οποία επισκεφθήκαμε μια και μόνη φορά, και πήρα δύο νέα λουλουδοπαιδιά, μια μίνι ροζ τριανταφυλλιά και μια κόκκινη διπλαδένια. Τα ήδη υπάρχοντα λουλουδοπαιδιά μας, οι μολόχες και η φτέρη έχουν επιζήσει οριακά και δοκίμασα επιτέλους ένα tip του Armen από το TikTok (ίσως το πρώτο έβερ δικό του που αποθήκευσα για μελλοντική χρήση) όπου χρειάζεσαι τη φλούδα της μπανάνας σου, τα τσόφλια από το αυγό σου, το κατακάθι του καφέ σου, λίγη βρώμη και βραστό νερό για να δώσεις ζωή σε φυτά που τα έχουν παίξει... Σου βάζω τη διαφορά πριν και μετά στην μόλις πρώτη μου απόπειρα στο συγκεκριμένο tip, χωρίς να πω τίποτα απολύτως παραπάνω!
#8 Απίστευτη ψυχική κούραση!
Κάπου προς το τέλος του μήνα με έπιασε κάτι που εντελώς ακόμα δεν μου έχει περάσει. (παρεμπιπτόντως το να λες σε κάποιον τι έχεις; κάτι έχεις; δεν είσαι καλά... εε δε βοηθάει ακριβώς...) Αισθάνομαι πάρα πολύ φορτισμένη ψυχικά, πάρα πολύ κουρασμένη (όχι από θέμα ύπνου ας πούμε, κοιμόμαστε συνήθως δόξα τω Θεώ) νομίζω πως είναι που δουλεύω χωρίς σταματημό τα τελευταία χρόνια (δε μετράω ως σταματημό την άδεια μητρότητας, μόνο ξεκούραση δεν είναι!) δεν έχω πάει απολύτως πουθενά διακοπές, κάτι να ξεφύγω, και τα τελευταία χρόνια μόνο εύκολα δεν ήταν. Ζω όπως ξέρεις σε ένα σπίτι που δεν περνάω πολύ καλά γιατί δεν είναι το υπέροχο σπιτάκι μας και ούτε υπάρχει κάτι σε αυτό τον ορίζοντα να διαφαίνεται, νιώθω φοβερή απογοήτευση για τη χώρα στην οποία ζω (δε θέλω να ανοίξω το θέμα "επιδόματα" δε θέλω, θα είμαι κυρία! Άσε που θα συγχυστώ!), φοβερή απογοήτευση που τα Coco Pops στον Μασούτη έχουν φτάσει 5€, νιώθω πως έχω κουραστεί το άντουλτινγκ ΙΝΑΦ κι επιπλέον ήταν και συναισθηματικά φορτισμένες οι τελευταίες μέρες του Μάη, γιατί θυμήθηκα τώρα, που πριν από πάρα πάρα πολλά χρόνια είχα ξεχάσει μια χρονιά τα γενέθλια του μπαμπά μου κι εκείνος δεν είχε πει τίποτα, απλά μας έβγαλε να μας κεράσει. Το θυμηθήκαμε μετά από μέρες. Δεν είμαι κατά της ψυχοθεραπείας και τον τελευταίο καιρό κρίνω πως μου είναι μάλλον απαραίτητη... Αν δω πως θα με βοηθήσει φυσικά και θα σου μιλήσω γι' αυτό. Αρχικά πρέπει να το πάρω απόφαση εγώ πρώτα και κατά δεύτερον να με συγχωρήσω που για άλλη μια φορά έκλεισα τα χέρια του μικρού Κωνσταντίνου στην πόρτα και να μην αισθάνομαι για κάτι τέτοια κακιά μαμά (ούτε κι εσύ αν είσαι μαμά!)
Αυτός ήταν ο πάρα πολύ γεμάτος Μάης, ανυπομονώ όσο δε λέγεται για το καλοκαίρι. Μάλιστα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να πηγαίνω πιο πολύ στη θάλασσα φέτος και είμαι οριακά έτοιμη να βάλω μαγιό, να πάρω πετσέτα και να περιμένω το Σάββατο!
.jpg)
0 σχόλια