"Η πτώση του Οίκου των Άσερ", ένας ύμνος στον Έντγκαρ Άλαν Πόε

Ως αναγνώστρια του Πόε από τα σκοτεινά φοιτητικά μου χρόνια, κι έχοντας ΦΥΣΙΚΑ διαβάσει το συγκεκριμένο διήγημα (αν δεν κάνω λάθος μάλιστα είναι το πρώτο έβερ που διάβασα από Πόε, μόνο που στο δικό μου αντίτυπο τους Άσερ τους έλεγε Ώσερ γι' αυτό και θα το δεις να το αναφέρω έτσι όπως το έμαθα), αποφάσισα να σου μιλήσω για αυτό και για τα υπόλοιπα διηγήματα του, ώστε να πάρεις μια ιδέα και να τα αναζητήσεις κι εσύ! Δε σου κάνω σπόιλερ, ούτε για τη σειρά ούτε για τα διηγήματα, μάλιστα θα σου τα βάλω μπερδεμένα και όχι με τη σειρά που εμφανίζονται.

Το πηγάδι και το εκκρεμές

Μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ μικρή ιστορία του Πόε, άκου τώρα ένα μίνι στόρι τάιμ. Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο δούλευα μια μέρα την εβδομάδα στη βιβλιοθήκη της σχολής μου, της γαλλικής, η βιβλιοθήκη ήταν στη βόρεια γωνία του δεύτερου ορόφου της παλιάς φιλοσοφικής (καλά το "βόρεια" εδώ είναι πολύ σχετικό, θα σου πω απλά πως ήταν σε μια γωνία που έβλεπε προς τα Κάστρα) κι εγώ ήμουν ίσως η χειρότερη υπεύθυνη βιβλιοθήκης που έχει υπάρξει ποτέ.. ξεχνούσα τα κλειδιά, δεν έκανα τίποτα απολύτως, δεν είχα καμία γνώση πάνω στα βιβλία της βιβλιοθήκης, δεν ήταν λογοτεχνικά ήταν λεξικά και λοιπά ακαδημαϊκά, αλλά το χειρότερο ήταν πως νύσταζα ΦΡΙΧΤΑ κάθε φάκιν φορά που δούλευα. Οπότε το να πάρω ένα βιβλίο να διαβάσω δεν ήταν ποτέ στο πρόγραμμά μου, απλά θα επιτάχυνε τη νύστα μου, μπορεί να έπεφτα και κάτω.. Αλλά θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά να διαβάζω τη συγκεκριμένη ιστορία, τη ΜΟΝΗ ιστορία που με κράτησε ξυπνητή και σε εγρήγορση και δε με νύσταξε ούτε στιγμή σε αυτή την κατά τ' άλλα πολύ απογοητευτική εμπειρία μου ως υπεύθυνη βιβλιοθήκης!

Η ιστορία αφορά έναν αφηγητή, που δεν ξέρουμε ποιος είναι, που ξυπνάει μέσα στο σκοτάδι και δε μπορεί να καταλάβει πού βρίσκεται. Δίπλα στον αφηγητή, ανακαλύπτεις πως είναι σε έναν κλειστό χώρο όπου υπάρχει ένα πηγάδι=βέβαιος θάνατος αλλά και ένα εκκρεμές με μια λεπίδα που πάρα πολύ αργά αλλά πάρα πολύ σταθερά τον πλησιάζει=βέβαιος θάνατος. Είναι ένα φοβερά αγωνιώδες διήγημα που αν το διαβάσεις θα το ζήσεις κι εσύ, στο υπογράφω! Δε σου δίνω παραπάνω στοιχεία, γιατί είναι ωραίο να το διαβάσεις χωρίς να ξέρεις τίποτα άλλο πέρα από... τις δύο λέξεις του τίτλου! Του δίνω 5 στα 5 ρολόγια!

Ο μαύρος γάτος

Νομίζω πως ήταν η δεύτερη ιστορία του Πόε για μένα, μια μικρή αλλά πασίγνωστη ιστορία, όπου έχουμε έναν άνθρωπο μπροστά σε έναν γάτο με ένα μάτι, ο οποίος βασανίζεται από τύψεις κι ενοχές για κάτι που έχει κάνει. Είναι και αλκοολικός. 

Ενδιαφέρουσα σκοτεινή ιστορία και αρκετά μικρή αν θυμάμαι καλά. Έχει εμπνεύσει άπειρα πολύ την τέχνη ανα τα χρόνια. Του δίνω 3,5 στα 5 γατάκια!

Η μάσκα του κόκκινου θανάτου

Μια ιστορία που ΔΕΝ έχω διαβάσει, κακώς, γιατί μου φαίνεται πως θα μου αρέσει πάρα πολύ (εγώ τώρα όπως καταλαβαίνεις θα κάνω μόνη μου στον εαυτό μου σπόιλερ με αυτό το άρθρο, για να γλιτώσω εσένα!). Είναι σούπερ-γοτθική, με κεντρικό ήρωα τον πρίγκιπα Πρόσπερο που στην προσπάθειά του να αποφύγει έναν λοιμό μπαίνει καραντίνα με την παρέα του στο αββαείο του. Εκεί γίνονται διάφορα, φυσικά, έτσι ατμοσφαιρικά και τρομακτικά, αφού είσαι σε αββαείο και υπάρχει κι ένας λοιμός και είσαι και πρίγκιπας άρα σίγουρα θα είσαι και λιγάκι κακομαθημένος! Θα διαβαστεί άμεσα! Απόψε μάλιστα, αν είναι αυτό εφικτό!

Μαρτυριάρα καρδιά

Μια ιστορία παρόμοια με εκείνη του μαύρου γάτου, που επίσης ΔΕΝ έχω διαβάσει, ή μπορεί και να την έχω διαβάσει, αλλά δε θυμάμαι θα σου πω ψέματα. Το πόιντ είναι πως ο κεντρικός αφηγητής μας, ανώνυμος φυσικά (μάλλον ήταν το θινκ του Πόε!) μας λέει μια ιστορία ενώ μάλλον είναι ένας πλήρως παρανοϊκός και ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος. Αν ΔΕΝ έχει διαβαστεί, θα διαβαστεί. Αν έχει διαβαστεί, θα ΞΑΝΑδιαβαστεί!

Ο χρυσός σκαραβαίος

Θα πω πως όταν διάβαζα Πόε, στο πανεπιστήμιο, παντού έπεφτα πάνω σε αυτό το διήγημα. Παντού έλεγε πως ΑΥΤΟ είναι το πιο σημαντικό έργο του και πως είναι ο προάγγελος της αστυνομικής λογοτεχνίας, γιατί έχει κάτι στοιχεία που ερευνούν για να λύσουν ένα μυστήριο και κάτι τέτοια. Τώρα θα σου πω πως το έχω ξεκινήσει και το έχω παρατήσει, οπότε κάπου κόλλησα, δεν έπαθα και έρωτα με αυτό. Ωστόσο ο εκθειασμός του είναι αρκετός ώστε να του δώσω μια ακόμη ευκαιρία. Έστω μετά από όλα τα υπόλοιπα που δεν έχω διαβάσει ακόμα...

Οι φόνοι της οδού Μοργκ

Να σημειωθεί πως ο Ντυπέν υπάρχει στη σειρά του Φλάναγκαν (καλά όλοι υπάρχουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μου αρέσει που τους τιμάει κάπως έτσι.)

Το κοράκι

Ο Πόε πολλές φορές απεικονίζεται με ένα μαύρο κοράκι στον ώμο του. Κι αυτό γιατί το ποίημά του "Το Κοράκι" είναι από τα πιο διάσημα ποιήματα έβερ (σκέτο, δε θα πω γοτθικά κλπ, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα ποιήματα που έχουν υπάρξει ποτέ). Είναι φυσικά μακάβριο, μπορείς να το βρεις και στο ίντερνετ αν το ψάξεις ακόμα και στα ελληνικά, αφορά τη νυχτερινή επίσκεψη ενός κορακιού που μιλάει σε έναν άντρα που θρηνεί το χαμό της αγαπημένης του Λενόρ. Είναι πολύ χαρακτηριστική η λέξη που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στο ποίημα "Nevermore" (σσ. ποτέ ξανά). Νομίζω πως το έχω διαβάσει, αλλά επειδή από ποίηση είμαι σκράπας δε θα σου πω αν είναι καλό ή όχι. Είναι ποίημα. Ας πάρει 5 στα 5 κοράκια να είμαστε εντάξει!

Η πτώση του οίκου των Ώσερ

Ένας ανώνυμος αφηγητής καταφθάνει έπειτα από την πρόσκληση του φίλου του, του Ρόντερικ Ώσερ, στο μακάβριο και ατμοσφαιρικό σπίτι του, όπου ο δεύτερος ζει με την αδερφή του Μάντελιν που είναι με το ένα πόδι στον τάφο... ή και όχι. Εκεί γίνονται διάφορα παράξενα, με τον Ρόντερικ να είναι ελαφρώς παράφρων... ή και όχι και την αδερφή του τελικά νεκρή... ή και όχι. 

Η ιστορία είναι πάνμικρη, έχει μέσα παράνοια, μεταφυσικά στοιχεία και είναι φουλ γοτθική, είναι ό,τι πιο γοτθικό μπορείς να φανταστείς! Ήταν για μένα η πρώτη πρώτη ιστορία που διάβασα του Πόε και μάλιστα θυμάμαι ότι την έχω διαβάσει μέσα σε λεωφορείο της Θεσσαλονίκης. Ορίστε, στον ΟΑΣΘ! Εμένα μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ, της βάζω 5 στις 5 ταφόπλακες (!)

Ίσως λόγω αυτής ακριβώς της άψογα ατμοσφαιρικής υπόθεσης επιλέχθηκε και από τον Φλάναγκαν ως ο κεντρικός κορμός της σειράς του. Ίσως επειδή ήταν εύκολο να το χτίσει όλο πάνω στους Ώσερ.

Πέρα από τα παραπάνω, όμως, που είναι οι τίτλοι σχεδόν όλων των επεισοδίων της σειράς, θα πρέπει να αναφέρω και τα παρακάτω:

Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ

Λέει πως είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Πόε, βλέπεις δεν έσκαγε να γράψει πολυσέλιδες ιστορίες, με ένα δυο κεφάλαια και δέκα με είκοσι σελιδούλες ξεμπέρδευε ο φίλτατος Πόε, κι ύστερα πήγαινε στη 13άχρονη σύζυγο-ξαδέρφη του που ήταν και άρρωστη (ε, αυτό ας μην το ξεχνάμε, τύπου ποτέ!). Σε αυτό το μυθιστόρημα, λοιπόν, έχουμε έναν ναυαγό στο Νότιο Πόλο ο οποίος ανακαλύπτει τόσο τη μακάβρια πλευρά των ανθρώπων λόγω του ναυαγίου και της προσπάθειας για επιβίωση.. καταλαβαίνεις.. όσο και διάφορα μεταφυσικά και απίστευτα που ανακαλύπτει εκεί στα απάτητα μέρη που δεν έχει εξερευνήσει άνθρωπος.

Ο Φλάναγκαν τιμάει την ιστορία, δίνοντας το όνομα στον δικηγόρο της οικογένειας Ώσερ, και όχι μόνο το όνομα, δίνει και λίγο μπακστόρι, τον οποίο υποδύεται ο επικός και μοναδικός Μαρκ Χάμιλ, ο δικός μας Λουκ Σκαϊγουόκερ! (το πόσο αγαπώ ΠΑΝΤΑ το κάστινγκ αυτού του ανθρώπου, που οκέι είναι μέσες άκρες πάντα το ίδιο, αλλά όπως και να 'χει ΤΟ ΑΓΑΠΩ!)

Το βαρέλι του Αμοντιλιάδο

Νόμιζα πως αυτή η ιστορία δεν υπήρχε στη σειρά και είχα πει να σου μιλήσω γι' αυτήν γιατί τη θεωρώ αξιοσημείωτη και την έχω διαβάσει κιόλας. Βρισκόμαστε ΝΟΜΙΖΩ στην Ιταλία στο Καρναβάλι και είμαστε σε κάτι κατακόμβες, όπου είναι ένας τύπος που έχει κάνει ένα φόνο, μα θεωρεί πως καλά έκανε και τον έκανε και μπράβο του. Γενικά πολύ θυμωμένος τύπος, δεν είναι πολύ στα καλά του. Αλλά μάλλον κι αυτός υποφέρει από τύψεις (γενικά οι τύψεις είναι πολύ παρούσες στις ιστορίες του Πόε), δεν είναι τόσο απλά και ρόδινα όλα. Δεν ξετρελάθηκα, ήταν καλή ιστορία όμως, νομίζω η τρίτη που διάβασα του Πόε. Της βάζω 3 στα 5 ποτήρια κρασί.

Οι αναφορές της σειράς που πραγματικά και ειλικρινά είναι ένας ύμνος στον γοτθικό Αμερικανό συγγραφέα που όμοιό του δεν έχει κάνει ποτέ του ο Φλάναγκαν, δεν είναι μόνο αυτές. Εδώ σου βάζω τα πιο βασικά, εκείνα που μου χτύπησαν περισσότερο είτε επειδή τα είχα διαβάσει ήδη, είτε επειδή απλά τα γνώριζα ως ιστορίες. Αφού δεις τη σειρά μπορείς να ψάξεις για όλα τα πασχαλινά αυγά της στο ίντερνετ, που δεν είναι λίγα, γιατί τέτχιος είναι ο Φλάναγκαν!

Πριν σε αφήσω με περίσσια (ελπίζω) όρεξη να διαβάσεις λιγάκι Πόε (εγώ έχω σίγουρα!) ή να πας αμέσως τώρα να δεις τη σειρά, θέλω να εκτιμήσουμε λίγο το ΥΠΕΡΤΑΤΟ μαλλί της κυρίας Φλάναγκαν, Κέιτ Σίγκελ, που είναι λευκό και είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ και η κοπέλα είναι ίσως από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχουν περπατήσει σε αυτή τη γη και έκανε το λευκό μαλλί που πόσο ξεχώρισε ΘΕΕΜΟΥ, ΠΟΣΟ ανάγκη τα έχω κάτι τέτοια εγώ... (σταματώ το φανγκέρλινγκ για την Κέιτ και το λευκό-φάκιν-μαλλί της!!!) και να προσθέσω πως η βαθμολογία στο imdb αυτή τη στιγμή είναι στα 8,1 στα 10 και ανεβαίνει. 

Μίλησέ μου για Πόε ή για Φλάναγκαν, αγαπώ και τους δύο (ε, τον πρώτο με μέτρο γιατί ήταν λίγο ανώμαλος...)