Τα 8 πραγματάκια (Οκτώβριος 2023)

Ένας Οκτώβριος που θα θυμόμαστε, όχι μόνο γιατί ήταν ένας πολύ γεμάτος μήνας, αλλά και γιατί πήγαμε το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό! Θα προσπαθήσω να μην πλατιάσω πολύ (μεταξύ μας, δε νομίζω πως θα τα καταφέρω και τόσο καλά...)

#1| Ο Μαγικός Οκτώβρης της Μάγδας
(#magicoctoberbooks)

Πέρυσι και φέτος (δε ξέρω αν γινόταν και πιο παλιά, ξέρω για τις φορές που συμμετείχα) η Μάγδα η @booktopiagr οργάνωσε μια μεγάλη συνανάγνωση βιβλίων φαντασίας στο instagram, κατά τη διάρκεια του Οκτώβρη, όπου δηλώνεις από πριν κάποια βιβλία που θα ήθελες να διαβάσεις κι αν βρεθούν κι άλλα άτομα που θέλουν να διαβάσουν το ίδιο βιβλίο με σένα, γίνονται κάποιες ομάδες και διαβάζονται τα βιβλία με παρέα. Εγώ δήλωσα φυσικά πολλά παραπάνω απ' ότι ήταν εφικτό (φυσικά!) και κατέληξα σε 3 ομάδες, χωρίς να βάζω μέσα τα βιβλία που δεν ήταν σε καμία ομάδα αλλά ήθελα επίσης να διαβάσω αυτό τον μήνα!

Οι τρεις ομάδες ήταν για τα βιβλία: 

• Άτλας Έξι, της Olivie Blake (δε διαβάστηκε)
• Η εποχή των θρύλων, του Γρηγόρη Δημακόπουλου (διαβάστηκε λίγο, θα συνεχιστεί)
• Σχολομαντείο 1, της Ναόμι Νόβικ (διαβάστηκε!)

Ως εμπειρία για το ένα βιβλίο που διαβάστηκε ήταν μοναδική, έδωσε αστέρια στο βιβλίο, ήταν τόσο ωραία η συνανάγνωσή μας με τη Σοφία (@sofia.tsapa) και την Ηρώ (@iro_bookchoices), έτσι που αποφασίσαμε να συνεχίσουμε όλες μαζί τη σειρά (γιατί δεν είναι τρόπος αυτός να τελειώνει ένα βιβλίο!!!) και το έχουμε στο πρόγραμμα ίσως στα μέσα του Νοέμβρη.. 

Διάβασα επίσης το The very secret society of irregular witches, εκτός συνανάγνωσης και ομάδων κλπ, που ήθελα πολύ και ήταν ένα υπέροχο βιβλίο! Στις αρχές του μήνα επίσης τελείωσα το πρώτο της σειράς του Lockwood & Co, που επίσης ήταν εκπληκτικό. Σε γενικές γραμμές πήγε πάρα πολύ καλά αναγνωστικά αυτός ο μήνας και βρίσκω σημαντική τη συμβολή του γενικότερου event στο instagram, αλλά και την όλη ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε διάβασμα.

#2| Ένα ακουστικό βιβλίο που μου σπάει τα νεύρα 

Και έχω πει πολλάκις πως θα το παρατήσω, αλλά τελικά από τη μέση και μετά μου σπάει λίγο λιγότερο τα νεύρα (όχι καθόλου, πάντα θα με εκνευρίζει) είναι τα Μαθήματα Χημείας της Bonnie Garmus που ακόμη δεν έχω τελειώσει να φανταστείς, αλλά δεν μπορώ να το ακούω για πολλή ώρα, ΣΥΓΧΙΖΟΜΑΙ! Ευελπιστώ πως παραπέρα θα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, πως θα υπάρχει μια δικαίωση όσον αφορά τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. 

Ακούω επίσης μια πολύ πολύ ωραία έκδοση του Πόε στο jukebooks, το 21 Ιστορίες και "Το Κοράκι" από εκδόσεις Μεταίχμιο σε αφήγηση Νίκος Ζούδιαρης και περνάω πολύ καλά. Είναι αρκετά ατμοσφαιρικό, αρκετά εύκολο και ιδανικό αν έχεις δει ας πούμε την τελευταία δουλειά του Φλάναγκαν στο Netflix και θέλεις περισσότερο Πόε μετά από αυτό!

#3| Το book το haul του Οκτώβρη 

Που επειδή ήξερα πως θα ταξιδέψουμε και δεν ήξερα τι μπάτζετ πρέπει να έχω μαζί, ήμουν υπερβολικά προσεκτική στη διάρκεια του μήνα με τα έξοδά μας, ιδίως με τα παραπανίσια. Από βιβλία, μετά τους καλοκαιρινούς μήνες της εξαλλοσύνης ήμουν πολύ μαζεμένη, όχι με το ζόρι, πραγματικά ήμουν οκέι με το να μην αγοράζω αδιάκοπα βιβλία. Μέχρι που φτάσαμε το Σχολομαντείο κάπου στη μέση, λίγο πιο μετά, και διαπίστωσα πως μου αρέσει πολύ η γραφή της Νόβικ, το χιούμορ της, η λεπτή ειρωνεία, και η φαντασία της θα πω είναι αρκετά καλή και μου ταιριάζει. Οπότε άρχισα να ψάχνω άλλες δουλειές της με σκοπό να πάρω αρχικά το δεύτερο μέρος της σειράς (που αυτό έπρεπε να κάνω πραγματικά!) ή τη "Σκοτεινή καρδιά του δάσους" που όλοι λένε πως είναι φοβερό και πολύ διαφορετικό από την τριλογία του Σχολομαντείου. Έτσι κάπως ανακάλυψα πως η Νόβικ έχει γράψει μια σειρά με δράκους και καράβια, που είναι δύο στοιχεία (tropes; ας το πούμε κι έτσι!) που μου φτάνουν για να πάρω ένα βιβλίο. ΑΛΛΑ, τα βιβλία της στα ελληνικά ήταν εξαντλημένα, ένα βασανιστήριο που έχω περάσει επανειλημμένα παλιά με βιβλία που έψαχνα, οπότε και άμεσα μπήκα στη διαδικασία να τα βρω όλα. Τα πρώτα τρία τα βρήκα στο metabook και τα παρήγγειλα ευθύς αμέσως, ενώ το τέταρτο το βρήκα στο τρίτο βιβλιοπωλείο που ρώτησα, μέσω Σκρουτζ (πολλοί έλεγαν πως το είχαν αλλά δεν το είχε τελικά κανείς!) και κάπως έτσι μέχρι το μεσημέρι εκείνης της ημέρας είχα παραγγείλει όλη τη σειρά με τους δράκους και τα καράβια, που λέγεται Τεμεραίρ. Ή έτσι νόμιζα...

Γιατί καθώς μπήκα στο Goodreads φυσικά να ενημερώσω τα ράφια μου, ανακάλυψα πως τα βιβλία αυτής της σειράς (που ωστόσο έχουν πολύ ψηλές βαθμολογίες) είναι εννιά! Και από αυτά στα ελληνικά μεταφράστηκαν μόνο τα τέσσερα κι έπειτα ο Πατάκης τα παράτησε. Οπότε βλακεία έγινε, αλλά δεν μετανιώνω, δεν έχω πρόβλημα αν μου αρέσουν να διαβάσω τα υπόλοιπα στα αγγλικά, ούτε το ότι θα είναι διαφορετικές εκδόσεις με ενοχλεί, δεν έχω τέτοιους ψυχαναγκασμούς.

Πέρα από αυτή τη μικρή περιπέτεια, κέρδισα σε έναν διαγωνισμό της ΛΑΚ (λέσχη ανάγνωσης Κατερίνης) το βιβλίο Δαίμονες, δερβίσηδες και άγιοι του Anatol de Meibohm σε μετάφραση του δικού μας Γιώργου Μανάδη, ενώ μου έστειλε ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου το βιβλίο του Τα κανάλια του τρόμου που είναι 600+ σελίδες και μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. 

Από το ταξίδι μας πήρα δύο βιβλία, το ένα είχα σκοπό να το πάρω αν το έβρισκα στη Γερμανία στα αγγλικά, το Legends & Lattes του Travis Baldree και πήρα και το Impossible Creatures της Katherine Rundell γιατί μου άρεσε φοβερά το εξώφυλλο, μου φάνηκε εντελώς ένα βιβλίο που θα διάβαζα και μου επιβεβαίωσε η ταμίας στο γερμανικό Public που λέγεται Thalia.de πως είναι ένα υπέροχο βιβλίο (βασικά είπε ένα υπέροχο παιδικό βιβλίο, αλλά ποιος χέστηκε!)

Α, κοίτα να δεις που τελικά το haul ήταν μεγάλο (και πλατίασα ήδη υπερβολικά!)

#4| Η πτώση του οίκου των Άσερ είναι από τις καλύτερες δουλειές του Φλάναγκαν; 

Ναι! Το βάζω δίπλα (ή ίσως μόνο λίγο κάτω) από το το πρώτο Haunting το οποίο πιστεύω θα κερδίζει πάντα στην καρδιά μας γιατί ήταν η πρώτη δουλειά που είδαμε του Φλάναγκαν οι περισσότεροι. Κατά τ' άλλα ήταν εξαιρετική κι έχω πει πολλά γι' αυτήν εδώ να μπεις να τα δεις (χωρίς σπόιλερ) και να μπεις να τη δεις, αν δεν το έχεις ήδη κάνει.

Στο τέλος του μήνα, τη νύχτα του Χάλογουιν, είδαμε (εγώ ξαναείδα γιατί μου άρεσε πολύ) το Ghostbusters Afterlife το οποίο πρόσφατα έμαθα πως θα έχει και συνέχεια, αυτή την άνοιξη. 

Από τα χέρια του Γουές Άντερσον ήρθαν στο Netflix κάτι μικρές μεταφορές ιστοριών του Ρόαλ Νταλ που ΔΕΝ είναι για παιδιά. Σύνολο είναι τέσσερις και έχω δει τις τρεις, τις πιο μικρές, κρατάνε όσο ένα μικρό επεισόδιο μιας σειράς σκέψου (17 λεπτά συγκεκριμένα), ενώ η πιο μεγάλη (και ίσως η πιο καλή) που κρατάει 40 λεπτά, πάλι μικρή, είναι Η υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ και δεν την είδα ακόμη. Παίζουν σε όλες σχεδόν οι ίδιοι ηθοποιοί, με τον Μπένεντικ Κάμπερμπατς να ξεχωρίζει (χωρίς να θέλω να μειώσω ούτε λίγο τους Ρέιφ Φάινς, Μπεν Κίνγκσλι, τον αγαπημένο από το IT crowd Ρίτσαρντ Αγιοάντε κ.ά.). Είναι όλα λίγο περίεργα, λίγο Γουές Άντερσον, αλλά είναι μικρά οπότε δεν κουράζουν. Θέλω σίγουρα να δω το υποθέτω καλύτερο από τα 4, άμεσα. Και μια και είμαι στο θέμα ΠΡΕΠΕΙ να δω άμεσα και τη Ματίλντα, το μιούζικαλ του Netflix!
 

#5| Ο μήνας που ήμασταν όλοι λίγο άρρωστοι

Θα μου πεις, παιδικός, ξεκίνησε το μωρό παιδικό. Το ήξερες. Το ήξερα. Όπως επίσης ξέρω πλέον πολύ καλά πως ό,τι κι αν έχει ο Κωνσταντίνος σε ένα 24ωρο το έχω κι εγώ. Έτσι ξεκινήσαμε με μια γαστρεντερίτιδα (που τη γιαγιά και τον θείο του μικρού τους ξετίναξε), ευτυχώς ο μικρός την πέρασε χαλαρά, κι εγώ το ίδιο, αν και άργησα πολύ να συνέλθω. Συνέχισα με ένα καλό κρύωμα που μια μέρα τελείωσε και την αμέσως επόμενη επανήλθε (ή ίσως ήταν ένα δεύτερο κρύωμα) και κάπου προς το τέλος του μήνα έκλεισα με λίγο κόβιντ, που έφερα από το ταξίδι μας, δωρεάν σουβενίρ. Από αυτό δεν κόλλησα κανέναν, ευτυχώς. Ελπίζω!

#6| Φθινόπωρο στο σπίτι, στη Γερμανία, στην καρδιά και πουθενά αλλού!

Αφού ΚΑΙ ο Οκτώβρης ήταν ζεστός μήνας και πήγε πολύ καλά από άποψη οικονομίας στη θέρμανση (όχι σε σημείο να θέλεις να πας στη θάλασσα βέβαια στην εξωτική Κατερίνη, ο Όλυμπος είναι χιονισμένος, άπαξ και το στρώσει εκεί πάνω, έχουμε λίγο παραπάνω κρύο εμείς εδώ) οπότε δεν υπήρξε κανένα φθινόπωρο ουσιαστικά, λίγο κιτρίνισαν τα φύλα και αν το συγκρίνω με εικόνες από το ταξίδι μας, ΚΑΘΟΛΟΥ δεν κιτρίνισαν τα φύλλα, είναι τα πάντα καταπράσινα! 

Στο σπίτι μας όμως έβγαλα όλα τα φθινοπωρινά μου που πήρα, τις κολοκύθες, τα melts, τα διακοσμητικά, πήρα κι ένα νέο φυτομωρό εσωτερικού χώρου, τη Σοφί που είναι ένας τηλέγραφος (για τους ξένους Τραδεσκάντια) και για μία μέρα και μόνο, τη μέρα του Χάλογουιν, φόρεσα στο σπίτι και το στολισμό του. Δε θα πω πως είμαι σε μουντ χριστουγεννιάτικο, ακόμα, παρά το ότι βομβαρδίζομαι νυχθημερόν από το TikTok και δε με λες και Grinch σε καμία περίπτωση, όμως δεν είμαι ακόμα σε φάση, θέλω λίγο περισσότερο φθινόπωρο και λυπάμαι πάντα όταν φεύγει κάπως και δεν προλαβαίνουμε να το χορτάσουμε. Ποτέ δεν προλαβαίνουμε να το χορτάσουμε... 

Κούπες φθινοπωρινές δε βρήκα ΟΥΤΕ στο ταξίδι μας...

#7| Ο Άλμπους δε μένει πχια εδώ

Είναι καλά, αλλά δε μένει πλέον μαζί μας. Ο Άλμπους πέρασε ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι πανικού λόγω της κροτοφοβίας του που έφτασε σε νέα επίπεδα παράνοιας και ταραζόταν με τον παραμικρό θόρυβο, αν έβγαινε η γειτόνισσα να τινάξει ένα πατάκι, ο Άλμπους πάθαινε πανικό. Αν μου έπεφτε κάτι από τα χέρια, ο Άλμπους πάθαινε πανικό. Όλως παραδόξως ηρεμούσε μόνο και αποκλειστικά στο σπίτι της άλλης γιαγιάς. Κι έτσι σιγά σιγά και δίχως να το καταλάβουμε ούτε κι εμείς, ο Άλμπους μετακόμισε εκεί. Τον παίρνουμε ακόμη στο σπίτι μας για κάποιες ώρες, αλλά δεν θέλει να κάθεται πολύ. Δε ξέρω τι έφταιξε, αν φταίξαμε εμείς, οι αλλαγές στη ζωή του, αν τον ενοχλεί ο μικρός Κωνσταντίνος, αν πολύ απλά προτιμάει την άλλη γιαγιά και το δικό της σπίτι, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως ο Άλμπους δε μένει πχια εδώ. Και είναι κάτι που με πληγώνει και με πονάει και μου λείπει, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο ίδιος που ήταν παλιά όσο ήταν στο σπίτι μαζί μας, πέρα από την κροτοφοβία του.

#8| Το ταξίδι

Ήταν το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό και το πρώτο μας ταξίδι με αεροπλάνο. Η πτήση άγχωνε κυρίως τον χάζμπαντ, νομίζω πως δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν άγχωνε κι εμένα, δεν είχα χώρο να με σκεφτώ. Τελικά ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, παρόλο που ταξιδέψαμε με κάποιες αναταραχές, δεν ήταν καθόλου τρομακτικό, ήταν λίγο δύσκολη η προσγείωση για τα αυτάκια μου και θα πρέπει ίσως να το δω με έναν γιατρό γιατί δεν το αντέχω.. 

Το ταξίδι μας, λοιπόν, στη Γερμανία, διήρκεσε τέσσερις μόλις μέρες και έγινε με αφορμή το γάμο του νονού του Κωνσταντίνου, όπου θα γινόταν κουμπάρος ο χάζμπαντ. Την πρώτη μέρα δεν κάναμε κάτι άλλο πέρα από το ίδιο το ταξίδι, αφού πετούσαμε απόγευμα. 

Την επόμενη είχαμε κανονίσει να επισκεφθούμε την πανέμορφη Χαϊδελβέργη. Εκεί περπατήσαμε στα γραφικά δρομάκια, δίπλα στα μαγαζιά, τις μπυραρίες, τα καφέ, μπήκαμε στον πιο μεγάλο ναό που είχαμε δει ποτέ, του Αγίου Πνεύματος, περπατήσαμε στην Παλιά Γέφυρα και χαζέψαμε την ομορφιά αυτής της πόλης που είναι η μισή από τη μια μεριά του ποταμού και η άλλη μισή από την άλλη. Κάναμε βόλτα στα μαγαζιά, όπου βρήκαμε ένα υπερτεράστιο χριστουγεννιάτικο μαγαζί που ΑΝΕΤΑ θα ζούσα μέσα, αλλά θα μου ζητούσαν λογικά κάποιο υπέρογκο ποσό για τη διαμονή (ήταν τα πάντα πανάκριβα εκεί μέσα!), ανακάλυψα ένα βιβλιοπωλείο με άπειρα βιβλία δεύτερο χέρι, αλλά όλα γερμανικά, δε βρήκα ποτέ τα αγγλικά, βρήκα μόνο τα γαλλικά που δε μου έκαναν κανένα κλικ (ευτυχώς;) κι ύστερα βρήκα το Public της Γερμανίας, το Thalia.de που σου είπα παραπάνω κι ακόμη κι αν δεν ήθελα ακριβώς να ψωνίσω από εκεί, αλλά από πιο μικρές επιχειρήσεις, ήταν όλα πολύ μακριά σύμφωνα με το χάρτη μου, οπότε έκανα εκεί τη βόλτα μου και όπως καταλαβαίνεις είχε.. τα πάντα! Από εκεί πήρα και τα δύο βιβλιαράκια που σου είπα παραπάνω σε τιμές που τα παίρνω κι εδώ από τη Διαγώνιο ή από όπου τα βρίσκω.

Μετά ήταν ο γάμος, που έγινε σε ένα φανταστικό παλιό κτήριο της Καρλσρούης, κι ύστερα πήγαμε σε ένα ελληνοϊταλικό εστιατόριο για το τραπέζι που κράτησε μέχρι το πρωί. Αυτό που παρατήρησα στη Γερμανία, πέρα από τις μεγάλες τιμές και την τάξη κλπ, είναι πως οι μερίδες του φαγητού τους είναι πάντα και παντού τεράστιες! Επίσης πετάνε το χαρτί πάντα στην τουαλέτα... πολύ δύσκολο να το συνηθίσεις αυτό! Κι ύστερα να γυρίσεις πίσω και να προσέχεις μην τυχόν το κάνεις κι εδώ!!

Την τελευταία μας μέρα, αποφασίστηκε στα γρήγορα να πάμε μια βόλτα στο Στρασβούργο. Στη Γαλλία. Πήγα στη Γαλλία! Και ειλικρινά, ακόμη δε μπορώ να το πιστέψω... Ήταν Κυριακή, οπότε γλύτωσε το πορτοφόλι μας, δυστυχώς δεν πήρα ούτε ένα βιβλίο από εκεί, αλλά ήταν μια μοναδική εμπειρία να βρίσκομαι σε ένα μέρος όπου μιλάνε γαλλικά, όπου όλα είναι στα γαλλικά, όπου καταλάβαινα. Υπήρχε μια υπερένταση, δε μπορούσα να διαχειριστώ πολύ καλά τον ενθουσιασμό μου. Επισκεφθήκαμε τον πιο μεγάλο ναό που έχω δει ποτέ (τον κέρδισε δηλαδή αυτόν της Χαϊδελβέργης και πολύ άνετα!), τον καθεδρικό της Notre Dame του Στρασβούργου, είναι 142 μέτρα ψηλός, μέσα αν μπεις νομίζεις πως βρίσκεσαι στη Μόρια και θα πεταχτεί από κάπου ένας Μπάλρογκ, είχε κι ένα αστρονομικό ρολόι που δεν έχει σταματήσει ποτέ να λειτουργεί και κάνει κάτι κόλπα κάθε μισή ώρα (είναι σαν εκείνο της Πράγας και είναι κι αυτό τεράστιο!). Ήπιαμε καφέ, φάγαμε ντόνερ και εκλαίρ και επιστρέψαμε στη Γερμανία νωρίς το απόγευμα για να πάμε σε κάτι θερμαινόμενες πισίνες που είχαμε κλείσει, με σπα και μασάζ και όλα αυτά που εμένα προσωπικά με αφήνουν από αδιάφορη έως άβολη! Ήταν απλά οκέι. 

Το ίδιο εκείνο βράδυ ανέβασα κι εγώ πυρετό, είχαν ήδη το ζευγάρι που παντρεύτηκε, και πίσω στην Ελλάδα είχαν άλλοι τέσσερις της παρέας. 

Με κόβιντ και καραντίνα λοιπόν έληξε αυτός ο μήνας, ο μήνας του ταξιδιού που περιμέναμε πώς και πώς, που μας άφησε τόσες πολλές όμορφες εικόνες και συναρπαστικές εμπειρίες, ένας πολύ γεμάτος σε πολλά επίπεδα μήνας, που έφυγε επεισοδιακά για να δώσει χώρο σε έναν Νοέμβρη που δεν ξεκίνησε καλά, μα ελπίζω μέχρι τα επόμενα 8 πραγματάκια να τα έχω ξεχάσει όλα και να σου πω πολλά πολλά όμορφα στη θέση τους! Πλατιάζοντας για άλλη μια φορά, όπως έκανα και πάλι, εδώ.

Εσύ πώς τα πέρασες τον Οκτώβρη;