Για όνομα του... δράκου!

Ωραία. Το Fourth Wing με έκαψε λες και δεν αγαπούσα ήδη τις ιστορίες με δράκους, λες και είχα ανάγκη από λίγο σπρώξιμο, όχι, μια χαρά τις αγαπούσα ήδη και τις κυνηγούσα όποτε έπαιρνε το μάτι μου κάποια από αυτές. Δε ξέρω αν έφταιξε κάποτε ο κύριος Παολίνι γι' αυτή την αγάπη, ή πολύ απλά ο πολύ αγαπημένος μας Καθηγητής (aka Τόλκιν), μπορεί μέχρι και η Ρόουλινγκ να έφταιξε ή ίσως αγαπούσα τους δράκους από πάντα και δεν έφταιξε κανείς από όλους αυτούς, παρά μόνο έθρεψαν την αγάπη μου για αυτά τα υπέροχα πλάσματα.

Οι δράκοι ως ιστορικά πλάσματα
(γουατ ντου γιου μιιν;;;;)

Ναι, τι νομίζεις πως θα σου πω εδώ; Έχω κάνει ολόκληρη έρευνα σεπαρακαλωπολύ γι' αυτά τα πλάσματα που υπάρχουν από τόσο παλιά, από το μεσαίωνα θα νόμιζες, αλλά πάνε ακόμη πιο πίσω στην αρχαία Ελλάδα παρακαλώ, αν και τα πιο πολλά δικαιώματα έχει η Κίνα, όπου άκου να δεις, ο δράκος ήταν κάτι καλό, ενώ εδώ σε εμάς στη Γηραιά Ήπειρο, ο δράκος είχε πάντα αρνητικό πρόσιμο, ήταν το τέρας, ο εχθρός, αυτό που έπρεπε να πολεμήσεις άμα σε λέγαν Γιωργάκη και ήσουν αξιωματικός ξερωγω του ρωμαϊκού στρατού τότε, νυν άγιος. 

ο δράκος της Μεσοποταμίας

Παιδιά ο Φάφνιρ, Φάφνιρ τα παιδιά (δράκος της νορβηγικής μυθολογίας, παρακαλώ!)

Τώρα είναι κάποιοι ανθρωπολόγοι και λοιποί επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί διεξοδικά με το θέμα "δράκος", σε φάση:

"ποιο είναι το αντικείμενο της μελέτης σου κύριε καθηγητά;"
"κάνω μια έρευνα στους δράκους" *μπουμ* έκρηξη μπαντασιάς!

Ένιγουεϊ! Οι επιστήμονες αυτοί λένε πως ο άνθρωπος έχει έναν αρχέγονο φόβο στα φίδια (και δίκαια) όπως και στα μεγάλα δάση, τις σκοτεινές σπηλιές, τη φωτιά και άλλα παρόμοια που όλα αυτά αν τα συνδυάσεις φτιάχνεις έναν ωραιότατο θρύλο για έναν δράκο που ζει εκεί κοντά και αρπάζει τα παιδιά που δεν τρώνε το φαγητό τους. Μια άλλη τώρα, λέει πως δικαιολογείται η πίστη στην ύπαρξη δράκων, εξαιτίας οστών δεινοσαύρων που βρέθηκαν σε Ασία, Μέση Ανατολή και παντού αλλού, είχαν αυτοί το φόβο για τα φίδια ξερωγω, βρήκαν οστά στεγόσαυρου και πτεροδάχτυλου τσουπ, δράκος! Όμως, προσθέτει, στην πολύ βόρεια Ευρώπη, στους φίλους μας τους Νορβηγοφιλανδοσουηδούς, ΔΕΝ υπήρξαν τέτοια οστά ποτέ, δεν πέρασαν από κει δεινόσαυροι, είχε κρύο, ΩΣΤΟΣΟ έχουν κι αυτοί δράκους στις ιστορίες τους! Χμμμμ.....

Γιατί αγαπάμε τόσο τους δράκους;

Ο δράκος παλιά πολύ παλιά ήταν ο κακός της υπόθεσης. Ο απαραίτητος για να αναδειχθεί ο καλός ήρωας εφόσον τον σκότωνε (ο Ηρακλής έχει σκοτώσει κάμποσους!). Για κάποιο λόγο απήγαγε δεσποσύνες και τις κρατούσε φυλακισμένες σε κάτι πύργους (τώρα με τη λογική δε βγάζεις άκρη γιατί, αλλά ας πούμε πως ήταν μια συνήθεια των δράκων σε κάποια φάση, τους άρεσε να έχουν για πετ μια πριγκίπισσα, κουλ, γιατί όχι;). Ακόμα και στον Τόλκιν οι δράκοι ήταν πλάσματα άμεσα συνδεδεμένα με το κακό, που ήταν βέβαια λίγο φιλοχρήματοι (ας πούμε τους έλκυε ο χρυσός, αλλά ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ, πού θα τον ξοδέψεις μη χειρότερα!). Θυμάμαι κάποιες ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια όπου ο δράκος δεν ήταν ο κακός της υπόθεσης. Το Δράκε, δράκε είσ' εδώ της Αγγελικής Βαρελά ήταν από τα πιο διασκεδαστικά παραμύθια που είχα διαβάσει (και ξαναδιαβάσει και ξαναδιαβάσει, ήταν το thing μου τότε) επίσης υπήρχε στη σειρά των εκδόσεων Στρατική "Ο μαγικός κόσμος του δάσους" του Tony Wolf (φανταστικοϋπέροχη σειρά για παιδιά!!) ένα βιβλίο που λεγόταν Η παράξενη χώρα μπορεί τότε να ξεκίνησε αυτή η αγάπη, μάλλον τότε ξεκίνησε. Δεν τους είχα για κακούς, μια χαρά ζούσαν στην κοιλάδα τους... Πάρε φωτογραφικό υλικό.

Αλλά για να επιστρέψω στο λόγο που αγαπάμε πλέον τους δράκους, όχι μόνο ως ο κακός της υπόθεσης (αν και μου αρέσει άπειρα και απλά ως ο κακός της υπόθεσης, ο πραγματικός, αδίστακτος κακός, που είναι σχεδόν αδύνατο να νικήσεις!), ήταν η σκέψη που μας έδωσε ο αγαπητός Παολίνι στα πρώτα του συγγραφικά βήματα, όταν μας μίλησε για τη δυνατότητα να έχεις έναν δικό σου δράκο κι αυτός να σε έχει ως δικό του άνθρωπο και να είστε μαζί υπερτούμπανος συνδυασμός! Κι ύστερα τον αγαπήσαμε τον δράκο ακόμη περισσότερο, γιατί είναι πανέμορφος (κι ας προέρχεται από το φίδι *ΜΠΛΙΑΧ*), είναι πολύ δυνατός, πετάει, είναι πάντα έξυπνος, εντυπωσιακός, φτύνει φωτιά και τα λοιπά και τα λοιπά. 

Αν το ερευνήσουμε με τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου ίσως πούμε πως αντιλαμβανόμαστε το πόσο ευάλωτοι και τρωτοί είμαστε ως όντα και νιώθουμε την ανάγκη ενός ισχυρού πλάσματος τόσο οπτικά όσο και σωματικά (και υπερφυσικά συνήθως) στο οποίο μπορούμε να βασιστούμε για να σώσουμε το τομάρι μας; ή μας αρέσει η καταστροφή γιατί τέτχιοι είμαστε και τέτχιοι ήμασταν πάντα! Εγώ ψυχολόγος δεν είμαι, φυσικά, ας μας πει κάποιος που ξέρει.

Δράκοι στη λογοτεχνία

Εδώ, λοιπόν, σου έχω μαζέψει λίγα βιβλία που βρήκα με πολύ παρόντες τους δράκους, ως καλούς ή ως κακούς ή και τα δύο, για να γεμίσεις το κενό σε σχήμα δράκου στην ψυχή σου.

Τετραλογία Έραγκον

Πρώτη σου βάζω αυτήν εδώ τη σειρά με τα βιβλία που μεγαλώνουν παραγωγικά από το πρώτο ως το τέταρτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως μικρό έπιπλο, ναι, που πέρα από το μέγεθός τους το οπτικό, μεγαλώνουν και σε αξία, αφού ο Παολίνι ξεκίνησε να γράφει από το Έραγκον κι έπειτα ανέβηκε σκάλες ολόκληρες σε αφήγηση και ταλέντο και μας έδωσε μια στο σύνολό της εξαιρετική ιστορία που ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί από κάθε λάτρη του φοβερού αυτού πλάσματος. Η ιστορία ακολουθεί τον νεαρό Έραγκον στον κόσμο της Αλαγαισίας, όταν βρίσκει το αυγό ενός γαλάζιου δράκου, της Σαφίρα. Μαζί θα ταξιδέψουν, θα εκπαιδευτούν, θα μεγαλώσουν, θα πολεμήσουν τον κακό βασιλιά Γκαλμπατόριξ. 

Η σειρά αποτελείται από τέσσερα βιβλία, λέγεται η τετραλογία της Κληρονομιάς, είναι τέλεια από την αρχή ως το τέλος (η λύση της ιστορίας είναι για μένα στην κορυφή των βιβλίων που έχω διαβάσει και τη βρίσκω απολύτως κι εντελώς άψογη!), έχει γίνει αποτυχημένα μια μεταφορά του πρώτου βιβλίου στον κινηματογράφο που μπορείς να μείνεις μακριά, ενώ περιμένουμε ένα σπίνοφ (βιβλίο σπίνοφ όχι ταινία) που ανακοινώθηκε λίγο καιρό πριν με την ιστορία του Μέρταγκ (αναμένω τη μετάφραση!).

Πρόκειται για τη μόνη σειρά 3715 σελίδων που μπορεί μια μέρα να ξαναδιαβάσω!

Το φαινόμενο "Fourth Wing"

Δηλαδή η Τέταρτη Πτέρυγα, που ξαφνικά μια μέρα από το πουθενά άρχισαν όλοι, ΟΛΟΙ, να μιλάνε γι' αυτό στο Tiktok λες και ήταν συνεννοημένοι. Εγώ αρχικά νόμιζα πως είναι, πράγματι, συνεννοημένοι και πως όλο αυτό ήταν ένα εξαιρετικά καλό μάρκετινγκ που τους βγήκε καλύτερα απ' ότι περίμεναν. Συνεπώς, και όπως περιμένω για κάθε πολυσυζητημένο βιβλίο του Booktok είχα ένα πολύ μικρό καλάθι. Αλλά είχε δράκους και θα το έπαιρνα και θα το διάβαζα, αυτό ήταν δεδομένο.

Η αγαπητή Ρεμπέκα, λοιπόν, έφτιαξε άλλη μια ιστορία με δράκους και δρακοκαβαλάρηδες, βαδίζοντας στα χνάρια του Παολίνι και του Μάρτιν, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό δικό της τρόπο, έφτιαξε έναν κόσμο όπου άνθρωποι και δράκοι συνυπάρχουν, όπου φυσικά υπάρχει πόλεμος (αλλιώς τι να τον κάνεις το δράκο; να σε ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα; ο δράκος είναι πολεμική μηχανή, αν τώρα κάποιος θελήσει να γράψει βιβλίο που ΔΕΝ είναι έτσι, παρακαλώ!!)

Βέβαια, από την ιστορία αυτή δε λείπει το λοβ στόρι και αργότερα οι πιπερίτσες, που εγώ προσωπικά ζούσα και χωρίς όλα αυτά, αλλά θα μου πεις λοβ στόρι είχε κάπως μέχρι και στο Έραγκον, άμα δε θες λοβ στόρι διάβασε Τόλκιν, ως εκεί.

Game of Thrones

Μετά το Έραγκον και πριν την Τέταρτη Πτέρυγα, καταναλώναμε δράκους βασικά από την επικότητα που άκουγε στο όνομα Game of Thrones και που ήταν τόσο επική σειρά βιβλίων γιατί... είχε και δράκους (ε, τέλος πάντων ως εκεί που έχει φτάσει η σειρά των βιβλίων). Πες την ιστορία χωρίς τους δράκους και θα είσαι απλά μπλεγμένος σε μια ιστορία πολιτικής. Σκέτο.  

Πιο ειδικά, για τους λάτρεις των Ταργκάρυεν, ο Μάρτιν έβγαλε ένα βιβλίο που ασχολείται ΜΟΝΟ με αυτούς, 300 χρόνια πριν το GoT. Το βιβλίο λέγεται Φωτιά και Αίμα, είναι μόνο 840 σελίδες, είναι αυτό που μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στο HBO και αναμένουμε τη συνέχειά του, αναλύει, περιγράφει και ασχολείται πολύ διεξοδικά με το φοβερό αυτό πλάσμα στον κόσμο του Γουέστερος και είναι ό,τι πρέπει. Εγώ, προσωπικά, πριν τη σειρά δε γνώριζα την ύπαρξη του βιβλίου και τώρα αισθάνομαι λίγο πως έχω μείνει πίσω, αν και ο Μάρτιν δεν είναι αγαπημένος συγγραφέας, ίσως το παραβλέψω για τους δράκους, ίσως μείνω μόνο στη σειρά γιατί και 800τόσες σελίδες δεν είναι και λίγες!

Χόμπιτ

Ο Smaug (ελληνικά: Νοσφιστής ή Σοφιστής, διαλέγεις και παίρνεις) ήταν ένας φοβερός δράκος τόσο στο βιβλίο όσο και στη μεταφορά του στις (μη απαραίτητες τόσες πολλές) μεταφορές του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Εξαιρετική η επιλογή του Κάμπερμπατς να δώσει τη φωνή του και πλέον κάθε ομιλούν μεγάλος δράκος που εμφανίζεται στις σελίδες μου έχει τη δική του φωνή (*γκουχΤερνγκουχ*) ακόμα κι αν είναι περίεργο να μιλάει... ελληνικά. ;Eνας δράκος που αγαπούσε το χρυσάφι και κάπως μου κάνει πολύ μεσσαιωνικό όλο αυτό, αλλά ήταν και φοβερά, τρομερά, απόλυτα κακός και τα πάντα όλα συμπεριλαμβάνονται στις δυο του φράσεις 

"I am fire
I am DEATH" 

...που ναι, αυτός είσαι! Διάλυσέ τα όλα! (Αλλά όχι..)

Αν είσαι μέσα για λίγο λιγότερο χάιπντ βιβλία, αλλά αγαπάς τους δράκους, κι αν ΔΕ θέλεις βρε παιδί μου να διαβάσεις ένα βιβλίο 800+ σελίδων απλά και μόνο επειδή έχει μέσα δράκους, να τσεκάρεις τη μίνι ιστοριούλα του Τόλκιν Ο γεωργός ο Γίλης από το Χαμ που είναι μικρή, διαβάζεται στο πόδι, είναι στη Μέση Γη αλλά χωρίς τις περιγραφές (που θέλεις να αποφύγεις) κι έχει έναν δράκο πολύ... τολκινικό. Το αγαπώ!

Ο Μάγος της Γαιοθάλασσας

από τη μεταφορά του Studio Ghibli

Σεραφίνα

Ένα βιβλίο με δράκους μεν αλλά καμία σχέση με αυτά που ήξερες. Η Σεραφίνα είναι δράκος, αλλά είναι μεταμορφωμένη σε άνθρωπο ΠΟΣΟ ΜΠΑΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!! Σε έναν κόσμο όπου υπάρχει μια συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στους ανθρώπους και τους δράκους, που ωστόσο κάποιος προσπαθεί να σπάσει σκηνοθετώντας τον φόνο ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας έτσι που να φαίνεται πως είναι μπλεγμένος κάποιος δράκος. Δε ξέρω πώς σκατά το σκέφτηκε αλλά βρίσκω την ιδέα εξαιρετική και έχει μπει στη λίστα για να διαβαστεί οπωσδήποτε!

Βέβαια, δε βλέπω μετάφραση του δεύτερου βιβλίου από τον Πατάκη που μου φαίνεται το έχει σύστημα αυτό...

Φρουροί! Φρουροί!

Ο Τέρρυ Πράτσετ, άλλος αγαπημένος από εκεί, έχει γράψει ένα βιβλίο στη σειρά του Δισκόκοσμου που έχει φυσικά... δράκους. Όχι. Δεν το έχω διαβάσει, γιατί δεν το γνώριζα, είχα μείνει πως ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσω το Mort γιατί έχει έναν από τους καλύτερους ήρωες του σύμπαντός του. Τώρα βλέπω πως σε αυτό εδώ (που σιγά να μη βρεθεί στα ελληνικά!) υπάρχουν δράκοι, δράκοι που έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης εδώ και χρόνια πέρα από τους βαλτόδρακους που είναι λίγο φέιλ ως δράκοι κι έναν εντελώς και απολύτως πραγματικό δράκο που εμφανίζεται από το πουθενά και που θα πρέπει είτε να νικήσει ο βασιλιάς-ήρωας είτε να τον αναλάβουν οι Φρουροί! Μάλλον το δεύτερο θα γίνει... εεε... πετάγομαι ένα metabook μια στιγμή λίγο κι επιστρέφω.

Οκεϊ... στο metabook όσοι έχουν Πράτσετ είναι τρελοί! Θα το πάρω στα αγγλικά!

Είπα αγγλικά και μού έδωσα καλή πάσα να πάω σε βιβλία με δράκους που δεν θα τα βρεις στα ελληνικά.

Η σειρά Τεμεραίρ της Ναόμι Νόβικ

Με την πρώτη πρόταση να είναι βιβλία με δράκους που εν μέρει θα τα βρεις στα ελληνικά, αφού έχουν κυκλοφορήσει τα 4 από τα 9 σε μετάφραση από τον Πατάκη, αλλά μετά τα παράτησε γιατί... γιατί το κάνουν αυτό οι εκδοτικοί, όταν αποφασίζουν να μας φερθούν μπαμπέσικα! Δε ξέρω πώς κοιμούνται τα βράδια!

μπαντας μπαντας μπαντας!!!!

Το Priory

Είναι ένα βιβλίο που δε ξέρω κι εγώ από πότε το ξέρω, μου τράβηξε την προσοχή το μέγεθός του, 848 σελίδες (!) αλλά και το εξώφυλλο που είναι έντονο κίτρινο κι έχει κι έναν δράκο. Το μόνο που με απωθεί ειλικρινά είναι πως λόγω μεγέθους και αγγλικών θα μου κόψει την ταχύτητα ΑΛΛΑ ΚΑΙ το ότι δεν αρέσει σε όλους, ή που θα αρέσει φουλ ή που θα απογοητεύσει. Η ιστορία έχει δρακοκαβαλάρηδες, μάλιστα για να είμαι πιο σωστή δρακοκαβαλάρισσες, έχει μαγείες, έχει πολλά καλά.

Ίσως να διαβάσω την "Εποχή των οστών" της Samantha Shannon να δω πώς γράφει κι αν μου αρέσει πριν πιάσω ένα τέτοιο τεράστιο βιβλίο στο πρωτότυπο. Ε, και βγήκε τώρα κι ένα τύπου πρίκουελ αν κατάλαβα καλά, που είναι επίσης τεραστίων διαστάσεων... χμ χμμμμ.....

Impossible Creatures

Αυτό το βιβλίο αγοράστηκε απλά επειδή μου άρεσε το εξώφυλλο (στο οποίο υπάρχει ένας μεγάλος κόκκινος δράκος) και τόσες μέρες που το έχω δεν ξέρω καν για τι πράγμα μιλάει. Το κάνω αυτό σε βιβλία με δράκους. Τώρα που το 'ψαξα, είδα πως είναι με ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που ανακαλύπτουν κάτι νησιά όπου ζουν μυθικά πλάσματα και κάποιοι τους κυνηγάνε, θα ζήσουν περιπέτειες και θα ανακαλύψουν την αλήθεια και ναι. Ήταν καλή επιλογή εδώ που τα λέμε. 

Και μόνο του βιβλίο σε νορμάλ μέγεθος και χωρίς συνέχειες. Καλό είναι να γίνεται κι αυτό καμιά φορά αλλά ποιος συγγραφέας θέλει να αποχωριστεί τους δράκους του; Εγώ σίγουρα δε θα ήθελα!

Dealing with Dragons

Μπορεί να είναι παιδικό, μπορεί να είναι απλά κόζι φάνταζι, πάντως πρόκειται για 4 μικρά βιβλιαράκια με πρωταγωνίστρια μια πριγκίπισσα που πάει με τη θέλησή της να απαχθεί από δράκους γιατί βαριέται τη ζωή της και δε θέλει να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλουν να παντρευτεί. 

Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το ψάξω. Αλλά όλο το ξεχνάω.

Δράκοι στην pop κουλτούρα
(ή οι δράκοι που αγαπήσαμε)

Εμείς οι πιο... μεγάλοι, είχαμε μερικούς δράκους στη ζωή μας που συνετέλεσαν στην σημερινή αγάπη μας γι' αυτούς. Όπως ήταν ο πρωταγωνιστής δράκος στην ταινία Η καρδιά του δράκου, μια ταινία του '96 όπου ο Σον Κόνερι έδωσε τη φωνή του στον δράκο και πραγματικά, μπορεί να έχει άθλια εφέ (αφού είναι του '96) αλλά η ταινία είναι ένα αριστούργημα! 

Στη σειρά Μέρλιν του BBC υπήρχε επίσης ένας δράκος που συμβούλευε τον νεαρό μάγο, με τη φωνή του κυρίου Ολιβάντερ John Hurt, ενώ όλοι αγαπούσαμε τον Μούσου, τον μικρό κόκκινο δράκο στη Μουλάν αλλά και το σύνολο των υπέροχων φανταστικών δράκων στις ταινίες How to train your dragon. 

Δεν έχω καν αναφερθεί στους δράκους του Χάρι Πότερ, που εκτός από εκείνους που ίσως θυμάσαι πιο έντονα από το Κύπελλο της Φωτιάς ή από την απόδραση από την τράπεζα Γκρίνκοτς, να σου θυμίσω και έναν μπέιμπι δράκο στο πρώτο βιβλίο, ονόματι Νόρμπερτ, που όπως και το πρώτο βιβλίο της σειράς έτσι κι αυτός ήταν μικρούλης και μωράκι και αθώο και κούτσι κούτσι.

Συμπερασματικά θα πω πως αγαπάω, αγαπάς, αγαπάμε, τους δράκους γιατί έχουμε μεγαλώσει με μπόλικους από αυτούς στα βιβλία, τα παιδικά, τις σειρές και τις ταινίες μας, είτε ήταν καλοί είτε όχι, πάντα ήταν σημαντικοί, οι ΠΙΟ σημαντικοί ως παρουσίες κι επιβλητικοί. Δε ξέρω αν έχουμε κάποια φυσική ροπή προς την καταστροφή... ελπίζω πως απλά μας ελκύει η δύναμη και το γεγονός ότι... πετάνε;

Εσύ γιατί αγαπάς τους δράκους και ποια ιστορία με δράκους μου προτείνεις να διαβάσω αμέσως τώρα;