Αν γνωρίζεις το συγκεκριμένο άρθρο είναι γιατί το έχω κάνει μερικές φορές ξανά στο παρελθόν, δυο φορές πέρυσι νομίζω υπάρχουν δύο άρθρα Κρίνω βιβλία από τα εξώφυλλά τους, κατά τα οποία μαζεύω βιβλία που είναι στις νέες κυκλοφορίες από τους πιο μεγάλους εκδοτικούς η αλήθεια είναι, βρίσκω και κάποια που είναι στα υπό έκδοση, και τα οποία για κάποιο λόγο μου τραβάνε την προσοχή. Μπορεί να είναι γιατί μου φαίνονται ενδιαφέροντα; Μπορεί να είναι γιατί μου φαίνεται κάπως περίεργο το εξώφυλλο ή ο τίτλος και μπορεί να κάνω συνειρμούς για το περί τίνος πρόκειται; πολλά μπορούν να συμβαίνουν. Βασικά σε αυτά τα επεισόδια κάνω κάποιες μαντεψιές με βάση το εξώφυλλο τον τίτλο και οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να δώσει το εξώφυλλο για το εκάστοτε βιβλίο, έπειτα διαβάζω την περίληψή του να δούμε κατά πόσο έχω πέσει μέσα και εντέλει σου λέω αν ακόμη με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο βιβλίο ή αν δεν, βαριέμαι, πλήττω, όχι!
Πάμε να ξεκινήσουμε από Ψυχογιό, όπου έχω το Από αίμα και στάχτη της Jennifer L.Armentrout το οποίο είναι βιβλίο #Booktok που είναι κάτι κακό κατά τη γνώμη μου, αλλά επειδή αυτή την περίοδο σα να θέλω πάρα πολύ να διαβάσω ένα πολύ ελαφρύ, romantasy βιβλίο, και ίσως αυτό να είναι κάτι που θα διάβαζα αυτό τον καιρό αλλά επειδή επίσης δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα και στη λίστα μου δε θέλω και να παρεκτραπώ. Αλλά θέλω να σου πω ότι το συγκεκριμένο μου έχει τραβήξει την προσοχή, είναι αλήθεια!
Η Παρθένα
Εκ γενετής επιλεγμένη για να οδηγήσει τον κόσμο σε μια νέα εποχή, η Πόπι (!) ζει μια ζωή που δεν της ανήκει, γεμάτη απαγορεύσεις. Να μην την αγγίζουν ποτέ. Να μην την κοιτάνε. Να μην της μιλάνε. Να μην μπορεί να γευτεί την ηδονή. Μέχρι να φτάσει η ημέρα της Ανάληψής της, προτιμάει να περνάει τον καιρό της με τους φρουρούς και να πολεμάει το κακό που διέλυσε την οικογένεια της παρά να ετοιμάζεται για να κριθεί άξια από τους θεούς. Αλλά η επιλογή ποτέ δεν υπήρξε δική της.
Το Καθήκον
Το βάρος για το μέλλον του βασιλείου έχει πέσει πάνω στην Πόπι, κάτι που ούτε η ίδια είναι σίγουρη ότι θέλει. Γιατί ακόμη και μια Παρθένα έχει καρδιά και επιθυμίες. Κι όταν ο Χοκ, ένας φρουρός με χρυσαφένια μάτια, ορκισμένος να διασφαλίσει την Ανάληψή της, μπαίνει στη ζωή της, το πεπρωμένο και το καθήκον μπερδεύονται με το πάθος και την ανάγκη. Ο Χοκ ξυπνάει μέσα της την οργή και τη δελεάζει με το απαγορευμένο.
Το Βασίλειο…
Το βασίλειο, αυτό που οι θεοί έχουν απαρνηθεί και οι θνητοί φοβούνται, ξεσηκώνεται και πάλι. Καθώς οι σκιές των καταραμένων πλησιάζουν όλο και πιο κοντά (ΝΑ και κάτι ενδιαφέρον!), η γραμμή μεταξύ του απαγορευμένου και του σωστού θολώνει. Η Πόπι βρίσκεται ξαφνικά πολύ κοντά να χάσει όχι μόνο την καρδιά της και να κριθεί ανάξια από τους θεούς, αλλά και την ίδια της τη ζωή, όταν το αιματοβαμμένο νήμα που κρατάει τα κομμάτια του κόσμου της ενωμένα αρχίζει να ξεφτίζει.
Απ' ότι κατάλαβα, η Πόπι, η οποία είναι αρχοντικής καταγωγής έχει κάποιο λοβ στόρι απαγορευμένο με κάποιον φύλακά της, καλό, το ακούω, αλλά μετά δεν είναι αγνή παρθένα για να αναληφθεί; σε κάποια θυσία στους Θεούς τους; κι αυτό καταδικάζει το βασίλειό τους; Το μόνο που μου φάνηκε ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση εντέλει είναι αυτό που λέει με τις σκιές των καταραμένων που πλησιάζουν. Γιατί μου κάνει λίγο... τους νεκρούς εκείνους από το Game of Thrones. Αλλά θα μου άρεσε να είναι πιο spooky. Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είναι. Οπότε... μου 'φυγε λίγο.. 576 σελίδες είναι πολλές!
Ο μικρός φίλος της Ντόνα Ταρτ από εκδόσεις Διόπτρα. Ακόμα δεν έχω διαβάσει Ντόνα Ταρτ, έχω τη Μυστική Ιστορία και θέλω πολύ, γιατί πιστεύω ότι θα μου αρέσει πάρα πολύ ως βιβλίο, βέβαια. Τώρα.
Από τη βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέα της «Καρδερίνας» έρχεται ένα απόλυτα καθηλωτικό μυθιστόρημα για την παιδική ηλικία, την αθωότητα και το κακό.
Στην πόλη Αλεξάνδρεια της Πολιτείας του Μισισίπι (ωραία, μ' αρέσει, αμερικάνικο!), ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας, ένα μικρό αγόρι, ο Ρόμπιν Κλιβ Ντιφρέσν (!), βρέθηκε απαγχονισμένο σε ένα δέντρο στην αυλή του σπιτιού του. (δεν.θα.το.διαβάσω!)
Δώδεκα χρόνια αργότερα (οκέι είμαστε μακριά), η δολοφονία του Ρόμπιν παραμένει ανεξιχνίαστη και η οικογένειά του εξακολουθεί να ζει χαμένη στην οδύνη. (δε θα το διαβάσω δεν υπάρχει περίπτωση! Αντίο, γεια σας!)
Έτσι, η αδελφή του Ρόμπιν, η Χάριετ –ιδιαίτερα ευφυής, απόλυτα αποφασισμένη και επηρεασμένη σε υπερβολικό βαθμό από τη μυθοπλασία του Κίπλινγκ και του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον–(άρχισες λίγο να με κερδίζεις), ξεκινά να ανακαλύψει τον δολοφόνο.
Έχοντας τη βοήθεια μόνο του Χίλι, του αγαπημένου της φίλου, περνά τα αυστηρά όρια που περιχαρακώνουν τις φυλές και τις κάστες της πόλης της και βυθίζεται στην ιστορία των απωλειών της οικογένειάς της. (αχ.. ξανά δε θέλω)
Γεμάτος με ανατροπές και «έναν σφύζοντα και παθιασμένο ανθρωπισμό αντάξιο του Ντίκενς» (The New York Times Book Review), ο Μικρός φίλος είναι έργο αστείρευτης σαγήνης από μια συγγραφέα με καταπληκτικό ταλέντο.
Οι σελίδες είναι 928! Εννιακόσιες είκοσι οχτώ!! Είσαι με τα καλά σου; Πόσο φλύαρη μπορεί να είσαι!
Σελίδες 792! Παιδιά! Έχετε έμπνευση! Έχετε πάρα πολύ έμπνευση!
Το εμβληματικό θρίλερ του Ρόμπερτ ΜακΚάμον πρώτη φορά στα ελληνικά! (οκέι, καλά πάει από εδώ και μπρος..)
Η Ζωή ενός αγοριού, δημιούργημα πλούσιας φαντασίας, είναι το καθηλωτικό πορτρέτο της μαγικής κοσμοθεωρίας της νιότης – και της χαμένης αθωότητας. (ΒΑΡΕΘΗΚΑ!)
1964, Αλαμπάμα. Οι κάτοικοι του Ζέφερ εργάζονται στην τοπική χαρτοβιομηχανία και στο κοντινό γαλακτοκομείο. Όμως για τον δωδεκάχρονο επίδοξο συγγραφέα (δωδεκάχρονος επίδοξος συγγραφέας! Μπράβο!) Κόρι Μάκενσον, αυτή η φαινομενικά απλή καθημερινότητα γίνεται καμβάς για την εντυπωσιακή φαντασία του. Είναι πεπεισμένος ότι έχει ακούσει τα πνεύματα να ψιθυρίζουν στο προαύλιο της εκκλησίας, έχει ακούσει ιστορίες για παράξενους λαθρέμπορους που παραμονεύουν στις σκιές της πόλης και έχει γίνει μάρτυρας μιας πλημμύρας που έχει μολύνει τη Μέιν Στριτ. (μέχρι στιγμής από μένα είναι ναι!)
Ένα μοιραίο πρωινό, ενώ συνοδεύει τον πατέρα του στη διανομή γάλακτος από σπίτι σε σπίτι, ένα αυτοκίνητο βγαίνει από τον δρόμο του και βυθίζεται στη λίμνη Σάξον. Ο πατέρας του βουτάει στο νερό, όμως έντρομος ανακαλύπτει ένα άψυχο σώμα δεμένο με χειροπέδες στο τιμόνι, και με ένα σύρμα γύρω από τον λαιμό του (Ο Χριστός κι η Παναγία!). Παρόλο που ο φόνος μένει ανεξιχνίαστος, οι κάτοικοι της πόλης φαίνεται να ξεχνούν, όμως ο Κόρι και ο πατέρας του όχι. (Παιδιά! Το θέλω! Το θέλω χθες! Θα μπορούσα να το πάρω χθες, γιατί κυκλοφόρησε στις 14 Φεβρουαρίου.)
Σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα και η παιδική αφέλεια συγκρούονται με τη βία, το μίσος και τον ρατσισμό, ο Κόρι αναζητά την αλήθεια. Και καθώς τρυπώνει ολοένα και πιο βαθιά στα μυστικά της πόλης, ανακαλύπτει ότι τελικά το να μεγαλώνεις μπορεί να είναι μια περίεργη και όμορφη βόλτα.
Έχει πάρει το WORLD FANTASY για το καλύτερο μυθιστόρημα (δεν το γνωρίζω) και το βραβείο BRAM STOKER. Πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ ενδιαφέρον. Από μένα είναι ναι. Αν δεν ήταν 800 σελίδες, από μένα θα ήταν ναι, τώρα! Δε θα χαλούσα το πρόγραμμα του Φεβρουαρίου, αλλά πολύ καλό.
Από εκδόσεις Μεταίχμιο ένα βιβλίο υπό έκδοση που θα βγει όμως στο τέλος του Φεβρουαρίου, όχι όποτε..
Σε γενικές γραμμές αυτό το εξώφυλλο είναι Στίβεν Κινγκ και όχι Νέσμπο. Ξεκάθαρα. Τώρα να 'ναι αυτό το βιβλίο το πρώτο του Νέσμπο, που απ' όσο ξέρω γράφει μόνο αστυνομικά, το οποίο δεν είναι και είναι τρόμου; Αν είναι ναι, γεια σας, το θέλω. 280 σελίδες.. θα το πάρω. Δεν υπάρχει λόγος να μην το πάρω. Είναι πάνμικρο. Είναι νουβέλα οριακά. Για να δούμε.
Όταν σε καλούν οι φωνές, μην απαντήσεις…
Μετά τον θάνατο των γονιών του στη φωτιά του σπιτιού τους, ο δεκατετράχρονος Ρίτσαρντ Ελόβντ πηγαίνει να μείνει με τους θείους του στην απομακρυσμένη πόλη Μπάλανταϊν. Ο Ρίτσαρντ κερδίζει πολύ γρήγορα τη φήμη του παρία κι όταν ένας συμμαθητής του, ο Τομ, εξαφανίζεται, όλοι υποπτεύονται το καινούργιο θυμωμένο αγόρι. Κανείς δεν τον πιστεύει όταν τους λέει ότι ο τηλεφωνικός θάλαμος στην άκρη του δάσους τον ρούφηξε σαν να ήταν σε ταινία τρόμου (Τέλειο!). Κανείς, εκτός από την Κάρεν, μια εξίσου μοναχική συμμαθήτρια που ενθαρρύνει τον Ρίτσαρντ να ακολουθήσει τα στοιχεία που η αστυνομία αρνείται να διερευνήσει. Εντοπίζει τον αριθμό που κάλεσε ο Τομ για να κάνει φάρσα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στο Δάσος των Κατόπτρων. Εκεί βλέπει φευγαλέα ένα τρομακτικό πρόσωπο στο παράθυρο (μέχρι στιγμής έχει περιγράψει όλο το εξώφυλλο). Και τότε οι φωνές αρχίζουν να ψιθυρίζουν στο αυτί του… Όταν ένας ακόμη συμμαθητής εξαφανίζεται, ο Ρίτσαρντ πρέπει να βρει έναν τρόπο να αποδείξει την αθωότητά του –και να σώσει το μυαλό του από την τρέλα–καθώς παλεύει με τη σκοτεινή μαγεία που πνίγει το Μπάλανταϊν και μεθοδεύει την καταστροφή του. Τελικά όμως, ίσως ο Ρίτσαρντ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος αφηγητής της δικής του ιστορίας…
Τώρα κοίταξε να δεις, εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει μια κατάρα σε αυτή την ιστορία. Αλλά επειδή ο Νέσμπο είναι ο Νέσμπο, υποψιάζομαι πως ο Ρίτσαρντ, ο κεντρικός μας ήρωας, είναι απλά κάποιος ψυχοπαθής. Ψυχοπαθής δολοφόνος. Πάρα πολύ απλά, πολύ στεγνά, πολύ ρεαλιστικά καθόλου μεταφυσικά. Δεν πειράζει. Πάλι μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί μου φαίνεται πως θα είναι έτσι λίγο ψυχολογικό σάικο φάση. Δεν είναι κακό. Από μένα είναι ναι και αυτό.
Το εκδοτικό φαινόμενο της Ιταλίας (άρα η συγγραφέας είναι Ιταλίδα) και η πρωταγωνίστρια θεωρώ πως θα είναι Ιταλίδα. Ή κάπου θα υπάρχει ιταλικό στοιχείο στην ιστορία. Παρόλο που θα είναι στο Νιου Γιορκ. Και θα είναι σεξενδεσίτι φάση. Αυτό θέλω δηλαδή να είναι.
Η Βικτόρια Γουέντερ (δεν είναι Ιταλίδα...) έχει μόλις προσγειωθεί στη Νέα Υόρκη από το Τέξας και είναι έτοιμη να φέρει επανάσταση στον κατάλογο του εκδοτικού οίκου Pageturner, προκειμένου να σταθεροποιήσει τα κλονισμένα έσοδά του. Αλλά όχι με τη βοήθεια του Νάιτ Άντεργουντ, του υπεύθυνου έκδοσης που περιμένει την προαγωγή του! Δεν του αρέσει να έρχεται δεύτερος, μισεί τα ρομαντικά μυθιστορήματα και είναι αποφασισμένος να πάρει πίσω τη θέση που του αξίζει με κάθε τρόπο, θεμιτό ή μη. Η Βικτόρια, όμως, δεν είναι από αυτές που τα παρατάνε στην πρώτη αναποδιά, έχει πλήρη ανοσία στη γοητεία του και είναι έτοιμη να τον κάνει να μουσκέψει στον ιδρώτα όλα τα ακριβά πουκάμισά του. (Τι άθλια φράση για περίληψη βιβλίου! Τι άθλια φράση γενικότερα!)
Ανάμεσα σε σαμποτάζ και αψιμαχίες, ο Νάιτ και η Βικτόρια μαθαίνουν ένα μυστικό που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα τους. Και ως ορκισμένοι αντίπαλοι ίσως χρειαστεί να συμμαχήσουν για να σώσουν τον εκδοτικό οίκο. Θα μπορέσουν να ανεχτούν ο ένας τον άλλο για λίγο… ή μήπως όχι;
Κοίτα προφανώς είναι enemies to lovers, μου θυμίζει το Beach Read, το Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία, που δεν είχε πουθενά παραλία, τουλάχιστον σε όσο άντεξα να διαβάσω. Υποψιάζομαι πως δε θα είναι καμιά τρελή, "υψηλή" λογοτεχνία προφανώς, 664 σελίδες! Παιδιά δε γίνεται να γράφετε τόσο μεγάλα βιβλία όταν δεν έχετε κάτι ουσιαστικό να πείτε! Τώρα όμως αυτή, λέει 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα.. θα πρέπει να γράφει σούπερ τέλεια. Δε ξέρω. Το 664 είναι αποτρεπτικό. Μη λέμε και ό,τι να 'ναι σας παρακαλώ!
Για τέλος σου έχω δυο από τα οποία στο ένα μου έκανε κλικ ο τίτλος και στο άλλο το εξώφυλλο..
«...Απορώ πώς έφτασε το βιβλίο μέχρι το Γκέρνζι. Ίσως υπάρχει κάποιο ένστικτο που κάνει τα βιβλία να βρίσκουν το σπιτικό τους και τους κατάλληλους αναγνώστες τους...» (μου συνέβη αυτό με το Howl's Moving Castle πολύ πρόσφατα)
Από τους μαγευτικούς βράχους και τους κατάλευκους αμμουδερούς κόλπους ως τα υπέροχα λιθόστρωτα του Σεντ Πίτερ Πορτ, το Γκέρνζι είναι ένα πανέμορφο νησί να τριγυρνάς. Σ' αυτό, λοιπόν, το νησί της Μάγχης καταφθάνει το 1946, στον απόηχο του πολέμου (ευχαριστώ, τα βρήκα όλα), η νεαρή συγγραφέας Τζούλιετ Άστον ενόσω ψάχνει να βρει θέμα για το βιβλίο της. Τελικά την πηγή έμπνευσης τη βρίσκει στους κατοίκους του Γκέρνζι, που της μαθαίνουν την αξία των μικρών πραγμάτων και πόσο βοηθούν τους ανθρώπους να μεγαλουργούν, υπηρετώντας έννοιες σαν την αγάπη, την ειρήνη κόντρα στον πόλεμο, τη γενναιότητα, την αυτοθυσία, τη συντροφικότητα. Κι ύστερα ήρθε ο έρωτας... (καλά ότι θα 'ρχοταν θα 'ρχοταν ο έρωτας, αλλά ζούσα και χωρίς αυτό)
Εντέλει όλοι και όλα, και οι Νησιώτες και η Τζούλιετ και τα βιβλία, πρωταγωνιστούν στο ανά χείρας ρομαντικό επιστολικό μυθιστόρημα των Μέρι Ανν Σέφερ και Άννι Μπάροουζ, (Γουάτ;; Είναι επιστολικό μυθιστόρημα;) "Η Λέσχη Ανάγνωσης και Πατατόπιτας του Γκέρνζι", που για έντεκα εβδομάδες κατείχε την πρώτη θέση στη λίστα των ευπώλητων των Νιου Γιορκ Τάιμς (ναι. Έτσι το γράφει) και έγινε μπεστ σέλερ πουλώντας πάνω από 7,5 εκατομμύρια αντίτυπα, το δε 2018 γυρίστηκε σε ταινία που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία.
Ένας ύμνος στην αθωότητα με την οποία αφοσιώνονται οι άνθρωποι στο νόημα και την ουσία της ζωής.
Ειλικρινά το ότι λέει ότι υπάρχει ως θέμα του βιβλίου η αθωότητα, εμένα με ελκύει. Γιατί πχια φτάνει. 336 σελίδες. Ορίστε. Μπορείς να πεις αυτό που θέλεις μέσα σε 300 με 400 σελίδες, δε καταλαβαίνω γιατί όλα πρέπει να είναι 700 και πάνω.
Στο εξώφυλλο που τα χρώματα θυμίζουν 70s αλλά τα τακούνια δε θυμίζουν 70s και είναι πάρα πολύ κόκκινα. Τώρα αυτή είναι μια που μπαίνει στη θέση μιας άλλης, γιατί είναι αυτή η έκφραση που έχουν στα αγγλικά το in your shoes που λένε "μπες στα παπούτσια μου", αυτή μπαίνει σε μιας άλλης τα παπούτσια που φαντάζομαι είναι τελείως διαφορετική από αυτήν και συνειδητοποιεί πως έκανε λάθος γι' αυτά που νόμιζε ως τώρα στη ζωή της.
ΚΙ ΑΝ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ, ΠΟΙΑ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΣΑΙ;
Η Νίσα Κάντορ (θα προσπαθώ πάντα να συνηθίσω τα ξένα ονόματα) ζούσε μια κοσμοπολίτικη ζωή μες στα πλούτη ώσπου ο σύζυγός της, αφού την αποκόπτει από όλα αυτά, της ανακοινώνει ότι θέλει διαζύγιο (καλό). Η Νίσα είναι αποφασισμένη να μη χάσει τα προνόμιά της, αλλά στο μεταξύ πρέπει να σταθεί στα πόδια της με κάποιον τρόπο – αν και δεν έχει ούτε καν τα ψηλοτάκουνα τα οποία φορούσε μέχρι πριν από λίγο.
Κι αυτό επειδή η Σαμ Κεμπ –στη σκοτεινότερη στιγμή της ζωής της– πήρε κατά λάθος την τσάντα του γυμναστηρίου της Νίσα. Ωστόσο η Σαμ δεν μπορεί να ασχοληθεί με μια τσάντα γυμναστηρίου, καθώς παλεύει να συντηρήσει την οικογένειά της (ωστόσο.. γυμναστήριο κορίτσια, μπράβο, πρέπει να παραδειγματιζόμαστε). Όταν, μάλιστα, δοκιμάζει τα κόκκινα κροκό δωδεκάποντα που βρίσκει μέσα στην τσάντα (δηλαδή η κεντρική μας ηρωίδα φορούσε κόκκινα κροκό δωδεκάποντα!), η αυτοπεποίθησή της τονώνεται και συνειδητοποιεί ότι έχει έρθει η ώρα για αλλαγή – και η αλλαγή αφορά την ίδια.
Με το χαρακτηριστικό χιούμορ της Τζότζο, τη ζεστασιά και την ανυπέρβλητη αφηγηματικότητά της, αυτή η ιστορία παρεξηγήσεων και ανατροπών εστιάζει στο πώς κάτι μικρό, όπως ένα ζευγάρι τακούνια, μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Κατάλαβα τι θέλει να πει, αλλά δε νομίζω πως θα σπαταλούσα το χρόνο μου για να διαβάσω κάτι τέτοιο, θα τον σπαταλούσα ίσως για να το δω σε ταινία που κι αυτό δεν το κάνω εύκολα. Τώρα κυκλοφόρησε μέσα στο μήνα, είναι 464 σελίδες και είναι για 18+ άρα πιθανόν να έχει και σεξ μέσα.. Ένιγουέι, αυτό το διάλεξα απλά γιατί μου φάνηκε παράξενο το εξώφυλλο και τώρα που έμαθα ότι είναι και κροκό αυτά τα τακούνια, μου φαίνεται ακόμη χειρότερο. Όχι δε νομίζω να το διάβαζα..
Αυτά ήταν τα βιβλία που κρίνω από τα εξώφυλλά τους από τους τίτλους τους και από όλα αυτά τα στοιχεία που μας δίνουν οι εκδοτικοί για να μας κάνουν να τα προσέξουμε. Νομίζω καλά είμαι σε ποσοστό, δηλαδή δε θα ξεπαραδιαστώ κιόλας με αυτά που μου άρεσαν από αυτά τα λίγα γι' αυτή τη φορά βιβλία, δόξα τω Θεώ είμαι σε μια καλή φάση που δεν παρασύρομαι από ό,τι βιβλίο κυκλοφορεί εκεί έξω, οπότε ίσως αντέξουν οι τσέπες μου μέχρι την επόμενη φορά που θα θελήσω να ψωνίσω όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν αμέσως τώρα.
Πες μου αν έχεις διαβάσει κάποιο από αυτά, αν σε ελκύει να διαβάσεις κάποιο από αυτά, δεν έχω βάλει γενικά όλα τα τελευταία βιβλία που κυκλοφορούν γιατί κάποια ξέρω το στόρι τους, οπότε δε θα ήταν δίκαιο να συμπεριληφθούν.
3 σχόλια
Γεια σου Αλικάκι! Εγώ θέλω να διαβάσω στα σίγουρα το βιβλίο του McCammon, μου αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία τρόμου, με ένα κάπως ρετρό στυλ. Αν και λένε στο φόρουμ φαντασίας ότι, αν και καλό βιβλίο, δεν είναι το καλύτερο αυτού του συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης Ντόνα Τάρτ μου άρεσε η περίληψη, αλλά τη Μυστική Ιστορία της ίδιας που διάβασα τη βαρέθηκα και με κούρασε. Όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν αντιπαθέστατοι!
Το Νυχτόσπιτο έχει πραγματικά άθλιο τίτλο, συμφωνώ μαζί σου. Τρόμου είναι, σύμφωνα με όσα διάβασα, όχι αστυνομικό. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη βέβαια αν έχει μεταφυσικό ή όχι. Νέσμπο δεν ξέρω αν θα διάβαζα ποτέ, δεν ξέρω γιατί, τον έχω πάρει λίγο από κακό μάτι. Μ' άρεσε το στοιχείο του αναξιόπιστου αφηγητή που λέει στην περίληψη, αλλά έψαξα λίγο για αυτό το βιβλίο και έλεγε ότι είναι βιβλίο τρόμου με τρεις διαφορετικές τροπές της ιστορίας και σπλάτερ, στοιχείο που δεν μ' αρέσει.
Αυτά... Τα άλλα, να σου πω, δεν με προσέλκυσαν καθόλου. Καλά, το πρώτο, το φάντασυ, έχει εφφετζούδικο εξώφυλλο, αλλά δεν με τρελαίνει το είδος romantasy.
Γεια σου Βάγια! Του McCammon λες πως είναι τρόμου; Ναι κι εμένα μου το βγάζει το ρετρό.. ψήνομαι πολύ αν και το μέγεθος με τρομάζει (μάλλον αυτό είναι κάτι που ξεπερνάω σιγά σιγά. Το θέμα του μεγέθους δηλαδή, αν και ακόμα το reading slump είναι κοντά και το φοβάμαι μην επανέλθει). Η Μυστική Ιστορία νιώθω πως θα μου αρέσει πάρα πολύ, βέβαια δεν έχει διαβαστεί κι αυτό ακόμη λόγω μεγέθους, ενώ το έχω στο ράφι μου. Είπαμε. Το ξεπερνάω σιγά σιγά δε θα το πιέσω.
ΔιαγραφήΤο σπλάτερ κι εμένα δε μου αρέσει αν και ίσως σε βιβλίο να μπορώ να τα αντέξω περισσότερο απ' ότι σε οθόνη (που εκεί πχια δεν το θέλω καθόλου καθόλου!). Νέσμπο έχω διαβάσει ένα αστυνομικό του, τη Νυχτερίδα, που είναι το πρώτο του Χόλε, ήταν κάπως οκέι. Δηλαδή για βιβλίο ήταν οκέι. Δεν ήταν και ότι καλύτερο έχω διαβάσει, ίσως θα πρεπε για πρώτο του να διάβαζα κάποιο πιο καλό.
Το πρώτο το ρομάντασι πραγματικά μου φαίνεται φουλ απωθητικό, με επηρεάζουν ωστόσο κάποιες που το διάβασαν και ξετρελάθηκαν μ' αυτό και το σκέφτομαι..
Ναι, τρόμου είναι του McCammon. Ωραία, ωραία, καλά διαβάσματα σου εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή