Καφές και βιβλιοκουβέντα (Απρίλιος 2024)

Αυτό τον Απρίλη είχαμε τρεις εποχές: καλοκαίρι, φθινόπωρο και άνοιξη. Δε ξέραμε τι να φορέσουμε, να μαζέψουμε τα χειμωνιάτικα; να βάλουμε κοντομάνικο; θα κρυώσουμε; θα σκάσουμε; κάποιοι πήγαν μέχρι και στη θάλασσα! Είχαμε και τη σκόνη ΧΡΙΣΤΕ μου τι σκόνη!!! Εμείς εδώ προς τα βόρεια δεν ζήσαμε λάιβ το Dune όπως στη νότια Ελλάδα, όχι πως στερηθήκαμε σκόνης, αλλά σίγουρα δεν είχαμε το σκηνικό αποκάλυψης της Αθήνας που είδαμε στα σόσιαλ (ευτυχώς, γιατί ήταν πολύ κρίπι).

Προσπαθώντας να κάνω ανασκόπηση του μήνα ωστόσο κάπως δυσκολεύομαι, νιώθω πως κράτησε σαν άλλος Ιανουάριος κι αυτός περίπου 65 εβδομάδες.

Έχει γίνει της συνανάγνωσης

Και ΌΤΙ έχω διαβάσει αυτό το μήνα ήταν σε συνανάγνωση και μόνο. Αυτά που διάβαζα εκτός συνανάγνωσης δεν προλάβαιναν να τελειώσουν.. αλλά είναι μια παραπολυκαλη λύση να διαβάζεις με παρέα αν θέλεις να είσαι συνεπής με το διάβασμά σου και υπάρχει πάρα πολύς κόσμος τελικά εκεί έξω που θέλει να διαβάσει τα ίδια βιβλία με εσένα (οκέι, μπορεί πάρα πολύς να μην είναι, αλλά είναι σίγουρα όσος χρειάζεται για να διαβαστεί ένα βιβλίο!)

Έτσι, λοιπόν, και καθώς είμαι μέλος σε κάμποσες βιβλιοφιλικές παρέες τελικά, διάβασα τον Απρίλη που μας πέρασε: Τη Σιωπηλή Ασθενή του Άλεξ Μιχαηλίδη μαζί με την κουμπάρα Ιφιγένεια και ήταν εκπληκτικό βιβλίο, έφευγε πανεύκολα, είχε μεγάλα γράμματα και μικρά κεφάλαια, δεν κούρασε καθόλου, είχε ανατροπή (αν και κάπως την είχαμε ψιλιαστεί, όμως σίγουρα την ακριβή κατάληξη της ιστορίας δε θα μπορούσαμε θεωρώ με τίποτα να την μαντέψουμε), εγώ του έδωσα πέντε στα πέντε και αν θέλεις να διαβάσεις μια πιο πλήρη κριτική πάτησε εδώ.

Έπειτα διαβάσαμε το πρώτο βιβλίο του μπουκκλαμπ της Χώρας των Βιβλίων, του Dodo's Book Club, το Αντίπαλο Δέος, της Rebecca Ross και θα σου πω πως η πρώτη αυτή συνανάγνωση ξεπέρασε ακόμη και τις προσδοκίες μου. Αν και το βιβλίο ήταν για μένα πολύ μέτριο, η εμπειρία και οι νέες γνωριμίες φαίνεται να εξελίσσονται σε μια πολύ όμορφη παρέα. Διάβασε εδώ τη δική μου εντύπωση για το βιβλίο. Τρία στα πέντε από μένα, αν και μου έλειψε αφού τελείωσε (που δεν το περίμενα) και θα διαβάσω εννοείται τη συνέχεια που περιμένουμε μέσα στο καλοκαίρι.

Και μετά από αυτό, πιάσαμε με την Ηρώ, τη Σοφία και τη Στέλλα το πιο καινούργιο βιβλίο του Γιαννίση, το Μακγκάφιν. Το οποίο είναι μια μαύρη κωμωδία, μια ιστορία με πληρωμένους δολοφόνους, όπου μπορεί να στραβοπατήσεις και πιο πιθανό είναι να σπάσεις το λαιμό σου παρά το πόδι σου, ένα κοκτέιλ υπερβολής που όμως ήταν ό,τι πιο ευχάριστο και ανάλαφρο θα μπορούσε να μας συμβεί. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει αυτό ακριβώς το ύφος και απόλαυσα ιδιαίτερα τη γραφή του. Αυτά λέω λίγο πολύ κι εδώ αν θέλεις να περάσεις μια βόλτα. Τέσσερα στα πέντε από εμένα (αν θα σε ενδιέφερε κάποια στιγμή θα σου αποσαφηνίσω τον τρόπο που βαθμολογώ τα βιβλία μου)

Παράλληλα, ή και όχι παράλληλα, άκουγα σε audio book το Θα σε περιμένω στο Σέντραλ Παρκ, της Φελίσια Κίνγκσλεϊ που κάποια στιγμή με είχε κουράσει-συγχίσει με το ατελείωτα πιπεράτο περιεχόμενό του. Είχα λίγο βαρεθεί όλο αυτό το σεγκς. Και πράγματι σε μεγάλο μέρος του τεράστιου αυτού βιβλίου, υπάρχει κυρίως αυτό. Όμως γίνονται και πάρα πολλά, εξελίξεις στις ζωές των ηρώων, εξελίξεις στους χαρακτήρες τους, δηλαδή δεν είναι ένα πολύ ήσυχο βιβλίο, πώς να σου το πω. Εδώ τα λέω λίγο πιο αναλυτικά. Το τέλος του όμως ακόμη είναι μέσα στην καρδιά μου και νομίζω πως θα μείνει για πάντα εκεί. Κι ας μην είναι στα είδη που αγαπώ, ήταν μια πολύ πολύ γλυκιά ιστορία αγάπης με αρκετό χιούμορ.

Προς το τέλος του μήνα πιάσαμε με μια άλλη παρέα το τρίτο Χάρι Πότερ, που ήθελα να το διαβάσω από την πιο καινούργια έκδοση που πήρα, την εικονογραφημένη από τον Jim Kay, που όμως διαπίστωσα πως συγκριτικά με το πρώτο που επίσης έχω, δεν έχει αρκετή εικονογράφηση. Ίσως γιατί και αυτά τα βιβλία θέλουν να είναι ολόκληρα και όχι διασκευές (ευτυχώς) αλλά πέρα από κυρίως χαρτί ιλουστρασιόν δε προσφέρει και πολλά παραπάνω. Λίγο απογοητευτικό από αυτή την άποψη. Και καθώς η συγκεκριμένη συνανάγνωση πήγαινε πάρα πολύ γρήγορα και δυσκολευόμουν να βρω το χρόνο, έψαξα στο youtube για το ακουστικό βιβλίο. Βρήκα ένα, όπου όμως ο αφηγητής ή έχει κάποια δυσλεξία ή είναι απλά απρόσεκτος, σε γενικές γραμμές με κούρασε και με εκνεύρισε κάποιες φορές πολύ. Του είμαι ευγνώμων όμως γιατί έτσι μπόρεσα να ακολουθήσω ΚΑΙ αυτή τη συνανάγνωση.

Στη διάρκεια του μήνα, σε μικρά παραθυράκια μη συνανάγνωσης έπιασα και πάλι τα Κανάλια του Τρόμου, αλλά δεν το τελείωσα και το House in the cerulean sea που επίσης προχωράει αργά.

Η γιορτή του βιβλίου και τα βιβλιοψώνια

Σε γενικές γραμμές τον μήνα Απρίλιο που όπως είπαμε διαρκεί κάμποσο, πήρα αρκετά νέα βιβλία. Πολλά μέσω metabook που γενικά κάπως το τιμάω. Πήρα όμως και με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας του Βιβλίου δύο βιβλία από εκδόσεις Πηγή, πήρα τα ολόφρεσκα πρώτα βιβλία του Πασχάλη Αυγερίδη Φόνος και αντισυλληπτικά και του Θάνου Μολούδη το Υστερόγραφο φόνου γιατί τα ήθελα πολύ, είχε και τρελή έκπτωση η Πηγή και λέω ευκαιρία. 

Πήρα επίσης το Ένας πολύ ευχάριστος φόνος της Julia Seales που, ε, το ήθελα πολύ! Πήρα το Θάνατος στη Βενετία (εεε... λάθος, Μυστήριο!!) της Αγκάθα Κρίστι που το ήθελα από τότε που βγήκε η ταινία αν δε κάνω λάθος και η καινούργια αυτή έκδοση, αν και το προορίζω είτε για καλοκαίρι είτε για το Χάλογουιν, πήρα και το Μακγκάφιν του Γιαννίση γιατί ήταν να το διαβάσουμε. Έπειτα πήρα την Πρώτη παγωνιά, που είναι η συνέχεια του Μαγικού κήπου που ΛΑΤΡΕΨΑ (και σου έχω μιλήσει σε προηγούμενο καφέ γι' αυτό, εδώ) και ήταν πρώτη προτεραιότητα, δεν το έχω διαβάσει ακόμη, αλλά ούτε και στο ράφι το έβαλα, το κρατάω κοντά μου γιατί θέλω να το πιάσω άμεσα. 

Ο μικρός Κωνσταντίνος πήρε αρκετά νέα βιβλία, κάτι που λειτούργησε υπέρ μου αλλά και όχι. Γιατί έχουμε μια νέα μανία που λέγεται "μανιτάρια". Ψάχνουμε σε ΟΛΑ τα βιβλία τα μανιτάρια, όλα τα μανιτάρια και μετράμε τα μανιτάρια!! Κάπως έτσι έχω σιχαθεί το βιβλίο Η δύναμη της αγάπης που είναι με ένα αρκουδάκι που ψάχνει να βρει το δρόμο του μέσα από ένα δάσος. Ένα δάσος που είναι γεμάτο μανιτάρια.... *έξαλλη*. Πήραμε μαζί με αυτό και το βιβλίο Μια μέρα στη δεντρούπολη το οποίο πώς το πήραμε πώς εξαφανίστηκε χαμπάρι δεν πήρα, έχω βδομάδες ολόκληρες να το δω! Βέβαια, δεν είναι να πεις και ότι έχει μια δική του βιβλιοθήκη κι όλα τα βιβλία του είναι τακτοποιημένα, είναι παντού στο σπίτι... Και πήραμε και το φανταστικό βιβλίο Ένας πραγματικός ιππότης με τον Βάγια που είναι μια μικρή κουκουβάγια που θέλει να γίνει ιππότης κανονικός και που μπορεί να μην έχει το μέγεθος, αλλά έχει το μυαλό και στο τέλος της ιστορίας δίνει στον φοβερό δράκο να φάει μια πίτσα και από τότε γίνονται φίλοι, κάθονται γύρω από τη φωτιά ιππότες και δράκοι και τρώνε πίτσες. Πολύ πολύ όμορφο βιβλίο! Να το πάρεις! Προς το Πάσχα του πήρα ένα Μικροί Κύριοι Μικρές Κυρίες (αυτή τη μάστιγα) αλλά με πασχαλινά αυγά. Πήραμε κι ένα τέτοιο μικρούλι με τον Γούντι από το Toy Story, ακόμη δεν έχουν κάνει επιτυχία αυτά τα βιβλιαράκια, κι ένα άλλο που έχει υποτίθεται μέσα 100 αυγά και πρέπει να τα βρεις όλα. Αλλά μάντεψε τι ψάχνουμε εμείς αντί για αυγά στην πολύ πυκνή εικονογράφηση; Ναι. Τα μανιτάρια!

Το Baby Reindeer είναι πάρα πολύ disturbing

Είδαμε, που λες, τη μίνι σειρά για την οποία μιλάνε όλοι. Ο χάζμπαντ όλο παραπονιέται πως δε βλέπουμε τίποτα μαζί, ούτε ταινίες ούτε σειρές, και είναι αλήθεια, γιατί θέλω να διαβάζω τον λιγοστό χρόνο που κρατάνε οι μπαταρίες μου από τη στιγμή που πάει ο μικρός Κωνσταντίνος για ύπνο και που αυτόματα, όσο αργά ή νωρίς κι αν είναι, εγώ αρχίζω να σβήνω. Άσε που είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε κάτι που να αρέσει και στους δυο, δύσκολο είπα; Αδύνατο πες καλύτερα. Οπότε το συγκεκριμένο για το οποίο μιλούσαν όλοι κι είχε κι ένα 8 στα 10 στο imdb κι είναι και αληθινή ιστορία, λέω ε, κάπου θα τα βρούμε. Αφού το είδαμε (σχεδόν όλο με τη μια), γκρίνιαζε γιατί "ό,τι διαλέγω είναι χάλια". Εγώ καταλήγω πως απλώς είναι γκρινιάρης, τι λες κι εσύ;

Η σειρά είναι μικρή, τα επεισόδια είναι μισάωρα στην πλειοψηφία τους, υπάρχει ένα πολύ πολύ σκληρό επεισόδιο κάπου στη μέση όπου παίζει βιασμός και ναρκωτικά, ως επεισόδιο μου έφερε στο μυαλό το πάλαι ποτέ Ρέκβιεμ (ε, η γενιά μας το είχε Βίβλο της το Ρέκβιεμ! Το είχαμε δει όλοι. Το 'δειχναν και στα σχολεία. Τώρα αν οι νεώτερες δεν το ξέρουν.....!) αγαπημένη όλων η Τέρι, που είναι τρανς γυναίκα ΚΑΙ στη σειρά και στην πραγματικότητα και μου άρεσε σε όλα, σε ηθοποιία, σε στυλ, σε δυναμισμό, σε ομορφιά, δε ξέρω τη βρήκα πολύ πολύ τέλεια (η ηθοποιός είναι η Νάβα Μάου) Α! Και αν δε ξέρεις περί τίνος πρόκειται, η σειρά είναι η πραγματική ιστορία του πρωταγωνιστή (που το έζησε και το έγραψε και το έπαιξε κιόλας) που αποκτάει μια στόκερ όταν την κερνάει κάτι να πιει στο μπαρ όπου δουλεύει, από λύπηση, κι εκείνη αρπάζεται από αυτό και παθαίνει μια ψύχωση μαζί του που πάει σε άλλο επίπεδο εμμονής. Είναι μάλιστα και βετεράνος στόκερ αφού στο παρελθόν έκανε το ίδιο σε έναν αστυνομικό! Είναι ενδιαφέρουσα σειρά, να τη δεις!

Κεράκια για καλό σκοπό

Πήρα κεριά, πάλι, αλλά νομίζω είναι και τα τελευταία που παίρνω. Το καλοκαίρι δεν ασχολούμαι ποτέ με τέτοια, είναι στοιχείο καθαρά χειμωνιάτικο για μένα. Πήρα λοιπόν από τη Στέφη κάποια μελτς με τσουρέκι και πασχαλιά (βέβαια σκυλοβαρέθηκα και δεν άναψα μελτς ακόμα) κι ένα φανταστικοϋπέροχο κεράκι με βανίλια και νότες φράουλας που ανάβω γιατί λατρεύω το διακριτικό και γλυκό άρωμά του. Το συγκεκριμένο κεράκι, αλλά και ό,τι παίρνεις από τη μικρή της επιχείρηση, έχει στόχο να βοηθήσει οικονομικά τον γατούλη της που κάνει μια ειδική θεραπεία λόγω μιας περιπέτειας που είχε με την υγεία του. Μπορείς να τσεκάρεις τη μικρή της επιχείρηση εδώ.

Δύο παγωτά, μηδέν μπάνια

Άρχισα και τα παγωτά, ήπια και μερικούς κρύους καφέδες (αν και δεν αγαπώ) πήρα και λίγα πολύ λίγα λουλουδάκια (δύο βιολέτες κι ένα σκυλάκι) και... αυτά. Δεν είδα καμία ταινία, άκουσα λίγα πόντκαστ αυτά που σου έχω πει, δεν ανακάλυψα τίποτα νέο μουσικά (μπορείς να πεις πως ο Απρίλης ήταν ένας μήνας χωρίς μουσική) αλλά ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ακόμα κι αν καθώς πλησίαζε το Πάσχα και η Μεγάλη Εβδομάδα και όλα αυτά τα οικογενειακά δεν είχα και την καλύτερη διάθεση, ούτε κι όρεξη για το οτιδήποτε, ωστόσο δεν με έπιασε η περσινή μελαγχολία. Πράγμα πάρα πολύ καλό, κι ας ήμουν γενικά σε μια άρνηση. Τουλάχιστον δεν ήμουν σε κατάθλιψη φέτος. 

Δε θα σου πω πόσα πολλά βιβλία έχω στα πλάνα μου για τον μήνα Μάιο, δε θα σου πω γι' αυτά που ήδη περιμένω ή για εκείνα που μόλις εντοπίσω θα πάρω χωρίς πολλή σκέψη, δε σου λέω για τη ΔΕΒΘ που θέλω να επισκεφθώ, μαζί και το ComicCon (αν και το βρίσκω λίγο χλωμό), μαζί και τον Φίτζεκ που είπαν πως θα περάσει από εδώ, δε θα σου πω για τα πλάνα του μπουκκλαμπ (που οκέι δεν είναι και κρυφά, βάζω τα επόμενα δύο βιβλία κάθε φορά) ή πως ανυπομονώ να πάω σε κάποια ανθοκομική. Θα σου πω πως έχω ελπίδα και δεν έχω μαζέψει ακόμα χαλιά, παπλώματα και χειμωνιάτικα. Οπότε κάπως έτσι θα πάει ο μήνας... που ίσως φάμε πολλά παγωτά, ίσως πάμε και στη θάλασσα. Σίγουρα θα περάσουμε καλά αναγνωστικά!