Ο πρώτος χρόνος από την τελευταία φορά που έβαψα τα μαλλιά μου πέρασε στις 12 Μαΐου και είχα πει πως όταν κλείσω ένα χρόνο θα κάνω μια αναδρομή, ένα μικρό άρθρο με τιπς και συμβουλές και τη γενικότερη εμπειρία του γκρίζου αυτού ταξιδιού.
Μικρό στόρι τάιμ
Βάφω ρίζα στα μαλλιά μου περίπου από τα 17 και δεν το έκανα ποτέ από επιθυμία να αλλάξω το χρώμα μου, τα έβαφα καθώς από πολύ μικρή είχα λευκά, λίγα στην αρχή, αλλά σίγουρα περισσότερα από εκείνα των συνομηλίκων μου που αναμφίβολα ήταν κάτι που δεν τους απασχολούσε διόλου (ΕΚΤΟΣ αν το έκρυβαν καλύτερα!). Ως φαινόμενο είναι καθαρά κληρονομικό, αφού και οι δύο γονείς μου είχαν γκρίζα μαλλιά από πολύ πολύ μικροί, και δεν έφταιγε ποτέ κάποια έλλειψη σε βιταμίνες ή το άγχος ή δε ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Επιπλέον τα μαλλιά μου μάκραιναν πάντα εκπληκτικά γρήγορα, τι ωραία θα πεις, ναι, αν βιάζεσαι να μακρύνεις ένα κούρεμα που δε σου άρεσε είναι ωραία. Αν βγαίνει η ρίζα σου 10 μέρες αφού την έβαψες δεν είναι και τόσο ωραία! Θυμάμαι πάντα να έχω ρίζα, που εφόσον ήταν και το μαλλί μου σκούρο, χτυπούσε ακόμη πιο έντονα. Ειλικρινά στη ζωή μου όλη που έβαφα μαλλιά, βαμμένα και περιποιημένα ήταν οριακά πολύ πολύ μικρό διάστημα, ίσως μιας εβδομάδας. Έπειτα έπρεπε να βρίσκω τρόπους να κρύβω την πραγματικότητά μου που ξεμύτιζε αστραφτερή, να φορέσω μια κορδέλα, να ψεκάσω με σπρέι (φρίκη!) να επισπεύσω την επόμενη βαφή.
Τα μισούσα τα γκρίζα μου μαλλιά, δεν ήθελα ΟΥΤΕ να συζητήσω το ενδεχόμενο να τα αφήσω ποτέ, έφτασα έπειτα από μια ζωή μελαχρινή με σκούρο μαλλί να γίνω κάπως ξανθιά με ανταύγειες, ώστε να καλύπτονται και να μη φαίνονται τόσο έντονα, να απλώνεται λίγο το διάστημα που χρειάζεται επανάληψη η βαφή της ρίζας. Ειλικρινά σου μιλάω, ποτέ ποτέ δεν ευχαριστήθηκα τη διαδικασία της βαφής, είτε στο σπίτι είτε στο κομμωτήριο.
Έτσι όταν μια μέρα, το περασμένο καλοκαίρι εν μέσω καύσωνα ατελείωτου που δεν μου έδινε ψυχολογία καθόλου να πάω κομμωτήριο ούτε για μισή ώρα, σκέφτηκα σοβαρά το ενδεχόμενο να σταματήσω να βάφω τα μαλλιά μου. Τότε ήρθε...
...η απελευθέρωση!
Εγώ που με βλέπεις, είμαι να πεις κάπως παραδοσιακή, δε θα έκανα τα μαλλιά μου ένα χρώμα αφύσικο (πχ μωβ, γαλάζιο, πράσινο) δεν είμαι καθόλου έτσι. Το μακιγιάζ μου επίσης πάντα κινείται στους φυσικούς τόνους και τα ρούχα μου ποτέ δεν είναι ακραία ούτε σε στυλ ούτε σε χρώματα. Είμαι από αυτούς που θα βάλουν μαύρο, γκρι, σκούρο μπλε και σχεδόν ποτέ κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, χρώματα. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μετά τον κόβιντ ιδίως και όσα έφερε, δεν ξέρω τόσο πολύ ποια είμαι. Και δε ξέρω γιατί πρέπει να πατάω στα ίδια χνάρια με πριν, γιατί να μη δοκιμάσω και κάτι διαφορετικό, πώς είμαι τόσο σίγουρη πως δε θα μου αρέσει;
Είπα πως θα το κάνω. Θα σταματήσω να τα βάφω. Σε ότι αφορά τα μαλλιά μου οι αποφάσεις που παίρνω είναι συνήθως έτσι, απότομες (μια μέρα απότομα θα αποφασίσω πως θέλω να πάω να τα κόψω πάρα πολύ κοντά και θα το κάνω, χωρίς τύψεις). Και μια μέρα απότομα, είπα... κι αν ΔΕΝ τα βάψω; Θυμάμαι εκείνη τη μέρα να το σκέφτομαι. Να το επεξεργάζομαι ως μια πιθανή πραγματικότητα. Ήταν και που ΕΠΡΕΠΕ επιτακτικά να πάω να τα βάψω κι εγώ όλο το ανέβαλα γιατί δεν ήθελα να μπω πάλι στη διαδικασία. Το συζήτησα με τον χάζμπαντ και μου είπε πως το στηρίζει απόλυτα, πως πιστεύει πως "θα είμαι πολύ άποψη" (δικά του λόγια) γιατί είναι πολύ ξεχωριστό το μαλλί μου έτσι όπως είναι, μάλλον, το φυσικό μου. Άσε που πλέον το γκρίζο μαλλί δεν συνεπάγεται παραμέληση, αφού υπάρχουν τόσες και τόσες που ΤΟ ΒΑΦΟΥΝ γκρι ή κάνουν ανταύγειες ή το προσπαθούν (και τις ευχαριστώ όλες θερμά που το έχουν κάνει λίγο πιο νορμάλ). Η κουμπάρα Ιφιγένεια από την άλλη, ούσα και κομμώτρια, έπαθε εγκεφαλικό!
Όταν, λοιπόν είπα τέλος, θα το δοκιμάσω, δε θα βάψω τα μαλλιά μου, θα δω πώς είναι πραγματικά, κι ό,τι γίνει, το πολύ πολύ να τα ξαναβάψω. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσα μια απίστευτη απελευθέρωση. Μπορεί να σου φανεί ρηχό, αλλά σχεδόν έβαλα τα κλάματα από την αίσθηση αυτή. Είναι απίστευτο το ΠΟΣΟ πολλή καταπίεση ένιωθα όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να δίνω τόση σημασία. Άραγε για τι άλλο να καταπιέζομαι; (άσχετο)
Κι έτσι κάπως ξεκίνησε το γκρίζο αυτό ταξίδι...
Για να μακρύνεις τα γκρίζα σου μαλλιά,
υπάρχουν διάφοροι τρόποι:
- Να τα αφήσεις απλά να κατέβουν μέχρι να φύγει μόνο του όλο το βαμμένο (αυτό στα αγγλικά το λένε cold-turkey και είναι το πιο ζόρικο), ιδίως αν το βαμμένο τμήμα είναι πάρα πολύ σκούρο και κάνει αυτή την έντονη αντίθεση. Δε ξέρω αν θα μου άρεσε έτσι. Εγώ το είχα ανοιχτόχρωμο οπότε ήταν ναι μεν, αλλά, δε χτυπούσε το ίδιο.
- Να τα κόβεις συχνά, που είναι πιο κοντά σε μένα, που μου αρέσει γενικά να κόβω πολύ τα μαλλιά μου. Το πρώτο κούρεμα βέβαια έγινε τέλος Οκτώβρη κι έκτοτε καμουφλάρω το κούρεμα με το να τα αφήνω σγουρά που δεν ακουμπάνε στους ώμους έτσι φαίνονται πιο κοντά. Ωστόσο είναι κάτι που γυροφέρνει στο μυαλό μου πάντα.
- Να κάνεις γκρίζες ανταύγειες, που έκανε η Εύα, επίσης γκριζομάλλα από μικρή κι αυτή αποφάσισε να τολμήσει το γκρίζο φυσικό της, κάνοντας μαζί και το προηγούμενο, δηλαδή να τα κόψει πάρα πολύ κοντά, αλλά και με ένα μιξ από ανταύγειες μαζί με το φυσικό της που κατεβαίνει.
- Υπάρχει και η επιλογή του ρεφλέ, όπως μου είπε η κομμώτριά μου, όπου περνάς ένα χρώμα σε αυτά που θέλεις να αλλάξεις, αφού είναι και κάπως ξανθά τα δικά μου γίνεται πιο εύκολα, πχ να τα περάσω ένα ασημί ρεφλέ και είναι κάτι που το σκέφτομαι, αλλιώς θα μου άρεσε πολύ και να τα περνούσα ένα μωβ μόνο τα κάτω τα χρωματιστά, κάπως μου φαίνεται σούπερ, απλά δε ξέρω αν μπορώ να το στηρίξω εγώ προσωπικά.
Ωστόσο η επιλογή να σταματήσω να βάφω τα μαλλιά μου ενώ παράλληλα θα πηγαίνω κομμωτήριο το ίδιο συχνά με πριν για ανταύγειες/ρεφλέ κλπ δε μου φαίνεται και τόσο διαφορετική από το να βάφω ρίζα μια φορά το μήνα.
Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι
Γιατί κακά τα ψέματα, το γκρι είναι γκρι και για έναν άνθρωπο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτάκι του, το γκρι είναι εκκεντρικό! Στην αρχή, τον πρώτο πρώτο καιρό, χρειάστηκα αρκετή εμψύχωση που δεν μπορούσα να την πάρω από αλλού πέρα από όλες εκείνες που το έκαναν πριν από μένα. Η κοινότητα (αν μπορώ να το πω έτσι) των silver sisters στα σόσιαλ, ήταν ΤΟ ΠΙΟ σημαντικό κομμάτι, όλες εκείνες που το τόλμησαν, που το έφτασαν ως το τέλος, που ζουν τώρα με αυτό, που πέταξαν από πάνω τους όλο το κοινωνικό πρέπει που ισχύει ΜΟΝΟ για τις γυναίκες (ένας άντρας με γκρίζο μαλλί είναι σέξι, είναι γοητευτικός, είναι silver fox ενώ μια γυναίκα είναι παρατημένη, γριά μάγισσα). Τον πρώτο καιρό, μέχρι η απόφαση να καθίσει μέσα μου καλά καλά, τις έψαχνα καθημερινά. Θα έβλεπα ή θα ξαναέβλεπα τα βιντεάκια με τη μετάβασή τους, με τη μεταμόρφωση από το πριν στο μετά, με το πώς είναι τώρα και το πώς αυτή η απόφαση λειτουργούσε εντέλει απελευθερωτικά όχι μόνο για τα μαλλιά αλλά και για ό,τι άλλο τις καταπίεζε. Και ήταν τόσο τόσο εντυπωσιακές τώρα, δεν έμοιαζε καμιά τους πιο γερασμένη, γιατί δε σε γερνάει το γκρι μαλλί. Σε γερνάνε τα γεράματα. Μια 30χρονη με γκρι μαλλί μοιάζει με... 30χρονη με γκρι μαλλί! Πάρα πολύ απλά!
#silversisters
#grayhairtransition
#grayhairdontcare
Η ανάγκη αυτή για ενθάρρυνση από τις ασημένιες αδερφές σταδιακά μειώθηκε, χωρίς να το καταλάβω. Αποδέχθηκα τη νέα μου πραγματικότητα, το δικό μου προσωπικό ταξίδι, και έφτασε καιρός που δε χρειαζόμουν καμία επιβεβαίωση από κανέναν. Καλά, και ως χαρακτήρας δεν είναι κάτι που το έχω τόσο ανάγκη, πήρα την απόφαση και τέλος. Είμαι καλά με αυτό. Είμαι καλά με μένα. Είναι το φυσικό μου χρώμα καλώς ή κακώς κι όποιος δεν μπορεί να με αποδεχτεί γι' αυτό που είμαι, όποιος με θέλει καμουφλαρισμένη για να με δεχτεί, ε... μάλλον αυτός έχει το πρόβλημα στην πραγματικότητα. Κι ούτε και είναι απαραίτητο να με δεχτεί, έτσι;
Τι θα πει ο κόσμος;
Σε γενικές γραμμές ο κόσμος είναι πολύ ευγενικός, δεν έχω δεχτεί αρνητικά σχόλια... από κανέναν προσωπικά. Πίσω από την πλάτη μου έχουν ειπωθεί και ξέρω μερικά, σίγουρα όχι όλα, ακόμη και πάρα πολύ άσχημα και προσβλητικά. Μπορεί να με έριχναν αν μου τα έλεγαν κατά πρόσωπο, γιατί ΕΙΝΑΙ μια δύσκολη απόφαση. Ωστόσο είναι πάρα πάρα πολλοί εκείνοι που μου έχουν κάνει θετικότατα σχόλια για τα μαλλιά μου. Η αλήθεια είναι πως η ποσότητα του γκρίζου είναι πάρα πολύ μεγαλύτερη απ' ότι θα περίμενε κανείς στα 35 του χρόνια κι αυτό το κάνει λίγο σαν επιτηδευμένο, σα να το ήθελα (η κομμώτριά μου λέει πως το μπροστινό τμήμα τουλάχιστον είναι κατά 80% λευκό, ενώ πίσω γύρω στο 20%), τα μαλλιά κάνουν από μόνα τους ανταύγειες με έναν τρόπο κι είναι βασικός λόγος όλη αυτή η ποσότητα που τα άφησα. Αν ήταν λιγότερα δε θα ήταν καθόλου έτσι.
Δεν είναι λίγοι όσοι με ρώτησαν αν τα έβαψα έτσι, ή τι στο καλό συμβαίνει με τα μαλλιά μου (αυτή είναι η πιο συχνή ερώτηση). Κι αν κάποιοι με προτιμούσαν με σκούρο μαλλί, η αλήθεια είναι πως ήταν ωραίο και δε σου κρύβω πως στο μυαλό μου με σκέφτομαι ακόμη με σκούρο μακρύ μαλλί, αλλά δεν υπάρχει πλέον αυτό το μαλλί, ούτε και είμαι άλλο 20 χρονών. Θέλω να πω.. έχουν αλλάξει και άλλα πράγματα πάνω μου πέρα από το ότι το κεφάλι μου σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό να παράγει μελανίνη. Δεν αισθάνομαι καθόλου πως έχω παρατήσει τον εαυτό μου, από τη στιγμή που θα ασχοληθώ με το να ισιώσω ή να κάνω μπούκλες τα μαλλιά μου, θα ψάξω όλα τα σαμπουάν και τις μάσκες που μου ταιριάζουν και θα σπαταλήσω πραγματικά χρόνο για όλα αυτά. Απλά επιλέγω να μην κάνω το κομμάτι της βαφής πλέον, πράγμα που φέρνει...
...και κάποιες αλλαγές
Το γκρίζο μαλλί είναι εντυπωσιακό, είναι και ιδιαίτερο. Όπως κάποια που έχει τα μαλλιά της πλατινέ ξανθά πλέον κινείται σε άλλες αποχρώσεις, έτσι ακριβώς γίνεται και με το γκρι ασημί μαλλί. Τα πολύ παλ χρώματα στα ρούχα δεν είναι η πιο καλή επιλογή, ενώ το σκούρο μπλε, το μαύρο, ακόμη και τα γκρι τονίζονται εκπληκτικά και πηγαίνουν τέλεια! Ευτυχώς το σκούρο μπλε είναι η βασική παλέτα της ντουλάπας μου ήδη, επίσης ταιριάζουν και τα έντονα χρώματα, ενώ και το μακιγιάζ βοηθάει λίγο περισσότερο, αφού το πρόσωπο με τόσο ανοιχτό μαλλί μπορεί να δείξει πιο χλωμό ή κουρασμένο αν δεν έχει ούτε λίγο ρουζ. ΑΓΑΠΩ τα κόκκινα κραγιόν και με το γκρίζο μαλλί ταιριάζουν άψογα. Το ΠΟΣΟ ΑΠΕΙΡΑ πηγαίνει στα ανοιχτόχρωμα μάτια το γκρίζο μαλλί, το πόσο πολύ τα τονίζει, είναι πραγματικά απίστευτο. Εγώ, βέβαια, εδώ παίζω ανάποδα.
Πέρα από τέτοιες αλλαγές όμως, που είναι και λίγο θέμα προτιμήσεων, αλλαγές χρειάζονται και στην περιποίηση, αφού μαθαίνω πως τα γκρίζα μαλλιά δε δέχονται καλά τη θερμότητα. χρειάζονται λίγο λιγότερη και οπωσδήποτε θερμοπροστασία. Κάπου κάπου χρειάζονται και μωβ σαμπουάν ώστε να φεύγει η κιτρινίλα, αφού όπως συμβαίνει με τα ξανθά, έτσι και τα γκρίζα κινδυνεύουν από τις κίτρινες αποχρώσεις. Θέλουν οπωσδήποτε προστασία από τον ήλιο, που επίσης μπορεί να τα κιτρινίσει, αλλά και από τις πισίνες που μπορεί να τα πρασινίσουν (απίστευτο;).
Σε γενικές γραμμές επειδή μέχρι τώρα ήμουν κυρίως στη διαδικασία να τα μακρύνω δεν με απασχόλησαν αυτά, αλλά πλέον θέλω να ψάξω λίγο καλύτερα τα κατάλληλα σαμπουάν, αλλά και όλα όσα θα βοηθήσουν τα μαλλιά μου αρχικά να επανέλθουν από την κατάσταση των κατεστραμμένων ξηρών και θαμπών μαλλιών σε κάτι το πιο υγιές. Και μαζί με αυτό ψάχνω να βρω και τον κατάλληλο τρόπο ώστε να αναδείξω ΚΑΙ το φυσικό μου σγουρό που επίσης συνηθίζω να πειράζω και να "χαλάω".
Θα σου πω πως, πέρα από άτομα που ομολογουμένως νιώθουν πιο ασφαλείς στα κουτάκια τους, είναι πάρα πολλοί αυτοί που εντυπωσιάζονται με τα μαλλιά μου, ακριβώς όπως αισθανόμουν κι εγώ όταν έβλεπα τον πρώτο καιρό τις silver sisters στα σόσιαλ, που ήταν ΟΝΤΩΣ πολύ εντυπωσιακές. Ακόμη και στην Ιφιγένεια πλέον αρέσει, ούτε κι αυτή μπορεί να το πιστέψει!
Αν αποφάσισες να κάνεις αυτό το ταξίδι κι εσύ και χρειάζεσαι οποιαδήποτε βοήθεια που μπορώ να σου προσφέρω, ψυχολογικής φύσης δηλαδή ή κάποια συμβουλή, να μου στείλεις ένα μήνυμα εδώ ή στα σόσιάλ μου ή όπου θέλεις. Είναι υπέροχο να έχεις υποστήριξη στο γκρίζο σου ταξίδι κι αν το έχεις ήδη ξεκινήσει, είμαστε όλες δίπλα σου και σε στηρίζουμε!
0 σχόλια