Μια πολύ δυνατή αναγνωστικά χρονιά, ακόμα κι αν γλιστρήσω ξαφνικά και πέσω σε ένα slump και δε διαβάσω ούτε μισή αράδα μέχρι το τέλος της, και πάλι θα είναι μια χρονιά που διάβασα πολύ και διάβασα καλά. Οπότε κι αφού φτάσαμε στη μέση, ας κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση στα καλύτερα βιβλία μέχρι τώρα:
Μια μέρα τον Δεκέμβρη
της Τζόσι Σίλβερ
Ήθελα τόσα πολλά χρόνια να το διαβάσω που νομίζω πως δεν έχει συνηθίσει το μυαλό μου ακόμη πως όντως, το έχω διαβάσει και ήταν και πολύ πολύ όμορφο βιβλίο! Ήταν γλυκό αλλά και λίγο πικρό, αφού είχε μέσα έντονη την απώλεια, και μάλιστα την απώλεια ενός γονιού.. Ωστόσο η γραφή ήταν απλή και ευχάριστη με δόσεις χιούμορ, το λοβ στόρι ήταν όμορφο, προβλέψιμο φυσικά, αλλά δεν το διάβαζα για να ζήσω την ανατροπή. Του έδωσα 4 στα 5, γιατί ήταν πολύ καλό και το διάβαζα ακούραστα με τις ώρες.
Τέταρτη Πτέρυγα
της Ρεμπέκα Γιάρος
Το πιο πολυσυζητημένο βιβλίο της προηγούμενης χρονιάς, ήταν τουλάχιστον αστείο αυτό που γινόταν για το συγκεκριμένο από την πρώτη πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε (ή για να σου είμαι ειλικρινής και πριν ακόμη κυκλοφορήσει καν, αυτή την αίσθηση μου έδωσε!). Το βιβλίο το πήρα κι εγώ μόλις βγήκε (γιατί επηρεάζομαι φυσικά με κάτι τέτοια ΠΑΡΑ πολύ), μα το σταμάτησα και το συνέχισα φέτος. Ήταν όντως τόσο δυνατό και το βαθμολόγησα με 5 στα 5 καθώς από ένα σημείο και μετά δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Ωστόσο στον απόηχό του αισθάνομαι πως είναι ένα βιβλίο που δεν είναι τόσο... επική φαντασία όσο ρομαντασία με μικρές δόσεις επικότητας που εξυπηρετούν αποκλειστικά το ρομάντζο. Κι εγώ, ξέρεις, το βαριέμαι λίγο το ρομάντζο και δεν το θέλω σε τέτοια βιβλία. Αλλά ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ! (Το επόμενο ακόμη δεν έχω τολμήσει να το πιάσω)
Το Σχολομαντείο
της Ναόμι Νόβικ
Το τρίτο βιβλίο συγκεκριμένα, που έκλεισε όμορφα και σωστά και χωρίς κενά την ιστορία ναι, αν και εγώ θα ήθελα λίγο αλλιώς να κλείσει. Ωστόσο αυτό είναι και δε με πειράζει δηλαδή, θα μείνει μέσα μου για πάντα ως μια τριλογία που με έβγαλε σε συνδυασμό με μια δυνατή συνανάγνωση από χρόνιο slump και με βοήθησε να επιστρέψω στα βιβλία δριμύτερη! Ακόμη δε ξέρω γιατί δεν έχω διαβάσει τα άλλα της Νόβικ που ήδη έχω να σου πω την αλήθεια.. αλλά έτσι που έχει εξελιχθεί η χρονιά δε μου φαίνεται και περίεργο (*σκέφτεται να βάλει τα ντόντος να διαβάσουν τη Σκοτεινή καρδιά του δάσους*). 4,5 στα 5 για το τρίτο βιβλίο λοιπόν, το μισό βγήκε μόνο γιατί ήθελα το τέλος λίγο λιγότερο χάπι.
Howl's Moving Castle
της Diana Wynne Jones
Βιβλίο που επέλεξε η κούπα για μένα και χάρηκα ΤΟΣΟ πολύ γιατί ήθελα πολύ να διαβάσω το βιβλίο αυτό, ένα και γιατί ήθελα πολύ να διαβάσω τη συγγραφέα ξανά, δύο. ΦΥΣΙΚΑ και το αγάπησα, η γραφή αυτής της γυναίκας μιλάει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ στην ψυχή μου, είναι από εκείνους τους συγγραφείς που δε με νοιάζει δε με πειράζει να διαβάζω το οτιδήποτε έχουν γράψει. Λατρεύω τη φαντασία της που δεν έχει όρια. Λατρεύω τους κόσμους που δημιουργεί, τους ήρωές της που έχουν προσωπικότητες και δεν είναι μονόπλευροι, οκέι, με την ταινία δεν είναι πολύ κοντά, μπορεί να είναι και λίγο πιο χαώδες, ωστόσο ήταν εξαιρετικό και πήρε ένα 4 στα 5 και φυσικά μπήκε στην καρδιά μου!
Μαύρο Γκλίτερ
της Βίκυς Μωραγιάννη
Αν δε μου το χάριζε η συγγραφέας θα το έπαιρνα έτσι κι αλλιώς, αφού από την περίληψη ακόμη κατάλαβα πως είναι ένα βιβλίο που θα μου αρέσει, αφού έχει λίγο μακάβριο θέμα, έχει και κάποιο φάντασμα, ίσως να ήθελα λίγη περισσότερη επαφή με τον.. κάτω κόσμο, όμως και μόνο το ταξίδι από ένα σημείο και μετά στο Παρίσι που όταν σου λέω πως πραγματικά το είδα μπροστά μου το εννοώ, με κάλυψε απόλυτα. Η ιστορία ήταν πιο πολύ μια εσωτερική αναζήτηση της κεντρικής ηρωίδας με μερικές σκοτεινές πινελιές, η γραφή της Βίκυς ήταν στρωτή, αβίαστη, πολύ σωστή, του έβαλα 5 στα 5 γι' αυτό που είναι γιατί δε θα του άλλαζα απολύτως τίποτα.
Η γυναίκα με τα μαύρα
της Σούζαν Χιλ
Ιστορία φαντασμάτων ακριβώς όπως πρέπει να είναι μια ιστορία φαντασμάτων! Ήταν μικρό, ήταν γοτθικό (ΑΥΤΟ είναι που λέμε γοτθικό μυθιστόρημα), θα έλεγε κανείς και με κριτήριο το πόσα πολλά έχω δει/διαβάσει στα 36 μου χρόνια πως δε θα με τρόμαζε σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο βιβλίο. Και όντως, όταν το διάβαζα δεν ένιωθα κανέναν τρόμο, παρά μόνο μια ευχάριστη ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Όταν όμως έκλεινα το βιβλίο κι έπεφτα για ύπνο, για κάποιο λόγο δεν ένιωθα και τόσο... ασφαλής.. τα όνειρά μου δεν ήταν και τόσο... συνηθισμένα. Η κυρία Χιλ είχε τη μοναδική ιδιότητα να σε τρομάζει με το γάντι. 4 στα 5 πήρε γιατί είχε και φοβερό τέλος!
Η φάρμα των ζώων
του Τζορτζ Όργουελ
Που είναι ένα τόσο μικρό βιβλίο μα και τόσο τεράστιο παράλληλα. Νιώθω περίεργα που το βάζω εδώ ανάμεσα σε άλλα βιβλία που διαβάζονται καθαρά για τη διασκέδαση, καθώς είναι μια αλληγορία που γράφτηκε μόνο και μόνο για να σχολιάσει, να σατιρίσει και ίσως να διδάξει (αν και δε βλέπω απολύτως καμία διδαχή να έχει βγει παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και την ιστορία που επαναλαμβάνεται διαρκώς) Του έβαλα 4 στα 5, αλλά αλήθεια.. δε μπορώ να πω πως είναι ένα βιβλίο που του χρειάζεται η οποιαδήποτε βαθμολογία. Είναι must read!
The house in the cerulean sea
του T.J.Klune
Που ήταν μισοδιαβασμένο εδώ και χρόνια, αλλά ήρθε ο καιρός του και το τελείωσα. Είναι ένα υπέροχο βιβλίο, σαν αγκαλιά, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία στα πλαίσια της αποδοχής της διαφορετικότητας! Ναι! Θα έπρεπε! Του έδωσα 5 στα 5 κι ας με ταλαιπώρησε λίγο, γιατί δεν έφταιγε αυτό κάθε που καθόμουν να το διαβάσω έφευγαν οι σελίδες πολλές μαζί χωρίς να το καταλάβω. Ένα μικρό διαμαντάκι, που ίσως δεν είναι και όσο γνωστό θα έπρεπε.
Η Σιωπηλή Ασθενής
του Άλεξ Μιχαηλίδη
Από τα πιο γνωστά βιβλία γενικότερα που ήθελα εδώ και χρόνια να διαβάσω, ήταν πράγματι ΤΟΣΟ καλό όσο έλεγαν όλοι, μεγάλα γράμματα επίσης και μικρά κεφάλαια, ούτε που καταλάβαινες πώς το διάβαζες. Έντονο ψυχολογικό θρίλερ που όσο και να το προσπαθήσεις όσο και να το παλέψεις την τελική του λύση θεωρώ δε θα τη βρεις, χωρίς να είναι κάτι φοβερά περίπλοκο ωστόσο. Καθαρό 5άρι, αν και δεν προτίθεμαι να διαβάσω άλλα δικά του, δεν έχω ακούσει τα καλύτερα και δε θα ήθελα να πέσει στα μάτια μου ο συγγραφέας.
Θα σε περιμένω στο Σέντραλ Παρκ
της Φελίσια Κίνγκσλεϊ
Ένα πολύ ογκώδες βιβλίο που διαβάζεται πάρα πολύ εύκολα και ευχάριστα κι ας είναι στο μεγαλύτερο μέρος του ένα βιβλίο γεμάτο σεξ (που λίγο βαριέμαι από ένα σημείο και μετά) όμως έχει διαρκώς εξελίξεις, οι ήρωες δεν είναι τόσο μονόπλευροι και δείχνουν και τις θετικές και τις αρνητικές τους πλευρές, κινείται στο χώρο του βιβλίου, είναι πραγματικά αστείο και το αγάπησα το τέλος του μέσα στην καρδιά μου το έχω. Θα γινόταν υπέροχη ταινία (αν γινόταν σωστά). 4,5 στα 5 του έδωσα.
Τα τοπ οφ δε τοπ
Impossible creatures
της Κάθριν Ράντελ
Απίθανα πλάσματα στα ελληνικά από τον Ψυχογιό, ένα παραμύθι που δεν γνώριζα, που αγόρασα για το εξώφυλλο και μόνο, που θα γίνει κλασσικό να με θυμηθείς! Είναι καθαρό 5άρι για την υπέροχη φαντασία του για την ιστορία, γιατί το αγάπησα και θα το αγαπώ για πάντα και θέλω να το χαρίσω σε όποιο παιδί ξέρω που διαβάζει.
Ο μαγικός κήπος
της Σάρα Άντισον Άλλεν
Που ήταν από πάντα στη λίστα μου και κάποια στιγμή είπα ας το πάρω μωρέ, και ήταν η πιο σωστή απόφαση που έκανα! Θυμίζει τόσο πολύ κόμφορτ ταινία των 90s με διακριτικό το στοιχείο της μαγείας, αγάπησα όλους τους ήρωες και το μέρος, και την ιστορία που εκτυλίσσεται και έχει να κάνει με ενδοοικογενειακή βία, είναι επίσης ένας ύμνος στη γυναίκα, μέχρι και όρεξη για μαγειρική μου προκάλεσε. Έχω πάρει τη συνέχεια και ψάχνω ακόμη αφορμή να το διαβάσω, το έχω πάντα δίπλα μου.
Πιρανέζι
της Σουζάνα Κλαρκ
Από την πρώτη σελίδα στο παράξενο αυτό βιβλίο προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει. Σου δίνει κάποιες ελάχιστες πάρα πολύ μικρές πληροφορίες που σε βάζουν σε σκέψεις αλλά δε μπορείς, δε βγάζει νόημα, δε καταλαβαίνεις. Όπως ακριβώς και ο κεντρικός μας ήρωας. Και στην πορεία λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, αρχίζεις και βάζεις τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους. Το βιβλίο αυτό είναι ΤΟΣΟ μικρό για να είναι ΤΟΣΟ τεράστιο και για μένα πρέπει να διαβαστεί. Απλά διάβασέ το.
Μίμικ
του Σεμπάστιαν Φίτσεκ
Η πρώτη μου γνωριμία με τον συμπαθέστατο Γερμανό συγγραφέα ήταν πάρα πολύ δυνατή. Φυσικά βοήθησε και το γεγονός πως διαβάστηκε με την επίσης πολύ δυνατή παρέα του ντόντος, αργά και βασανιστικά. Το βιβλίο είναι ψυχολογικό θρίλερ και σου καίει το μυαλό ως και το τελευταίο εγκεφαλικό σου κύτταρο. ΠΑΡΑ πολύ δυνατό, καθαρό πεντακάθαρο πεντάρι γιατί ο αγαπητός (και πολύ γλυκούλης) συγγραφέας έχει σκοπό να σε φτάσει στην παράνοια στην οποία βρίσκονται και οι ήρωές του. Στο τέλος χειροκροτούσαμε. Όρθιες.
Αυτά ήταν τα μέχρι στιγμής καλύτερα της χρονιάς, πες μου αν έχεις διαβάσει κάποιο και πώς σου φάνηκε και ποια είναι τα δικά σου μπεστ οφ δε μπεστ μέχρι στιγμής;
0 σχόλια