Μετά από απρογραμμάτιστες διακοπές αυτού εδώ του μπλογκ, αλλά που φαίνεται πως ήταν απαραίτητες, επιστρέφω λίγο πριν βγει το καλοκαίρι να σου μιλήσω για τα βιβλία του, για τις ταινίες και σειρές, για το πώς τα περάσαμε τέλος πάντων, ένας μικρός απολογισμός.
Αναγνωστικά μου πάει πάρα πολύ καλά ολόκληρη η χρονιά, ήρθε και το bookclub να βοηθήσει με το πρόγραμμα που σε μένα τουλάχιστον λειτουργεί άψογα και κάπου προς το τέλος του καλοκαιριού ήρθε και η δουλειά του χάζμπαντ (που θα σου πω παρακάτω) που μου άφησε μια ας πούμε μεγαλύτερη άνεση στο χρόνο μου για διάβασμα! Έτσι αυτό το καλοκαίρι, συγκριτικά με τα πολλά προηγούμενα δηλαδή, εξελίχθηκε γεμάτο βιβλία. Συγκεκριμένα:
Με το Dodos bookclub διαβάστηκαν κάποια εξαιρετικά βιβλία, κάποια απλά καλά, κι ένα οριακά παντελώς άχρηστο! Τον Ιούνιο διαβάσαμε το The girl who fell beneath the sea που ήταν cosy fantasy με νότες Ασίας, με θεούς και θρύλους και δράκους και την κόκκινη κλωστή του πεπρωμένου και έρωτες και πνεύματα, γενικά ΠΑΡΑ πολύ γλυκό βιβλίο πραγματικά το αγάπησα, δεν δίνει έντονα συναισθήματα βέβαια, αλλά είναι σαν ένα πολύ γλυκό παραμύθι. Μοιάζει πολύ με το Spirited Away του Studio Ghibli, δηλαδή ο Μιγιαζάκι θα μπορούσε να το κάνει ταινία, αλλά σχεδόν το έχει ήδη κάνει...
Έπειτα μείναμε προς Ασία πλευρά και πιάσαμε το Πριν κρυώσει ο καφές, ένα πολύ μικρό επίσης βιβλίο με τέσσερις ιστορίες όπου μπορείς να ταξιδέψεις στο χρόνο μια φορά σε μια στιγμή συγκεκριμένη αλλά δε μπορείς να αλλάξεις τίποτα, παρά μόνο τον εαυτό σου (άρα μπορείς να αλλάξεις τα πάντα!). Το συγκεκριμένο έχει κάνει τόση επιτυχία που έχουν βγει άλλα τέσσερα με ακόμη περισσότερες ιστορίες ταξιδιού στο χρόνο. Ήταν συμπαθητικό, κάπως μέτριο, ευτυχώς δε βαλαντώσαμε στο κλάμα ακόμη και σε ιστορίες που είχαν να κάνουν με απώλεια, κι αυτός ο καφές κρύωνε πάρα πολύ γρήγορα! Ωστόσο ως συνανάγνωση είχε την μεγαλύτερη συμμετοχή!
Ακολούθησε το Άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία, που κανονικά είχα σκοπό να διαβάσουμε την Ιστορία ενός αγοριού του Μακκάμον, αλλά είπα να αφήσω το κοινό να διαλέξει αν θέλει αυτό ή κάποιο άλλο και τελικά βγήκε αυτό. Ίσως γιατί όλοι μας είχαμε την εντύπωση πως ήταν ένα καλοκαιρινό βιβλίο και θα διαβάζαμε για ανθρώπους, για παραλίες και τα λοιπά. Ε! Σε όλο το βιβλίο πήγαν ΜΙΑ φορά στην παραλία και όχι για να διαβάσουν. Το βιβλίο αφορούσε το συγγραφικό μπλοκάρισμα από το οποίο έπασχε η συγγραφέας όταν το έγραψε και... φαίνεται! Παντελώς άχρηστο, δε γίνεται τίποτα, από μένα είναι όχι! Το θετικό της υπόθεσης είναι πως ένα αδιάβαστο τουλάχιστον από το περσινό καλοκαίρι διαβάστηκε. Κι ας ήταν μάπα.
Μετά από αυτή την απογοήτευση ήρθε η Daughter of the pirate king που δεν ήταν ανατροπή το ότι το λάτρεψα, το περίμενα. Ιστορία με πειρατές, με λίγη φαντασία επίσης, με θρύλους και κυνήγι θησαυρών, είμαι μέσα ολ δε γουέι! Αν εξαιρέσουμε το ΜΕΓΑΛΟ αρνητικό που ήταν η ηλικία των πρωταγωνιστών (η Αλόσα η κεντρική ηρωίδα είναι στα 17) το βιβλίο έχει διαρκή δράση, έχει ανατροπές, έχει υπέροχη χημεία ανάμεσα στους ήρωες, σε κάθε κεφάλαιο κάτι γίνεται και το πιο μεγάλο μου λάθος ήταν που δεν πήρα απευθείας και τα τρία βιβλία ώστε να πιάσω αμέσως το επόμενο!
Σε άλλες συναναγνώσεις είχα φυσικά τα Χάρι Πότερ, διαβάστηκε το Κύπελλο και το Τάγμα και τέλος του καλοκαιριού ο Ημίαμος Πρίγκιψ. Δε σου κρύβω πως από ένα σημείο και μετά δεν ακολουθούσα το πρόγραμμα της συνανάγνωσης, αφού έτσι κι αλλιώς τα βιβλία για μένα είναι επανάληψη και τα ακούω κιόλας, οπότε το έζησα πιο ελεύθερα. Κάνω κάποιες σκέψεις για τις συναναγνώσεις για τις οποίες θα σου μιλήσω ίσως σε ξεχωριστό άρθρο.
Με μια άλλη παρέα είπαμε πως θα πιάσουμε τα Κάραβαλ και δε σου κρύβω πως όταν ξεκίνησα το πρώτο μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρον. Βέβαια, στο Κάραβαλ υπάρχει ένα είδος φαντασίας που βασίζεται στο ψέμα και την ασάφεια, δηλαδή πως αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που είναι και αυτά που σου λένε είναι ψέματα, είχε και αυτό το χαρακτηριστικό των νέων συγγραφέων που οι ήρωες πάνε από δω κι από κει, ήρθε και το τέλος που ήταν μια καταστροφή, ε, από εκεί που έλεγα θα πάω να πάρω και τα τρία να τα έχω μη και τελειώσω το πρώτο και θέλω να πιάσω το επόμενο, είπα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις αφραγκιές μου που με προστάτευσαν αυτή τη φορά, έπιασα από απλή περιέργεια το επόμενο, τον Θρύλο και κυρίως γιατηνπαρέα αλλά δεν άντεξα! Ένιωσα πως σπαταλάω χρόνο για κάποιο βιβλίο που αξίζει σε αυτά που δεν μου αρέσουν καθόλου και που τα διάβαζα ΜΟΝΟ για το κράξιμο και ε, δε θέλω και πολύ να είμαι ΑΥΤΟΣ ο άνθρωπος. Οπότε το παράτησα, έτσι, αποφασιστικά, που ποτέ δεν το κάνω, ό,τι έχω παρατήσει απλά το "έχω αφήσει για αργότερα" ή λέω στον εαυτό μου πως δεν είναι για τώρα είναι για άλλη φάση. Ε. Τα Κάραβαλ δεν είναι για καμία φάση. Δε θέλω ΟΥΤΕ να ξαναπιάσω βιβλίο της Στέφανι της Γκάρμπερ. Δεν είναι καθόλου για μένα.
Σε εντελώς άλλη φάση, έπιασα το Σίντερ, το οποίο Σίντερ άκου να δεις τι γίνεται με αυτό. Παλιά που κυκλοφορούσε το έβλεπα, πάντα με έδιωχνε το ότι ήταν ας πούμε scifi και όχι σκέτη φαντασία, κι ας ήταν retelling που γενικά αγαπώ. Είπαμε με τις Μαγιτσούλες (την Ηρώ και τη Σοφία) μετά το Σχολομαντείο να διαβάσουμε την Τετραλογία της Σελήνης αλλά εμένα ακόμη με σταματούσε το ότι η Σίντερ είναι σάιμποργκ (!). Κι ύστερα έμαθα πως είναι εξαντλημένο λέει το πρώτο κι ΑΝ το βρεις να μου τρυπήσεις τη μύτη και κάπως αυτό μου ξύπνησε έναν Μπάρνι μέσα μου κι είπα "challenge accepted" και το βρήκα. Και το πήρα. Κι ενημέρωσα πως είμαι διαθέσιμη για συνανάγνωση. Ε ΚΙ ΕΓΙΝΕ! Τι το 'θελα; Το βιβλίο αυτό ήταν ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ, ναι, το βάζω πάνω κι από την Αλόσα και τους πειρατές, γιατί αυτό ήταν άψογο! Ήταν ΤΟΣΟ καλό που βασανίστηκα με τη συνανάγνωση λίγο αντί να την απολαύσω, ενώ περνούσα μια χαρά και μου άρεσε που το συζητούσαμε καθημερινά. Ήθελα να το διαβάζω χωρίς σταματημό και να πιάσω αμέσως αμέσως το επόμενο και αν και ακόμα δεν το έχουμε συνεχίσει τη σκέφτομαι τη συμμετοχή μου...
Πάμε σε βιβλία που διάβασα μόνη, αν και δεν είναι πολλά και κάποια ακόμη δεν τα έχω ολοκληρώσει. Έπιασα στην αρχή του καλοκαιριού το Φόνος και αντισυλληπτικά, το πρώτο βιβλίο του Πασχάλη Αυγερίδη από το Once upon a book, που είναι μικρό, είναι αστυνομικό, είναι ανάλαφρο (χμμ.. όχι κι εντελώς ανάλαφρο) και το διάβασα σε τρεις δόσεις στην παραλία. Μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να διαβάσω περισσότερες αστυνομικές περιπέτειες σε αυτό το στυλ και ύφος.
Μετά από μια συζήτηση για τον αγαπημένο Βασιλιά, διαπίστωσα πως ενώ έχω διαβάσει κάποια δικά του, δεν έχω διαβάσει σε καμία περίπτωση όσα θα ήθελα ούτε και ΑΥΤΑ που θα ήθελα. Δηλαδή, το Αυτό δεν το έχω διαβάσει, που είναι από τα κορυφαία του και ΤΟ ΞΕΡΩ πως θα μου αρέσει. Πήρα λοιπόν την απόφαση πως από δω και μπρος θα διαβάζω πιο συχνά Βασιλιά και θα διαβάσω οπωσδήποτε τα βιβλία του που ήδη έχω. Μάλιστα ανακάλυψα την εθνική δανειστική βιβλιοθήκη με τα ebooks (πάτησε εδώ, θα χρειαστείς κωδικούς taxis) όπου μπορείς να δανειστείς ένα βιβλίο για 15 μέρες και να το διαβάσεις ηλεκτρονικά. Δεν έχει πάρα πολλές επιλογές, αλλά έχει τρία βιβλία του Κινγκ. Κι έτσι διάλεξα το Σκοτάδι βαθύ δίχως άστρα που ήξερα πως έχει κάτι πολύ τρομακτικό μέσα και πως είναι τρεις ιστορίες. Αλλά δεν τα πάω καλά με τα ηλεκτρονικά βιβλία, αυτό είναι πχια διαπιστωμένο. Κατάφερα μέσα στο 15ήμερο περιθώριο να τελειώσω την πρώτη ιστορία μόνο, η οποία δεν είναι πως δε μου άρεσε, ή πως δε με κράτησε, δε με ενόχλησε ΚΑΝ που είναι μια ιστορία με παραπολλους αρουραίους, αλλά μου πήγε καιρό. Και κατηγορώ και πάλι τη μορφή του βιβλίου, ΔΕ μου πάει το ηλεκτρονικό σου το λέω!
Για τον ίδιο λόγο έχω σε εκκρεμότητα το Φάντασμα του Ξενόπουλου, που το ξεκίνησα, διάβασα περίπου το μισό μέσα σε μια μέρα κι ύστερα ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ ότι το διάβαζα! Άλλο ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα των ηλεκτρονικών βιβλίων! Τα ξεχνάω! Πάντως η γραφή του Ξενόπουλου είναι φοβερή, και η ατμόσφαιρα στην αρχή με το φάντασμα ανατριχιαστική, υπέροχη. Ελπίζω πως θα το τελειώσω κάποια στιγμή σύντομα αν και φοβάμαι πως πάλι θα το ξεχάσω..
Μέσα στο καλοκαίρι κόλλησα έναν κόβιντ (!) ο οποίος ήταν μεν χαλαρός, αλλά είχα συμπτώματα και αφού πέρασε για περίπου μια εβδομάδα επιπλέον, συμπτώματα που μου έκαναν τη ζωή δύσκολη! Στις πέντε μέρες που έμεινα μόνη ώστε να μην κολλήσω κανέναν (και δόξα τω Θεώ δεν κόλλησα κανέναν!) έπιασα για την κατηγορία του μήνα Αυγούστου της Λέσχης Ανάγνωσης Κατερίνης, που ήταν graphic novel, το Νησί του Θησαυρού του Στίβενσον που είχα πάρει σε graphic novel νωρίτερα μέσα στη χρονιά, εντελώς τυχαία κι επειδή το βρήκα μέσα στο metabook και είπα ας το έχω και σε αυτή τη μορφή. Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα που πραγματικά το είχα ξεχάσει σχεδόν τελείως (τρόμαξα!) ΑΛΛΑ το συναίσθημα που μου άφησε και τότε που το πρωτοδιάβασα στην κανονική του μορφή ήταν ίδιο με αυτό που μου άφησε το graphic novel. ΤΗ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ! Σε κάθε μορφή της και πάντα. Φυσικά μου άνοιξε την όρεξη για βιβλία με καράβια και θάλασσες κι έτσι...
...έπιασα το πρώτο της σειράς Τεμεραίρ της Ναόμι Νόβικ, που είναι με έναν δράκο που βρίσκει ένας καπετάνιος, ο Λόρενς, κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων μέσα σε ένα εχθρικό γαλλικό πλοίο. Αυτή η γυναίκα πραγματικά γράφει ΤΟΣΟ διαφορετικά, καμία απολύτως σχέση με το Σχολομαντείο, με το ύφος, με τίποτε από εκεί. Είναι εντελώς άλλη αυτή η ιστορία με ήρωες ενήλικες, με αργή και σταθερή πορεία, χωρίς την πολυλογία του Σχολομαντείου αλλά και χωρίς το χιούμορ του, το μόνο ίδιο είναι το μέγεθος των κεφαλαίων, περίπου 40 σελίδες το ένα.... Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας εννιαλογίας εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί από τον Πατάκη τα πρώτα τέσσερα μόνο και αυτά πάλι δεν κυκλοφορούν. Είναι δέσμευση; Είναι. Θα τα διαβάσω; Ναι. Γιατί τη Νόβικ την αγάπησα και θέλω να διαβάσω ότι έχει γράψει!
Ένα ακόμη που έχω ξεκινήσει κι έχω φτάσει περίπου στις 100 σελίδες, αλλά ΤΟ ΕΧΩ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ φτου, είναι το πρώτο της Tessa Bayle, το Συνέβη ένα καλοκαίρι, που ενώ ξεκίνησε γλυκανάλατα και θύμιζε Gossip Girl τελικά μου άρεσε λίγο και με κράτησε, και ήθελα να το διαβάσω πριν πιάσουμε το δεύτερο αλλά δεν τα κατάφερα, αλλά δε με πείραξε, ελπίζω ΜΟΝΟ να το τελειώσω και να μην το κουβαλήσω μαζί μου σε όλο το φθινόπωρο.
Κατά τη διάρκεια των μίνι διακοπών μου, πήρα φυσικά μαζί μου δύο βιβλία (ή τρία; δεν είμαι και σίγουρη.. τρεις μέρες τρία βιβλία; θα μπορούσα...) από τα οποία ΜΟΝΟ ξεκίνησα το ένα και τελικά έγινε το βιβλίο παραλίας μου το είχα μαζί μου κάθε φορά που πηγαίναμε θάλασσα όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι (αν και δεν του έκανε και τόσο καλό αυτή η βόλτα μέσα στην υγρασία και τη ζέστη! Αλλά δεν έχω τέτοια θέματα εγώ.) Αστείο ρομάντζο με θέμα μια συγκατοίκηση ανάμεσα στην κεντρική μας ηρωίδα κι έναν.. βρικόλακα που μιλάει και φέρεται σαν τον κύριο Ντάρσι. Μάλιστα τον λένε και Φιτζγουίλιαμ. Το βιβλίο είναι το My roommate is a vampire και είναι εντελώς φαν και εντελώς ανούσιο και ως τέτοιο πρέπει να διαβάζεται. Εδώ κάπου διαπίστωσα πως αν θέλω να αναπτύξω την αναγνωστική μου ταχύτητα στο ξενόγλωσσο θα πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζω ένα τέτοιο πιο συχνά ή και παράλληλα. Γιατί γενικά στο αγγλικό κόβεται η ταχύτητά μου και δε μου αρέσει, θέλω τις αγγλικές επιλογές που είναι απείρως περισσότερες.
Αυτά τα αναγνωστικά μου νέα και πάμε να σου μιλήσω για τα βιβλία που αγόρασα αυτό το καλοκαίρι που δεν ήταν πολλά (και μπράβο μου!). Αρχικά πήρα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ όλη την υπόλοιπη τετραλογία της σελήνης από το βιβλιοπωλείο του Πατάκη που ήταν πάμφθηνα (μιλάμε για εκπτώσεις άνω του 50%), ήταν τόσο φθηνά, σκέψου, που έπρεπε να προσθέσω και κάτι ακόμη για να φτάσω τα δωρεάν μεταφορικά που είναι στα 25€ νομίζω στον Πατάκη. Το τελευταίο μάλιστα με την ιστορία της Χιονάτης είναι βιβλίο 1000+ σελίδων. Δε ξέρω, γενικά θέλω να πάρω ΌΤΙ έχει γράψει η Μαρίσα η Μέγιερ (και θα το κάνω!!!)
Πήρα το Αυτό, σε εκείνη την ξαφνική διαπίστωση πως θέλω να διαβάσω περισσότερο Κινγκ. Αλλά πήρα την παλιά έκδοση με τον κλόουν στο εξώφυλλο που είναι ΕΝΑ βιβλίο και όχι δύο. Το πήρα από metabook και το πήρα αρκετά φθηνά και εννοείται πως είναι ένα βιβλίο μεταχειρισμένο και παλιό, αλλά όπως σου είπα, δε με πειράζουν αυτά. Θα ήθελα να διαβαστεί κάποια στιγμή σχετικά άμεσα, αν και τα βιβλία που θα ήθελα να διαβαστούν κάποια στιγμή και σχετικά άμεσα είναι ΤΟΣΟ πολλά που μου χρειάζεται ένας σωσίας να ζει τη ζωή μου όσο εγώ θα διαβάζω αποκλειστικά.
Σε παρόμοια παρόρμηση και απλά γιατί ήθελα κάτι να ψωνίσω (άκου τώρα κατάσταση) παρήγγειλα από το metabook τη Βασίλισσα των ζαχαρωτών της Σ.Α.Άλλεν που έγραψε τον Μαγικό Κήπο γιατί είναι άλλη μια συγγραφέας που θέλω να διαβάσω ό,τι έχει γράψει, αν και το βιβλίο της που είναι συνέχεια του Μαγικού κήπου το έχω και δε το έχω πιάσει ακόμα (γιατί έχει τίτλο Η πρώτη παγωνιά, άκου τώρα, άλλους κι άλλους ψυχαναγκασμούς δεν έχω, έχω αυτόν)
Το Μέρταγκ κυκλοφόρησε κάποια στιγμή προς τα τέλη Ιουνίου (βρίσκω το τέλος του μήνα εντελώς λάθος επιλογή για νέες κυκλοφορίες βιβλίων!) και φυσικά το πήρα με την πρώτη ευκαιρία, αν και ίσα που διάβασα λίγο και δεν το προχώρησα, λίγο δεν με κέρδισε, δεν κατάφερε να με τραβήξει ο κόσμος της Αλαγαισίας; δεν ήμουν σε φάση; δε θέλω να το πιέσω, θέλω να το διαβάσω σωστά! Ίσως αργεί να ξεκινήσει, αλλά το λίγο που διάβασα μου φάνηκε σα να μην είχε λόγο ύπαρξης το βιβλίο... πιστεύω πολύ όμως στον αγαπημένο Παολίνι και θα το ξαναπροσπαθήσω (ή θα περιμένω για κάποια συνανάγνωση!)
Τελευταία (ή προτελευταία) βιβλιοαγορά ήταν αυτή όπου πήρα το βιβλίο της Tessa της Bailey για το bookclub, από τα μεταχειρισμένα της Πρωτοπορίας, και όπως μπήκα στο σάιτ διαφήμιζε ένα κουκλί από Gutenberg που ΤΙ ΤΥΧΗ το είχαν επίσης στα μεταχειρισμένα, και με κέρδισε ΜΟΝΟ από τον τίτλο! Είναι το Γραφείο Αποκρυφιστικών Υποθέσεων του Γάλλου Éric Fouassier, που ακόμη και τώρα δε θυμάμαι το στόρι του, το μόνο που μου έμεινε ήταν τίτλος κι εξώφυλλο. Το βιβλίο σαν καινούργιο και αδιάβαστο, θέλω πάρα πολύ να το διαβάσω άμεσα, επίσης!
Δε ξέρω για σένα, εγώ με βρίσκω υπερβολικά εγκρατή το φετινό καλοκαίρι, το περσινό είχα ξεσαλώσει με βιβλιοαγορές, αλλά φέτος κάπως αισθάνομαι πιο μεγάλη την ανάγκη να διαβάσω βιβλία που ήδη έχω παρά να πάρω καινούργια. Ξέρεις. Αυτό έρχεται και φεύγει, μια έτσι μια αλλιώς. Μου αρέσει η φάση στην οποία βρίσκομαι, παρά το ότι θέλω απελπισμένα πολύ να διαβάσω πολλά από τα βιβλία που έχω αδιάβαστα αμέσως τώρα. Και είναι πολλά. Και είναι και μεγάλα.
Θα σου πω πεταχτά μόνο πως έχω 4 βιβλία ήδη στο καλάθι μου, φυσικά τις δύο συνέχειες του Daughter of the pirate king, αλλά θέλω ακόμη να πάρω σε hardcover παρακαλώ το πολύ καινούργιο βιβλίο The Spellshop που είναι πανέμορφο και τοθελωτοθελωτοθελω, έχει και λιλά βαμμένες άκρες!! Το θέλω έτσι ακριβώς! Και θέλω και ένα εντελώς άσχετο, το Escape into Cottagecore πέρα από το ότι το βρίσκω επίσης πανέμορφο, μου αρέσει και το θέμα του πολύ, με εκφράζει, ΕΙΜΑΙ έτσι νομίζω ή.. θέλω να είμαι έστω.
Από ταινίες αυτό το καλοκαίρι δεν είδα καμιά, είμαι σε movie slump καταπώς φαίνεται, αλλά θέλω να πιστεύω πως έχω βγει από το series slump στο οποίο επίσης είχα βαλτώσει, αφού είδα τη σεζόν της Πενέλοπι στο Μπρίτζερτον, που ήταν καλή, δεν ήταν και η καλύτερη (για μένα η δεύτερη είναι η καλύτερη και καλυτερότερη όλων είναι η σεζόν της βασίλισσας), μετά έπιασα δειλά το Derry Girls, όπου παίζει η ηθοποιός που παίζει την Πενέλοπι, αν και το κατάλαβα κατόπιν εορτής, δε θυμάμαι ποια ήταν η αφορμή για να το δω τώρα, είδα τη δεύτερη σεζόν του That 90s show που είναι οκεϊ μόνο, είδα κατά τη διάρκεια του κόβιντ μου το ΤΕΛΕΙΟ Dead boy detectives, χμμμ ίσως υπερβάλλω.. δεν ήταν ΤΟΣΟ τέλειο, ήταν κάπως βιαστικό και πρόχειρο κι εντελώς νετφλιξ ΑΛΛΑ μου άρεσε και το είδα ευχάριστα όλο μαζί. Είναι βασισμένο σε κόμικ των Neil Gaiman και Matt Wagner και κάπως γεμίζει το κενό του Lockwood and Co που δε θα συνεχιστεί. Εντέλει ούτε κι αυτό θα συνεχιστεί. Σοκαριστικό; Νομίζω πως έχουν αποκτήσει πχια τη φήμη εκεί στο Netflix πως τα παρατάνε εύκολα. Είδα φυσικά και την 4η σεζόν της Έμιλι στο Παρίσι, που πάντα βλέπω πολύ ευχάριστα κι ας είναι παράλληλο σύμπαν, μου αρέσει πολύ και το λοβ ίντρεστ της και θα ξενερώσω πολύ αν τελικά στο τέλος χωρίσουν. Εντωμεταξύ ξαναέβαλα από την αρχή και ούτε ξέρω το λόγο, το Gossip Girl, ήταν ίσως κάποια παρενέργεια του κόβιντ; Είναι αστείο το πόσο παλιό είναι πλέον, ιδίως από άποψη τεχνολογίας αλλά και τόσα άλλα. Αλλά είναι κόμφορτ σειρά και τη βλέπω πολύ ευχάριστα. Θα πω πως σε αυτό το 3ο; 4ο; rewatch ο αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι ο Τσακ Μπας...
Δεν ανυπομονώ να δω το Τελειώνει με μας γιατί όλο αυτό που γίνεται με την Μπλέικ κάπως με απωθεί και τη συμπαθούσα εν τω μεταξύ (αν δεν ξέρεις, επειδή η ιστορία έχει ως θέμα την έμφυλη βία και αυτός ήταν και ο σκοπός του βιβλίου αλλά και της μεταφοράς, τουλάχιστον από τον δημιουργό ΚΑΙ ηθοποιό Τζάστιν Μπαλτόνι που έπαιζε τον Ράιλ, ωστόσο η Μπλέικ που παίζει τη Λίλη το έχει κάνει πάρα πολύ επιφανειακό λες και είναι η τρίτη ταινία του Sex and the City ας πούμε, που θα της ταίριαζε ίσως πολύ περισσότερο, και τα έχουν τσουγκρίσει μεταξύ τους πολύ, ούτε μισή κοινή συνέντευξη, ακόμη και η Χούβερ είναι λίγο στην κοσμάρα της με το συγκεκριμένο θέμα και αποπροσανατολίζει από το πολύ βαρύ αντικείμενο, ενώ όσες περισσότερες συνεντεύξεις δίνει η κοπέλα το κάνει όλο και χειρότερο), αλλά θέλω να δω το Deadpool VS Woolverine φυσικά, αν και η Μπλέικ νιώθω πως μου έχει χαλάσει και τον σύζυγό της!!
Θέλω πολύ με το που μπει το φθινόπωρο να επιστρέψω στο Only murders in the building που το έχω αφήσει ενώ μου αρέσει πολύ και το βρίσκω ΙΔΑΝΙΚΟ για φθινόπωρο, ίσως μάλιστα ξαναπιάσω πρώτη σεζόν που την έβλεπα όταν έπαιζε, αλλά δε νομίζω να ξαναπιάσω φέτος Gilmore Girls. ΙΣΩΣ πιάσω Sex and the city ξανά ή Will and Grace που ψήνω πολύ και δεν έχω δει τις καινούργιες σεζόν. Κάτι κόμφορτ θέλω τέλος πάντων για το φθινόπωρο και κάτι με Νέα Υόρκη!
Σε άλλα νέα, φέτος το καλοκαίρι πήγαμε για μίνι διακοπές στον Παντελεήμονα σε ένα πολύ μικρό κάμπινγκ όπου μείναμε σε μια τροχοβίλα, ήταν από τις πιο ζεστές μέρες, οπότε ήμασταν σε κάμπινγκ ΚΑΙ είχαμε συνέχεια κλιματιστικό γιατί δεν αντέχαμε, που γενικά ναι μεν, αλλά δεν είναι κάμπινγκ αυτό ακριβώς.. Ο μικρός Κωνσταντίνος όμως το απόλαυσε με την ψυχή του και αυτό πιστεύω είναι το πιο σημαντικό! Η τοποθεσία για μένα είναι ο ιδανικός προορισμός στο νομό μας και θα ήθελα όσο τίποτα να περνάω εκεί όλο το καλοκαίρι μου, αλλά.. ξέρεις.. όχι μέσα και με κλιματισμό. Έξω και κάτω από δέντρα. Από αυτές τις διακοπές πήρα για σουβενίρ ένα υπέροχο φόρεμα που ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!
Από ψώνια γενικά φέτος πήρα κάποια μαγιό και λίγα ρούχα από Shein αν και πραγματικά δεν υπάρχει χώρος ούτε για ένα μικροσκοπικό τοπάκι στα συρτάρια μου, αντιστέκομαι έκτοτε σθεναρά αλλά δε ξέρω για πόσο ακόμα θα αντέξω. Με κρατάει πίσω κυρίως ο χρόνος που κάνουν να έρθουν από εκεί οι παραγγελίες κι ότι πια σχεδόν πατάμε φθινόπωρο και θα θέλω κάτι εντελώς άλλο.
Η ζέστη του φετινού καλοκαιριού ήταν έντονη αλλά και απλωμένη, έπιασε μεν από τον Ιούνιο και οι βροχές που είχαμε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα, αλλά γενικά ήταν ένα κάπως αποδεκτό καλοκαίρι. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να είμαι ενήλικας και να μαζέψω λεφτά ώστε του χρόνου το καλοκαίρι να μπορέσουμε να πάμε κανονικά να μείνουμε κάπου κοντά στη θάλασσα και για μεγαλύτερο διάστημα. Σε κάμπινγκ ιδανικά, με δέντρα όχι γυμνό! Κι ας πηγαίνω στη δουλειά κάθε μέρα!
Ο μικρός Κωνσταντίνος έγινε τρία, ο χάζμπαντ πήρε μαζί με τα αδέρφια του μια καφετέρια, εγώ με τη μαμά μου και τον μικρό πήγαμε πάρα πολύ θάλασσα και τις καλές και τις πολύ καλές μέρες, η δουλειά μου μειώθηκε στο φυσιολογικό 40ωρο τη βδομάδα και ο αντίκτυπος ήταν άμεσος στη διάθεση αλλά και στις αντοχές μου, είδα λίγο φίλους (ίσως σε αυτό το κομμάτι να υστερώ περισσότερο), έκανα μια ΦΟΒΕΡΗ παρέα με τα υπόλοιπα dodos από το bookclub με τα οποία έχουμε γίνει οριακά οικογένεια, πώς να σου πω, περιμένουμε ποια θα παντρευτεί να πάμε να το κάψουμε, ΔΕΝ έκανα social media detox και κατηγορώ ΜΟΝΟ αυτές, που δε μπορούσα να φανταστώ μέρα που να μη μιλάμε, να μη μαθαίνω νέα τους, να μη στηρίζουμε η μια την άλλη, η Χώρα των Βιβλίων ειλικρινά μου έλειψε, αλλά αντιστάθηκα και είπα να αφήσω να μπω σε μια σειρά πριν την ξαναπιάσω ώστε να είμαι σωστή απέναντί σου.
Έτσι να μαι! Ήρθα! Κι έχω κάποια θεματάκια έτοιμα στο αρχείο μου, και κάποια επεισόδια ηχογραφημένα, και κάποια ριβιούζ και το πιο βασικό, έχω και λίγη όρεξη εν όψει και της αγαπημένης μου εποχής: το φθινόπωρο!
.jpg)
0 σχόλια