Ο Μάρτης με τα τριήμερα είναι πια παρελθόν, τριήμερα που και τα δύο αν και πολυαναμενόμενα, δεν κύλησαν όπως θα ήθελα καθώς το πρώτο υπήρχε μια υποψία γαστρεντερίτιδας και το δεύτερο μια υποψία γρίπης (ωστόσο καθώς με έπιασε η νοικοκυροσύνη μου μια Κυριακή και αποφάσισα να πλύνω α λα σάμερ τα μπαλκόνια και τα παντζούρια μας, δηλαδή με σαγιονάρα και νερό να πέφτει στα πόδια, μπορεί και να την πάτησα, πολύ απλά, από μόνη μου!). Η γρίπη ακόμη δε με έχει αφήσει!
Σε γενικές γραμμές αυτό τον Μάρτη υπήρξε μια προκοπή, δε ξέρω από πού προέκυψε αυτό, δε με πιάνει σχεδόν ποτέ, αν και το ρίχνω κυρίως στην έλλειψη ανοχής μου στο κρύο, ακόμη και στο λίγο κρύο, το κρυουλάκι, εγώ θέλω να σκεπαστώ μέχρι το κεφάλι με 5 κουβέρτες. Τώρα που πήγε να ανοίξει ο καιρός, έτσι, ύπουλα όπως συνηθίζει τον Μάρτη, ξεμύτισα κι εγώ από τις κουβέρτες μου και ενεργοποιήθηκα. Παράλληλα σταμάτησα παντελώς για ΆΛΛΗ μια φορά τη γυμναστική, (μα τι να κάνω, δεν έχω βρει τον τρόπο, αλήθεια!) ΑΛΛΑ άρχισα λίγο πιο υγιεινή διατροφή. Δηλαδή πήρα πορτοκάλια και αποφάσισα να αρχίσω να κάνω και καμιά σαλατούλα με το φαγητό μου. Τρώω και κανένα γιαούρτι!
Δύο ευθύνες έχω να ρίξω γι' αυτό: μια στην κουμπάρα Ιφιγένεια και στα τάπερ που ετοιμάζει για τον άντρα-της-που-πάσχει-από-νόσο-του-Κρον (άσχετο, αλλά έτσι τα ανεβάζει στο τικτοκ κι έπρεπε να δώσω το σωστό το μένσιον!) στα οποία βάζει πάντα σαλατούλα, ενώ εγώ ξεροσφύρι, ένα φαΐ ΑΝ υπάρχει και πολύ μου είναι. Δεύτερη ευθύνη για την ανανεωμένη σχέση μου με την κουζίνα αποδίδω στην Κλαιρ Γουέβερλι, μια από τις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου Ο Μαγικός Κήπος που διαβάστηκε τον μήνα αυτό και αγαπήθηκε βαθιά, η οποία Κλαιρ είναι μαγείρισσα επίπεδο μαμάς Ταύρου (το ζώδιο) και με επηρέασε και με αυτό τον τρόπο.
Καθώς πέρα από την απαραίτητη σαλατούλα, που θα μου πεις σιγά τι έκανες που νιώθεις και την ανάγκη να το πεις! Θα σου πω πως ναι, δίκαια με κράζεις ενδόμυχα, αλλά έκανα και ΤΡΕΙΣ νέες συνταγές (που στους εξαιρετικά σημαντικούς μου στόχους είχα οκτώ, αλλά να, και οι τρεις είναι πολύ σπουδαίο νούμερο λέω...). Έκανα μια τυρόπιτσα, που τη βρήκα στο τικτοκ και είναι με τορτίγια, κότατζ τυρί ντομάτες και μοτσαρέλα, έκανα ένα καραντινάτο μπανάναμπρεντ (το εύκολο σε 5' της Αργυρώς, αλλά σε μικρή παραλλαγή, με προσθήκη σοκολάτας που βρίσκω απαραίτητο συνοδευτικό της μπανάνας σε ένα κέικ!) και τέλος κάτι διαβολεμένες πατάτες (εκ του deviled eggs αλλά σε μια παραλλαγή με πατάτες αντί αυγών, ψητές στο φούρνο και γεμιστές με τυρί κρέμα μπέικον και μοτσαρέλα!). Από εκεί και πέρα προμηθεύτηκα με υλικά για νόστιμα μπραντς με γιαούρτι, βρώμη, ξηρούς καρπούς και τέτοια και ψάχνομαι για περισσότερες εύκολες συνταγές. Νεξτ στοπ: κάροτ κέικ και κάτι με αβοκάντο!
Θα σου πω στα γρήγορα πως τον μήνα Απρίλιο είναι ο καιρός για: φράουλες και μούσμουλα (τινταμούσμουλα;;;;) κι από λαχανικά.... τίποτα που τρώω γιατωΘεω!! Αλλά τρώμε ακόμα αρακά ρόκα και σπανάκι, οκέι.
Τι σχέση έχουν τώρα όλα αυτά με βιβλία θα μου πεις; Θα σου πω!
Εγώ, που με βλέπεις, είμαι άνθρωπος που επηρεάζεται και ενθουσιάζεται πολύ, που στην προκειμένη αυτό προκλήθηκε από το βιβλίο που σου προανέφερα, το καλύτερο βιβλίο που διαβάστηκε τον Μάρτιο, ο Μαγικός Κήπος. Για την εμπειρία μου μαζί του θα σου μιλήσω αναλυτικά σε ξεχωριστή βιβλιοκριτική. Όμως ήταν ένα βιβλίο τόσο γεμάτο μαγειρέματα, λουλούδια, φύση, ένα τόσο κόμφορτ σκηνικό, που ήθελα να το κρατήσω κι αφού έκλεισα τις σελίδες του (που η αλήθεια είναι πως έκλεισαν γρήγορα, είναι μικρό). Κι όπως όταν ήμουν μικρή διάβαζα την Ερμιόνη και γινόμουν πιο υπεύθυνη μαθήτρια, έτσι και τώρα, διαβάζοντας την Κλαιρ θέλησα να γίνω ερασιτέχνης μαγείρισσα. Θέλω πολύ να κρατήσω το φίλινγκ και στοχεύω στο να διαβάσω περισσότερα τέτοιου ύφους βιβλία την υπόλοιπη άνοιξη.
Μα για βιβλία πότε θα μας πεις;
Δίκιο, έχω τόσην ώρα φλυαρία για όλα τα άλλα με ένα ψήγμα βιβλιοκουβέντας! Η καλή μου αναγνωστική κατάσταση συνεχίστηκε ΚΑΙ τον Μάρτιο φτουφτου, είπαμε η χρονιά πάει καλά, όπου να 'ναι βλέπω να πιάνω και τον αρχικό στόχο στο goodreads που θα μπορούσα έπειτα να τον τροποποιήσω λίγο. Τον Μάρτιο, λοιπόν, διαβάστηκε το 2ο Χάρι Πότερ σε συνανάγνωση στο instagram, το συγκεκριμένο και το πρώτο δεν είναι τα αγαπημένα μου της σειράς, ωστόσο περνούσα ΤΕΛΕΙΑ μαζί του, στο Χόγκουαρτς, στα ΠΑΝΤΑ του! Ανυπομονώ φυσικά για το 3ο, που είναι το πιο αγαπημένο μου βιβλίο έβερ, υπόψιν! Έπειτα έπιασα τη Γυναίκα με τα Μαύρα που πήρα λίγο πριν βγει ο Φεβρουάριος και που όλως τυχαίως προέκυψε να είναι το βιβλίο του μήνα για το #ohthehorrorclub του σοματς στο instagram, το τελευταίο μάλιστα του συγκεκριμένου μπουκλαμπ που είχε ημερομηνία λήξης αυτόν τον μήνα. Κι από εκεί που δεν το περίμενα βρέθηκα εντέλει να συμμετέχω με αυτό το βιβλίο, αν και ομολογώ πως μπουκλαμπ που δε μιλάμε μεταξύ μας για το βιβλίο σε κάποιο κοινό τσατ δεν το είχα ξαναζήσει και λίγο δεν το καταλαβαίνω. Παρόλα αυτά, το βιβλίο διαβάστηκε από μεριάς μου κι έτσι συμμετείχα ένα τσικ σε αυτή την προσπάθεια. Το βιβλίο είναι φοβερά ατμοσφαιρικό, γοτθική ιστορία τρόμου, που ενώ αρχικά είπα χα, κλάιν, σιγά να μην τρομάξω, ίσως είναι καλογραμμένο, ίσως έφταιγε που το διάβαζα τη νύχτα κουκουλωμένη κι έξω έβρεχε καρέκλες με 3500 κεραυνούς στην Πιερία παρακαλώ, έναν ανήσυχο ύπνο τον έκανα!!
Σε συνανάγνωση νάμπερ του, διαβάστηκε το βιβλίο Godkiller, κατά κόσμον Θεοκτόνος το πρώτο τριλογίας είναι κι ήρθε φρέσκο από τις εκδώσεις Μίνωας με αυτό το υπερτέλειο εξώφυλλο που πουλάει ΜΟΝΟΤΟΥ! Το βιβλίο ως βιβλίο το βαθμολόγησα με 3 στα 5 γιατί ήταν καλή η ιδέα, καλή η πορεία, φανταστικοί οι ήρωες και η σχέση τους, αλλά είχε κάποια χτυπητά λάθη κατά τη γνώμη μου και σε γενικές γραμμές με μπέρδευε αρκετά ο φανταστικός του κόσμος, κάπως δηλαδή σα να ήθελε να δημιουργήσει ένα μυστήριο και να υπονοήσει πράγματα η συγγραφέας που όμως μόνο εκείνη καταλάβαινε και στον αναγνώστη δημιουργούσε μια ακατανόητη σύγχυση. Αναμένω τη συνέχεια κι έχω ψηλές προσδοκίες!
Το καλύτερο βιβλίο του μήνα κι αν δεν είχα διαβάσει ήδη το Πιρανέζι θα έλεγα του χρόνου σοου φαρ, ήταν ο Μαγικός Κήπος, που αγοράστηκε από το metabook κατά τη διάρκεια της σύνταξης του άρθρου "Όλα τα βιβλία που θέλω να πάρω αμέσως τώρα και τα λοιπά" και το ξεκίνησα αμέσως μόλις το παρέλαβα, πολύ σωστή απόφαση επίσης. Το λάτρεψα από τις πρώτες σελίδες όπου και είχα αμυδρά την αίσθηση πως το είχα δει σε ταινία κάπου στα 90s (λάθος εντύπωση, μα πολύ ακριβής αίσθηση!). Το τελείωσα το δεύτερο τριήμερο και ψάχνω τη συνέχειά του, έχει και δεύτερο μέρος, που αν βρεθεί θα διαβαστεί με προτεραιότητα.
Ξεκίνησα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, γιατί καταστάσεις το ανέβαλαν καιρό, το βιβλίο που μου έστειλε κάπου τον Οκτώβρη ο Αλέξανδρος, τα Κανάλια του Τρόμου, που το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον και ατμοσφαιρικό μέχρι στιγμής, οκέι δεν τρόμαξα κάπου, και οι μνήμες της δικής μας πολύ πραγματικής πανδημίας είναι πολύ ζωντανές κι επανέρχονται, σκέφτομαι πως σίγουρα ενέπνευσε όλη αυτή την ιστορία. Όμως είναι πολύ καλογραμμένο και το απολαμβάνω μέχρι στιγμής. Μάλιστα το μέγεθος 600+ σελίδες δεν είναι αρνητικά αισθητό παραπολυσημαντικο!!
Από τις επιλογές της Κούπας ΔΕΝ διάβασα τον Κούλερβο του Τόλκιν, δε μου πήγε καθόλου καθόλου και αποφάσισα να τον αφήσω λίγο στην άκρη και να βάλω έναν νέο κανόνα στη Μέθοδο της Κούπας. Της χρωστάω δύο βιβλία μπακ του μπακ στην τύχη, λοιπόν! Οπότε και εκλέγησαν δύο νέα τυχαία βιβλία, το ένα ήταν το The house in the cerulean sea του T.J.Klune που έχω φτάσει ως ένα σημείο αλλά παρατήσει γιατί.. ήμουν σε σλαμπ, και το δεύτερο Η φάρμα των ζώων του Όργουελ ΔΟΞΑ τω Θεώ γιατί ήθελα κάτι πολύ μικρό μια και τα βιβλία ήταν δύο. Το βιβλίο διαβάστηκε την τελευταία Κυριακή του μήνα, μόνο του, και παρά το μέγεθός του πρακτικά, ουσιαστικά είναι ένα τεράστιο βιβλίο. Θα σου μιλήσω γι' αυτό, γιατί έχω έτοιμο πανέτοιμο τον σχολιασμό του, μου μένει μόνο να ετοιμάσω και το ποντκαστ του.
Σε ακουστικό ακούω το Θα σε περιμένω στο Σέντραλ Παρκ της Felicia Kingsley που θα πω πως το απολαμβάνω ναι, δεν είναι καθόλου αυτό που περίμενα, είναι κάπως ακραίο (από άποψη πιπεριών) ενώ όλο αυτό το "με το ζόρι" εδώ μου κάθεται!!
Μίνι μπουκ χόουλ
Που αν με ακολουθείς στα σόσιαλ, σε όλα τα έδειξα, αλλά εδώ δε σου είπα τίποτα, μπορεί να μην έχεις σόσιαλ στην τελική, θα μείνεις με δίχως ενημέρωση; Δε θα σου το έκανα ποτέ αυτό!
Πήρα από τη Σωτηρία του eΔιαγώνιος, τρία βιβλία και μόνο, το The Poison Heart που είναι cosy fantasy με θέμα φυτά ΓΕΣ ΠΛΙΖ, το My roommate is a vampire που μου φάνηκε διασκεδαστικό και το ήθελα βρε παιδί μου πωςτολεν, και το Νυχτόσπιτο του Νέσμπο που μου έκανε πολύ Στίβεν Κινγκ. Το πλάνο είναι να διαβαστούν και τα τρία σχετικά άμεσα, αλλά κανείς δε μπορεί να κάνει πλάνα στη βιβλιοθήκη μου.
Βέβαια, ένα πλάνο δεν είναι καθόλου κακή ιδέα
Και δεδομένου του πόσο έχει αυξηθεί η ζήτηση σε βιβλιοαναγνώσεις (συγκεκριμένα η δική μου ζήτηση, με ζητάνε για παρέα πολύ), σκέφτηκα από δω, σκέφτηκα από εκεί, είπα να κάνω ένα excelάκι ως σωστή νέρντουλας να το 'χω και πάντα μαζί και πάντα προσβάσιμο, και να τοποθετήσω εκεί τόσο τα βιβλία που προορίζονται για συνανάγνωση και πότε, όσο και να φτιάξω ένα καλό γραπτό πρόγραμμα των ημερήσιων στόχων ώστε να βγαίνει πιο αποτελεσματικά. Αν σου φαίνεται πολύ αγχωτικό όλο αυτό, θα σου πω πως καταγράφοντάς τα σε αυτό το πρόγραμμα κάπως ΞΕαγχώθηκα εγώ γιατί κατά τ' άλλα δεν ήξερα πού παν τα τέσσερα...
Κι ύστερα ήρθε το bookclub
Είδα επιτέλους μια ταινία
Και όχι όποια ταινία να 'ναι, είδα επιτέλους το Downton το 2! Που ειλικρινά σου μιλάω είχα ξεχάσει τελείως την ύπαρξή του το είδα τυχαία μια μέρα στο Netflix που ούτε που μπαίνω, και λέω οπ, ευκαιρία!! Ήθελα όμως τις κατάλληλες συνθήκες, δεν ήθελα να με διακόψει κανείς, ήθελα να είμαι μόνη μου, να έχω ησυχία και το κατόρθωσα αυτό μια μέρα μέσα στα τριήμερα τελικά. Ως ταινία πραγματικά δε λέει πολλά, είναι ξεκάθαρα για τους φαν και μόνο, είχε το ενδιαφέρον της όσον αφορά το πώς γυρίζονταν ταινίες εκείνα τα χρόνια, πήγε λίγο να γίνει πολύ δραματικό (και έγινε λίγο, αλλά και πάλι θα το χαρακτηρίσω ως γλυκόπικρο και κατάλληλο για τους φαν και μόνο). Με ξενέρωσε αρκετά στα σημεία όπου βρίσκονται οι αγαπημένοι μας ήρωες στη Γαλλία και πραγματικά δε μιλάει ΚΑΝΕΝΑΣ γαλλικά. Κάτι που βρήκα εντελώς ανακριβές, δεδομένου των... Γάλλων.
Μουσικά ο μήνας είχε ποιότητα ποιότητα και μόνο ποιότητα
Που το βρίσκω κάπως ανόητο, αλλά θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Αρχικά βγήκε στη δημοσιότητα το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision της Μαρίνας της Σάττη, η Μαρίνα που λες, είναι μαγική. Πάντα την πρώτη φορά που ακούς ένα δικό της τραγούδι λες.. τι στο καλό είναι αυτό; κι ύστερα κάπως χωρίς να καταλάβεις πώς, σου κολλάει άσχημα! Υπήρξε μέρα που ολόκληρη τη μέρα άκουγα στο ριπίτ το ζάρι και κάπου στο τέλος της μέρας έψαξα και άλλα δικά της τραγούδια που άκουσα κι αυτά. Εγώ από μουσική δε ξέρω πολλά, αισθάνομαι όμως πως η Μαρίνα ξέρει, κάτι τέτοιο μου βγάζει αυτό το τραγούδι, που ωστόσο είναι κάπως σα να σκρολάρεις στο τικτοκ, ΤΟΣΟ διαφορετικά κομμάτια μέσα σε ένα μόνο τραγούδι.
Σε περισσότερη ποιότητα, ανακάλυψα άλλη μια τραγουδίστρια που επίσης ξέρει από μουσική, εντελώς τυχαία, προσπαθώντας να βάλω μουσική σε ένα βιντεάκι μου στο instagram έπεσα πάνω σε μια μικρή κορεάτισα, τη Stella Jang που έζησε στη Γαλλία, στο Παρίσι συγκεκριμένα και κάνει μουσική. Το υπέροχο τραγούδι της L'amour, les baguettes, Paris το ΑΓΑΠΗΣΑ, η προφορά της είναι ονειρεμένη, την έψαξα λίγο, δεν έχει κάνει πολλά ακόμα, αλλά τραγουδάει και το αγαπάει πολύ.
Άλλο ένα κορίτσι που τραγουδάει και ξέρει από μουσική, είναι η Μαρίνα η Σπανού. Η Μαρίνα είναι η κόρη του Ερμή, από το Άκρως Οικογενειακόν, νταξ όχι του ίδιου του Ερμή, του ηθοποιού που έπαιζε τον Ερμή. Και ναι, μοιάζει περισσότερο με αδερφή του παρά με κόρη του. Η Μαρίνα κάνει μουσική, υπέροχη, ονειρεμένη, φοβερή μουσική. Αγάπησα, εννοείται, το πολυασκουσμένο ήδη Ταξίδι αλλά και την Καρτ Ποστάλ και η Ικαρία, Υ ΠΕ ΡΟ ΧΑ!
Και σα να μην έφτανε όλη αυτή η ποιότητα, λίγο πριν τελειώσει ο μήνας, κάναμε κάτι εντελώς τελείως διαφορετικό για τα δεδομένα μας. Πήγαμε με τον χάζμπαντ στο Μέγαρο Μουσικής στη Θεσσαλονίκη, σε μια βραδιά όπου έπαιζε η Φιλαρμονία των Αθηνών με γκεστ την επίσης κορεάτισσα (τυχαίο) πιανίστρια Jungwon Jin που ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΗ, αλλά ακόμη πιο ΜΟΝΑΔΙΚΗ ήταν η ξαδέρφη μου που έπαιζε το κοντραμπάσο, η Χρυσάνθη, που μας κάλεσε κιόλας σε αυτή την τόσο διαφορετική εμπειρία. Οπότε μέσα σε όλη την υπόλοιπη ποιότητα, βάλε και λίγη κλασσική μουσική και απορώ ακόμα γιατί σου μιλάω πλεμπέε μου αναγνώστη! Πάω να πουδράρω τη γαλλική μου μύτη (νοτ) και να διαβάσω Ρώσους κλασσικούς (ντέφινετλι νοτ!)
.jpg)
0 σχόλια