Χρόνος ανάγνωσης: 18 λεπτά

Μάλλον έχω ξεμπλοκάρει όσον αφορά τη σωστή διαχείριση του ελεύθερου χρόνου μου, ίσως ακόμη ξεκόλλησα από τη σκέψη πως "πρέπει να δίνω όλη μου την προσοχή σε αυτό που παρακολουθώ", πλέον βάζω να παίζουν αυτά που έχω στη λίστα μου και αν με κρατήσει ή κερδίσει την απόλυτη προσοχή μου η ταινία/σειρά, μαγκιά της!

*Ειδοποίηση: SPOILER παρακάτω*

Νομίζω πως όλα ξεκίνησαν όταν τελείωσα το Office, το αμερικάνικο, που τόσο αγάπησα και μου θύμισε παλιά συναισθήματα όταν έβλεπα πολλές σειρές (καλά βέβαια, τότε ούτε παιδί είχα, ούτε και δούλευα, δεν είχαμε και χρονοφάγα σόσιαλ, υπήρχε χρόνος!). Αν και από ένα σημείο και μετά φεύγουν ηθοποιοί από τη σειρά, που θα ήθελα να μείνουν μέχρι τέλους, γενικά μπορώ να πω πως πέρασα πάρα πολύ καλά και με τους 9 κύκλους αυτής της σειράς, δέθηκα με τους ήρωες, σε σημείο που θα δω κι άλλες δουλειές τους αν υπάρχουν και αν θα πρέπει να το βαθμολογήσω θα του δώσω ένα 4 στα 5, κι αυτό μόνο και μόνο γιατί θα ήθελα άβολο Μάικλ Σκοτ τιλ δι εντ! (που όταν εμφανίζεται στο τελευταίο επεισόδιο τσίριξα! ΤΣΙΡΙΞΑ! Και λίγο συγκινήθηκα..)

Τώρα, φυσικά, θέλω να δω και το αγγλικό, αν και δεν το έχω ψάξει και δεν ξέρω πού παίζει.

Η δεύτερη σεζόν του Nobody wants this θα πω πως ήταν κάπως χλιαρή και κάπως μέτρια. Τώρα που πέρασε και λίγος καιρός απ' όταν την είδα θα σου πω πως ξέχασα και πως την είδα και πώς μου φάνηκε. Ίσως ήθελε καλύτερο χειρισμό για να ξεχωρίσει ή έστω να σταθεί δίπλα στην πρώτη. Να συμβαίνει άξουαλι κάτι στη σειρά και όχι μόνο να τα έχουν αλλά να είναι δύσκολο γιατί είναι από διαφορετικούς κόσμους. Σε όλη τη σεζόν μας απασχολεί αν θα κάνει κονβέρτ στον ιουδαϊσμό η Κρίστεν Μπελ. Δεν είδα αν θα συνεχιστεί, θα της βάλω ένα 2,5 στα 5, χαριστικά λόγο της πρώτης σεζόν και του Άνταμ του Μπρόντι, που είναι μπόιφρεντ ματίριαλ (και νομίζω πως θα είναι ως τα βαθιά του γεράματα!). Αδιάφορη η εμφάνιση της ρίαλ λάιφ συζύγου του, Λέιτον Μίστερ (η δικιά μας Μπλαιρ Γουόλντορφ) ως πολιτικό σχόλιο για τις ινφλουένσερ.

Τελείωσα επιτέλους το You! Μια σειρά που αγαπώ να μισώ ή που μισώ που αγαπώ, που έχει περάσει από χίλια κύματα και που παρά το ότι ο Μπεν ο Μπάτζλι (που ως φάτσα με εκνευρίζει αλλά ως προσωπικότητα τον βρίσκω φοβερά κουλ) παίζει εκπληκτικά το ρόλο του σάικο Τζο, μου είναι βαθιά αντιπαθής και ήθελα από την πρώτη σεζόν να τον πιάσουν. Σε αυτή τη σειρά με εκνεύριζε πάρα πολύ που πάντα την έβγαζε τόσο ΤΟΣΟ καθαρή λες και το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ του. Περίμενα, φυσικά, την κατάληξη που είχε η σειρά, ανυπομονούσα αν θέλεις, μου άρεσε πώς έφτασαν ως εκεί, μου άρεσε που εξηγεί πώς η τόσο κοινότοπη φάτσα του (τρου) τον έκανε να διαφεύγει τόσο εύκολα πάντα και πώς εξηγεί με πολύ πειστικό τρόπο τις τόσες γυναίκες που έπεσαν στην παγίδα του και τον ερωτεύτηκαν (οκέι, κακόγουστες όλες, αλλά τα γούστα τάχα είναι υποκειμενικά), οπότε στο σύνολο της συγκεκριμένης σειράς και όχι μόνο στην τελευταία σεζόν, θα δώσω ένα 3,75 στα 5. Γιατί ήταν μια όμορφη σειρά από αισθητικής άποψης. Αν εξαιρέσεις, δηλαδή, τους φόνους και τα λοιπά.

Είδα τη δεύτερη σεζόν της Wednesday και ΣΚΥΛΟβαρέθηκα. Πολλή φασαρία, μηδέν ψυχή, μπόλικο υλικό για νανούρισμα, βασανίστηκα να την τελειώσω και σίγουρα δε με βλέπω να πιάνω την τρίτη εύκολα.. Δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοια διαφορά από την πρώτη, εκτός αν ήταν και η πρώτη τέτοιο χάλι και δεν το αντιλήφθηκα. Ο Τιμ Μπάρτον ξέχασε να δώσει ψυχή σε αυτό το... πράγμα, δε ξέρω καν αν βρισκόταν στα γυρίσματα, ναι μου άρεσε που είδαμε λίγο παραπάνω Μορτίσια, ναι μου άρεσε που πετάχτηκε και η Lady Gaga, ταιριαστό, και πολύ χάρηκα την επιστροφή της δίμετρης Γκουέντολιν πρώην διευθύντριας και την (κάπως ασήμαντη) εμφάνιση της pop τραγουδίστριας των νιάτων μου, Billie Piper (που έχει πει τον ύμνο "Day & Night"!). Κατά τ' άλλα εφηβικό το πολύ στο σύνολό του. Θα του δώσω ένα 1 στα 5 για τους προαναφερθέντες. Μόνο. Η Wednesday με έχει κουράσει με την ξερολίαση και το υφάκι Ηλιάννας Παπαγεωργίου "κι εγώ έχω τεμαχίσει πτώμα στα 6 μου, δε μου λέει κάτι". Έχω βαρεθεί και το Τζενάκι που χάριν του πρόμο έχει υιοθετήσει το βλέμμα και το όλο άτιτιουντ και στην πραγματική ζωή. Ναι. Πάμε παρακάτω.

Είδα τη δεύτερη και μάλλον τελευταία σεζόν από τις Σέρρες του Καπουτζίδη, όπου αλλάζει ο ηθοποιός που έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη, Πάνος Νάτσης, καθώς σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό και δεν ήξερα αν ήθελα να παίξει άλλος το ρόλο του Οδυσσέα στη θέση του. ΑΛΛΑ, τον ανέλαβε ο Γιώργος Ζυγούρης ο οποίος ειλικρινά με έπεισε αμέσως, έδεσε άψογα με το υπόλοιπο καστ και τελικά δε με πείραξε καθόλου αυτή η αλλαγή. Η σειρά είχε κι άλλα να δώσει, όπως και έκανε, ήταν σε στιγμές πολύ συγκινητική, ενώ η εμφάνιση του Μανώλη Θεοδωράκη που γνώριζα ήδη από το tiktok ήταν εξαιρετική ιδέα και φανταστική πινελιά, τουλάχιστον σε όσους τον γνωρίζαμε ήδη. Αγαπημένη όλων, όμως, είναι η θεία Σταματίνα! Ίσως να μην ήθελα την αισθησιακή σκηνή που έπαιξε στη δεύτερη σεζόν, όχι γιατί με ενόχλησε ή οτιδήποτε, απλά γιατί μου έκανε πιο οικογενειακή ως σειρά χωρίς το σπάις (από το οποίο δε γλιτώνουμε σε τίποτα πλέον!!). Σε γενικές γραμμές όμως η σειρά είναι ένα άριστα 5 στα 5, την αγάπησα από την αρχή ως το τέλος.

Δεν περίμενα με τίποτε να υπάρξει ποτέ τρίτη σεζόν στη νορβηγική χριστουγεννιάτικη σειρά Home for Christmas. Φαινόταν να έχει τελειώσει επαρκώς στη δεύτερη με happily ever after, αλλά να που έρχεται μια ακόμη χρονιά με τα πολύ διαφορετικά Χριστούγεννα της Γιοχάνε, όταν χωρίζει με τη σχέση που είχε για χρόνια και περνάει ένα σωρό αναποδιές, που όμως χειρίζεται με τον πολύ ειλικρινή και χαμογελαστό της τρόπο που την κάνει αγαπητή σε όλους. Είναι μια νοσηλεύτρια που πραγματικά νοιάζεται και παρά το ότι ο μπαμπάς της μου μοιάζει φοβερά με τον δικό μου (πολύ πολύ κακό σε χριστουγεννιάτικο πλαίσιο!) οπότε λίγο δυσκολεύομαι, ο μάστορας που φτιάχνει την κουζίνα της είναι a sight for sore eyes, χαμανα χαμανα χαμανα, διαμαντάκι, φτουσουπαλικαριμουνασεχαιρεταιημανασου, ε και κάπως το κάνει πιο εύκολο τελικά! Φυσικά και την προτείνω στο σύνολό της ως σειρά σε όλους, και πρόσεξέ με, στην εποχή μας, που ότι καινούργιο βγαίνει είναι μια σαχλαμάρα και μισή. Δεν βαθμολογώ, γιατί δεν την τελείωσα μου έχουν μείνει 4 επεισόδια νομίζω.. ή 3 και δε θέλω να βιαστώ, αν και μέχρι στιγμής είναι 5 στα 5.

Η πέμπτη σεζόν την Έμιλι, που κι αυτή τελειωμό δεν έχει, ΔΕΝ ήρθε ιδανικά τα Χριστούγεννα (τι δουλειά έχει καν τα Χριστούγεννα είναι τίγκα στο μεσογειακό καλοκαίρι!) δεν καταλαβαίνω γιατί όλες οι σεζόν αυτής της σειράς είναι γυρισμένες σε ηλιόλουστες μέρες. Είναι δύσκολο να έχεις στυλ το χειμώνα; Έχουν την εντύπωση εκεί στο Αμέρικα ότι το Παρίσι και η Ευρώπη γενικά λούζεται 24/7 στον ήλιο; Μπορεί να κάνω λάθος τώρα, αλλά δε θυμάμαι μια, ΜΙΑ σεζόν που να έχουμε χειμώνα και χιόνια και κρύο γενικότερα. Στο Παρίσι. Για να επιστρέψω στο ανούσιο της υπόθεσης, η 5η σεζόν είναι κάπως εκνευριστική, κάπως πολύ μέτρια, κάπως αλλιώς μας το είχαν ξεκινήσει κάπου αλλού μας βγαίνει, το κομμάτι της Ρώμης με πέθανε, η επιστροφή στο Παρίσι κάπως το 'σωσε, ο αγαπημένος μας σεφ παίζει οριακά guest σε όλη τη σεζόν, ΦΤΑΝΕΙΠΧΙΑ με την Μίντι που τραγουδάει σε κάθε φακιν επεισόδιο, επίσης η Έμιλι η κοπέλα ΠΟΣΟ πελούσια είναι; όλο παρέα με γόνους εκατομμυριούχων κάνει και ΑΝ είναι ινφλουένσερ (που έτσι δεν ξεκίνησε;) κάπως μου φαίνεται πως δεν έχουν ιδέα πώς είναι οι ινφλ.. και ως διαφημιστές όλες οι ιδέες τους είναι απελπιστικά κακές. Αντιλαμβάνομαι πως θα υπάρξει 6η σεζόν έτσι όπως έκλεισε (όχι ότι δε μας έχουν συνηθίσει σε απότομο κόψιμο σε σειρές που αγαπάμε εκεί στο netflix αλλά ίσως της δώσουν μια ευκαιρία με τόσες σεζόν στην πλάτη της). Επίσης το μαλλί της Έμιλι, ενώ αγαπώ ΑΓΑΠΩ κοντό καρέ, δε μου αρέσει ντιπ καθόλου.. να βάλω ένα επιεικές 2 στα 5;

Φυσικά και είδα άμεσα και το πρώτο και το δεύτερο μέρος του Stranger Things, όχι απλά από φόβο μη φάω σπόιλερ αλλά κυρίως από ανυπομονησία. Τώρα, θα πω πως περίμενα αυτή τη σεζόν πάρα πολύ καλή, πάρα πολύ δυνατή, καταλαβαίνουμε όλοι μας την πίεση των Ντάφερ να δώσουν κάτι που μπορεί να σταθεί τόσο δίπλα στις καλές τους σεζόν όσο και στο κλείσιμο αυτού του έπους, αλλά μέχρι στιγμής και χωρίς το τελευταίο επεισόδιο που βγαίνει Πρωτοχρονιά, η 5η σεζόν μοιάζει με το reunion των Friends παρά με αυτό που θα 'πρεπε να είναι. Η σειρά έχει επεκτείνει σε τέτοιο βαθμό το trope #foundfamily που έχει ένα σκασμό ήρωες τώρα να παίζουν σε κάθε σκηνή το κεφάλι τους κορόνα γράμματα και να κερδίζουν πάντα. Δεν έχει πάθει κανένας τίποτα, απολύτως κανένας. Δεν έχουν εξηγήσει απολύτως τίποτα (αν θέλεις εξηγήσεις πρέπει να πας να δεις το θεατρικό με το back story του Βέκνα, που δεν υπάρχει κάπου να το δεις, αλλά εξηγεί τα πάντα, πάρα πολύ δίκαιο για τους φαν απανταχού στον κόσμο, ε;) δε βγαίνει και ιδιαίτερο νόημα, κάθε τρεις και λίγο βγάζουν ένα εξαιρετικά περίπλοκο σχέδιο που μόνο αυτοί καταλαβαίνουν, μπαινοβγαίνουν στο upside down που το φυλάει και στρατός αλλά κλάιν, έρχονται αντιμέτωποι με ΟΤΙ μπορείς να φανταστείς, κάνουν συγκινητικές τελευταίες συζητήσεις, επιζούν και ξαναβρίσκονται όλοι μαζί αγκαλίτσα. 

Η Λίντα Χάμιλτον ως κερασάκι ηθοποιός που μας συνδέει με τις καλτ ταινίες του Terminator ήταν ανούσια ως ύπαρξη, απλά εμφανίζεται πάντα θυμωμένη εδώ κι εκεί. Νιώθω σα να την έκαναν καστ και της είπαν "δε χρειάζεται να κάνεις πολλά, απλά να υπάρχεις". Ο Βέκνα από την άλλη αποφασίζει σε αυτή τη σεζόν να απαγάγει παιδιά. Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμα, ενώ μπορεί να τα αρπάξει όλα μαζί, ξεκινάει με την μικρή αδερφή του Μάικ, έτσι για να τους δώσει χρόνο μάλλον να προετοιμαστούν, κι ύστερα παίρνει όλα τα υπόλοιπα μαζί, αφού μάταια προσπαθούν να τα γλυτώσουν από τα ντεμογκόργκον οι φίλοι, όπου και ανακαλύπτει ο Γουίλ ότι μπορεί να ελέγξει κι αυτός τα ντέμο αν βρίσκεται κοντά τους, γουάου, λίγο αδιάφορο. 

Ο οποίος Βέκνα από την περασμένη σεζόν σε αυτή, από το σουλούπι του Γκριντς έχει γίνει φέτες. Το τέρας! ΓΙΑΠΟΙΟΛΟΓΟΚΑΝ! 

Τα παιδιά που πλέον έχουν μεγαλώσει ΔΕΝ είναι καλοί ηθοποιοί, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.. όταν ήταν παιδιά δεν το καταλάβαινες τόσο έντονα γιατί ήταν παιδιά και γενικά τα παιδιά δεν είναι τόσο καλοί ηθοποιοί οπότε οι απαιτήσεις είναι περιορισμένες. Τώρα είναι κάπως... άβολοι; Η χημεία μεταξύ του Μάικ και της 11 ανύπαρκτη. Και η νοσταλγία που πάντα μας έβγαζε το Stranger Things κάπου εξαφανίστηκε. Δεν περιμένω πλέον κάτι από το τελευταίο επεισόδιο. Ειλικρινά, και να μη γίνει τίποτα, να μην πεθάνει κανείς, να κερδίσουν τον Βέκνα, ή ξερωγω να γίνει φίλος μας κι αυτός, όλα τα περιμένω. Κρίμα για μια σειρά που αγαπήθηκε τόσο. Δε βαθμολογώ, αν και μέχρι στιγμής είναι με απόσταση η χειρότερη σεζόν όλων για μένα. Ένα βαρετό, ασήμαντο, μπάχαλο, που δεν νοιάζει κανέναν.

Ξαναείδα το Holiday αλλά ποιος δεν το περίμενε, είναι χριστουγεννιάτικη παράδοση πια, χρειάζεται λίγος Jude Law στα Χριστούγεννά μας, και στη φετινή προβολή παρατήρησα πως η Αμάντα και ο Γκρέιαμ παθαίνουν αυτό το instant lust που απεχθάνομαι στα βιβλία μου αλλά που σε αυτούς ποτέ ποτέ δε με ενόχλησε (ίσως γιατί από την ταινία λείπουν όλες αυτές οι πολύ περιγραφικές ΣΚΕΨΕΙΣ που το κάνουν άβολο στον γραπτό λόγο), πως η Κέιτ Γουίνσλετ και ο Τζακ Μπλακ δεν έχουν καθόλου ΚΑΘΟΛΟΥ χημεία, δε ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά πλάι στη χημεία που έχουν οι άλλοι δύο η δική τους είναι αέρας κοπανιστός ΚΑΙ, επειδή το 'ψαξα, ΌΛΟΙ οι ηθοποιοί το 2006 ήταν στα 31 με 34 με μόνη εξαίρεση τον Τζακ Μπλακ που ήταν 37, στην ηλικία μου, όταν έπαιξαν στην ταινία. Τους πέρασα ΚΑΙ αυτούς. Με βλέπω γιαγιά, στην κουνιστή μου καρέκλα, να βλέπω Χριστούγεννα το Holiday για εκατομμυριοστή φορά (θα ζήσω πολλά χρόνια απάρεντλι) και να νιώθω ακόμη μικρότερη από όλους τους. Δε βαθμολογώ ταινίες/σειρές που έχω ξαναδεί.

Είδαμε με τον χάζμπαντ στο σινεμά τη Νυρεμβέργη, την ταινία με τον Ράσελ Κρόου και τον Ράμι Μάλεκ, που βλέπω Ράμι Μάλεκ και θέλω αυτόματα να κλείσω εισιτήρια (αυτό έκανα κιόλας), να σκεφτείς πως είχαμε να πάμε σινεμά μπορεί και τρία χρόνια (!). Ήταν η πραγματική ιστορία του ψυχίατρου που ανέλαβε να εξετάζει τους ναζί στρατιωτικούς κρατούμενους της δίκης της Νυρεμβέργης, και πιο συγκεκριμένα του Γκαίρινγκ, του δεύτερου τη σειρά του Χίτλερ, τον οποίο παίζει ο κατά τ' άλλα πάρα πολύ συμπαθής Ράσελ Κρόου, που όμως ακριβώς γι' αυτό ήταν ιδανικός για το συγκεκριμένο ρόλο. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, με κάποιες "κινηματογραφικές" αποκλίσεις, το ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν πως στη σκηνή όπου μέσα στη δίκη παίζουν την "ταινία" με το τι γινόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι ηθοποιοί δεν είχαν δει από πριν αυτές τις (πραγματικές) σκηνές με σκοπό οι αντιδράσεις τους να είναι όσο πιο ειλικρινείς γίνεται. Εξαιρετική ταινία, νομίζω δεν έχω κάτι να της προσάψω.. θα πάρει κι αυτή 5 στα 5, ήταν και η ταινία που με ξαναέβαλε στο σινεμά και παίρνει κι από αυτό. 

Είδα επιτέλους τη Barbie που ήταν όντως μια πολύ καλή και πολύ απλή ταινία παράλληλα (μου αρέσει όταν μια ταινία είναι απλή αλλά τα καταφέρνει να περάσει αυτό που θέλει), η Μάργκοτ Ρόμπι είναι υπέροχη στο ρόλο της και ΕΙΝΑΙ η Μπάρμπι, ενώ και ο Γκόσλινγκ είναι καλός, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρχαν όλες αυτές οι φήμες πως ήταν καλύτερος και πως ουσιαστικά επισκίασε την ταινία και το φεμινιστικό της νόημα. Δεν το ένιωσα. Φυσικά και ήταν καλός, γι' αυτό πήρε και το ρόλο! Από 'κει και πέρα κάπου φτάνει αυτό που τις βγάζουμε συνέχεια να τις μετρήσουμε. Θα πάρει 4 στα 5.

Τελευταία σεζόν που μάλιστα κόπηκε (σοκ η Σαρούλα!) και τι βλακώδες τέλος για το έπος του Sex and the city. Ακολουθεί μινι ραντ που αρχικά είχε σκοπό να γίνει χωριστό άρθρο, αλλά δε θέλω να του δώσω τόσο χώρο:

Μετά την πρώτη σεζόν του spin off (θα πω και επ ουδενί συνέχεια ή ακόμα καλύτερα φανφίξιο) And just like that που ναι μεν, αλλά, η σειρά πήρε μια κατρακύλα άνευ προηγούμενου. Ήταν απόλυτα ξεκάθαρο πως δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι τι στο καλό είχαν ήδη πει, τι ήθελαν τελικά να πουν, πού πήγαιναν οι ήρωες, ΠΟΙΟΙ ήταν ΚΑΝ! Άλλωστε το έχει ήδη πει η SJP πως μπορεί να είναι στην παραγωγή και τέτοια, αλλά ΔΕΝ βλέπει τα επεισόδια (συγχαρητήρια Σάρα. Χειροκροτάμε. Όρθιοι! Πολύ επαγγελματικό και ατακάρα από επικοινωνιακής άποψης!) Έχει βγει κι έχει πει επίσης πως δεν την αγγίζει το hate που έφαγε η σειρά γιατί αυτή βλέπει ΜΟΝΟ επιτυχία (εδώ αξίζει να αναφερθεί πως έχασε το 60% από το ΠΙΣΤΟ κοινό της η σειρά και έφαγε κάνσελ, δεν ολοκληρώθηκε και τέτοια που πήγαν να μας πείσουν ανεπιτυχώς). Η τελευταία, δε, σεζόν έχει κάτι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ λάθη που δε φαντάζεσαι! Από το να σκοτώνουν για 2η φορά τον πατέρα μιας από τις "Σαμάνθες" που είχε ήδη πεθάνει στην πρώτη σεζόν, να μας απασχολούν για τουλάχιστον 2 επεισόδια για το αποσμητικό της άλλης "Σαμάνθας" και να καταλήγουμε να βλέπουμε μια τουαλέτα να υπερχειλίζει λίγο πριν το τέλος, ενώ είχαμε μια Κάρι καθ όλη τη διάρκεια της σεζόν να έχει κάνει κάνσελ από μόνη της τον Big γιατί μάλλον δυσκολεύεται ως ενήλικας να διαχωρίσει τον ρόλο από τον άνθρωπο και σου λέει αφού έφαγε κάνσελ ο ηθοποιός, ας πούμε έτσι σε άκυρη φάση "παριστάνω πως δεν παντρεύτηκα ποτέ" και "έχω μια σχέση 22 χρόνων με τον Έινταν" (απλά μωρέ κάπου στο ενδιάμεσο αυτός έκανε οικογένεια και μεγάλωσε 2-3 παιδιά που τώρα είναι ενήλικοι σχεδόν!) Α, και το κέρατο που της έριξε; Ε ασήμαντο μωρέ, δεν είπαμε πως θα είμαστε αποκλειστικά μαζί, απλά πως θα σε περιμένω 5 χρόνια (για ποιο λόγο καν!). 

Τρύπες παντού, απόλυτη μετάλλαξη των τριών που απέμειναν στη σειρά, επιμονή να μας νοιάξουν οι "Σαμάνθες" που και να εξαφανίζονταν εντελώς ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ, ξέρεις πόσοι τέτοιοι εξαφανίστηκαν σε αυτό το σπίνοφ χωρίς λόγο κι αιτία; Αμέτρητοι. Αδιανόητο το γιατί συνέβη όλο αυτό τελικά, καθαρά και μόνο για τα λεφτά, έχω πει πολλάκις πως θα παριστάνω πως ήταν ένα κακό fanfiction που δεν είναι κανόνας και δε συνέβη ποτέ, ΘΑ ΞΑΝΑΔΩ το satc με την ελπίδα να διαγραφεί μια μέρα παντελώς από τη μνήμη μου. 

Και η Κιμ Κατράλ που δεν επέστρεψε; ΠΟΣΑ μπράβο και ΠΟΣΟ γαμάτη μπορεί να νιώθει με αυτή τη σκατένια κατάληξη! Η SJP λέει τάχα ψάχνει άλλο "σπίτι" να στεγάσει τη μπουρδάρα που ΔΕΝ την ενδιαφέρει καν αλλά γιατί να μη συνεχίσει να αρμέγει αυτή την αγελάδα;! Αντιπαθέστατη σε χρόνο μηδέν!

Αυτά είδα μέσα στο 2025 και νομίζω πως δεν σου έχω αναφέρει, έχω στο ραντάρ μου από σειρές το must see κατά την φίλη και ειδικό Ρόζα το The symmer I turned pretty που όμως είναι στο Prime, θα ήθελα να δω και το We were liars γιατί έχω διαβάσει το βιβλίο και μου άρεσε πολύ (επίσης στο Prime), θέλω οπωσδήποτε να δω και την Αγγελία που διαβάσαμε πριν κάποιους μήνες στο Dodos αλλά ακόμη δεν έχει έρθει στον κινηματογράφο μας, ήθελα να δω και την ελληνική εκδοχή του Σκρουτζ αλλά δεν προέκυψε και δε μπορώ να σκεφτώ τρόπο να τη δω πριν φύγει.. Οπωσδήποτε θέλω να δω την τρίτη ταινία του Knives Out, το Wake up dead man, που λένε πως είναι το καλύτερο από όλα ως τώρα και τον Φρανκενστάιν του Ντελ Τόρο.  

Πες μου τις σκέψεις σου για όποιο είδες από τα παραπάνω ή ποιο άλλο είδες και μου προτείνεις, ελπίζω κι εύχομαι η νέα χρονιά να είναι γεμάτη με ακόμη περισσότερες ταινίες και σειρές (θα ήθελα να πω καλές ταινίες και σειρές, ιδανικά!)