Τα βιβλία του καλοκαιριού (2018)

Κάθε καλοκαίρι ξεκινάει με όρεξη για διάβασμα, και κάθε αρχή έχει τις λίστες της, που κάποια μέρα θα πραγματοποιήσω κιόλας, θα δείτε! Όχι, για να μη λέτε!!! 

Παρακάτω θα βρείτε βιβλία που έχω, βιβλία που έχω σκοπό να αγοράσω (πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα-δύο), βιβλία που ίσως δανειστώ, βιβλία που σίγουρα δε θα διαβάσω τελικά, γιατί τέτοια είμαι! Αλλά η λίστα μένει λίστα γιατί ποτέ δεν ξέρεις και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Περίληψη: Η Ροζαλί Λoράν είναι η ονειροπόλα ιδιοκτήτρια ενός µικρού χαρτοπωλείου στο Σαιν Ζερµαίν, την καρδιά του Παρισιού. Αν ήταν στο χέρι της, όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω της θα έστελναν κάρτες. Παρόλο που οι κάρτες µε τις ωραιότερες ευχές είναι η ειδικότητα και η επιτυχία της, τα πράγµατα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά όσον αφορά την εκπλήρωση των δικών της ευχών.Κάποια µέρα, ένας ηλικιωµένος κύριος, σκοντάφτοντας µέσα στο µαγαζί της, αναποδογυρίζει το σταντ µε τις κάρτες. Η Ροζαλί ανακαλύπτει ότι ο άνδρας που προσγειώθηκε ανώµαλα στη ζωή της δεν είναι άλλος από τον αγαπηµένο –και διάσηµο– συγγραφέα των παιδικών της χρόνων, Μαξ Μαρσαί. Όταν εκείνος της προτείνει να εικονογραφήσει το καινούριο του (και µάλλον τελευταίο) βιβλίο, η Ροζαλί δέχεται και µια µοναδική φιλία γεννιέται ανάµεσα στους δύο ιδιόρρυθµους καλλιτέχνες. Οι ευχές τόσων ετών αρχίζουν επιτέλους να γίνονται πραγµατικότητα, µέχρι που ένας αδέξιος Αµερικανός καθηγητής εισβάλλει στο µαγαζί της, κατηγορώντας την ίδια και τον Μαρσαί για λογοκλοπή.

Γιατί; Γιατί αυτός έγραψε και την "Εποχή των Κερασιών" και μιλάει για το Παρίσι, ο τίτλος είναι μια φράση της πιο αγαπημένης όλων Audrey Hepburn "Paris is always a good idea" και τέλος πάντων το θέλω, το θέλω σαν τρελή, δε με νοιάζει καν το θέμα, φανταστείτε!!

Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες: 296

Περίληψη: Στο ρηµαγµένο από την κρίση Γλαρονήσι, τρεις άνθρωποι ζουν κοντά ο ένας στον άλλον, χαµένοι στα βάθη της µοναξιάς τους. Ο µικρός Γιάννης, εγκλωβισµένος στη σιωπή του, µετράει χίλια πράγµατα, συγκρίνει τους αριθµούς µε τους αντίστοιχους της προηγούµενης µέρας και υπολογίζει την τάξη του κόσµου. Η Μαριώ, η µητέρα του, σηκώνεται αχάραγα και κερδίζει τον επιούσιο ψαρεύοντας µε παραγάδι. Ο Έλιοτ, συνταξιούχος αρχιτέκτονας που έχει χάσει την κόρη του, συνεχίζει τη µελέτη που είχε ξεκινήσει εκείνη, διασχίζει όλη την Ελλάδα αναζητώντας τον Χρυσό Αριθµό και αφηγείται στον Γιάννη τους µεγάλους µύθους της αρχαιότητας, τη ζωή των θεών, τα πάθη και τις µηχανορραφίες τους… Το σχέδιο ανέγερσης ενός ξενοδοχείου θα προκαλέσει αναταραχή µεταξύ των κατοίκων του νησιού… Αίφνης, πέφτει η ιδέα µιας σχολής, που θα συγκέντρωνε λαµπρά µυαλά και θα εφοδίαζε νέους ανθρώπους µε γνώση και σοφία. Μήπως αυτή η ιδέα θα ήταν καλύτερη;

Ποιο από τα δύο σχέδια θα επικρατήσει; Ενώ στο νησί όλοι αναρωτιούνται ως προς τη σωστή επιλογή, η συγκλονιστική φιλία που δηµιουργείται ανάµεσα στο αυτιστικό παιδί και τον ηλικιωµένο άντρα θα επαναπροσδιορίσει την πραγµατικότητα της ζωής τους.

Γιατί; Κάπου το πήρε το μάτι μου εδώ και καιρό, είναι από Γάλλο συγγραφέα αλλά στο εξώφυλλο έχει μια ολωσδιόλου ελληνική εικόνα, εκτυλίσσεται σε ελληνικό νησί, θίγει θέματα ανθρωπιστικά, πιστεύω πως αξίζει πολύ σαν ανάγνωσμα (έχει πάρει και κάτι βραβεία)

Ένα πεντιγκρί

Εκδόσεις: Πόλις

Σελίδες: 136

Περίληψη: Ο συγγραφέας της απουσίας υπογράφει ίσως, με το "Ένα πεντιγκρί", το καλύτερο βιβλίο του: την αφήγηση των πρώτων είκοσι χρόνων της ζωής του στο μεταπολεμικό Παρίσι· ένα ταξίδι στη νεανική του ηλικία, κλειδί για το σύνολο του έργου του. Les Inrockuptibles Αυτή η άρνηση της ενδοσκόπησης, του πάθους, του υπερχειλίζοντος συναισθηματισμού, καθιστά το βιβλίο παράδοξο και δυνατό. Είναι βέβαια γραμμένο με συγκίνηση, και η αίσθηση του τραγικού δεν είναι ποτέ απούσα στην αποστασιοποιημένη γραφή του Μοντιανό. Ωστόσο, με αμείλικτο τρόπο, ο συγγραφέας επισημαίνει, σε όσους νομίζουν ότι η λογοτεχνία συνίσταται στην αναπαραγωγή της θλίψης για τη χαμένη ζωή τους, ότι, έτσι, αναμασούν απλώς τις θρηνωδίες και τις κοινοτοπίες τους. 

Για τον Μοντιανό, η λογοτεχνία είναι ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος για να αντισταθεί κανείς στην κοινωνική καταστροφή. 

Le Monde 

Αναμφισβήτητα, από τις πρώτες κιόλας σελίδες αυτής της θαυμαστής αφήγησης, διαπιστώνουμε πόσο η παιδική ηλικία του Μοντιανό έχει ομοιότητες με τα μυθιστορήματά του: ίδια αίσθηση του ελλειπτικού χρόνου, ίδια αβεβαιότητα των καταστάσεων, ίδια αινιγματικά πρόσωπα. Ο Μοντιανό κατόρθωσε, με αφετηρία τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, να δημιουργήσει ένα σημαντικό έργο γενικότερα και, με το "Ένα πεντιγκρί", ένα υπέροχο, συγκλονιστικό και εμβληματικό βιβλίο ειδικότερα. 

La Quinzaine Litteraire

Γιατί; Είναι Μοντιανό, που γράφει υπέροχα και για κάποιο λόγο τον έχω συνδέσει με το καλοκαίρι, μάλλον ό,τι δικό του έχω διαβάσει το διάβαζα πάντα καλοκαίρι. Αλλά και καλοκαίρι να μην το διαβάσω, θα ήθελα να το διαβάσω το συγκεκριμένο. Είναι και αυτοβιογραφικό.

Η λευκή Καραϊβική

Γιατί; Είναι και πάλι Γάλλος συγγραφέας, και από τους πιο γνωστούς, είναι αστυνομικό, είναι στην Καραϊβική, όχι πείτε μου, δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί καλοκαίρι;

Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά

Πρωτότυπος τίτλος: The Man Who Knew Too Much

Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια (σειρά Μαύρος Γάτος)

Σελίδες: 248

Περίληψη:  Ο Χορν Φίσερ είναι ένας αριστοκράτης ντετέκτιβ που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει εγκληματικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται μέλη της υψηλής κοινωνίας. Είναι όμως ένας ασυνήθιστος, αντισυμβατικός, ψυχρός και διόλου συμπαθητικός ντετέκτιβ. Κι αυτό γιατί τυχαίνει να γνωρίζει πολλά. Όχι μόνο για την ψυχή του ανθρώπου αλλά και για την κοινωνία και την πολιτική. Γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα της σκοτεινής πλευράς του πλούτου και της εξουσίας, δεν τρέφει αυταπάτες για απονομή δικαιοσύνης (όπως ο αφελής δημοσιογράφος βοηθός του) και αφοσιώνεται μόνο στην ανακάλυψη της αλήθειας.

Ο Τσέστερτον, αυτός ο «Σκοτεινός πρίγκιπας του παραδόξου», μας παρουσιάζει μια κυνική αλλά και ρεαλιστική τοιχογραφία του εγκλήματος στους υψηλούς κύκλους της άρχουσας τάξης, όπου η διαπλοκή και η διαφθορά αποτελούν τον κανόνα.

Γιατί; Κατ'αρχάς γιατί έχει πανέμορφο εξώφυλλο! Από εκεί και πέρα μου φαίνεται ανάλαφρο κι ευχάριστο για καλοκαίρι, αλλά στην ουσία γιατί έχει πανέμορφο εξώφυλλο!!

Από τα βιβλία που ήδη έχω, θέλω να διαβάσω το Κοράκι του Στίβεν Κινγκ, γιατί έχω όρεξη για Κινγκ και είναι τέλειος για καλοκαιρινά βράδια, το Ημερολόγιο του Νίκολας Σπαρκς γιατί επίσης νομίζω πως ταιριάζει στο καλοκαίρι, τη Χρυσή Κούπα του Στάινμπεκ που έχω μισοτελειωμένη από πέρυσι και την άφησα γιατί είχε τελειώσει το καλοκαίρι, το The Little Paris Bookshop που το ξεκίνησα ήδη αλλά το πάω αργά γιατί ακόμα δε με κέρδισε (και γιατί βασικά το έχω σκυλομετανιώσει που το πήρα στο πρωτότυπο και όχι στη γαλλική του μετάφραση, θα του ταίριαζε πολύ περισσότερο!), από γαλλικά ή το "Un appartement à Paris" του Guillaume Musso ή το "Quelqu'un pour qui trembler" του Legardinier (που έγραψε το ξεκαρδιστικό "Μικρή ερωτική ιστορία" και το διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι), από Κρίστι ή το Σατανά με την πλερέζα ή το Ρετρό στην ομίχλη, καμιά Ανατριχίλα πιθανόν και αν τα καταφέρω μερικά κόμικς (δεν τα καταφέρνω πια με τα κόμικ....)

Αυτά τα λίγα έχω στη λίστα μου για φέτος, αμφιβάλλω πολύ αν θα μπορέσω να αγοράσω κάποιο από τα καινούργια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις! Εσείς τι σκοπεύετε να διαβάσετε φέτος; Κάνετε γενικά λίστες ή ό,τι προκύψει;