Το πρώτο βιβλίο του Μπάρκερ που διάβασα ήταν το "Ημερολόγιο ενός δαίμονα", ένα από τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου, και ίσως το μοναδικό που σκέφτηκα πολύ σοβαρά να υπακούσω στις ατέλειωτες, βασανιστικές κι επαναλαμβανόμενες επιταγές του ίδιου του κεντρικού του ήρωα να κάνω ακριβώς αυτό: να κάψω αυτό το βιβλίο! Όταν στη Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης φτάσαμε στην κατηγορία να διαβάσουμε το αγαπημένο βιβλίο κάποιου άλλου, μου έτυχε η Εύα που μου πρότεινε δίπλα στα άλλα και αυτό εδώ το βιβλίο. Δεν ήμουν και τόσο σίγουρη, δεν ήξερα αν ήθελα να ξαναμπλέξω με τον αλλοπρόσαλλο τον Μπάρκερ και τις ανούσιες φλυαρίες του, πόσο μάλλον για ένα βιβλίο 700 σελίδων!! Βέβαια, η Εύα ήξερε για το "Ημερολόγιο" αλλά επέμενε πως αυτό δεν ήταν έτσι. Πως ήταν καλό. Και πως σίγουρα θα μου άρεσε. Είχε τόσο δίκιο!

Η (όχι ιδιαίτερα) αναμενόμενη συνέχεια της Λάμψης έχει κάποια χρόνια που κυκλοφόρησε σε βιβλίο και μόλις το 2019 μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τα θαυματουργά χέρια του Mike Flanagan που μας έδωσε και το υπέροχα ατμοσφαιρικό Haunting of Hill House. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να το διαβάσω, καθώς σαν υπόθεση ένιωθα πως δεν υπήρχε λόγος να το συνεχίσω, βρίσκω τη Λάμψη ένα εξαιρετικό βιβλίο και μου αρέσει πώς ολοκληρώνεται, όμως η ταινία ήταν τόσο καλή που την επόμενη κιόλας μέρα με οδήγησε να ψάξω το βιβλίο και να το αρχίσω άμεσα. Διάβασε τις εντυπώσεις μου, χωρίς spoiler, μην ανησυχείς, ελπίζω πραγματικά να ανακαλύψεις την ιστορία μόνος/η σου.