(2 λεπτά ανάγνωσης)

...και φανταστικές! Γιατί ούτε και φέτος πήγαμε διακοπές, οπότε μόνη διαφυγή τα βιβλία (και εντάξει, μην είμαι αχάριστη, και οι παραλίες της Πιερίας). Σχεδόν ποτέ δεν αγοράζω βιβλία που μόλις εκδόθηκαν και δεν έχουν, ας πούμε, δοκιμαστεί (θα μου πεις μεταφρασμένο βιβλίο είναι δοκιμασμένο ήδη, αλλιώς δε θα το μετέφραζαν) οπότε ούτε κι αυτό το επιχείρημά μου είναι ακριβές (τι στο καλό μου συμβαίνει;). Τέλος πάντων, αυτό το βιβλίο μου έκλεισε το μάτι στις νέες εκδόσεις της Διόπτρας στο ενημερωτικό τους email και είπα να το πάρω για τον Αύγουστο, διακοπές λέει, πισίνα στο εξώφυλλο έχει, στη Γαλλία είναι, ε πόσο λάθος μπορούσε να είναι;!

Τελικά ήταν πολύ καλή επιλογή, από τις πιο καλές του φετινού καλοκαιριού και ακριβώς αυτό που εννοώ όταν λέω καλοκαιρινό βιβλίο:

Σίγουρα δεν έχω στο μυαλό μου τον Θεό σαν έναν χαιρέκακο γεράκο με μούσι Γκάνταλφ να κάθεται σε έναν θρόνο από σύννεφα και να τρίβει τα χέρια του όταν παίρνεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου. Τον έχω λίγο με τη μορφή του Μόργκαν Φρίμαν (αγαπημένες ταινίες "Θεός/Νώε για μια βδομάδα"), να παρατηρεί κυρίως και να σε αφήνει να κάνεις αυτά που σκέφτεσαι, δίνοντας κάπου κάπου μια ώθηση προς μια άλλη κατεύθυνση που εκείνος ξέρει πως είναι καλύτερη για εσένα, ακόμα κι αν είναι η εντελώς αντίθετη από εκείνη που είχες πάρει εξ αρχής, γιατί πού να ήξερες κι εσύ;

(3μιση λεπτά ανάγνωσης) 

Τα βιβλία της Τζέιν Όστεν είναι "καταδικασμένα" να μεταφέρονται ξανά και ξανά και ξανά στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη, πράγμα που καθόλου δε μας πειράζει εμάς τους φαν, όλα θα τα δούμε, όλα θα τα απολαύσουμε, για όλα θα έχουμε άποψη.

Η Έμμα είναι για μένα το δεύτερο βιβλίο που διάβασα από τα χεράκια της αγαπημένης Όστεν και μέχρι σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου (ρισκάρω να δηλώσω πως ίσως να κατέχει ακόμα και την πρώτη θέση στην καρδιά μου, συγγνώμη κύριε Ντάρσι). Είναι μια ιστορία διασκεδαστική, κυρίως, με πρωταγωνίστρια την πάμπλουτη, κακομαθημένη Έμμα Γούντχαουζ που ζει με τον υποχόνδριο πατέρα της και έχει βάλει σκοπό της ζωής της να κάνει προξενιά σε όποια ελεύθερη κοπέλα βρεθεί στο διάβα της. 

Ο Αύγουστος είναι η Κυριακή της χρονιάς, είναι κάπως νοσταλγικός από την πρώτη πρώτη μέρα του. Ίσως να φταίει που εδώ και πολλά χρόνια το δικό μου καλοκαίρι δεν είναι όπως είχα μάθει παιδί, σε κάποιο camping δίπλα στη θάλασσα, αλλά μέσα στην κάψα της πόλης και όσο τα καλοκαίρια μου θα είναι έτσι "λάθος", ο Αύγουστος θα μου προκαλεί μια μικρή θλίψη. Όχι αρκετή βέβαια για να μου χαλάσει τη διάθεση! Αυτό τον Αύγουστο είδα φίλους μου που είχα να δω καιρό, ήρθε η Ιφιγένεια από τη Θεσσαλονίκη, η Σοφία με το Νίκο από την Αγγλία, είδα τη Σταυρούλα (που αρραβωνιάστηκε!) με το Νίκο της, την Ελένη με τον Λευτέρη, τη Στέλλα αλλά και τις ντόπιες φίλες μου. Εδώ, όπως πάντα, θα σου μιλήσω για βιβλία, ταινίες, podcast, σειρές, μια εκδρομή και άλλες στιγμές που ξεχώρισαν (καλώς ή κακώς).