Τα 8 πραγματάκια (Ιούνιος 2022)

Ο τρελός Ιούνιος, ο μήνας των διδύμων πέρασε, είχε τον πιο περίεργο καιρό μέχρι να έρθει στα σοβαρά το καλοκαίρι, είχε πάρα πολύ άγχος, πολλές υποχρεώσεις, είχε εκκρεμότητες που δεν έχουν ολοκληρωθεί, είχε μια βάφτιση, μια συνάντηση bookstagrammer, το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα, πάρα πολλά ψώνια και δεν πειράζει που φεύγει, ας είναι ο Ιούλιος πιο ήρεμος (αλλά έχουμε γενέθλια, δεν το βλέπω!)

"Διάβασα" ένα ακουστικό βιβλίο

Αναγνωστικά δεν κατάλαβα πώς πέρασε αυτός ο μήνας, πώς βγήκα από το πρόγραμμά μου και αναρωτιέμαι αν θα έχω τελικά ποτέ πρόγραμμα (ίσως πρέπει να προσαρμόσω ένα πρόγραμμα σε ασταθή τρόπο ζωής δεξερωανμεκαταλαβαινειςτιεννοω). Τελείωσα το "Τελειώνει με εμάς" της Hoover που σου μίλησα γι' αυτό εδώ (και τελικά μου άρεσε), όπως σου είπα και στα προηγούμενα 8 πραγματάκια, το άκουσα σε αφήγηση στο youtube. Τώρα διαβάζω τη "Λέσχη φόνων της Πέμπτης" του Όσμαν για την ινσταγκραμική παρέα ανάγνωσης The Crime Club, όμως δεν πρόλαβα το ντεντλάιν για τη διαδικτυακή συζήτηση για το βιβλίο και λίγο τσίμπησα το "House in the Cerulean Sea" που το αγαπώ και θέλω να του δώσω περισσότερο χρόνο αλλά δε ξέρω πότε!!

Αγόρασα 3 και 4 βιβλία

Τα βιβλία που πήρα, λοιπόν, ήταν "Η λέσχη φόνων της Πέμπτης" του Όσμαν, "Η νόσος του μικρού Θεού" της Γιαννάκη και "Ο Μονόφθαλμος και άλλες πειρατικές ιστορίες" της Καριζώνη.  

Για τον μικρό πήρα το "Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ", που είναι από τα πιο γλυκά βιβλία που υπάρχουν, το "Γκρούφαλο" που μου φαίνεται πως θα εκτιμηθεί πολύ αργότερα, το "Μια κάμπια πολύ πεινασμένη" που λίγο του τράβηξε την προσοχή με τα χρώματα (αν και δεν το 'πιασα όλο το χάιπ) και τον "Φυσητή των ονείρων" που απλά μου άρεσε από όταν το πρωτοείδα και βρήκα την ευκαιρία να το πάρω "για το μωρό" (θα αγοραστούν πολλά βιβλία έτσι, σου το λέω!)

Είναι η 4η σεζόν του Stranger Things η καλύτερη ως τώρα;

Δεν έχω ιδέα πότε προλάβαινα σε περασμένους μήνες και έβλεπα εναεκατομμυριοσειρές. Αυτό το μήνα είδα μια μοναδική: την τέταρτη σεζόν του Stranger Things (που τη χώρισαν, λέει, γιατί δεν προλάβαιναν να την τελειώσουν GOODGOD πέρασαν 3 χρόνια από την προηγούμενη)! Σε γενικές γραμμές ήταν σεζονάρα (με ΩΘΕΕΜΟΥ μουσικάρες!!) και όλα τέλεια και λαλαλα, αλλά! Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ ή αν υπάρχουν κι άλλοι που κάπου αισθάνονται πως το τραβάνε το τραβάνε και κάπου το έχουν τεντώσει. Ισχύει πως εξηγούν πολλά, ιδίως στα δύο τελευταία επεισόδια, βέβαια, το ότι οι Duffer brothers δε θέλουν να αποχωριστούν ούτε έναν από τους ήρωες ποτέ είναι πασιφανές και χάνει λίγο από επικότητα, κατά τη γνώμη μου. Βέβαια να σου πω πως σε γενικές γραμμές δε με πολυνοιάζει κι αν το τεντώνουν, μου αρέσει η σειρά, οι ήρωες, τα ρούχα, ο τρόπος ζωής, το φίλινγκ, το χιούμορ, όλα τα πάντα κι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Και πέμπτη σεζόν τώρα, αναγκαστικά, ελπίζω όχι μετά από 3 χρόνια πάλι! Έχω μια θεωρία για την εξέλιξη της γενικής ιστορίας, πιστεύω θα πέσει πολύ κλάμα, θα δούμε αναμφίβολα απώλειες αλλά ίσως έχουμε μια εξέλιξη α λα Ντόνι Ντάρκο (ιφγιουνοουγουαταϊμιν).

Δε ξέρω αν ήταν η καλύτερη σεζόν η 4η, προσωπικά μου έλειπαν πολλά (κυρίως πράγματα που δε μπορεί να μου προσφέρει η σειρά, όπως την παρέα που το βλέπαμε φανατικά) αλλά ήταν ΠΑΡΑΠΟΛΥΚΑΛΗ δεν το συζητώ! Ενδέχεται να ξαναδώ από την αρχή όλη τη σειρά γιατί ο χάζμπαντ είδε κάποιες σκόρπιες σκηνές και κάπως ψήθηκε να το δει τελικά.

Οικονομία, γυμναστική και σωστή διατροφή

(εγώ είμαι αυτή!)

Δεν κάνω τίποτα απ' όλα αυτά, ο μήνας που πέρασε με βρήκε να ξοδεύω υπερβολικά πολλά παραπάνω απ' ότι θα ήταν συνετό, σε παραγγελίες από το Shein (που ήταν οκέι), σε παιδικά παιχνίδια και δώρα (γιατί είχαμε και κάμποσα γενέθλια), σε κοσμήματα από το Elinart (πήρα φανταστικά σκουλαρίκια και θέλω να πάρω τόσα ακόμα, φοβερή ποιότητα και υπέροχο στυλ), σε ρούχα μισή τιμή (αλλά χειμωνιάτικα) από τα Mango, σε αθλητικά από το μαγαζί που δουλεύω (πήρα τα πρώτα μου Asics και είναι ό,τι πιο άνετο μπορείς να φανταστείς), στα Jumbo (πήγα να πάρω φουσκωτά για τον μικρό), έκλεισα τον μήνα με πολλή προσοχή και προσπάθεια να βάλω μια τάξη στο χαμό, προσπαθώ πλέον να καθορίσω (με τα χάλια μαθηματικά μου) τον κανόνα του 50-30-20 που αντιστοιχεί σε ανάγκες-επιθυμίες-αποταμίευση ώστε να υπάρχει ένας έλεγχος και να μη μένουμε με κρατημένη μέχρι και την ανάσα μέχρι την επόμενη μισθοδοσία! (αν έχεις βρει κάποιον αποδοτικό τρόπο οικονομικής συμπεριφοράς, ή ένα βιβλίο που να βοηθάει στη σωστή διαχείριση, να μου το πεις οπωσδήποτε!). Εντωμεταξύ άκουσα αυτό εδώ το podcast σχετικά, που θέλω να το ξανακούσω και ίσως να κρατήσω και σημειώσεις, μου φαίνεται εξαιρετικά χρήσιμο.

Αυτό το μήνα έφτασα μέσα στο όριο που έχω για τον εαυτό μου όσον αφορά τα κιλά, έχω ένα χαμηλότερο κι ένα υψηλότερο όριο (το χαμηλότερο δε ξέρω γιατί το έχω, μου είναι αχρείαστο). Ίσα ίσα που πέρασα (προς τα κάτω) το όριό μου και είπα αυτό ήταν, έχασα τα κιλά της εγκυμοσύνης και δε θα ξανασχοληθώ, τσουπ, να τα δύο κιλάκια ΑΠΟΤΟΠΟΥΘΕΝΑ και να με στενεύουν όλα μου τα ρούχα για άλλη μια φορά και να είμαι φουσκωμένη και πρησμένη χωρίς λόγο, κομμένο λοιπόν το βραδινό φαγητό, λίγος έλεγχος στο καθημερινό κολατσιό και δεν ξέρω πότε και πώς, αλλά θα πρέπει άμεσα να αρχίσω κάποιου είδους γυμναστική, γιατί είμαι ένας πουρές πατάτας, μια μους σοκολάτας, ένα φρουί ζελέ!

Γενική απολογία λοιπόν: κανένας έλεγχος σε τίποτα!

Ο μπέμπης Κ βαφτίστηκε

Και του δώσαμε το 3ο πιο συνηθισμένο αντρικό όνομα της χώρας: Κωνσταντίνος (θα το είχες μαντέψει ήδη, φαντάζομαι). Ήρθε αυτή η μέρα η άκρως αγχωτική αλλά και συγκινητική, που ο μικρός μας βαφτίστηκε. Το μυστήριο έγινε στο εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στη Γανόχωρα Πιερίας, που βρίσκεται δίπλα σε ένα δασάκι, την πρώτη μέρα που δεν έβρεξε μετά από περίπου μια εβδομάδα ασταμάτητων βροχών, η θερμοκρασία συνεπώς ήταν ιδανική, ο κόσμος που μας τίμησε με την παρουσία του ευχαριστήθηκε και από το μέρος και από τον μπουφέ που είχαμε ετοιμάσει, αλλά το πιο αξιοσημείωτο ήταν ο μικρός που το καταχάρηκε, δεν έκλαψε στιγμή, αντιθέτως τραγουδούσε, χαιρετούσε τις τοιχογραφίες, έπαιζε με το νονό του, είχε μια κοινωνικοποίηση με τους καλεσμένους και ήταν γενικά απολαυστικός. Το θέμα της βάφτισης ήταν ναυτικό, μια και έγινε Ιούνιο, η πρόσκληση-μπομπονιέρα ήταν ένα μήνυμα σε μπουκάλι (ιδέα που μου έδωσε η ινσταγκραμική φίλη Βάνα aka @vana_and_books), ντυθήκαμε στο σκούρο μπλε και αφού τελείωσε, πήγαμε να φάμε στην Πλάκα Λιτοχώρου, στο εστιατόριο Γλάρος που έχει αυτή την εκπληκτική θέα που βλέπεις. Όταν τελείωσε η βάφτιση πάντως κι επιστρέψαμε σπίτι μας, σχεδόν δε ξέραμε τι να περιμένουμε πχια, μετά από όλο αυτό το άγχος και την ανυπομονησία που είχαμε μέχρι εκείνη τη μέρα.

Κάναμε ένα (και μόνο) μπάνιο στη θάλασσα

Είσαι στο ελληνικό bookstagram;
Αυτό το podcast είναι για σένα (κυριολεκτικά!)

Καφές για bookstagramers στην Κατερίνη 

Η Μάγδα (aka @booktopia.gr) είναι πολύ δραστήρια, σου λέω κάτι γι' αυτήν κάθε μήνα νομίζω, ήρθε για ένα γάμο στα μέρη μας και διοργάνωσε έναν καφέ με όσες Κατερινιώτισσες bookstagrammers γνωρίζει. Έτσι βρεθήκαμε κι εμείς, που οι περισσότερες ακολουθιόμασταν ήδη στο instagram αλλά δεν γνωρίζαμε η μια για την άλλη πως είμαστε από την ίδια πόλη, και γνωριστήκαμε κι επίσημα. Ήταν η Αντιγόνη (@onceuponabook.gr) που έχει γράψει και ένα βιβλίο, τη Δικαίωση από τις ντόπιες εκδόσεις Μάτι, η Αθηνά (@athinareads) που επίσης έχει γράψει δύο βιβλία: το UΝχάπι από εκδόσεις Πηγή και το 13 μήνες ηλιοφάνειας από εκδόσεις bookstars.gr, τα δύο κορίτσια που είναι πίσω από το @spillthebooktea, η Νταϊάνα με τη Γιώτα, και η μικρή μας Αγγελική (@angiebookgram) που είναι μόλις 19.

Αυτός ήταν ο Ιούνιος, που ήταν πολύ γεμάτος και όχι τόσο γεμάτος παράλληλα, έντονος με τις σημαντικές στιγμές του, χαλαρός με τον ερχομό του καλοκαιριού και της πρώτης ζέστης, αλλοπρόσαλλος με τις καιρικές αλλαγές του, αλλά πολύ ελπιδοφόρος, όπως πάντα, για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Μακάρι να πηγαίναμε διακοπές...

Πώς ήταν ο δικός σου Ιούνιος; Δώσε μου ιδέες διαχείρισης χρόνου και οικονομικών που χρειάζομαι σίγουρα και ό,τι άλλο θέλεις να μου πεις στα σχόλια. Σου εύχομαι να έχεις ένα όμορφο, ξεκούραστο, ανανεωτικό καλοκαίρι, γεμάτο όμορφα βιβλία!