Ιανουάριος, ο μήνας που κρατάει ένα τρίμηνο. Που έρχεται να διώξει όλη τη μαγεία των Χριστουγέννων, τα λαμπάκια, τα στολίδια, να αφήσει τα σπίτια με ένα βαρετό κενό, να φέρει κρύο χωρίς λόγο, γιατί τα χιόνια στο καμπαναριό τώρα δε σημαίνουν... τίποτα... (ποια χιόνια!) Ο μήνας που επιστρέφουμε στη δουλειά την καθημερινή χωρίς αργίες και γιορτές, που τα λεφτά μας έχουν τελειώσει ήδη, που όπου να ΄ναι θα μας έρθει και το ρεύμα! Παράλληλα όμως είναι και ο μήνας που κάνουμε μια νέα αρχή, που αφήνουμε πίσω τα παλιά και κάνουμε χώρο για τα νέα. Που, ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως, εμείς πιστεύουμε πως θα γίνουμε τώρα ξαφνικά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας (εγώ σίγουρα το πιστεύω!). Είναι ο κατάλληλος καιρός για να αρχίσεις γυμναστήριο (όχι εγώ!), να ξεκινήσεις μια ξένη γλώσσα, να δοκιμάσεις μια καινούργια συνταγή, να κάνεις μια γενική στο σπίτι κι ένα καλό decluttering (θέλω! Αλλά βαριέμαι!). Τέλος πάντων, να μη σου τα πολυλογώ, πάμε να δούμε 8 σημαντικά πραγματάκια του Ιανουαρίου; Πάμε!
(περίπου 18 λεπτά ανάγνωσης)
#1: Είπα πως δε θα πάρω άλλα βιβλία!
Αλλά ποιος τήρησε το bookban για να το τηρήσω εγώ; Πέρα από κάποια βιβλία που ήρθαν δώρο (και θα τα δεις παρακάτω), υπέκυψα στα δωρεάν μεταφορικά με boxnow του metabook* (μέχρι 10/2) και αγόρασα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το "Καπλάνι της βιτρίνας" σε graphic novel, ενώ έχω ακόμη μερικά βιβλία στο καλάθι μου και με τρώει φοβερά να προχωρήσω σε αγορά. Φοβερά με τρώει σου λέω!!! (ξύνει ξύνει το χέρι το δεξί)
*site πώλησης και αγοράς μεταχειρισμένων βιβλίων
#2: Μια νέα βιβλιοσυνεργασία
Είχα την τιμή να δεχτώ πρόταση συνεργασίας από τον εκδοτικό οίκο Χάρτινη Πόλη, άλλον ένα σουπερκούλ εκδοτικό οίκο. Μου έστειλαν ένα βιβλίο φαντασίας το "Αίμα από ασήμι" της Αγγελίνας Παπαδημητρίου, το βιβλίο αυτοβοήθειας "Το Ταλέντο του να Ζεις Ευτυχισμένα" της Κατερίνας Τσεμπερλίδου, το "Φύλακας Φαντασμάτων: Ημερολόγιο & Εγχειρίδιο" του Japhet Asher και δύο βρεφικά της fisher-price (που δεν είχα ιδέα πως έχει και βιβλία!) τα εικονιζόμενα παραπάνω για τον μικρό Κωνσταντίνο, με πολύ χοντρές σελίδες (γιατί οι λεπτές απαγορεύονται για την ώρα, από μένα, από μένα απαγορεύονται!), το ένα είναι μικρό και μάλλον του αρέσει λόγω μεγέθους, μοιάζει με παιχνίδι, το άλλο έχει ήχους από ζωάκια και αγαπάμε όλα τα βιβλία με ήχους. Μπορείς, αν με ακολουθείς στο instagram να δεις αναλυτικά πράγματα για όλα τα βιβλία που παρέλαβα.
#3: Τι διάβασα τον Γενάρη;
Από τα βιβλία που μου έστειλαν, έπιασα αμέσως τον "Φύλακα φαντασμάτων" που με απορρόφησε τόσο ώστε εκείνο το βράδυ ο μικρός Κωνσταντίνος ήπιε μόνος του το γάλα του και κοιμήθηκε πιο αργά απ' ότι συνηθίζει. Μαζί με το βιβλίο κατεβάζεις και μια δωρεάν εφαρμογή, το Ghost-o-Matic που σε βοηθάει να πιάσεις τα φαντάσματα "που ξέφυγαν από τις σελίδες του όταν το άνοιξες" και βρίσκονται τριγύρω σου στο χώρο. Είναι εντελώς ανάλαφρο και διασκεδαστικό, πιστεύω θα αρέσει σε παιδιά στην εφηβεία που αγαπούν τη λίγο πιο σκοτεινή φαντασία. Θα σου μιλήσω αναλυτικά σε δικό του άρθρο.
#4: Το σύνδρομο ματαιότητας της Αλίκης
Με πιάνει κάπου κάπου αυτή η αίσθηση πως δεν έχω όρεξη για τίποτα γιατί είναι όλα ίδια, δεν θέλω να κάνω δουλειές στο σπίτι (οι οποίες ασφαλώς και συσσωρεύονται), δε μου αρέσει το σπίτι καν (οκέι, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο), δεν έχω όρεξη να φτιάξω τα μαλλιά μου ή να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, συνήθως έρχεται πακέτο όταν κρυώνει ο καιρός και δεν το αντέχω το απότομο κρύο, το μόνο που θέλω σε τέτοιες φάσεις είναι να ξαπλώσω και να κοιμηθώ πολύ, ακόμα και ο ύπνος όμως μου φαίνεται μάταιος κι έχω έναν ελαφρύ μόνιμο πονοκέφαλο. Με κουράζουν αφόρητα οι οθόνες, που λόγω δουλειάς έχω μπροστά μου 8 ώρες σίγουρα την ημέρα κι έπειτα συνεχίζω στο σπίτι με την οθόνη του κινητού ή του λάπτοπ ή φυσικά της τηλεόρασης!
 |
| (μήπως να ξαναδώ την Kiki να μου φτιάξει η διάθεση;) |
Μπορεί να είναι ορμονικό, μπορεί να είναι έλλειψη βιταμινών, μπορεί να χρειάζομαι μια αλλαγή, να πάω μια εκδρομή, να κάνω λίγη γυμναστική, να πιω περισσότερο νερό; Η τακτική που σκέφτομαι να ακολουθήσω είναι:
- Να πάρω βιταμίνες (ίσως μαγνήσιο συγκεκριμένα, που βοηθάει στα ψυχολογικά μας!)
- Να βγάλω πρόγραμμα με τις δουλειές του σπιτιού, γραπτό και αναλυτικό
- Να ζωγραφίσω και να φτιάξω τον Φεβρουάριο στο bullet journal μου
- Να αρχίσω, επιτέλους, λίγη γιόγκα (η Adrienne μου το υπενθυμίζει κάθε μέρα)
- Να κάνω μια αποτοξίνωση από το κινητό έστω..
- Να ασχοληθώ λίγο με τα φυτά μου (ό,τι έχει απομείνει από αυτά δηλαδή)
- Να προσπαθήσω να πάω μια εκδρομή (μια Θεσσαλονίκη; ή και κάπου εντός της Πιερίας, έστω!)
Θέλω να πιστεύω μετά από όλα αυτά θα μου φύγει το σύνδρομο ματαιότητας που με κατατρέχει!
#5: Μια (και μόνο μια) αγορά από το Shein
Δεν είναι το καλύτερό μου και το αποφεύγω το Shein για πάρα πολλούς λόγους. Ωστόσο δεν είμαι και ο πιο εγκρατής άνθρωπος που υπάρχει, θέλω να το ξέρεις αυτό, ιδίως όταν αφορά ρούχα (για βιβλία δεν το συζητώ καν, η κατάσταση έχει ξεφύγει δραματικά!) οπότε και υπέκυψα κάποια στιγμή κι έβαλα μια μικρή παραγγελία. Από εκεί και πέρα και μέχρι να έρθει τελικά δύο εβδομάδες μετά, πέρασα από τη μετάνοια στην αποδοχή στη μετάνοια στην αποδοχή δε ξέρω κι εγώ πόσες φορές! Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ψωνίζω από φυσικά καταστήματα, οπότε κάπως γίνεται μονόδρομος το ηλεκτρονικό εμπόριο. Δε σου λέω τι πήρα, θα τα κάνω blend in με την υπόλοιπη γκαρνταρόμπα μου (βέβαια δεν το κρύβω ποτέ αν με ρωτήσει κάποιος από πού πήρα ένα ρούχο, απλά θαρρώ πως δεν σε ενδιαφέρει και τόσο εδώ), πάντως έχω πει πως από το Shein θα αγοράζω ΜΟΝΟ αν βρω κάτι που πραγματικά sparks joy (που λέει και η Μαρί Κοντό) και για κανέναν άλλο λόγο. Δεν είναι πως δεν υπάρχουν τέτοιες τιμές και αλλού. Ωστόσο είμαι σε αναζήτηση μικρών ελληνικών καταστημάτων που θα έχουν λογικές τιμές ώστε να αποφεύγονται τέτοιες αγορές που ηθικά δε με κάνουν να αισθάνομαι καθόλου καλά.
Θα ήθελα να δεχτώ κι ένα μπράβο που δεν έχω υποκύψει στις εκπτώσεις που με βομβαρδίζουν καθημερινά, γιατί είναι σημαντικό αυτό για μένα (ΕΚΤΟΣ αν αυτός είναι ο λόγος της όλης ματαιότητας που αισθάνομαι!!)
#6: Στόχος - να μάθω κάτι καινούργιο *check*
Είναι ένας από τους 23 στόχους μου της νέας χρονιάς, να μάθω κάτι καινούργιο. Οπότε και μετά την επιρροή της Νάσιας που πήγε Ρώμη και μας ξενάγησε σε υπέροχα μέρη στα stories της, αποφάσισα να κάνω κάτι απλό: να κατεβάσω μια εφαρμογή και να συνεχίσω να μαθαίνω ιταλικά (τα έχω ξεκινήσει και παλιότερα, έτσι ερασιτεχνικά). Κατέβασα λοιπόν το memrise (και το duolingo ίδιο είναι, βασικά) και μπαίνω κάθε μέρα για να μαθαίνω λίγα ιταλικά. Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη δωρεάν, φυσικά έχει κάποια έξτρα που πρέπει να πληρώσεις για να αποκτήσεις αλλά δεν είμαι σε τέτοια επείγουσα φάση, το πάω πάρα πολύ χαλαρά, ενώ υπάρχει κι ένα podcast που λέγεται "Slow italian, fast learning" που έχει διάφορα κάπως δημοσιογραφικά επεισόδια, διάρκειας το πολύ 10 λεπτών, που αφηγείται κάποιος σε αργά ιταλικά (υπάρχουν αντίστοιχα και για άλλες γλώσσες). Φυσικά η ήδη καλή γνώση μου της γαλλικής (από το πανεπιστήμιο) με βοηθάει να κατανοώ σε καλό βαθμό τα ιταλικά, διαφορετικά με το επίπεδο που έχω δε θα καταλάβαινα γρι!
#7: Το Avatar το 2 είναι καλό, όχι για όσκαρ καλό
Είδαμε επιτέλους ταινίες, πολλές ταινίες και ταινίες που ήθελα να δω καιρό (μπήκε στόχος σοβαρός, δεν παίζουμε!), οπότε και είδαμε κάποιες παλαιότερες που όλο λέγαμε λέγαμε και ποτέ δε βλέπαμε, και πήγαμε και σινεμά μετά από 4 χρόνια, για να δούμε το Avatar, the way of water, δηλαδή τη συνέχεια του πρώτου καλού 3D (και ίσως μοναδικού πραγματικά καλού 3D) που είδαμε ποτέ, από τα ταλαντούχα χεράκια του Cameron. Η ταινία ήταν πανέμορφη, οι εικόνες που παρέπεμπαν σε μεγάλο μέρος της σε υποθαλάσσιο ντοκιμαντέρ απίστευτες, πάρα πολύ καλή δουλειά, η ιστορία ξεκάθαρο παλιό σινεμά, τίποτα το ανατρεπτικό, μάλιστα αφού τη δεις μένει για λίγο μαζί σου (μπορεί να φταίει και η διάρκεια των τριών ωρών της), με μηνύματα για το περιβάλλον και την οικολογία, που εντάξει, δεν είναι πως δεν τα ξέραμε ήδη. Βρίσκω βέβαια την πρώτη πιο καλή από πολλές απόψεις, ενώ το κακό είναι πως ο Cameron την έφτιαξε έτσι ώστε να τη βλέπεις αξιοπρεπώς σε Imax, που όπως φαντάζεσαι η Κατερίνη δεν έχει, και πάρα πολλές άλλες πόλεις δεν έχουν, συνεπώς δεν ζεις ακριβώς αυτή την εμπειρία που προοριζόταν να ζήσεις και για μένα είναι λίγο φάουλ το να φτιάχνεις μια ταινία με πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις θεάσης. Όσκαρ τώρα (κι επειδή είναι στις υποψήφιες) ΜΟΝΟ για εφέ (που θαρρώ πως θα το πάρει αυτό σιγουράκι), ούτε καλύτερη σκηνογραφία/ήχος, ούτε και καλύτερη ταινία! Υπερβολή! Στον χάζμπαντ δεν άρεσε, ε, σχεδόν καθόλου η ταινία.
Το Eternals από την άλλη ήταν αρκετά ανούσιο και κουραστικό, όπως ό,τι βγάζει τώρα τελευταία η Marvel, ευτυχώς δεν ήταν χαζοβιόλικο, τουλάχιστον αυτό το γλυτώνεις. Ο χάζμπαντ νομίζω δεν το είδε ποτέ γιατί αποκοιμήθηκε. Μπορεί να το βάλει να το δει μια φορά που δε θα τον παίρνει ο ύπνος. Η Αντζελίνα Τζολί ταίριαξε άψογα σε αυτή την ταινία, καθώς για μένα είναι επίσης πολύ βαρετή...
Μια νύχτα Παρασκευής που υπήρχε όρεξη (από μεριάς μου) για ένα καλό θρίλερ, είδαμε το Conjuring το 3, The Devil made me do it, που βασίζεται στη δίκη του Αρν Τσέιν Τζόνσον, μια δίκη φόνου που έλαβε χώρα το 1981 στο Κονέκτικατ, και στο "The Devil in Connecticut", ένα βιβλίο για τη δίκη που έγραψε ο Τζέραλντ Μπρίτλε. Τα προηγούμενα δύο Conjuring ήταν αρκετά τρομακτικά, αυτό δε με τρόμαξε τόσο (ε, μπορεί να είναι που πχια δε τρομάζω με τίποτα τέτοιο), δεν ήταν με φαντάσματα αλλά με εξορκισμούς (εντάξει, δεν είναι κι ότι θέλω μόνο φαντάσματα για να ικανοποιηθώ). Πάντως η παρουσία του ηθοποιού Patrick Wilson τόσο στα πολύ καλά Conjuring όπως και στα εξίσου καλά Insidious δημιουργεί μια σύγχυση και σε εμάς και σε όποιον άλλο έχω ρωτήσει.
Ο Christian Bale είναι απλά υπέροχος, και ο Harry Melling (έπαιζε τον ξάδερφο του Χάρι Πότερ, τον Ντάντλι) είναι παράξενος μεν, αλλά επίσης πολύ πολύ καλός. Ο συνδυασμός τους στη μεταφορά του βιβλίου The Pale Blue Eye ("Βλέμμα από γαλάζιο" του Λουί Μπεϊάρντ, από εκδόσεις Μίνωας) λειτούργησε εξαιρετικά σε μια ταινία με μυστήριο, φόνους, μυστικά, μπόλικη κατάθλιψη και... τον ίδιο τον Έντγκαρ Άλαν Πόε! Η ιστορία βέβαια είναι φανταστική, παρά την ύπαρξη του πολύ πραγματικού αμερικανού ποιητή, εγώ θα 'βλεπα κι άλλες ταινίες με το συγκεκριμένο δίδυμο Bale και Melling σε αυτούς τους ρόλους! Βέβαια, καμία δε θα ήταν σαν αυτή..
Είδαμε το The Matrix Resurections (το τέταρτο Matrix) και ο χάζμπαντ δε θα μου το συγχωρήσει ποτέ αυτό. Οι αδερφές Wachowski (που εμένα αυτό το όνομα πάντα θα μου θυμίζει τον Μάικ Βαζόφσκι από το Μπαμπούλας ΑΕ!) αποφάσισαν πως δεν έχουν τελειώσει με την ιστορία του Νίο, επέστρεψαν με ένα κάπως διαφορετικό μέλλον, ακύρωσαν στην ουσία την τελευταία ταινία (που μια χαρά είχε λήξει, άψογα!), ανέστησαν μερικούς, αλλά όχι όλους τους ηθοποιούς των παλιών ταινιών, έφτιαξαν μια ταινία που αν αφαιρέσεις όλα τα φλασμπακ και τα slow motion κρατάει δεν κρατάει μισάωρο, σε γενικές γραμμές, ακόμα κι εγώ, που δεν είμαι τόσο αυστηρή όσο ο χάζμπαντ, δεν ευχαριστήθηκα αυτό που είδα, μπορώ να πω πως μου χάλασε περισσότερο τις καλές αναμνήσεις της εφηβείας μου, παρά πως μου χάρισε κάτι. Αλλά τον Keanu Reeves τον αγαπάμε και θα τον αγαπάμε πάντα γιατί είναι φοβερός τύπος!
ΕΠΡΕΠΕ εδώ και πάρα πολύ καιρό να δω το Dune, γιατί είναι και μεταφορά πασίγνωστων βιβλίων, αν και δεν ανήκουν σε βιβλία που θα διάβαζα, ποτέ δε μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Ούτε και τώρα που είδα την ταινία. Ωστόσο η ταινία αυτή ήταν εξαιρετική (κι ας την είδαμε σε τρία κομμάτια), λίγο μου έφερε στο μυαλό το Mad Max (η έρημος θα φταίει), πολύ επικό, πάρα πολύ ωραία η φαντασία, ο κόσμος, η εξέλιξη, φοβερά υποσχόμενη ταινία για τη συνέχεια και επάξια ακούστηκε τόσο όταν βγήκε. Για τους ηθοποιούς δεν έχω λόγια, είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μπράβο σε αυτόν που έκανε το casting! Η ταινία άρεσε μέχρι και στον χάζμπαντ (αν και ξενέρωσε που τελειώνει κάπως ξαφνικά και που ακόμα δεν έχουμε κάποιο νέο για την επόμενη, βέβαια, οι πιθανότητες να ξενερώσει με ταινία είναι πάντα τεράστιες, κι αν δεν υπάρχουν λόγοι, θα τους βρει!).
Δε σου βάζω ξεχωριστά τις σειρές, γιατί αυτό το μήνα δεν είδα παρά μόνο μια ολοκληρωμένη (που όμως θα έχει δικό της άρθρο), αρχίσαμε με τον χάζμπαντ "για κάτι χαλαρό" το God's favorite idiot στο Netflix, επειδή παίζει η αγαπημένη μας Melissa McCarthy, αλλά δεν την τελειώσαμε κι ας έχει πάνμικρα και πολύ λίγα επεισόδια. Πάντως είναι αυτό: κάτι χαλαρό με την Μελίσα ΜακΚάρθι! Είδα ένα επεισόδιο από τη νέα μεταφορά της Anne Rice, The Mayfair Witches και δε με κέρδισε, αντίθετα με κούρασε, μου φάνηκε απίστευτα πολύ ίδιο με τόσα άλλα και δεν είχε καν την απαραίτητη ατμόσφαιρα για να το παραβλέψω αυτό, δε νομίζω να το συνεχίσω (εκτός αν ακούσω ξαφνικά πολύ καλά λόγια). Είδα το That '90s show που είχα πει πως θέλω πολύ και τελικά το παρακολούθησα πάρα πολύ ευχάριστα, είναι μόλις 10 επεισόδια, κι αν δεν έχει όλο το καστ της πρωτότυπης σειράς (που όμως κάνουν από κανένα γκεστ) μια χαρά παίζουν και τα παιδιά τους. Ε, τώρα θα πιάσω οπωσδήποτε το That 70s Show! Είναι ακριβώς αυτό το κλασσικό αμερικανικό χαλαρό σόου που χρειάζομαι όταν δε θέλω να σκέφτομαι πολύ πολύ. Η σειρά που άρχισα και τελείωσα και λάτρεψα, είναι το Lockwood and Co στο Netflix, που το περίμενα πώς και πώς και το είδα όσο πιο γρήγορα ήταν δυνατό. Θα σου γράψω ξεχωριστά γι' αυτό γιατί είναι μεταφορά βιβλίου αγαπημένου συγγραφέα.
#8: Podcast με τη Διόπτρα
Γενικά αν παρακολουθείς λίγο τους εκδοτικούς και το μάρκετινγκ που κάνουν, θα έχεις σίγουρα ξεχωρίσει τη Διόπτρα. Από όπου κι αν το πιάσει κανείς είναι εξαιρετικοί και κινούνται πολύ έξυπνα, με σεβασμό στον αναγνώστη, τον οποίο πραγματικά κάθονται να ακούσουν! Η Γιώτα Τσιμπρικίδου είχε καλεσμένη την Αλεξάνδρα Αυγερινού, στο επεισόδιο 71 του Art Podcast της, τη διευθύντρια επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων της αγαπημένης Διόπτρας και, παρά το ότι επρόκειτο για επεισόδιο με θέμα τα βιβλιοδώρα των γιορτών, έκαναν μια υπέροχη κουβέντα σε πολύ πιο γενικό πλαίσιο, με προτάσεις δώρων για όλο το χρόνο, μίλησαν για τον "Ανήφορο" του Καζαντζάκη, για τη Χούβερ και το Booktok, για την υπέροχη Αλκυόνη Παπαδάκη, για το "Μεγάλο Πάντα και τον Μικρό Δράκο", για ένα σωρό πράγματα που μας αφορούν ως αναγνώστες. Ήταν ένα επεισόδιο εξαιρετικά ενδιαφέρον που το απόλαυσα από την αρχή ως το τέλος και τις δύο (!) φορές που το άκουσα. Μετά ξαναέβαλα και το παλιότερο επεισόδιο 43, όπου είχε καλεσμένη την παρουσιάστρια-ψυχολόγο Ράνια Θρασκιά και συζητούσαν για το βιβλίο "Τελειώνει με εμάς" της Χούβερ και την ενδοοικογενειακή βία.
Διάβασε εδώ μια μικρή βιβλιοκριτική για το "Τελειώνει με εμάς"
Αυτός ήταν ο Ιανουάριός μου, ο Ιανουάριός μας, με όλες του τις σημαντικές στιγμές και τις πραγματικά πάρα πολλές ταινίες του! Ελπίζω πως τον Φεβρουάριο δε θα με κατατρέχει το σύνδρομο της ματαιότητάς μου, πως θα το έχω ξεπεράσει και θα αισιοδοξώ όπως πάντα για το αύριο και κυρίως για το σήμερα. Σου θυμίζω πως ο Φεβρουάριος θα είναι μήνας φαντασίας, μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ.
Πες μου, εσύ πώς τα πέρασες τον Ιανουάριο; Τι διάβασες, ποια βιβλία αγόρασες, ποιες ταινίες και σειρές είδες; Κυρίως πες μου, σε ποιο βιβλίο του 2022 θα έδινες το Όσκαρ καλύτερου βιβλίου;
0 σχόλια