Όχι άλλο κάρβουνο!! (ή tropes σε βιβλία που έχω βαρεθεί)

Τώρα που μάθαμε τι πα να πει τροπ (trope αγγλιστί, μπες εδώ αν δεν ξέρεις τι είναι), είπα να σου μαζέψω εδώ μερικά που πραγματικά έχω ΒΑΡΕΘΕΙ και μόλις τα βλέπω στρίβω 180 μοίρες (το βιβλίο, και το ξαναβάζω στο ράφι του βιβλιοπωλείου). Δεν είναι πως δεν τα έχω διαβάσει, πως δεν μου έχουν αρέσει στο παρελθόν ιστορίες με αυτά τα κλισέ μέσα, είναι πως κάπου φτάνει, τέλος, δε θέλω παιδί μου, πως-το-λεν! 

Α! Και αφού σου πω για όλα τα τροπ που έχω πχια βαρεθεί (και γιατί) σου έχω μαζέψει και μερικά που δεν έχω βαρεθεί ακόμα, γιατί η πολλή αρνητικότητα δε μου κάνει καλό!

Ερωτικό τρίγωνο

Κορίτσι αγαπάει αγόρι, αγόρι αγαπάει κορίτσι, τσουπ κι άλλο αγόρι εμφανίζεται και τώρα; Ποιον θα διαλέξει το κορίτσι; Το καλό παιδί ή το μπαντ μπατ σέξι μπόι; (οι πιθανότητες κλίνουν προς τον δεύτερο πάντα, ο οποίος επίσης πάντα είναι παρεξηγημένος!). Βασικό ερώτημα θα θέσω, γιατί ποτέ δεν έχουμε ερωτικό τρίγωνο με δύο κορίτσια κι ένα αγόρι;; Εεε;;;; Χμχμμμμ.... Θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως ως ερασιτέχνης ψυχολόγος: γιατί απευθύνεται το βιβλίο σε κοπέλες αναγνώστριες, γιατί το όνειρο είναι να έχεις εννοείται ένα καλό παιδί, αλλά στην πραγματικότητα να σε θέλει κι ένα κακό (γενικά το όνειρο είναι να σε θέλουν όλοι!) και φυσικά να διαλέξεις το κακό και ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ! Δεεεεν είναι και τόσο ιδανικό αυτό, φίλη μου...

Βρικόλακες

Είχαμε κάποτες κακούς βρικόλακες, έναν Μπραμ Στόκερ, μια συνέντευξη με έναν βρικόλακα (κάκιστο βιβλίο, βέβαια, καλή ταινία, τα έχω πει εδώ), είχαμε και ένα Σάλεμς Λοτ, μια Καρμίλα, κι ύστερα ήρθε το Twilight, που ήμασταν μικρά και ήταν καλό. Κι έπειτα ήρθε το Vampire Diaries. Κι ύστερα κάτι Vampire Academy.. εγώ κάπου εκεί το παράτησα το συγκεκριμένο τροπ, πλέον οι βρικόλακες είχαν γίνει φοβερά βαρετοί για μένα δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον και ως σήμερα δεν τους θέλω ούτε ως την πρότερη τρομακτική τους μορφή.

Τα ταίρια!

Αααα, από τα χειρότερα τροπς αυτό των ταιριών. Που δηλαδή συναντάς εντελώς τυχαία (γιατί ΠΟΣΗ τύχη να έχει ένας άνθρωπος!) το άλλο σου μισό που η ίδια η φύση; η μοίρα; δε ξέρω ποια ανώτερη δύναμη όρισε πως αυτό το άτομο είναι το δικό σου άλλο μισό κι εσύ το δικό του και μαζί κάνετε ένα ολόκληρο και άπαξ και είστε μαζί τέλος, έχετε δέσει και αυτό ήταν. Ο συγγραφέας ξεμπέρδεψε. Όχι! Δεν είναι έτσι η ζωή, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα στις σχέσεις και ούτε που με νοιάζει αν αυτό το τροπ το βρίσκουμε σε βιβλίο φαντασίας που γενικά περιέχει απίθανες καταστάσεις. Είσαι τεμπέλης ως συγγραφέας αν το χρησιμοποιείς στο βιβλίο σου! Και δεν μου αρέσει!

"Υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι" 

Αυτό είναι στην πραγματικότητα φοβερά αστείο και πολύ δημοφιλές απ' ότι διαπιστώνω (επίσης τεμπέλικη τεχνική, αγαπητέ συγγραφέα για να τους φέρεις κοντά!). Μπορεί ας πούμε το κεντρικό ζευγάρι ανάμεσα στο οποίο υπάρχει ένα τένσιον, να σταματήσει για τη νύχτα σε ένα πανδοχείο, όπου να υπάρχει μονάχα ένα δωμάτιο διαθέσιμο με ένα μονό κρεβάτι. Πάντα αυτό θα συμβεί προτού το ζευγάρι της ιστορίας μας γίνει πράγματι ζευγάρι, έτσι για το "σπρώξιμο". Αλλά θα πω πάλι, τεμπέλικη τεχνική, γενικά η τεχνική του "ας τους στριμώξω όποτε μπορώ, με την πρώτη ευκαιρία".

Ένα σχετικά καινούργιο τροπ για μένα, που έχω προλάβει κι έχω υπερβαρεθεί κιόλας, είναι αυτό που βλέπουμε από τα μάτια του αρσενικού της υπόθεσης κι εντάξει, δεν είμαι αρσενικό και δε ξέρω κατά πόσο είναι αυτό αληθοφανές όντως, αλλά μόλις τη συναντάνε την ηρωίδα μας, μόλις μόλις τη βλέπουν πρώτη φορά, κατευθείαν κάνουν σκέψεις να την κολλήσουν στον τοίχο, να της κάνουν σέξι πράγματα και άλλα τέτοια.. Αυτό αν το σκεφτεί ένας κούκλαρος ήρωας πλούσιος και δε ξέρω κι εγώ τι, φαντάζομαι είναι κουλ και χοτ μη σου πω. Αν ο ήρωας δεν είναι υπερκούκλαρος-γυμνασμένος, αλλά λίγο παχουλός με φαλακρίτσα και άπλυτος δε γίνεται απευθείας βιβλίο της Νικολούλη; Δεν είναι οκέι συμπεριφορά, σόρι, είναι επικίνδυνη!

Ο εκλεκτός

Ένα τροπ που ίσως δεν απορρίπτω εντελώς ακόμη, αλλά θα το έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέρον να μην υπάρχει κάποιος εκλεκτός και ο άλλος να είναι ένας κοινός θνητός που θα καταφέρει κάτι το εξωπραγματικό. Το συγκεκριμένο τροπ συνήθως πάει πακέτο με το τροπ της "Προφητείας" που και πάλι δεν είμαι εντελώς κατά, αν είναι δοσμένο σωστά ναι, θα το ακούσω.

Smut

Δεν ξέρω αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως τροπ, θα πω πως εμένα προσωπικά οκέι, δε θα με χαλάσει κάπου κάπου να διαβάσω ένα βιβλίο με λίγο ή και περισσότερο σματ μέσα, αλλά αισθάνομαι κάπου πως πλέον είναι το βασικό συστατικό των περισσότερων βιβλίων που κυκλοφορούν, με το γύρω γύρω να εξυπηρετεί απλά και μόνο στη διαφοροποίηση του ενός βιβλίου από το άλλο. Ας πούμε, περιμένουμε τώρα με αγωνία να μεταφραστεί το Fourth Wing, ναι; Είναι βιβλίο με δράκους. Καλό. Κάπως έχω την αίσθηση πως θα είναι και λίγο σματ κι ελπίζω ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ να είναι ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ το σματ γιατί ΔΕ θα διαβάσω ένα βιβλίο με δράκους για τους έρωτες! Θα διαβάσω ένα βιβλίο με δράκους για τους δράκους. ΜΗ μου χαλάσετε τους δράκους σας παρακαλώ!

Πανέμορφα ξωτικά

Ή και όχι ξωτικά ντεμέκ, μπορεί να είναι πανέμορφες νεράιδες, πανέμορφοι βρικόλακες, γενικότερα αν μου έχεις φτιάξει τον τέλειο άντρα για παράδειγμα, που δεν έχει ούτε μισή ατέλεια και επιπλέον είναι ΚΑΙ έξυπνος ΚΑΙ γοητευτικός ΚΑΙ μαγικός και τα πάντα, δε μου κάνει κάτι... Είναι και πάλι εύκολο (πόσο δύσκολο θα είναι δηλαδή να τον ερωτευτεί η ηρωίδα μας όταν τα έχει όλα και κατά πάσα πιθανότητα είναι και το ταίρι της, οπότε δε χρειάζεται να κάνει και τίποτα!), είναι οριακά κουραστικό και στην τελική τι προωθεί ο συγγραφέας με αυτή την τεχνική πέρα από την εικόνα ενός τέλειου ανθρώπου, που κανείς μας δεν είναι και που στις μέρες μας γίνεται προσπάθεια να απορριφθεί αυτό το κυνήγι της τελειότητας και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας μας με τις ατέλειές μας. Μόνο που στα βιβλία μας με τα φανταστικά πλάσματα, δεν υπάρχουν ατέλειες. Άρα επιστροφή στο μηδέν!

Δεσποσύνη σε κίνδυνο

Θυμάσαι στον Ηρακλή της Disney (ΤΑΙΝΙΑΡΑ!) που ο Φιλοκτήτης του είχε πει πως το πιο σίγουρο κολπάκι για να γίνει άμεσα δημοφιλής είναι να σώσει τη "Δεσποσύνη σε κίνδυνο"; Ε πχια στις μέρες μας που προσπαθούμε να υπάρξει μια ισότητα, μια πραγματική ισότητα, ένας πολύ μάτσο άντρας που θα έρθει εν εξάλλω και θα σου πει κάτι του στυλ "σε πείραξε;" κι εσύ τότε θα λες "ποποπο τι άντρας" στην ουσία αποδέχεσαι την αδυναμία σου, την ανάγκη σου να σε υποστηρίξει ένα αρσενικό και εν ανάγκη με τη χρήση βίας ενάντια σε ένα άλλο αρσενικό, λες και είμαστε ζώα ας πούμε και όχι πολιτισμένοι άνθρωποι, εεεε πραγματικά, κλώτσα τα όλα και πάνε με τον τύπο που θα "κάψει τον κόσμο για σένα". ΟΠΑ! Κάπου όπα!

Είμαι σίγουρη πως αν κάτσω να το σκεφτώ παραπάνω θα βρω κι άλλα τροπς που με εκνευρίζουν, αλλά λέω να κάνουμε μια μεταστροφή τώρα και να πάμε να δούμε μερικά που ακόμα δεν έχω βαρεθεί και που μάλιστα μπορεί να είναι και λόγοι να διαβάσω ένα βιβλίο. 

Tropes σε βιβλία που μου αρέσουν
(ακόμα)

Φαντάσματα

Αγαπημένο φανταστικό πλάσμα τα φαντάσματα, είτε είναι ατμοσφαιρικά και τρομακτικά είτε είναι φιλικά και αστεία, θέλω πάντα ένα βιβλίο με φαντάσματα, άμα μου πεις "αα αυτό το βιβλίο έχει φαντάσματα μέσα" αν έχει στον τίτλο τη λέξη "φάντασμα", οτιδήποτε παραπέμπει, εγώ θα το πάρω με κλειστά μάτια. Ακόμη κι αν είναι ταινία/σειρά, ακόμη κι αν μου πεις "πάμε να εξερευνήσουμε ένα στοιχειωμένο σπίτι;" από μένα είναι ναι!

Βιβλία με θάλασσα

Ε, καλά, αν με ακολουθείς λίγο παραπάνω καιρό θα ξέρεις πως αγαπώ πολύ πολύ όποιο βιβλίο έχει μέσα θάλασσα, καράβια (ιδίως ιστιοφόρα, έτσι πιο παλιά καράβια δηλαδή), πειρατές, ιδανικά, κι αν τώρα το συνδυάσεις αυτό και με υπερφυσικό στοιχείο (όπως υποθέτω γίνεται στο "Ναυάγιο της Καράντρα", αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα..) θα μου πάρεις την καρδιά!

Μάχη του καλού ενάντια στο κακό

Είναι κλισέ ΑΛΛΑ είναι γεγονός, δε βλέπω πώς μπορεί να μην υπάρχει, σε ένα βιβλίο φαντασίας τουλάχιστον, πάντα θα υπάρχει αυτή η αιώνια μάχη. Δε με ενοχλεί η ύπαρξή της, αρκεί να είναι σωστά δοσμένη.

Ο απρόθυμος ήρωας/ο αντιήρωας

Όπως ήταν ας πούμε ο Μπίλμπο στο Χόμπιτ, που δεν ήθελε βρε παιδί μου φασαρίες, ήθελε την ησυχία του! Αλλά αναγκάστηκε να πάρει μέρος στην αποστολή, χωρίς να είναι ούτε πολεμιστής, ούτε να έχει πιάσει ποτέ του όπλο στο χέρι, καλομαθημένος με τις πίτες του και το στρωμένο του κρεβάτι, ένας ήρωας όπως όλοι εμείς. Πάρα πολύ μου αρέσει αυτό το τροπ και το επικροτώ!

Και ο αντιήρωας μου αρέσει, αυτός που δεν είναι και τόσο καλός, δεν είναι και τόσο τίμιος, δεν χαίρει εκτίμησης και κάνει πολλά λάθη, άλλος ένας δηλαδή που θα μπορούσε να είναι κάποιος από εμάς (οκεϊ, λίγο ακραίο) που όμως τον γνωρίζεις και μαθαίνεις την αλήθεια του και τους λόγους που τον οδήγησαν στις επιλογές που έχει κάνει.

Ο σοφός μέντορας

Μπορεί να είναι ένας ηλικιωμένος μάγος, ένας λιγομίλητος καθηγητής, πάντα νιώθω ασφάλεια όταν εμφανίζεται αυτός ο σοφός που θα δώσει μια καθοδήγηση και μερικές απαντήσεις (ή και όχι), που βέβαια ποτέ δεν κάθεται πολύ μια τέτοια πηγή δύναμης γιατί θα είναι πολύ εύκολη η αποστολή, οπότε ή που πεθαίνει ή που εξαφανίζεται, ωστόσο η παρουσία του είναι αισθητή κι επιστρέφει (ακόμα κι αν δεν είναι εν ζωή) για να βοηθήσει την κατάσταση.

Τεράστια βιβλιοθήκη & Dark Academia

Γενικότερα περιγραφές βιβλιοπωλείων, φεστιβάλ βιβλίου, οτιδήποτε σχετικό, μου αρέσει πολύ να υπάρχουν βιβλία μέσα στα βιβλία μου κι αν βρισκόμαστε σε ένα χώρο όπου ο συγγραφέας έχει κάτσει κι έχει φτιάξει κάτι το άκρως βιβλιοφιλικό, το αποδέχομαι με πολλή χαρά, αισθάνομαι άνετα εκεί και το απολαμβάνω. Πάντα η τεράστια βιβλιοθήκη είναι παρούσα σε βιβλίο dark academia που επίσης δε με χαλάει, ακόμα, αν και προτιμώ να το αποφύγω να διαβάσω βιβλία με "σκοτεινά σχολεία" σερί, δεν είμαι και σε ηλικία φοίτησης και θέλω το διάλειμμά μου κάπου κάπου.

Found Family

Τροπ που συναντάς σε βιβλίο cosy fantasy ή και όχι μόνο, όπου ο ήρωάς μας βρίσκει στην πορεία του κάποιους ακόμη ήρωες, με τους οποίους ζουν πολλές περιπέτειες που τους οδηγούν στο να γίνουν μια πραγματική οικογένεια στο τέλος. Αν δέσουν καλά οι ήρωες μεταξύ τους είναι ένα από τα αγαπημένα μου τροπ!!

Μάγοι και μάγισσες

Είναι κάτι που ακόμα δεν έχω βαρεθεί (ίσως το έχτισε πολύ καλά ο Χάρι Πότερ), ίσως ήταν πάντα υπερβολικά πολύ αγαπημένο το να υπάρχουν μάγοι και μαγεία στα βιβλία μου. Δε μου αρέσει όταν συνδέεται πολύ στενά η εν λόγω μαγεία με θρησκευτικά στοιχεία. Προτιμώ τους μάγους μου συνδεδεμένους με τη φύση ας πούμε. Θα πάρω ένα βιβλίο που έχει τη λέξη "μάγος" στο εξώφυλλο ακόμη και με κλειστά μάτια, ναι!

Αυτά είχα να αναφέρω μέχρι στιγμής, από πράγματα που έχω βαρεθεί στα βιβλία μου και άλλα που ακόμη αγαπώ και με κερδίζουν. Φυσικά ο όρος "trope" είναι απύθμενος, είναι άπειρα τα tropes και κάθε φορά βλέπω όλο και κάποιο καινούργιο (μήπως τελικά είναι απλά ένας όρος για να μη χρησιμοποιούμε πολλές λέξεις να αναλύσουμε ένα βιβλίο; μήπως είναι άλλος ένας τρόπος να τα καταναλώνουμε όλα γρήγορα και χωρίς πολλά πολλά όπως τα βιντεάκια στο τικτοκ και τα στόριζ στο ινσταγκραμ που κρατάνε κάτι λίγα δευτερόλεπτα; χμχμχμμμ...)

Πες μου, ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα τροπς και ποια έχεις βαρεθεί;