Καφές και βιβλιοκουβέντα (Ιανουάριος 2024)

Μια και αποφάσισα πως τα 8 πραγματάκια ήρθε ο καιρός να μπουν στο ράφι, μα επειδή δε θέλω να σταματήσω να σου λέω τα νέα μου όσον αφορά ιδίως τα βιβλία που πήρα ή εκείνα που διάβασα ή αν αξίζει να αναφερθεί κάποια ταινία ή σειρά ένα τραγούδι ή μια σκέψη, ξεκινώ νέα σειρά που κάπως είναι παραλλαγή του προηγούμενου best of, ή ίσως εξέλιξή του! Ελπίζω να το αγαπήσεις όσο αγάπησες τα 8 πραγματάκια! 

Κάνε, λοιπόν, ένα ζεστό καφέ, με πλούσιο άρωμα να μυρίσει το σπίτι, βάλτον σε μια μεγάλη ωραία απολαυστική κούπα κι ας μιλήσουμε για βιβλία και άλλα. 

*Βάλε και αυτό το playlist να παίζει*

Πήρα κάποια πολύ ωραία βιβλία, έλα να σου τα δείξω...

Σε διάστημα μισού χρόνου πόσα βιβλία αγοράζει ένας μέσος εξαρτημένος; Βάλε τώρα και το ότι ο Ιανουάριος έχει αίσθηση διάρκειας περίπου μισού χρόνου, ε, μη σου πω πήρα και απελπιστικά λίγα βιβλία τελικά! 

Στην αρχή του μήνα έπρεπε να παραγγείλω για τη μητέρα μου ένα ημερολόγιο που παίρνει κάθε χρόνο από το βιβλιοπωλείο ο Λόγος, που κοστίζει 2€! Μπήκα, λοιπόν, φέτος για πρώτη φορά και έψαξα το βιβλιοπωλείο (που ομολογουμένως μια αναβάθμιση θα τη χρειαζόταν), έτσι πήρα για τον μικρό Κωνσταντίνο ένα βιβλίο με παραθυράκια με ιστορίες της Βίβλου, που είναι πολύ ωραίο γιατί έχει παραθυράκια εκεί που δεν τα περιμένεις και για μένα πήρα το βιβλίο Δυο μέτρα ανάσα της Μυρτιάς Φραγκοπούλου που μου φάνηκε πολύ πολύ ενδιαφέρον και κοντά σε αυτά που διαβάζω. Είμαι ωστόσο, περίεργη να δω τι σόι θρησκευτική σύνδεση θα έχει με το χριστιανισμό.. αλλιώς δε νομίζω πως θα το έβρισκα σε αυτά τα ηλεκτρονικά ράφια (τα οποία είχαν ΠΑΡΑ πολύ C.S.Lewis!!)

Οι αγορές του metabook που έδωσε το παρόν και αυτό τον μήνα, έφεραν στα ράφια μου το Mort του Terry Prattchet, που το ήθελα από πάντα γιατί θεωρώ πως ο Mort (ο Θάνατος; ο Χάρος; δε θυμάμαι πώς μεταφράστηκε) είναι ο καλύτερος ήρωας του Δισκόκοσμου. Εμένα ήταν ο πιο αγαπημένος! Μαζί με αυτό πήρα και το Guards! Guards! για το οποίο σου είχα μιλήσει σε αυτό το άρθρο με τους δράκους και που σιγά σιγά όλο και παίρνω βιβλία από εκείνη τη λίστα που δεν έχω ήδη. Κι επειδή ο πωλητής είχε κι ένα βιβλίο που είχα στη Goodreads λίστα μου ΜΕΤΑ την εκκαθάριση (άρα μάλλον το ήθελα όντως), πήρα και το Σπίτι με τα εφτά αετώματα του Ναθάνιελ Χόθορν. Είναι αστείο γιατί κάθε φορά που μπαίνω στο goodreads να διαβάσω την περίληψη αυτού του βιβλίου πέφτω πάντα πάνω στην ίδια αρνητική κρητική, που... θα μπορούσε να με αποτρέψει; ίσως. Δε με απέτρεψε!

Η εκπτωτική Παρασκευή του Πατάκη, που έπεσα πάνω της εντελώς τυχαία, όταν είπα να πάω να παραγγείλω το πρώτο βιβλίο της σειράς Godkiller που θα κυκλοφορούσε στις 29 του μήνα αλλά φαινόταν διαθέσιμο από τις 27, με έκανε να πάρω πέρα από αυτό που είναι να το διαβάσουμε σε συνανάγνωση με τα κορίτσια στο instagram, πήρα και τη Σεραφίνα (πάλι εξαιτίας του άρθρου με τους δράκους), πήρα το βιβλίο Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα, του Νικολά Μπαρό που είχε μεγάλη έκπτωση και το Η γατούλα μας η Νιαρ, από το δημιουργό του Γκρούφαλο για τον μικρό Κωνσταντίνο γιατί αγαπάει τις γάτες! Είναι βιβλίο με κινούμενες εικόνες.

Α! Πήρα και τη Θάλασσα του Μακρόπουλου για τη συνανάγνωση του Φεβρουαρίου στη ΛΑΚ, όπου έχουμε θέμα δυστοπικό μυθιστόρημα Έλληνα συγγραφέα και επιλέχθηκε πανηγυρικά ο Μακρόπουλος! Το πήρα, μεν, αλλά δεν το έχω ακόμα στα χέρια μου, αλλά το μετράω στις αγορές του Ιανουαρίου! Αν και για να είμαι απόλυτα και εντελώς ειλικρινής, δεν το μετράω καν σαν αγορά, γιατί έστειλα χρήματα στη Βούλα που το παρήγγειλε για όλους μας, οπότε κάπως αισθάνομαι πως απλά έστειλα χρήματα στη Βούλα. Όχι ως βιβλιοαγορά #bookmath.

Διάβασα όμως και πολλά βιβλία, θα σου πω λίγα λόγια γι' αυτά...

Μπήκε καλά ο μήνας, φτου φτου, μη με ματιάξω και μπορώ να πω πως διαβάζω κάθε μέρα πλέον και όχι με το ζόρι ΑΛΛΑ από συνήθεια! Μπαίνω μάλιστα λιγότερο στο Tiktok, ποιος να το 'λεγε! Τελείωσα το Μια μέρα τον Δεκέμβρη της Τζόσι Σίλβερ στην αρχή του μήνα ώστε να κατευνάσω και τον κακό ψυχαναγκασμό μου (που το διάβαζα Γενάρη αντί για Δεκέμβρη!), ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο, δε με κούρασε καθόλου, με κράτησε ακόμη κι αν ήταν αισθηματικό, μου άρεσε που έχει δύο διαφορετικές οπτικές, τόσο της γυναίκας της ιστορίας όσο και του άντρα, είχε βαρύ θέμα σχετικό με απώλεια κιόλας που θα μπορούσε να με δυσκολέψει πάρα πολύ, αλλά το κράτησε λίγο πιο στην επιφάνεια η συγγραφέας, ευτυχώς, βοήθησε και το πέρασμα του χρόνου στην ιστορία, όπως βοηθάει και στην πραγματική ζωή. Του δίνω 4 στα 5.

Έπειτα έπιασα και τελείωσα επιτέλους την Τέταρτη Πτέρυγα που είχα αφήσει ακόμη από τον Νοέμβρη, που ήταν ένα καθηλωτικό, σαρωτικό βιβλίο, με ασταμάτητη δράση, ανατροπές, δράκους φυσικά, του δίνω 5 στα 5 για αυτό που είναι, ΑΛΛΑ έχω μελανά σημεία στην ιστορία. Δηλαδή το θεωρώ ένα από τα πιο κορυφαία βιβλία του σήμερα, αλλά δε πιστεύω πως θα παραμείνει κλασσικό και διαχρονικό. Αισθάνομαι πως θα σκάσει σαν φούσκα κάποια στιγμή και θα έρθουν γενιές που θα "κριντζάρουν" (σίγουρα κάπως αλλιώς θα το λένε) με αυτό το βιβλίο που διάβαζαν οι παλιοί. Βρίσκω ελλείψεις στην αφήγηση, στους ήρωες, στους διαλόγους, κάποιες ατέλειες που με το χρόνο μου κάθισαν όμως και όχι τότε που το διάβαζα. Τότε ήταν απλά απολαυστικό.

Μετά ξεκίνησα το Θανάσιμο Λευκό της Ρόουλινγκ, που ήθελα να πιάσω οπωσδήποτε τον Ιανουάριο, αυτό ή τη Σιωπηλή Ασθενή. Έπιασα αυτό. Μα 50 σελίδες μέσα, μου λένε τα κορίτσια πως επιστρέφουμε στο Σχολομαντείο, το τρίτο βιβλίο της τριλογίας που διαβάζαμε μαζί από την αρχή, από τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Η Ναόμι Νόβικ έχει κάνει φοβερή δουλειά με την τριλογία της, βρίσκω και εδώ κάποια αρνητικά, που ενώ σε γενικές γραμμές μου αρέσει η γραφή της, η λεπτή της (ή και όχι τόσο λεπτή) ειρωνεία, μου φαίνεται πως μου ταιριάζει πάρα πολύ, ωστόσο είναι κάπως φλύαρη (και ομολογώ πως ήθελα το τέλος λίγο διαφορετικό για να είμαι πλήρως ικανοποιημένη!). 4,5 στα 5 δίνω σε κάθε βιβλίο αυτής της τριλογίας και σε όλη την ιστορία μαζί. Αγάπησα τους ήρωες έναν προς έναν όλους. 

Αφού τελείωσα αυτά κι ενώ είχα ανοιχτά μέτωπα, έπρεπε να ακολουθήσω τον κανόνα που μόνη μου έβαλα στον εαυτό μου και να διαβάσω ένα βιβλίο από την κούπα. Έτσι επιλέχθηκε στην τύχη το πρώτο βιβλίο της, το Howl's Moving Castle της Diana Wynne Jones και χάρηκα ΤΟΣΟ πολύ, λες και δε μπορούσα ας πούμε οποτεδήποτε ήθελα να το διαλέξω και να το διαβάσω... ήταν κάπως σα να με επέλεξε αυτό και το πήρα και το άρχισα αμέσως και φυσικά ήταν τόσο τέλειο όσο περίμενα να είναι η πένα της πολύ αγαπημένης Diana! 

Η Σοφία, που λες, από τη συνανάγνωση (η @sofia.tsapa) δεν είχε διαβάσει ποτέ Χάρι Πότερ (ζουν ανάμεσά μας!!) και πάνω που ψάχναμε να βρούμε το επόμενο βιβλίο που θα διαβάζαμε όλες μαζί, μας είπε πως πιάνει την επταλογία όπου να 'ναι για πρώτη πρώτη φορά. Η Ηρώ (@iro_bookchoices) τα διαβάζει κάθε χρόνο. Κι εγώ είμαι εγώ. Φυσικά της είπαμε πως θα πάρουμε κι εμείς μέρος σε αυτή τη συνανάγνωση που είναι άλλα δύο κορίτσια μέσα κι έτσι στο τέλος του μήνα πιάσαμε το πρώτο Χάρι Πότερ. Κι από εκεί που δεν το περίμενα ΚΑΘΟΛΟΥ, επέστρεψα στο Χόγκουαρτς! Και όλα θα είναι καλά στον κόσμο!!

Σε ανοιχτό μέτωπο βρίσκονται το Θανάσιμο Λευκό της Ρόουλινγκ και το δεύτερο βιβλίο της πενταλογίας του Τζόναθαν Στράουντ Lockwood & Co, The Whispering Skull.

Αναγνωστικά πλάνα για τον Φλεβάρη

Που ο ΜΟΝΟΣ λόγος που τα καταγράφω εδώ είναι για να επιστρέψω στο τέλος του μήνα και να γελάσω στα μούτρα μου!

Με τη ΛΑΚ είναι να διαβαστεί η Θάλασσα του Μακρόπουλου. Έχω πολύ μικρές προσδοκίες γι' αυτό το βιβλίο. Ψίχουλα καλύτερα. Γιατί δε μου αρέσει η δυστοπία ούτε λίγο, γιατί υποψιάζομαι πως ούτε ο Μακρόπουλος θα μου αρέσει (ωστόσο είμαι λίγο περίεργη λόγω της αγάπης που του έχει η Νάσια @nasia_weasley), το πάρα πολύ θετικό είναι πως το βιβλίο είναι πολύ πολύ μικρό.

Με τη συνανάγνωση του Χάρι Πότερ θα διαβαστεί το πρώτο και λογικά το δεύτερο της σειράς. Αλλά καθώς είναι κάτι που ξέρω κι έχω ξαναδιαβάσει... δε θυμάμαι πόσες φορές, θα διαβάζω κι άλλα παράλληλα γιατί κλάιν!

Με τη μικρότερη συνανάγνωσή μας με τη Σοφία και την Ηρώ θα διαβαστεί το πρώτο Godkiller.

Με τη συνανάγνωση με τη Χαρά θα διαβαστεί το Howl's Moving Castle. (έχει γίνει της συνανάγνωσης φέτος!!)

Σίγουρα θέλω να τελειώσω κάποιο από τα ανοιχτά μου μέτωπα, κατά προτίμηση το τελευταίο που έπιασα, το Θανάσιμο Λευκό και να πιάσω το Πιρανέζι της Σουζάνα Κλαρκ ή Τα Κανάλια του Τρόμου, του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου, ενώ κυκλοφορεί και το Μαύρο Γκλίτερ της Βίκυς Μωραγιάννη που μου έχει κάνει τρελό κλικ!!

Όσο για τη Σιδερένια Φλόγα, τη συνέχεια της Τέταρτης Πτέρυγας, να σου πω πως μόλις ανακοινώθηκαν οι προπαραγγελίες είδα την τιμή και ξενέρωσα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως είδαν πόση πέραση είχε το πρώτο και αποφάσισαν να μας εκμεταλευτούν οπότε ανέβασαν την τιμή ΠΑΡΑ τα αναπάντητα παράπονά μας για τη δουλειά που έγινε στο πρώτο βιβλίο. Μετά είπα πως θα το πάρω στα αγγλικά και να το ψάξω, αλλά κι εκεί είχε την ίδια τιμή. Το πρώτο είχε περίπου την τιμή της Διόπτρας (γύρω στα 25€) και το δεύτερο την τιμή που ανακοινώθηκε για το δεύτερο (γύρω στα 28€), το οποίο δεύτερο είναι και πιο μεγάλο σε όγκο. Κι ύστερα είπα θα μπω σε ξένα βιβλιοπωλεία να δω κι εκεί τις τιμές και είδα πως στην Αγγλία, στο Waterstones νομίζω, είχε ακόμα και τα hardback με 20 λίρες.. Οπότε βρίσκομαι σε έναν γενικότερο προβληματισμό, όχι όσο εξοργισμένη ήμουν αρχικά με τη Διόπτρα, μπικόζ βλέπω τους λόγους, αλλά από την άλλη δεν είμαι και ενθουσιασμένη με την τιμή. Για την ώρα δε ξέρω τι θα κάνω, το είχα σίγουρο πως θα το πάρω αμέσως μόλις βγει. Τώρα κάπως προβληματίζομαι και ίσως είναι μια καλή δικαιολογία η τιμή του για να το αφήσω για αργότερα, που ίσως πέσει, ίσως το θελήσω πιο πολύ, ίσως μου το χαρίσουν ξερωγω.

Κατά τ' άλλα έχω αυτές εδώ τις μέρες μια φαγούρα στην τσέπη μου...

Καθώς έπιασα το Howl's Moving Castle της Diana Wynne Jones, θυμήθηκα πως υπήρχε και κάποιου είδους συνέχεια που δεν έχω πάρει. Το έψαξα γιατί σκέφτηκα μήπως δεν το έχω ολόκληρο και πάθω μεγάλο κακό προς το τέλος, αλλά η αγαπημένη Diana δεν το έκανε αυτό. Ολοκλήρωνε τις ιστορίες της μέσα σε ένα βιβλίο κι ύστερα έγραφε περισσότερα στο ίδιο σύμπαν, με cameo των ηρώων που είχαμε ήδη γνωρίσει. Έτσι κάπως έμαθα πως στον ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ κόσμο του Howl υπάρχει το βιβλίο The castle in the air (επίσης ταινία του Studio Ghibli) και το The house of many ways που μου φάνηκε πάρα πολύ καλό! Και θέλω και την Earwig and the Witch, την πιο καινούργια μεταφορά του Studio Ghibli (που όταν ήταν να βγει είχαν πει δε θα βγάλουν ούτε τρέιλερ για να μην ξέρεις τίποτα ντιπ), που είναι επίσης της αγαπημένης Diana που πχια ας διαβάσω περισσότερα δικά της, αφού την αγαπώ! Υποτιμημένη συγγραφέας ΦΟΥΛ!!

Κι ύστερα με έπιασε μια γενικότερη ανάγκη για ξενόγλωσσα, που δε μπορώ να τη δικαιολογήσω, πάντως μέχρι στιγμής έχω δυο τρια που βάζω-βγάζω σε καλάθια και είμαι σίγουρη, ΣΙΓΟΥΡΗ, πως θα πατήσω "ολοκλήρωση" μια από τις επόμενες μέρες! Ένα από αυτά είναι το βιβλίο Kiki's Delivery Service που είναι αγαπημένη μου ταινία του Studio Ghibli συγκεκριμένα αλλά και γενικότερα, ενώ τρώγομαι να πάρω και κάποιο από τα επόμενα του Lockwood γιατί θέλω να το προχωρήσω. 

Μου καλαρέσει το The girl who fell beneath the sea και είναι το πιο βέβαιο πως θα μπει στην πρώτη βιβλιοαγορά ξενόγλωσσων που θα κάνω, θέλω πολύ να διαβάσω το The bear and the nightingale γιατί κάτι μου λέει πως αυτή η τριλογία είναι από τις πιο αγαπημένες μου και θέλω να το διαβάσω χειμώνα! Τι πιθανότητες έχω; 

Α! Κι ένα που κάπου το είχε πάρει το μάτι μου με πολύ καλή έκπτωση κι ύστερα το έχασα και το ξέχασα και τώρα το βρίσκω αλλά σε νορμάλ τιμή, είναι το Emily Wilde's Encyclopaedia of Faeries, φολκλορική ιστορία με νεράιδες και μια διδάκτωρ σε πανεπιστήμιο που κάνει την έρευνά της σε αυτές και... δεν είναι τέλειο; Το θέλω!!

Είδαμε μια και μόνο ταινία με τον χάζμπαντ τον Ιανουάριο...

Που θα μου πεις, πώς; Τόσοι μήνες μόνο μια ταινία, και θα σου υπενθυμίσω πως όχι, μόνο ένας μήνας πέρασε. 31 μέρες για την ακρίβεια (ξέρω, ξέρω, απίθανο!). Έχει ξεκινήσει και το Survivor που το βάζουμε να παίζει και δεν το παρακολουθεί κανείς μας, οπότε βρήκαμε μια ευκαιρία και είδαμε μια μόνο ταινία, το Rebel Moon του Jack Snyder στο Netflix. Το οποίο βλέπω τώρα πως έχει μια φριχτή βαθμολογία 5,6 στα 10 στο imbd. Αισθάνομαι άβολα για λογαριασμό του, μα δε διαφωνώ πλήρως και θα σου εξηγήσω γιατί. Αρχικά είναι επιστημονικής φαντασίας (νόμιζα πως ήταν ταινία με δράκους από το τρέιλερ εγώ) που δεν είναι αγαπημένο είδος, αλλά σε ταινίες την αντέχω λίγο καλύτερα. Έπειτα είναι κάπως κλασσική, με εξωγήινους τύπου Startrek, με επανάσταση, αυτοκρατορία, αδίστακτους κακούς, πλανήτες και ταξίδια με διαστημόπλοια, έχει κάμποσους γνωστούς ηθοποιούς από τους οποίους ο πιο αγαπητός είναι ο Ολλανδός Μισιέλ Χούισμαν (από το Age of Adeline και το Got) αλλά εδώ δεν είναι τόσο αγαπητός. Η κεντρική πρωταγωνίστρια παίζει πολύ ξύλο, είναι εντελώς μπαντάς και παραπολυγυμνασμενη, αλλά είναι... άβολα κακή ηθοποιός όταν δεν δέρνει κάποιον. Γενικά όντως μέτρια ταινία που δε γίνεται και τίποτα, αλλά έχει πολύ θέαμα αφού είναι του Σνάιντερ κι ακόμη κι αν ο χάζμπαντ δεν άντεξε και τελικά κοιμήθηκε ΧΩΡΙΣ να δει πως είχα δίκιο για την εξέλιξη της ιστορίας, ε, θα το δούμε και το δεύτερο μέρος όταν βγει. Νταξει, δεν είναι για 5 στα 10. 6,5 τουλάχιστον!

Τώρα που ακούω πιο πολύ μουσική...

Έχω παρατηρήσει το εξής: δε ξέρω αν υπάρχει τραγούδι από τα καινούργια που ακούγονται αυτή τη στιγμή σε έναν σταθμό με ξένα (εγώ για ξένα μιλάω πάντα) που να μην είναι κάποιου είδους αναπαραγωγή παλιότερου τραγουδιού που έκανε επιτυχία. Και αναρωτιέμαι αν αυτό οφείλεται στο Tiktok που μπορεί να ξεθάψει, δεξερωπως, κάποια παλιά επιτυχία και να την απογειώσει (βλέπε το Makeba που είναι του 2015!!) ή σε μια γενικότερη ανασφάλεια πως αν δεν "πατήσουμε" πάνω σε κάτι που έχει ήδη πετύχει, άρα γνωστό άκουσμα, άρα θα κάνει σουξέ (σουξέ! είμαι άνω των 30, ναι!) δεν τολμάμε καν να φτιάξουμε μουσική. Το οποίο δεν είναι μόνο στα τραγούδια, είναι και στα βιβλία. Που κάνουμε πάρα πολύ retelling διαφόρων ιστοριών. Είναι, λοιπόν, τάση της εποχής ή σκέτη ανασφάλεια; Μάλλον είναι και τα δύο...

Έχω κάνει τέτοιο ταξίδι στο παρελθόν που δε φαντάζεσαι...

Με αφορμή μια πρόταση ενός φίλου της Χώρας των Βιβλίων στο facebook που είναι τώρα φοιτητής στη σχολή της γαλλικής στο Αριστοτέλειο να αναφερθώ στη δική μου εμπειρία ως φοιτήτρια, κάθισα και αναπόλησα εκείνα τα τόσο μακρινά, τελικά, χρόνια, τα πραγματικά χρόνια της αθωότητας και μάζεψα σε ένα άρθρο τις πιο ξεχωριστές μου αναμνήσεις, όλες εκείνες που έχουν χαραχτεί λίγο καλύτερα στη μνήμη. Το έχω σχεδόν έτοιμο και θα σου το ανεβάσω, μόλις βρω κάποια ονόματα που μου διαφεύγουν (γιατί.. χρόνια!!!).

Τις Κυριακές πηγαίνουμε στην εκκλησία...

Πηγαίναμε και παλιά, λίγο πιο κανονικά, τώρα πηγαίνουμε 5 λεπτά πριν την Κοινωνία και φεύγουμε αμέσως μετά, γιατί αυτό που έλεγα "το δικό μου το παιδί θα το μάθω να κάθεται στην εκκλησία" αχαχαχα θα με κάνω να γελάσω! Μόνη μου! Την τελευταία Κυριακή του μήνα, που λες, πετύχαμε μια ομιλία από έναν πάτερ που σε γενικές γραμμές θεωρώ πολύ κουλ, πάρα πολύ λογικό και με πολύ αγάπη και γλυκύτητα. Ωστόσο μιλούσε για την παράδοση και τη σημασία της διατήρησης της παράδοσης, αναφορικά με τον γάμο των ομοφυλόφιλων και την βάφτιση και πως είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και λέω, άντε, να πάει στα κομμάτια που όντως αφορά όλους μας γιατί υπάρχουν άνθρωποι σε όλες τις οικογένειες που ανήκουν σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες, υπάρχουν άνθρωποι ακόμη και στον κλήρο, αλλά ας κάνουμε σε αυτό τα στραβά μάτια. Το δικό μου θέμα αφορά στον ξεσηκωμό του κόσμου ενάντια στους ομοφυλόφιλους από την ίδια την εκκλησία, που μπορεί από κάποιους να ερμηνευτεί ως παρακίνηση όχι απλά σε απόρριψη, αλλά μέχρι και σε βία, σε οποιαδήποτε μορφή. Και αυτό εμένα με τρομάζει. 

Θα προτιμούσα χίλιες φορές η εκκλησία μας να ασπάζεται αυτό που είχε πει κάποτε ο Χριστός στους μαθητές του "...με αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν αγάπη έχετε ο ένας για τον άλλο" (κατά Ιωάννη 13: 34-35) γιατί για μένα αυτό είναι η θρησκεία μας, μια θρησκεία αγάπης, αγκαλιάς σε όλους, να αγαπώ τον άλλο σαν τον εαυτό μου, σα να είναι αδερφός μου, να αποδέχομαι τον καθένα όπως είναι γι' αυτό που είναι και να αντιλαμβάνομαι πως δε μου πέφτει εμένα καθόλου λόγος γι' αυτό. Πώς θα καταφέρω να αγαπήσω ακόμη και τον εχθρό μου αν απορρίπτω το παιδί και το εγγόνι γιατί δεν ανήκει σε "παραδοσιακές" νόρμες; αν εγώ το κάνω εχθρό μου; 

Βέβαια, πολλά θα ήθελα σε αυτό τον κόσμο να είναι διαφορετικά, αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται πιο όμορφα, θα υπάρχει ελπίδα!

Το γκρίζο μου ταξίδι καλά κρατεί...

Σε πιο επιφανειακά θέματα και πάλι, νομίζω πως έχω περάσει την κακιά φάση των 3-4 μηνών όπου το μαλλί φαίνεται παράξενο και αμφισβητείς την απόφαση που πήρες μέσα σε κάποιον καύσωνα, είμαι στους 8 μήνες dye free, 8 μήνες απελευθέρωσης, όπου το μαλλί προκαλεί κάποιον εντυπωσιασμό γιατί "τόσο μικρή να έχεις τόσο πολύ γκρίζο μαλλί, απίστευτο" και οι ερωτήσεις αν το βάφω πάνε κι έρχονται (ειλικρινά θα έβαφα το μισό μου μαλλί γκρι, το πίσω θα το άφηνα καφέ και τις άκρες ξανθές με ανταύγειες;), τα βλέμματα της μη αποδοχής επίσης δεν κρύβονται, κι εγώ απλά αναρωτιέμαι αν θα ήθελα να πάω να τα κόψω πάλι κοντά γιατί έχουν μακρύνει και τα ήθελα μέχρι το σαγόνι ή να τα αφήσω στο μήκος που είναι να μπορώ να τα μαζεύω αν θέλω το καλοκαίρι; Κλείνω περισσότερο προς το κόψιμο!

Μερικά καινούργια podcast...

Που ανακάλυψα ή που είναι όντως καινούργια. Το Fashionology της Alexia Lestrange που την ήξερα από το Youtube αλλά δεν είχα ακολουθήσει το podcast της. Μου αρέσουν αυτά που έχουν να κάνουν με μόδα, χωρίς να έχω αποσαφηνίσει μέσα μου το γιατί μου αρέσει η μόδα και τι είναι η μόδα. Ή ποιο είναι το δικό μου στυλ και γιατί πρέπει να είναι μόνο ένα, πφφ βαρετό! Η Αλεξία ασχολείται με τη μόδα (και είμαι σίγουρη πως έχει απαντήσεις σε όλα όσα με προβληματίζουν), ζει στο εξωτερικό και τα εξηγεί πολύ καλά! Τα επεισόδια είναι μικρά και ενημερωμένα. 

Το Από πού να αρχίσω της Ελιάνας Χρυσικοπούλου που είχε ένα άλλο podcast που παρακολουθούσα αλλά μάλλον άλλαξε αφεντικό και έπρεπε να αλλάξει και τίτλο; Μου αρέσουν συνήθως οι απόψεις της και συμφωνώ, επίσης μικρά επεισόδια και βγάζει συχνά νέα, για κοινωνικά θέματα είναι.

Τέλος σου βάζω ένα που είναι και καινούργιο και το ανακάλυψα πρόσφατα, το Literalus που μετράει 5 μόλις επεισόδια, μικρά σε διάρκεια, με θέμα ένα βιβλίο κάθε φορά (ή κάτι λογοτεχνικό βρε παιδί μου) κι από εκεί και πέρα μπορεί να μιλήσει για μουσική ή για κάποιον προβληματισμό, είτε με αφορμή το βιβλίο είτε κάτι άλλο. Ίσως να με επηρέασε λίγο να αλλάξω τα 8 πραγματάκια; Ίσως... 

Ο καφές μου τελείωσε (θα μου πεις, πώς; αφού γλώσσα δεν έχεις βάλει!) και είναι ώρα να σε αφήσω. Πες μου πώς σου φάνηκε αυτή η νέα στήλη της Χώρας των Βιβλίων, άφησέ μου ένα σχόλιο εδώ ή σε κάποιο από τα social μου, ή στείλε μου email στο aliceinbookworld@gmail.com, και πες μου, να κόψω πάλι τα μαλλιά μου πολύ πολύ κοντά;

*οι φωτογραφίες και όλες οι εικόνες είναι από το pinterest