Το τελευταίο (για μένα) βιβλίο της Όστεν από τα μεγάλα, ήταν το Μάνσφηλντ. Θεωρούσα πως θα είναι το λιγότερο αγαπημένο μου, μου φαινόταν κάπως αδιάφορο, κάπως γενικευμένο, κάπως.. απλά οκέι. Δε ξέρω τι έφταιξε, αν είχα καιρό να διαβάσω Όστεν, ή αν όντως η ιστορία ήταν πάρα πολύ καλή, αλλά τελικά με κέρδισε. Δε μου ήταν καθόλου αδιάφορο, μου άρεσε πολύ, πέρασα φανταστικά μαζί του και δε βαρέθηκα λεπτό. Ίσως μόνο το τέλος να με χάλασε, αλλά θα φτάσω σε αυτό.

Το βιβλίο ήταν δώρο του secret Santa μου στην ανταλλαγή μας τα πολύ δύσκολα Χριστούγεννα του 2020 και μου το χάρισε η αγαπημένη και πιο παλιά μου φίλη, η Βούλα. Νομίζω πως πέρασε αρκετός καιρός από τότε ώστε να μην το συνδέσω με εκείνα τα φριχτά Χριστούγεννα και να μπορέσω να το αγαπήσω όπως του άξιζε.

Καλώς ήρθες σε ένα αγαπημένο άρθρο στο οποίο κρίνω αλύπητα βιβλία από τα εξώφυλλα τους και προσπαθώ να μαντέψω το στόρι. Όλα τα βιβλία προέρχονται από τις νεότερες εκδόσεις και ίσως μερικά να είναι ακόμη υπό έκδοση. Το επεισόδιο έχει ηχογραφηθεί πριν ψάξω πραγματικά τα συγκεκριμένα βιβλία, συνεπώς όντως οι μαντεψιές μου είναι όσο πιο πρωτότυπες γίνεται. Ελπίζω να έχεις ετοιμαστεί, γιατί θα χαλάσουν οικονομίες, θα αδειάσουν πορτοφόλια, θα τρέχουμε στα βιβλιοπωλεία αναμαλλιασμένοι.. ε, τουλάχιστον εγώ σίγουρα!

Στο παλιό μας σπίτι δε με πείραζε καθόλου να περνάω τα καλοκαίρια μου στην πόλη. Βλέπεις είχε μια υπέροχη μικρή αυλή με (υπερβολικά) πάρα πολλά δέντρα, κι είχα κι εγώ όλα τα πράγματα που κουβαλούσαμε όταν ήμουν μικρή στο camping, οπότε αμέσως μπορούσαμε να διαμορφώσουμε με αυτά ένα υπέροχο σημείο με ομπρέλα, εκείνες τις πολύ μεγάλες τις ξύλινες, με λαμπάκια, με τραπέζι και καρέκλες, γλάστρες, φιδάκι για τα κουνούπια, σε ένα σημείο που ακόμη και στον καύσωνα τα βράδια φυσούσε και ήταν υπέροχα. Είχαμε μέχρι και αιώρα, και νομίζω πως ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι στο παλιό μας το σπίτι παρόλο που ήταν πολύ πολύ δύσκολο και ενεργειακά... φονικό!