Είσαι κι εσύ άλλος ένας λάτρης του φθινοπώρου που αναζητά τρόπους να γεμίσει το κενό σε σχήμα κολοκύθας μέσα σου με τα κατάλληλα βιβλία;
Θέλεις να ετοιμάσεις ένα ζεστό ρόφημα, μια μηλόπιτα, και να χουχουλιάσεις κάτω από μια ελαφριά κουβερτούλα φορώντας τις πιο αφράτες κάλτσες σου ενώ ακούς τους ήχους της βροχής που πέφτει απαλά;
Μήπως τέλος πάντων σε τρώει το δεξί σου το χέρι, που σημαίνει πως θα δώσεις χρήματα; (γιατί αν σε τρώει το αριστερό σημαίνει πως θα πάρεις! Όλοι το ξέρουν αυτό!)
Είναι αυτοί που η νέα χρονιά ξεκινάει τον Ιανουάριο κι είναι κι εκείνοι που βρίσκουν πιο σωστή αρχή της χρονιάς τον Σεπτέμβρη. Εγώ είμαι και στις δύο παρέες, μου αρέσει η νέα αρχή, ο επαναπρογραμματισμός, τα σχέδια, η ελπίδα πως τώρα θα είμαι μια νέα "εγώ" και όλα θα είναι πιο... διαφορετικά. Άλλωστε τον Σεπτέμβρη ξεκινούν όλα, όντως τότε αρχίζει η χρονιά. Μα κι ο Γενάρης, αν δεν είχε την πρωτοχρονιά θα ήταν ο πιο βαρετός μήνας, δε θα είχε τίποτα και θα κρατούσε ογδόντα χρόνια. Επιπλέον ο Σεπτέμβρης είναι και σχεδόν αρχή φθινοπώρου, που όπως και να το κάνουμε είναι ένα τσικ πιο ενδιαφέρουσα εποχή από όλες τις υπόλοιπες (*ζεσταίνεται υπερβολικά πάρα πολύ τη στιγμή που γράφει αυτές τις γραμμές, πάει να ανοίξει τον κλιματισμό*)
Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε τον Σεπτέμβρη ώστε να αξιολογήσουμε πλήρως την νέα αυτή αρχή; Πάρα πολλά πράγματα! Ελπίζω να έχεις χρόνο γιατί έχουμε δουλίτσα!
Βασικό συμπέρασμα: Πρέπει να αλλάξει η σχέση μου με τα social media!
Το ήξερα, το διαισθανόμουν, ήταν μια πολύ πραγματική κατάσταση η εξάρτησή μου από τα social media. Το άσκοπο σκρολάρισμα ήταν δεδομένο, παρόν και άκρως χρονοφάγο. Έπαιρνε διαρκώς τη θέση άλλων υποχρεώσεων ή και όχι υποχρεώσεων, γενικότερα άλλων πραγμάτων που ήθελα να κάνω. Χαλούσε ακόμη και τη διασκέδαση, θα έμπαινα στα social την ώρα που διάβαζα, πάει η συγκέντρωση, την ώρα που έβλεπα ταινία, πάει η σκηνή που ίσως κάτι σημαντικό γίνεται, την ώρα που περνούσα με τον μικρό, να το το κακό παράδειγμα η μαμά απορροφημένη μπροστά σε μια οθόνη για ώρες, την ώρα που ήμουν με φίλους και οικογένεια, αγένεια, στη δουλειά, έλλειψη συγκέντρωσης στις υποχρεώσεις μου.
Η παλιά αγαπημένη Jennifer Donnelly, μου είχε κάνει παρέα όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και έπρεπε να περάσω κάποιο χρόνο ανάμεσα στα μαθήματα σε κάποιο καφέ της Καμάρας. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να χάνομαι μέσα στο Τριανταφυλλάκι, να ρέει η γραφή της γρήγορα, να δημιουργεί υπέροχες εικόνες μιας παλιάς Αγγλίας, να έχει φοβερή αγωνία και να συμπαθώ πολύ την κεντρική ηρωίδα (που όπως σου έχω πει δε μου συμβαίνει τόσο συχνά). Η απόφαση να πάρω το συγκεκριμένο βιβλίο προέκυψε στο διάστημα του social media detox μου, του πρώτου εβερ που όμως θα ακολουθήσουν κι άλλα οπωσδήποτε και ίσως με μεγαλύτερη διάρκεια.
Ο Αύγουστος ο φετινός ήταν μήνας διακοπών... ηλεκτρονικών διακοπών. Η Χώρα των Βιβλίων έκανε τις διακοπές που δεν έκανα εγώ. Ξεκουράστηκε για έναν ολόκληρο μήνα, κι επιστρέφει ανανεωμένη με νέα θεματάκια, βιβλιοκριτικές, μπόλικες λίστες, τσάλεντσιζ κι ό,τι άλλο σκεφτώ ή δω και μου αρέσει. Εδώ σου έχω μαζέψει τα λίγο πιο ξεχωριστά του μήνα, από βιβλία, σειρές, ένα social media detox, έναν μινι καλοκαιρινό απολογισμό και άλλα.