Ένα από τα πράγματα που κανείς δε θέλει, που μοιάζει εφιάλτης, που μπορεί να σε ξετινάξει σωματικά, ψυχικά ΚΑΙ οικονομικά, είναι μια μετακόμιση! Στη δική μας περίπτωση τα έκανε όλα αυτά και με το παραπάνω.
Ο ρυθμός που αγοράζω με το ρυθμό που διαβάζω όπως αντιλαμβάνεσαι δε συνάδει. Επίσης αυτό το μήνα άκουσα (δωρεάν από το eVivlio) την Περηφάνια και προκατάληψη, που ήταν τρίτη επανάληψη ενός ήδη διαβασμένου βιβλίου, που αγαπώ πολύ να επιστρέφω σε κόμφορτ ιστορίες αλλά καταλαβαίνεις πως τα ψώνια είναι κάτι παραπάνω από περιττά! ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ, θα σου πω εδώ ποια βιβλία πήρα αυτό το μήνα και με τι σκοπό, έτσι γιατί έτσι.
Αυτή θα είναι η λέξη του Απρίλη και τίποτ' άλλο! Μπορεί να είναι το Πάσχα μέσα στη μέση, μπορεί να του ταιριάζουν πιο πολύ οι λέξεις "κατάνυξη", "οικογένεια", "φαΐ", όμως το Πάσχα πλέον δεν είναι αγαπημένη γιορτή, έχει γίνει μια εποχή που πονάει, οπότε και θα εστιάσω καλύτερα στη δημιουργία. Ο βασικός μου στόχος είναι να γεμίσω τις γλάστρες μου και να πάρω όλα εκείνα τα λουλούδια που έχω βάλει στο μάτι.
Θα σου πω δυο λόγια για την καθεμία ώστε να τις γνωρίσεις και αν θέλεις να τις ακολουθήσεις πάτα είτε πάνω στο username τους είτε πάνω στη φώτο του προφίλ τους.
Θέλω να βρω τις σωστές λέξεις να πω αυτά που σκέφτομαι ώστε να μην παρεξηγηθώ.
Ένας πολύ διαδεδομένος τρόπος διαφήμισης στις μέρες μας για τους εκδοτικούς είναι.. οι ίδιοι οι αναγνώστες. Αντί να πληρώσουν κάποιον διαφημιστή, ηθοποιό ή κάτι τέτοιο, "προσλαμβάνουν" αναγνώστες πληρώνοντάς τους με δωρεάν βιβλία (πάρα πολύ καλό ντιλ, μιλώντας ως αναγνώστρια), αλλά σχεδόν ποτέ με χρήματα (πάρα πολύ κακό ντιλ, πράγμα που δεν γίνεται στο εξωτερικό, ε;) ΕΝΙΓΟΥΕΪ!
Δεν είναι κάτι ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου που είναι γλυκές, με ωραία ατμόσφαιρα, με διαφορετικές κουλτούρες, που δεν γίνεται κάτι το τρομερό στην ταινία αλλά έχεις περάσει μιάμιση ώρα της ζωής σου χαλαρά και μετά αισθάνεσαι λίγο καλύτερος άνθρωπος;
Σαν μια τέτοια ταινία είναι αυτό το βιβλίο.
Μετά από ένα διάστημα στασιμότητας, πολύ άσκοπης σπατάλης χρόνου και γενικότερης εξάντλησης, μετά από μερικές χειμερινές ιώσεις και μια αντιβίωση για κλείσιμο, μετά την απόλυτη απελπισία της μνήμης των Τεμπών και της συνειδητοποίησης πως ζούμε (από τύχη) σε καθεστώς δικτατορίας στην Κουζκοτόπια, άνοιξε ο καιρός, βγήκε ο ήλιος, ηρέμησε λίγο το κρύο, βρήκα την όρεξη και το κουράγιο να βάλω ένα στοπ και μια τάξη. Σε πολλά επίπεδα, στο σπίτι, στα βιβλία, στο διάβασμα (όχι στο ψυγείο, ούτε στη ντουλάπα), στον ελεύθερο χρόνο, στον μικρό Κωνσταντίνο. Και το αισθάνομαι κάπως σαν... ξύπνημα.
Αυτό το βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσεις, μου έλεγαν οι φίλες μου που το θεωρούσαν αδιανόητο το ότι δεν το είχα διαβάσει ακόμα! Και να σου πω την αλήθεια ήταν ένα από τα βασικά βιβλία που είχα σκοπό να διαβάσουμε με τα ντόντος από τη δημιουργία ακόμη του bookclub. Γιατί κι εγώ πίστευα πως θα μου αρέσει, ιδίως αφότου διάβασα το Σχολομαντείο (που ωστόσο απολύτως καμία σχέση δεν έχει με αυτό εδώ) και γνώρισα τη συγγραφέα, αποφάσισα να διαβάσω ό,τι έχει γράψει.
Αυτό εδώ το βιβλίο ούτε που θυμάμαι από πότε το είχα βάλει στο μάτι, πόσο πολύ πίστευα πως θα μου αρέσει, πως είναι ακριβώς αυτό που θέλω να διαβάσω μέσα στους πιο κρύους μήνες του χρόνου. Ωστόσο, αυτό που περίμενα με αυτό που πραγματικά είναι το βιβλίο αυτό δεν είναι τόσο κοντά...
Η Τζόσι είναι μάλλον χειμωνάκιας (σχεδόν όσο εγώ) και ό,τι έχει γράψει ως τώρα εκτυλίσσεται μέσα στο κρύο, στα χιόνια, ε και λίγο στα Χριστούγεννα. Μετά το "Μια μέρα τον Δεκέμβρη" που κάπως υπήρχε για χρόνια ωσάν one time wonder και το βλέπαμε παντού και ήταν στις λίστες μας και θέλαμε να το διαβάσουμε και τα λοιπά, ήρθε ένα ακόμη βιβλίο της φέτος για περισσότερη Τζόσι, αγάπες κι έρωτες και παγωνιά!
Επειδή μου αρέσει πολύ να ταιριάζω εποχή με ανάγνωσμα, κι επειδή φέτος το "επιβάλλω" αυτό και σε άλλους, θα σου πω μερικά μόνο βιβλία με χειμώνα που έχω στη βιβλιοθήκη μου, τα οποία έχω έτσι μια επιθυμία; λαχτάρα; ψευδαίσθηση; πως θα διαβαστούν κατά τους χειμερινούς μήνες που μας απέμειναν.
Τώρα αυτό μπορεί να μην πάει καθόλου ντιπ, αλλά ΛΕΩ να δίνω μια λέξη ως "στόχο" του κάθε μήνα και να προσπαθώ να επιστρέφω σε αυτήν όταν ξεφεύγω. Ο Ιανουάριος θα είναι ο μήνας του χουχουλιάσματος, λοιπόν, γιατί είμαι σοβαρός άνθρωπος ετών 36 και κάτι ψηλά και αυτή είναι μια πολύ ωραία λέξη με ένα πολύ σημαντικό νόημα!
Νόμιζες μήπως πως δε θα ερχόταν ένα τέτοιο άρθρο από τα χεράκια μου; Ίσως επειδή δεν είμαι η ΠΙΟ συνεπής μπλογκερού που έχει υπάρξει; που υπάρχει ακόμα (ίσως, μάλλον, σχεδόν...) Αλλά με ξέρεις. Το ξέρεις πως πιο πολύ απ' όλα μου αρέσουν τέτοια άρθρα, μου αρέσει η ελπίδα που δίνουν οι στόχοι της νέας χρονιάς. Πέρυσι είχα βάλει στόχους για τη μισή χρονιά (αυτό κι αν ήταν μια μπούρδα!) φέτος θέλω να κρατήσω ένα μικρό, ακόμη πιο μικρό καλάθι και να βάλω πολύ λίγους και συγκεκριμένους στόχους, κυρίως πράγματα που μου έμαθε το 2024, αλλά πέρα από σοβαρούς στόχους έχω και μερικούς εντελώς επιφανειακούς γιατί πόση σοβαρότητα να αντέξουμε πχια!!
ABOUT ME
POPULAR POSTS
TO PODCAST
Categories
...ΣΤΟ FACEBOOK
ΦΟΡΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
