Ούτε που ξέρω πώς μου ήρθε ένα βράδυ του Μαΐου να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο. Είπα πως θα είναι το βραδινό μου βιβλίο, αλλά τελικά παρόλο που το διάβαζα μόνο βράδυ, με κέρδισε και δεν ήθελα να διαβάσω τίποτ' άλλο κατά τη διάρκεια της μέρας. Μου άρεσε η γραφή του γιατί δε με τρόμαζε, μου θύμιζε Ανατριχίλες*, και ήθελα να το δω να πηγαίνει προς την κατεύθυνση την οποία πήρε τελικά (ίσως κάποιος να το χαρακτήριζε κλισέ για το λόγο αυτό), μετά μου φάνηκε λίγο βαρύ και κατέληξε με ένα πολύ ωραίο τέλος, πρωτόγνωρο για Κινγκ!

Από τότε που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο! Όχι, ψέματα! Από τότε που διάβασα τον τίτλο ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο, και πάει πολυυυυυυς καιρός. Έτσι το 'βαλα μέσα στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί έτσι είπαμε να κάνουμε φέτος στη Λ.Α.Κ., και ψηφίστηκε ως το βιβλίο του Φεβρουαρίου. Τα διάφορα ευχάριστα γεγονότα της ζωής μου μου καθυστέρησαν την ανάγνωσή του (είδατε πώς σαν σωστή Ελληνίδα ρίχνω το βάρος στους άλλους;) κι έτσι κατέληξα να το τελειώσω μέσα σε 3 μήνες!!

Ένα πολύ πολύ κακό βιβλίο!

Σε γενικές γραμμές τα βιβλία φαντασίας είναι τα αγαπημένα μου. Τα βιβλία φαντασίας με μάγους ένα τσικ παραπάνω. Δε θυμάμαι ποτέ να διάβασα βιβλίο με έστω έναν μάγο (ακόμη και σε δεύτερο ρόλο, πχ στον Άρχοντα, τον Γκάνταλφ) που να μη μου άρεσε. Μέχρι που ήρθε αυτό το βιβλίο, που αποφάσισα να το διαβάσω γιατί ήμουν σε ψιλοχάλια φάση της ζωής μου και το θεώρησα σιγουράκι ότι θα με βοηθήσει να ξεχαστώ και να ξεφύγω, αλλά δεν υπολόγιζα πως το συγκεκριμένο βιβλίο θα ήταν τόσο κακό που θα κολλούσα σε αυτό 4 ολόκληρους μήνες, ώσπου θα έκανα το ανεκδιήγητο, να ξεκινήσω τη σειρά χωρίς να έχω καν τελειώσει το βιβλίο. Και αυτό το έσωσε στην ουσία, η σειρά ήταν πολύ πιο ευχάριστη, αρκετά πιο ενδιαφέρουσα, στον ίδιο βαθμό αχταρμάς, αλλά τουλάχιστον τη σειρά τη βλέπεις πιο εύκολα. Κι έτσι το τελείωσα.