Τον Ιούνιο ήρθε και το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, συνεπώς και θάλασσα πήγαμε και με κουβέρτα σκεπαστήκαμε. Και πολλά πράγματα μπορεί να μην κάναμε, αλλά ζήσαμε τροπικές στιγμές ατέλειωτης βροχής, και μαζέψαμε δροσιά για το καλοκαίρι που ακολουθεί ζεστό ζεστό (ελπίζω!). Τον Ιούνιο, λοιπόν, έγιναν όμορφα και άσχημα πράγματα, αλλά για κάποιο λόγο τα άσχημα δε με πείραξαν και τόσο. Μπορεί και να έχω πάθει ανοσία.

Ούτε που ξέρω πώς μου ήρθε ένα βράδυ του Μαΐου να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο. Είπα πως θα είναι το βραδινό μου βιβλίο, αλλά τελικά παρόλο που το διάβαζα μόνο βράδυ, με κέρδισε και δεν ήθελα να διαβάσω τίποτ' άλλο κατά τη διάρκεια της μέρας. Μου άρεσε η γραφή του γιατί δε με τρόμαζε, μου θύμιζε Ανατριχίλες*, και ήθελα να το δω να πηγαίνει προς την κατεύθυνση την οποία πήρε τελικά (ίσως κάποιος να το χαρακτήριζε κλισέ για το λόγο αυτό), μετά μου φάνηκε λίγο βαρύ και κατέληξε με ένα πολύ ωραίο τέλος, πρωτόγνωρο για Κινγκ!

Οι εντυπώσεις μου μετά από ένα μήνα χωρίς κινητό και πώς επηρέασε αυτό το καθημερινό μου διάβασμα.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο (ίσως και αρκετά παραπάνω) δεν έκανα καθόλου καλό ύπνο. Κοιμόμουν ελαφρά, ξυπνούσα εύκολα, και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ για κανένα λόγο. Πολύ συχνά ξημέρωνα και τελικά με έπαιρνε ο ύπνος αφού έβγαινε ο ήλιος με αποτέλεσμα να σηκώνομαι και πιο αργά και να νιώθω όλη την ημέρα πολύ κουρασμένη. Σκέφτηκα πως μπορεί να έφταιγε κάποιο άγχος μου, ακόμα και κάποιο άγχος που δεν ήξερα, ίσως έφτασα σε κάποια φάση της ζωής μου που ξόδεψα όλο το ταλέντο μου στον ύπνο (!) όπως έκανα με τις αντοχές μου στη λακτόζη. Τελικά αποφάσισα να κάνω μια και μόνη δοκιμή, να αλλάξω κάτι που σκεφτόμουν πολύ συχνά πως μπορεί να μου κάνει κακό αλλά απόδιωχνα τη σκέψη γιατί δε μου άρεσε. Αποφάσισα να βγάλω το κινητό από την κρεβατοκάμαρα.

Κάθε καλοκαίρι ξεκινάει με όρεξη για διάβασμα, και κάθε αρχή έχει τις λίστες της, που κάποια μέρα θα πραγματοποιήσω κιόλας, θα δείτε! Όχι, για να μη λέτε!!! 

Παρακάτω θα βρείτε βιβλία που έχω, βιβλία που έχω σκοπό να αγοράσω (πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα-δύο), βιβλία που ίσως δανειστώ, βιβλία που σίγουρα δε θα διαβάσω τελικά, γιατί τέτοια είμαι! Αλλά η λίστα μένει λίστα γιατί ποτέ δεν ξέρεις και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Μάιος, ένας από τους καλύτερους μήνες γιατί είναι σίγουρα άνοιξη και κοντεύει καλοκαίρι, τα λουλούδια ανθίζουν, γίνονται βιβλιοπράγματα, υπάρχει αυτή η γλυκιά αναμονή, έχει ζέστη αλλα όχι ανυπόφορη, τελειώνει σιγά σιγά η σχολική χρονιά, υπάρχει βρε παιδί μου μια αισιοδοξία!

Από την άλλη είναι και λίγο μυστήριος, από καιρό δηλαδή ήταν σαν γυναίκα σε προεμμηνορροϊκό σύνδρομο: το μεσημέρι καύσωνα, στο καπάκι πατούσε βροχή. Τα μαθήματα τελειώνουν κι αυτά και μένεις λίγο άπραγος και άρευστος, και η ζέστη αρχίζει να γίνεται και λίγο ανυπόφορη για τους πιο τριχωτούς μας φίλους (τον Άλμπους εννοώ, δεν έχω κάποιον πιο τριχωτό άνθρωπο φίλο που υπέφερε από τη μαγιάτικη ζέστη!!)

Ο τρελός, λοιπόν, Μάιος ήταν πολύ γεμάτος από πολύ όμορφα πράγματα και θα τα μάθετε όλα γιατί όλα σας τα λέω!!

Ο καιρός άνοιξε και θέλουμε να είμαστε συνέχεια εκτός σπιτιού, αλλά θέλουμε και να διαβάζουμε τα βιβλία μας. Φυσικά για να διαβάσεις έξω θα πρέπει να είσαι από εκείνους τους λίγο αναίσθητους (ονόματα δε λέμε!) που μπορούν να συγκεντρωθούν σχετικά εύκολα όπου κι αν βρίσκονται. 

Εδώ σας έχω κάνει μια λίστα με όλα τα μέρη εκτός σπιτιού που έχω διαβάσει εγώ, τα υπέρ και τα κατά τους και κάποιες συμβουλές για κάθε περίπτωση. Κυρίως εκτός σπιτιού διάβαζα όταν ήμουν φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη αρκετά πιο απρόσωπη από την εξωτική Κατερίνη, αλλά θα σας πω κι εδώ, στην πατρίδα (!) πού έχω διαβάσει έξω και πώς ήταν.

Από τότε που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο! Όχι, ψέματα! Από τότε που διάβασα τον τίτλο ήθελα πάση θυσία να διαβάσω Ισιγκούρο, και πάει πολυυυυυυς καιρός. Έτσι το 'βαλα μέσα στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει, γιατί έτσι είπαμε να κάνουμε φέτος στη Λ.Α.Κ., και ψηφίστηκε ως το βιβλίο του Φεβρουαρίου. Τα διάφορα ευχάριστα γεγονότα της ζωής μου μου καθυστέρησαν την ανάγνωσή του (είδατε πώς σαν σωστή Ελληνίδα ρίχνω το βάρος στους άλλους;) κι έτσι κατέληξα να το τελειώσω μέσα σε 3 μήνες!!

Αυτός ο μήνας ξεκίνησε υπερχάλια, αλλά στην πορεία νιώθω πως έφτιαξε σε μεγάλο βαθμό (αν και με κατατρέχει μια γενική απογοήτευση που δεν ξέρω αν μπορώ να τη διαχειριστώ ακόμα...). Όσο περνούσε από το χέρι μου, βέβαια, έκανα, διάβασα, είδα χαρούμενα κι ενδιαφέροντα πράγματα και τα έχω όλα εδώ για να τα μάθετε κι εσείς!!

Ένα πολύ πολύ κακό βιβλίο!

Σε γενικές γραμμές τα βιβλία φαντασίας είναι τα αγαπημένα μου. Τα βιβλία φαντασίας με μάγους ένα τσικ παραπάνω. Δε θυμάμαι ποτέ να διάβασα βιβλίο με έστω έναν μάγο (ακόμη και σε δεύτερο ρόλο, πχ στον Άρχοντα, τον Γκάνταλφ) που να μη μου άρεσε. Μέχρι που ήρθε αυτό το βιβλίο, που αποφάσισα να το διαβάσω γιατί ήμουν σε ψιλοχάλια φάση της ζωής μου και το θεώρησα σιγουράκι ότι θα με βοηθήσει να ξεχαστώ και να ξεφύγω, αλλά δεν υπολόγιζα πως το συγκεκριμένο βιβλίο θα ήταν τόσο κακό που θα κολλούσα σε αυτό 4 ολόκληρους μήνες, ώσπου θα έκανα το ανεκδιήγητο, να ξεκινήσω τη σειρά χωρίς να έχω καν τελειώσει το βιβλίο. Και αυτό το έσωσε στην ουσία, η σειρά ήταν πολύ πιο ευχάριστη, αρκετά πιο ενδιαφέρουσα, στον ίδιο βαθμό αχταρμάς, αλλά τουλάχιστον τη σειρά τη βλέπεις πιο εύκολα. Κι έτσι το τελείωσα. 

Η σχεδόν αχανής, πχια, Χώρα των Βιβλίων δε θα μπορούσε να μην έχει κι αυτό το θέμα που αφορά κάθε έναν από εμάς κάποια στιγμή της ζωής μας. Είτε προκαλέσουμε έναν χωρισμό είτε τον προκαλέσει ο άλλος, είναι σίγουρα μια δύσκολη φάση της ζωής μας που όπως λένε και οι ψυχολόγοι για κάθε δύσκολο αποχωρισμό (ακόμα κι αν πρόκειται για πολύ πιο επώδυνο χωρίς γυρισμό χωρισμό, Θεός φυλάξοι!) πρέπει να τον βιώσουμε, να ξεσπάσουμε τον πόνο μας με όποιον τρόπο μπορεί να ξεσπάσει ο καθένας (σε λογικά πλαίσια πάντα) έτσι ώστε να φύγει η ένταση που νιώθουμε και να εξατμιστεί σιγά σιγά ο πόνος, ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας. Κι αφού στη Χώρα των Βιβλίων βρίσκεσαι, για να δούμε μερικές προτάσεις βιβλίων που θα σε βοηθήσουν σε αυτή την περίεργη φάση της ζωής σου.

Η νέα χρονιά μπήκε ψιλοχάλια, εγώ η ίδια είμαι αρκετά πεσμένη ψυχολογικά, ο Φεβρουάριος, δε, είναι τρομερά επίφοβος μήνας (γιατί φέτος γίνομαι 30, το 'παμε; θα το 'παμε, όλο το λέμε!!)!! Αλλά μια και δεν απευθύνομαι στον ψυχολόγο μου και είμαι σίγουρη πως δεν σας ενδιαφέρουν και τόσο τα υπαρξιακά μου, ας πάμε γρήγορα γρήγορα στα 8 πραγματάκια που ξεχώρισα τον μήνα αυτό!

Το πρώτο βιβλίο που διάβασα αυτή τη χρονιά ταίριαξε ιδανικά με τον καιρό που έβλεπα τη σειρά The Crown στην οποία βλέπουμε τα πραγματικά πρώτα χρόνια της ανόδου στο θρόνο της τωρινής βασίλισσας της Αγγλίας, Ελισάβετ. Στο έξυπνο αυτό διήγημα, η γηραιά πλέον βασίλισσα ανακαλύπτει τη χαρά της ανάγνωσης με το μόνο κοινό ανάμεσα στα δύο, σειρά και βιβλίο (και υποθέτω πραγματικότητα) το πόσο περιορισμένα είναι τα δικαιώματα της βασίλισσας στο να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει αντί για εκείνο που πρέπει.

...που στα ελληνικά μεταφράστηκε "Η τελική δοκιμασία". Δεν κατάλαβα γιατί. Ποια ήταν τελικά αυτή η τελευταία δοκιμασία; (Και πόσο πιο πιασάρικος θα ήταν ένας τίτλος του στυλ "Η θεραπεία του θανάτου" ή κάτι τέτοιο!).

Εδώ δε θα βρείτε όλες τις βιβλιοταινίες και τις βιβλιοσειρές που θα κυκλοφορήσουν αυτή τη χρονιά, αλλά μόνο εκείνες που περιμένω και θέλω να δω οπωσδήποτε! Είναι μια άλλη μια bucket list μου αυτό το άρθρο, και περιμένω να μάθω και τις δικές σας στα σχόλια :)

Το 2018 πέρα από μια νέα χρονιά, είναι και η χρονιά που γίνομαι 30, οπότε οι στόχοι μου για φέτος ίσως να είναι και πιο σημαντικοί. Από την περασμένη χρονιά θέλω να αφήσω πίσω μου την αβεβαιότητα, την μελαγχολία και ότι δεν προχωράει. Βασικός στόχος για το μέλλον είναι να μην κάνω πράγματα που με καταπιέζουν και δε με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα.

Ο Δεκέμβριος είναι παράλληλα από τους αγαπημένους μου μήνες, αλλά κι ένας από τους πιο μελαγχολικούς, αφού έχει μεν τα Χριστούγεννα, αλλά σηματοδοτεί κι ένα κάποιο τέλος όπου μπορεί να έχεις ολοκληρώσει τους στόχους που είχες βάλει γι' αυτή τη χρονιά, μπορεί και να μην έχεις εκπληρώσει ούτε έναν. Είναι σίγουρα μια απαραίτητη χρονική περίοδος για να τακτοποιούμε τον εαυτό μας και να οργανωνόμαστε. Για μένα δεν ήταν ο καλύτερος μήνας, μπορώ να πω πως αυτό τον Δεκέμβρη ένιωσα πως έχανα το δρόμο μου, και ίσως να πέρασα τα πιο μελαγχολικά Χριστούγεννα της μέχρι τώρα ζωής μου. Βέβαια, δεν το βάζουμε κάτω ότι κι αν γίνεται μέσα μας, γι' αυτό και μπορώ να πω πως προσπάθησα να έχω αρκετές όμορφες αναμνήσεις από τον περασμένο μήνα και κάπου τα κατάφερα!