Παίρνεις πρώτη φορά μέρος σε χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή; Θέλεις να οργανώσεις μια με την παρέα σου; Θέλεις τέλος πάντων ιδέες τι να βάλεις στο κουτί σου; Εδώ σου μάζεψα όλα αυτά που βάζω, λίγο πολύ κάθε φορά, στα δικά μου πακέτα, σου έβγαλα και μερικές φωτογραφίες κι ελπίζω να μην είσαι κάποιος φετινός παραλήπτης πακέτου μου και τα δεις όλα πριν τα πάρεις!
Κάποτε, όχι πολύ παλιά, δεν έβρισκες βιβλία επικής φαντασίας γραμμένα από Έλληνες συγγραφείς. Δεν ήταν καν εφικτό να εκδόσεις δικό σου βιβλίο αν δεν ήσουν ήδη αρκετά σημαντικός (ή άνω των 35, άκουσον άκουσον). Πλέον είναι όλα πιο απλά και προσβάσιμα, έτσι που με κάνει ώρες ώρες να αναρωτιέμαι, εγώ γιατί δεν ολοκληρώνω επιτέλους εκείνο το βιβλίο που έγραφα πριν ακόμα βγει το Game of Thrones και που παράτησα γιατί κάπως του έμοιαζε; Καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με το θέμα μας, βέβαια.
Κλείνοντας ένα χρόνο ακριβώς από το τελευταίο άρθρο με τα 8 πραγματάκια, επιστρέφω με τα νέα του μήνα που πέρασε, σε βιβλία, ταινίες, σειρές, μουσική, χειροτεχνίες και λίγα μικρά νέα για εμένα. Πέρα από την επιστροφή μου εδώ, επέστρεψα και στα βιβλία μου που τα είχα αφήσει για αρκετό καιρό, μέχρι να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και να μπω σε μια σειρά. Ωστόσο δε θα έλεγα ακριβώς πως έχω μπει σε μια σειρά, (ούτε και πως έχουν ηρεμήσει τα πράγματα σε καμία περίπτωση) όμως κάπως κατάφερα να επιστρέψω σε δύο δραστηριότητες που αγαπώ: το διάβασμα και το γράψιμο.
Το οποίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά με τίτλο "Μαγεμένη ζωή" από Σύγχρονους Ορίζοντες και είναι το πρώτο μιας σειράς 7 βιβλίων, τους Κόσμους του Κρεστόμανσι (δε ξέρω πού τονίζεται, όπως δεν ξέρω και αν έχουν μεταφραστεί και τα επτά στα ελληνικά). Εγώ το διάβασα στα αγγλικά, που διαβάζεται πανεύκολα αν έχεις λίγη άνεση αφού είναι παιδικό βιβλίο, και σου το συστήνω να το διαβάσεις στο πρωτότυπο για να απολαύσεις πλήρως την υπέροχη γραφή της D.W.Jones. Λίγο πριν το τελειώσω παρήγγειλα όλη τη σειρά γιατί το λάτρεψα και το τοποθετώ στην καρδιά μου πολύ κοντά στα Χάρι Πόρτερ και τη Νάρνια.
Μια άλλη Αλίκη στη δική της Χώρα των Θαυμάτων είχε πει τη φράση αυτή και όταν τη συνάντησα πριν λίγες μέρες διαπίστωσα πως είναι τόσο αλήθεια.
"Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος τότε".
Το φθινόπωρο του 2020 είχα πάρει μια απόφαση: Τη νέα χρονιά θα διάβαζα μερικά πολύ "σημαντικά" βιβλία, σε μια απόπειρα πειραματισμού για να δω αν θα με αλλάξουν ως άνθρωπο. Τελικά δεν διάβασα ούτε ένα βιβλίο (γενικότερα) από το Νοέμβριο του 2020, όμως είμαι σήμερα ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος απ' ότι ήμουν τότε και δεν υπάρχει βιβλίο που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια αλλαγή στη ζωή μου.
