Τώρα θα νιώσεις λίγο σα να παρακολουθείς μάθημα λογοτεχνίας σε κάποιο τμήμα της φιλοσοφικής σχολής. Εγώ θα νιώθω νοσταλγία όσο θα το γράφω, αν και ομολογώ πως ποτέ δεν είχα πάρει μάθημα φανταστικής λογοτεχνίας στο τμήμα της Γαλλικής στο ΑΠΘ, γιατί δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στα χρόνια μου. Ωστόσο κάποια στιγμή προς το τέλος, ξεπετάχτηκε (για πολύ λίγο) στον οδηγό σπουδών ένα μάθημα επιλογής με θέμα τα παραμύθια, που οι Γάλλοι έχουν παράδοση στα παραμύθια (βλ. Αδελφοί Περό). Αυτό όπως ξεπετάχτηκε έτσι εξαφανίστηκε. Υποθέτω πως το τμήμα έκλεισε αμέσως από άτομα κι εγώ έμεινα με την όρεξη. Αλλά αρκετά με τις αναδρομές στο μακρινό 2011 και πίσω. Πάμε να δούμε τι είναι η φαντασία, σε ποιους απευθύνεται, μια μικρή ιστορική αναδρομή, ποια είναι τα βασικά υποείδη της και γιατί τελικά διαβάζουμε φαντασία.

 Ο Τζόναθαν Στράουντ είναι αγαπημένος, κι αυτό γιατί έχει γράψει έναν από τους καλύτερους ήρωες που μπορεί να συναντήσεις ποτέ, το τζίνι Βαρτιμαίο! Ο Βαρτιμαίος είναι πανέξυπνος, καυστικός, ειρωνικός, αλλά και πονηρός και λίγο συμφεροντολόγος. Είναι απολύτως φανταστικός! Ωστόσο εδώ δε θα σου μιλήσω για τον Βαρτιμαίο, κρίνοντας όμως από αυτόν και την ιστορία του, εμπιστεύομαι πάρα πολύ τον δημιουργό του, που πέρα από τη δική του ιστορία, έχει γράψει και μια άλλη, όχι με τζίνι και μάγους, αλλά με φαντάσματα αυτή τη φορά: Την ιστορία του Λόκγουντ και της παρέας του.

Τον έψαξα τον τίτλο για να σου τον γράψω εδώ, δε θυμάμαι ποτέ αυτούς τους τίτλους, μάλιστα δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα ΚΑΙ αυτός ο τίτλος, η Μάας διάλεξε αυτόν ανάμεσα σε άλλους παρόμοιους. Αλλά δεν έχει σημασία ο τίτλος. Δεν έχει σημασία το εξώφυλλο. Σημασία έχει το περιεχόμενο! 

Ίσως από τα πιο ξακουστά μυθιστορήματα φαντασίας που δεν είναι καθόλου για παιδιά. Το θυμάμαι αυτό το βιβλίο από παλιά, το απέρριπτα πάντα γιατί κρίνοντας από το εξώφυλλο, σκεφτόμουν πως ήταν κάποιου είδους λοβ στόρι (που τα αποφεύγω). Περίληψη δεν είχα κάτσει να δω, καλώς ή κακώς αν δε με τραβήξει ένα εξώφυλλο δε μπαίνω εύκολα στον κόπο να το γυρίσω από την άλλη να διαβάσω την περίληψη. Αν έγραφε κάπου πως πρόκειται για retelling του παραμυθιού "Η Πεντάμορφη και το Τέρας", εεε θα το έβλεπα εντελώς μα εντελώς διαφορετικά! Ωστόσο δεν ήταν αυτός ο λόγος που τελικά το διάβασα..

Ιανουάριος, ο μήνας που κρατάει ένα τρίμηνο. Που έρχεται να διώξει όλη τη μαγεία των Χριστουγέννων, τα λαμπάκια, τα στολίδια, να αφήσει τα σπίτια με ένα βαρετό κενό, να φέρει κρύο χωρίς λόγο, γιατί τα χιόνια στο καμπαναριό τώρα δε σημαίνουν... τίποτα... (ποια χιόνια!) Ο μήνας που επιστρέφουμε στη δουλειά την καθημερινή χωρίς αργίες και γιορτές, που τα λεφτά μας έχουν τελειώσει ήδη, που όπου να ΄ναι θα μας έρθει και το ρεύμα! Παράλληλα όμως είναι και ο μήνας που κάνουμε μια νέα αρχή, που αφήνουμε πίσω τα παλιά και κάνουμε χώρο για τα νέα. Που, ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως, εμείς πιστεύουμε πως θα γίνουμε τώρα ξαφνικά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας (εγώ σίγουρα το πιστεύω!). Είναι ο κατάλληλος καιρός για να αρχίσεις γυμναστήριο (όχι εγώ!), να ξεκινήσεις μια ξένη γλώσσα, να δοκιμάσεις μια καινούργια συνταγή, να κάνεις μια γενική στο σπίτι κι ένα καλό decluttering (θέλω! Αλλά βαριέμαι!). Τέλος πάντων, να μη σου τα πολυλογώ, πάμε να δούμε 8 σημαντικά πραγματάκια του Ιανουαρίου; Πάμε!

(περίπου 18 λεπτά ανάγνωσης)