Τα καλύτερα του 2022

Το 2022 ήταν μια χρονιά γεμάτη, από δουλειά, από υποχρεώσεις, από φίλους (κυρίως διαδικτυακά), από οικογένεια, από έμπνευση, από νέα βιβλία, παλιά βιβλία, σειρές, ταινίες, εύκολες στιγμές, δύσκολες στιγμές, αγχωτικές στιγμές, ήταν η χρονιά που ο Άλμπους έπαθε κρίση πανικού όταν έμεινε μόνος του και πλέον δε μένει ποτέ μόνος του, ήταν η χρονιά της μεγάλης άδειας που πέρασα στο σπίτι παρέα με τον μπεμπούλη, ήταν όλες οι πρώτες του φορές, η βάφτιση και τα πρώτα του γενέθλια, η χρονιά που επιστρέψαμε στην κανονικότητα, ωστόσο κολλήσαμε για πρώτη φορά κόβιντ και τελικά χάσαμε τη θεία Χρυσάνθη μας, η χρονιά που παντρεύτηκε η Ιφιγένεια και που επέστρεψε η Χώρα των Βιβλίων δριμύτερη με νέα ποστ, νέες στήλες, νέες ανακαλύψεις και φυσικά το podcast! Το 2022 φεύγει και μου αφήνει 4 αδιάβαστα βιβλία σίγουρα, αλλά πολλές υπέροχες προσθήκες από δώρα που ανυπομονώ να διαβάσω (ανυπομονώ απίστευτα πολύ!!)

Εδώ σου έχω μαζέψει τα καλύτερα βιβλία που διάβασα, τις πιο ωραίες σειρές και ταινίες, τα καλύτερα podcast, το τραγούδι του 2022, το top 5 των δημοσιεύσεων της Χώρας των Βιβλίων που εσύ διάβασες πιο πολύ, και τα αποτελέσματα του challenge 22 βιβλία για το 2022 (για μένα).

Τα καλύτερα βιβλία

Φέτος βγήκα από αναγνωστικό μου μπλοκ με 13 βιβλία, ένα για κάθε μήνα του έτους συν ένα (αν και δε διαβάστηκαν έτσι ακριβώς), εκ των οποίων αυτό που με ξενέρωσε περισσότερο ήταν "Το μαγαζάκι με τα μαγικά παιχνίδια" της Άντζελα Κάρτερ που δεν ήταν αυτό που περίμενα και που παρά την υπέροχη φανταστική μοναδική γραφή της, τελικά δεν είχε κανένα νόημα ως ιστορία. Σου μίλησα γι' αυτό στο άρθρο με τα βιβλία γοτθικής λογοτεχνίας. Τα 3 καλύτερα βιβλία για φέτος ήταν:

Νο 3: Neverwhere του Neil Gaiman (ένα βιβλίο πολύ εύκολο και απολαυστικό, διάβασε εδώ γι' αυτό.)

Νο 2: Οι Μικρές Κυρίες της Λ.Μ.Άλκοτ (ένα υπέροχο κλασσικό, αρκετά μεγάλο και ελαφρώς κουραστικό, αλλά υπέροχο ως ανάγνωσμα, διάβασε εδώ γι' αυτό.)

Νο 1: Οργή και Ομίχλη, της S.J.Maas (το δεύτερο βιβλίο της σειράς με την Φέιρα, το καλύτερο για πολλούς από όλα, για μένα που δεν έχω ακόμη ολοκληρώσει το τρίτο, θα πω το καλύτερο ως τώρα)

Οι καλύτερες σειρές

Από σειρές η αλήθεια είναι πως είδα μπόλικες, πάντα βλέπω μπόλικες. Φέτος ήταν κι η χρονιά που είχα πρόσβαση σε 3 συνδρομητικές υπηρεσίες (Disney+, Netflix, Prime) και για ένα διάστημα είχα και Nova (αν και αυτή είναι άχρηστη πληροφορία, το Nova δεν έχει τίποτα να δεις). Οι χειρότερες σειρές ήταν το Midnight Club του Flanagan που με απογοήτευσε, το The woman in the house across the street from the girl in the window που ήταν μια ανούσια μπούρδα, και το A discovery of witches που δυστυχώς δεν ήταν αυτό που περίμενα. Οι τοπ 5 καλύτερες σειρές της χρονιάς ήταν:

Νο 5: Only murders in the building (σειρά που πιστεύω θα ξαναδώ απλά για τις εικόνες και την όλη ατμόσφαιρα, λάτρεψα τους κεντρικούς ήρωες, όκει τους ηθοποιούς είναι η αλήθεια πως τους αγαπούσα ήδη, και μου άφησε μια αίσθηση μυστηρίου μεν, αστυνομικού, αλλά χαλαρού που δε θέλει και τόση πολλή σκέψη. Μπράβο γενικά για την εξαιρετική δουλειά!)

Νο 4: House of the dragon (υπέροχο το spinoff του Game of thrones μπορεί να ήταν και καλύτερο από την πορεία της αρχικής σειράς, είναι που έχει και δράκους όσο να πεις, είναι και λιιιιγο λιγότερο απλωμένο στο Westeros, φταίει σε πολύ μεγάλο βαθμό η σειρά με τα podcast σχολιασμών της Ιωσηφίνας και του Θοδωρή, Pop για τις δύσκολες ώρες, λίγο δε μου άρεσε που έτρεχε τόσο πολύ χρονικά.)

Νο 3: The Marvelous Mrs Maisel (σειρά εποχής 60, με θέμα τη γυναίκα και το stand up comedy, από τη δημιουργό των Gilmore Girls, θέλεις τα ρούχα; θέλεις η γρήγορη ομιλία; η γυναικεία ενδυνάμωση; η όλη μουσικότητα και οι χορευτικές κινήσεις των ηθοποιών; γενικά τη βρίσκω άρτια ως σειρά και την απόλαυσα από την αρχή ως το σημείο που έχει φτάσει. Ανυπομονώ για τη συνέχεια!)

Νο 2: Wednesday (μέσα σε μόλις 8 επεισόδια ο Tim Burton μας θυμίζει τι σημαίνει καλή τηλεόραση, καλό σενάριο, καλή δουλειά τέλος πάντων, αφού να σκεφτείς μέχρι και ο χάζμπαντ που δεν του αρέσει ποτέ τίποτα, δήλωσε πως το βρήκε εξαιρετικό και άντε να βρεις μετά κάτι εξίσου αξιόλογο ή έστω απλά συμπαθητικό για να δεις παρέα. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι ηθοποιοί, που ήταν κι εκείνοι παραπολυκαλοί, αλλά δε μπορώ παρά να το δώσω κυρίως στον Tim Burton για το σύνολο!)

Νο 1: Sherlock (η σειρά που πάρα πολλοί ήδη αγαπούσαν ήταν για μένα απλησίαστη, φοβόμουν μήπως μου χαλάσει την εμπειρία της ανάγνωσης. Όμως δε μπορώ να περιμένω να γεράσω για να δω κάποια πράγματα που θέλω, αποφάσισα κατά τη διάρκεια της άδειάς μου να καθίσω να τη δω και ήταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσα να πάρω. Ακολούθησε μια γενικότερη εμμονή με τον Σέρλοκ Χολμς, διάβασα κάποιες ιστορίες από τα άπαντα που έχω, ο Θεός να τα κάνει άπαντα, έψαχνα να δω κι άλλες δουλειές των ηθοποιών, γενικά ήταν ό,τι καλύτερο είδα εδώ και καιρό. Σίγουρα θα επιστρέψω κάποια στιγμή!)

Οι καλύτερες ταινίες

Από ταινίες δεν ξέρω τι να πω, είδα πολλές πολύ κακές ταινίες, αν μου ζητούσες ένα τοπ 5 από την κακιά στη χειρότερη νομίζω δε θα ήξερα ποια να πρωτοδιαλέξω, ανάμεσα στην Πειθώ του Netflix, το τελευταίο Thor ή το δεύτερο Doctor Strange ή το φοβερά κουραστικό Power of the dog, και τόσες τόσες άλλες, από κακές ως απλά αδιάφορες, θα σου βάλω ένα ταπεινό τοπ 3 γιατί δεν έχω πραγματικά πολλά πράγματα να πω για ταινίες φέτος:

Νο 3: The Sea Beast (κινούμενα σχέδια αλλά πολύ πολύ καλή ταινία, την είδα με αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, μπορεί να θυμίζει λίγο πολύ το How to train your dragon, αλλά δεν με ενόχλησε, αντιθέτως είναι κι εκείνη μια πολύ αξιόλογη ταινία, οπότε όλα καλά).

Νο 2: Ghostbusters, the afterlife (δεν το περίμενα αλλά τελικά όντως ήταν ένα πολύ καλό σίκουελ αυτό, έπαιζε κι ο αγέραστος Paul Rudd, ο Μάικ της Φοίβης, έκαναν cameo σχεδόν ΟΛΟΙ οι γκοστμπάστερ, είχε μια καλή δόση νοσταλγίας και δράσης, ιδίως αν δεν έχεις υψηλές προσδοκίες κι εφόσον είσαι στο κοινό των ορίτζιναλ γκοστμπάστερς, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το απολαύσεις)

Νο 1: Glass Onion: A knives out mystery (λίγο πριν βγει η χρονιά κυκλοφόρησε στο Netflix το δεύτερο μυστήριο που έρχεται να λύσει ο Μπενουά Μπλανκ, ο Γάλλος (;) ντετέκτιβ που υποδύεται ο εξαιρετικός Daniel Craig, που αν και δεν έχει την ατμόσφαιρα που είχε το πρώτο και ήταν ένας από τους λόγους που είχα λατρέψει, δεν είναι καθόλου κουραστικό, είναι πολύ διασκεδαστικό και μακάρι να συνεχιστεί!)

Το καλύτερο τραγούδι

Το τοπ τραγούδι της χρονιάς για εμένα που δεν ακούω τόση μουσική όση θα ήθελα, δεν είναι άλλο από το Running up that hill της Kate Bush που αγάπησα από το υπερεπικό 4ο επεισόδιο της 4ης σεζόν του Stranger Things και που κάποιοι θεώρησαν απαραίτητο να φτιάξουν βιντεάκια μιας ώρας όπου παίζει σε λούπα, έτσι για να προστατευόμαστε από τους Βέκνα της καθημερινότητάς μας.

Τα καλύτερα podcast

Podcast από την άλλη άκουσα άπειρα πολλά και σου βάζω εδώ τα τοπ 5 για μένα, που περιμένω πάντα νέο επεισόδιο και τα ακούω αμέσως μόλις βγουν, podcast που είτε με διασκέδασαν είτε με έκαναν να νιώσω πράγματα (ενίοτε απλά απόγνωση, αλλά ναι).

Νο 5: Art Podcast (με τη Γιώτα Τσιμπρικίδου, που έχει πάντα έναν καλεσμένο συγγραφέα/ηθοποιό/τραγουδιστή οτιδήποτε σχετικό με τις τέχνες. Γενικά ως podcast είναι εντελώς feel good, γνωρίζεις πολύ καλά κάποιους ανθρώπους, ακόμα και ανθρώπους που δεν ήξερες πως θα σε ενδιέφεραν, η Γιώτα είναι η πιο γλυκιά δημοσιογράφος και κάθε επεισόδιό της ακούγεται απολύτως ευχάριστα.)

Νο 4: Μικροπράγματα (με τον Άρη Δημοκίδη, ιδίως τα επεισόδια της σειράς "όλη η αλήθεια για..." έχω γνωρίσει πολλά πράγματα και αλλάξει γνώμη για κάποιους ανθρώπους, ή και αποκτήσει γνώμη για κάποιους για τους οποίους μέχρι πρότινος αδιαφορούσα. Ο Άρης Δημοκίδης καταθέτει κανονικό ρεπορτάζ κάθε φορά, ίσως, βέβαια, να μην είναι πάντα απλή κατάθεση και να παίρνει και λίγο θέση προς μια πλευρά, άλλωστε είναι της Lifo που γενικά δεν είναι ουδέτερη, οπότε ενδέχεται και να μη συμφωνήσεις με κάποια άποψή του. Ωστόσο θεωρώ πως σε δικά μας γραπτά, ή στην προκειμένη ακουστικά, είναι πολύ όμορφο το να έχεις την ελευθερία να πεις ακριβώς την άποψή σου, εφόσον βρε παιδί μου η άποψή σου όσο να πεις κινείται σε λογικά πλαίσια!)

Νο 3: Ένα podcast με απ' όλα (με τον Γιώργο Βαγιάτα και τον Νίκο Σταματέλο, που γενικά ένα θέμα συγκεκριμένο δεν έχει ποτέ, μιλάνε πάντα περί ανέμων και υδάτων, όμως έχω βάλει τα γέλια κανονικά στα περισσότερα επεισόδια γιατί γενικά είναι πολύ κοντά στο χιούμορ μου το χιούμορ των παιδιών, μάλιστα βρίσκω τον λιγότερο popular της παρέας, Νίκο, πολλές φορές λίγο πιο αστείο και αναμφίβολα λιγότερο φλύαρο. -Γιώργο σ' αγαπάμε μη σταματήσεις ποτέ-)

Νο 2: Been there done that (με τη Μίνα Μπιράκου, που ακούω πάντα ανελλιπώς συνήθως αμέσως μόλις κυκλοφορήσει, κυρίως προς ενημέρωση του τι έχει συμβεί την εβδομάδα που πέρασε, η Μίνα έχει άποψη για όλα τα θέματα, κάνει και πολλά ταξίδια γιατί καταπώς φαίνεται είναι ένα τσικ πελούσια, στα επεισόδιά της πέρα από επικαιρότητα παίρνεις προτάσεις και για βιβλία, ταινίες και σειρές, ενώ κάπου κάπου έχει και έναν καλεσμένο. Το καλύτερο καλύτερο όλων των επεισοδίων ολόκληρου του podcast είναι το χριστουγεννιάτικο, όπου είχε καλεσμένους δύο παλιούς της συνάδελφους και φίλους, τη Μαριλού Ρεπαπή και τον Βαγγέλη Χαρισόπουλο, τον Βαγγέλη που σχολιάζει το shopping star. Ήταν ό,τι πιο αστείο έχω ακούσει και θεωρώ πως αν το καθιέρωναν το σχολιασμό έστω της επικαιρότητας όλοι μαζί θα γινόταν ακόμη πιο δημοφιλές απ' ότι ήδη είναι. Και ήδη είναι!)

Νο 1: Pop για τις δύσκολες ώρες (με την Ιωσηφίνα Γριβέα και τον Θοδωρή Δημητρόπουλο, για ταινίες και σειρές, με αποκορύφωμα φέτος το σχολιασμό ανα επεισόδιο του House of the dragon σε ένα αφιέρωμα που κράτησε όσο κράτησε η ίδια η σειρά, που ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να ακούσω. Τις περισσότερες φορές ακούω κάθε νέο επεισόδιο, εκτός πχια αν δε με αφορά καθόλου ή δεν έχω δει ακόμα αυτό για το οποίο μιλάνε. Είναι ό,τι καλύτερο κι έχω περάσει φανταστικά με αυτό το podcast, τα παιδιά είναι εξαιρετικά και το podcast τους είναι επίσης στα κορυφαία στη χώρα μας. Έχουν κι ένα γκρουπάκι στο Facebook όπου μπορείς να συμμετέχεις, αλλά εγώ τα γκρουπάκια στα σόσιαλ κάπως τα φοβάμαι, είμαι πάντα απλός παρατηρητής.)

Τα καλύτερα άρθρα

Η Χώρα των Βιβλίων έκανε μια καλή ανανέωση σταδιακά μέσα στη χρονιά ώσπου επέστρεψε κανονικά και είναι εδώ όπως παλιά κάθε Παρασκευή με νέο θέμα και νέο επεισόδιο (το ίδιο βασικά σε γραπτό και ηχητικό, τα ξέρεις). Βρίσκω χρόνο και για κάποιες ενημερώσεις στη σελίδα του facebook και τώρα ίσως βρω την έμπνευση για περισσότερη δραστηριότητα και στο instagram. Λες μια μέρα να με βρεις και στο tiktok; Ποτέ δεν ξέρεις! Οι δημοσιεύσεις που είχαν την περισσότερη επισκεψιμότητα εδώ είναι 6 και σου τις βάζω και πάλι από την τελευταία προς την πιο δημοφιλή:

Νο 6: "Τελειώνει με εμάς", της Coleen Hoover (βιβλιοκριτική για το πιο γνωστό βιβλίο της Hoover που πυροδότησε και την όλη Χουβερομανία, ήταν κι ένα από τα βιβλία που διάβασα τη χρονιά που μας πέρασε. Φαίνεται πως είναι και το πιο "ακουσμένο" στα podcast από όλα μέχρι τώρα)

Νο 5: Το μυστήριο με τα άπαντα του Σέρλοκ Χολμς (πώς ανακάλυψα το τρελό φιάσκο με τα βιβλία που αυτοχαρακτηρίζονται ως άπαντα του Σέρλοκ Χολμς από τους Σύγχρονους Ορίζοντες, που όμως πρέπει να προσέξεις, γιατί μπορεί να είναι μεν τα άπαντα, μπορεί και να μην είναι καθόλου!)

Νο 4: "Ένα αστέρι και μια χρυσή καρδιά", της Nadia Elwood (ένα παιδικό παραμυθάκι με ένα μεγάλο λευκό σκύλο που μοιάζει πολύ στον Άλμπους στην πρώτη "επαγγελματική" φωτογράφιση του μικρού Κωνσταντίνου)

Νο 3: Το αλφαβητάρι του βιβλιοφάγου (εδώ είχα κάνει μια αντιστοίχηση σε κάθε γράμμα του αλφαβήτου μας με κάτι βιβλιοφιλικό για μένα και φαίνεται πως άρεσε και διαβάστηκε πολύ. Ή μπορεί να είχε μέσα πολύ χαρακτηριστικές λέξεις και να πεταγόταν εύκολα στην αναζήτηση του google... ορθολογισμός ή απαισιοδοξία;)

No 2: Τα 8 πραγματάκια του Μαρτίου του 2022 (ανατρέχοντας στο συγκεκριμένο άρθρο που είχε μεν τις Μικρές Κυρίες, πάρα πολλές σειρές, λίγα βιβλία, το πρώτο δόντι του μικρού Κωνσταντίνου, ανακάλυψα τον λόγο που έφτασε τόσο ψηλά στη λίστα μου, και αυτός δεν είναι άλλος παρά η αναφορά μου στην υπόθεση της Πάτρας, δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.. Βέβαια κι εγώ τα έχω κάνει αυτά, δε με εκπλήσσει, ωστόσο κάπως λυπάμαι που ήταν αυτός ο λόγος, μελλοντικά θα αποφύγω τέτοιες αναφορές!)

Νο 1: 22 βιβλία για το 2022 (το challenge της Χώρας των Βιβλίων για τη χρονιά που μας πέρασε είχε πάρα πολλή επισκεψιμότητα, είναι γιατί ήθελες να έρχεσαι ξανά και ξανά και να βλέπεις τι επιλογές για διάβασμα έχεις; για να βλέπεις τι κατάφερες; είναι από νέους επισκέπτες που αναζητούσαν τρόπους να σπρώξουν τον εαυτό τους προς νέες προκλήσεις; δε θα το μάθω ποτέ σίγουρα.)

22 βιβλία για το 2022

Και μια και φτάσαμε ως εδώ, σου βάζω τι διάβασα για το challenge αυτό που μόνη μου έφτιαξα και φυσικά δεν ακολούθησα καθόλου πιστά!

Ένα κλασσικό βιβλίο: Μικρές Κυρίες, της Λ.Μ.Άλκοτ
Ένα βιβλίο στα αγγλικά: Neverwhere, του Neil Gaiman
Το πρώτο βιβλίο σειράς: Αγκάθια και τριαντάφυλλα, της Σ.Τζ.Μάας
Ένα βιβλίο για το οποίο μιλάνε όλοι: Τελειώνει με εμάς, της Κολίν Χούβερ
Ένα βιβλίο που είδα στο instagram: Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173, του Βαγγέλη Γιαννίση
Ένα βιβλίο που έχω καιρό στη βιβλιοθήκη μου: Νάρνια, ο Ταξιδιώτης της Αυγής, του Κ.Σ.Λιούις
Ένα βιβλίο από λέσχη ανάγνωσης: Το μαγαζάκι με τα μαγικά παιχνίδια, της Άντζελα Κάρτερ
Ένα πολύ μικρό βιβλίο που διαβάζεται σε μια καθισιά: Τρεις γοτθικές αλληγορίες, του Ναθάνιελ Χόθορν
Ένα πολύ χειμωνιάτικο βιβλίο: In a holidaze, των Cristina Lauren
Ένα βιβλίο με διάσημο ντετέκτιβ: Σέρλοκ Χολμς, άπαντα (διάφορες ιστορίες)
Ένα βιβλίο με θάλασσα, πάνω στη θάλασσα ή μέσα στη θάλασσα: Άνυα, του Γιώργου Χατζηκυριάκου
Ένα βιβλίο με χριστουγεννιάτικο θέμα: Το χριστουγεννιάτικο γουρουνάκι, της Ρόουλινγκ

Αυτά ήταν τα καλύτερα του 2022 από εμένα, σου τα προτείνω όλα οπωσδήποτε από το πρώτο ως το τελευταίο. Αν κάτι από αυτά το γνωρίζεις ήδη και σου αρέσει να μου το πεις κι αν κάτι το μάθεις από εδώ και σου αρέσει ή δε σου αρέσει και πάλι να μου το πεις. Γενικά μίλησέ μου. Πες μου, πόσα βιβλία διάβασες το 2022;

Σου εύχομαι καλή χρονιά με υγεία, ειρήνη, αγάπη και λιγότερο άγχος!