Το πιο μεγάλο κέρδος που μου έχει φέρει η Χώρα των Βιβλίων είναι πως μέσα από αυτό το ιστολόγιο, μέσα από τα κοινωνικά του δίκτυα, το facebook, το  instagram, έχω κάνει κάμποσους βιβλιόφιλους. Με κάποιους έχουμε μόνο κοινό την αγάπη μας για τα βιβλία, με άλλους έχουμε και περισσότερα και με μερικούς έχουμε γίνει και πολύ καλοί φίλοι. Την Έλντυ ούτε θυμάμαι πότε τη γνώρισα διαδικτυακά και πόσο καιρό την ξέρω, θυμάμαι όμως πως δούλευε σε ένα βιβλιοπωλείο στη Ρόδο, πως ζωγράφιζε νεράιδες και πως είχε πολύ όμορφη πίστη στο Θεό. Τη χρονιά που μας πέρασε, που ναι, για πολύ κόσμο θα μείνει σαν κακή ανάμνηση, εκείνη προχώρησε στην έκδοση του πρώτου της βιβλίου και για αυτό ακριβώς θα σου μιλήσω εδώ. Θα σου γνωρίσω και την ίδια την Έλντυ Στεφάνου, που μου απάντησε μερικές ερωτήσεις για το βιβλίο, τους χαρακτήρες και τα σχέδιά της.

Σίγουρα δεν έχω στο μυαλό μου τον Θεό σαν έναν χαιρέκακο γεράκο με μούσι Γκάνταλφ να κάθεται σε έναν θρόνο από σύννεφα και να τρίβει τα χέρια του όταν παίρνεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου. Τον έχω λίγο με τη μορφή του Μόργκαν Φρίμαν (αγαπημένες ταινίες "Θεός/Νώε για μια βδομάδα"), να παρατηρεί κυρίως και να σε αφήνει να κάνεις αυτά που σκέφτεσαι, δίνοντας κάπου κάπου μια ώθηση προς μια άλλη κατεύθυνση που εκείνος ξέρει πως είναι καλύτερη για εσένα, ακόμα κι αν είναι η εντελώς αντίθετη από εκείνη που είχες πάρει εξ αρχής, γιατί πού να ήξερες κι εσύ;