Το βιβλίο αυτό ήταν αυτό που επέλεξα για το φετινό -βαρετό- Χάλογουιν. Η αλήθεια είναι πως το φανταζόμουν αρκετά διαφορετικό, και πως εξωτερικά είναι λιγάκι παραπάνω εντυπωσιακό από το εσωτερικό του. Είναι όμως μια εξαιρετικά ωραία γραμμένη ιστορία με το κλασσικό ύφος του Τριβιζά που αγαπώ τόσο πολύ να διαβάζω, με κράτησε και το διάβασα σε μια καθισιά πολύ ευχάριστα.
Το πιο μεγάλο κέρδος που μου έχει φέρει η Χώρα των Βιβλίων είναι πως μέσα από αυτό το ιστολόγιο, μέσα από τα κοινωνικά του δίκτυα, το facebook, το instagram, έχω κάνει κάμποσους βιβλιόφιλους. Με κάποιους έχουμε μόνο κοινό την αγάπη μας για τα βιβλία, με άλλους έχουμε και περισσότερα και με μερικούς έχουμε γίνει και πολύ καλοί φίλοι. Την Έλντυ ούτε θυμάμαι πότε τη γνώρισα διαδικτυακά και πόσο καιρό την ξέρω, θυμάμαι όμως πως δούλευε σε ένα βιβλιοπωλείο στη Ρόδο, πως ζωγράφιζε νεράιδες και πως είχε πολύ όμορφη πίστη στο Θεό. Τη χρονιά που μας πέρασε, που ναι, για πολύ κόσμο θα μείνει σαν κακή ανάμνηση, εκείνη προχώρησε στην έκδοση του πρώτου της βιβλίου και για αυτό ακριβώς θα σου μιλήσω εδώ. Θα σου γνωρίσω και την ίδια την Έλντυ Στεφάνου, που μου απάντησε μερικές ερωτήσεις για το βιβλίο, τους χαρακτήρες και τα σχέδιά της.
(6 λεπτά ανάγνωσης)
Και ο Οκτώβριος είναι ένας μήνας που αγαπώ ιδιαιτέρως (για τους προφανείς λόγους), αλλά και γιατί είναι μήνας του φθινοπώρου που μου αρέσει στο σύνολό του. Μπορώ να πω πως η μετάβαση στο λίγο πιο κρύο ήταν ομαλή, όχι τόσο ομαλή όσο η μετάβαση στην αλλαγή της ώρας, που κάπως με αποσυντόνισε για κάμποσες μέρες, είναι όμως η τελευταία χρονιά που αλλάζουμε την ώρα μας (δεν είχε και πολύ λογική η αλήθεια είναι). Στην αρχή του Οκτώβρη βγάλαμε τις μάσκες μας στην Κατερίνη και στο τέλος του τις ξαναβάλαμε (αύριο ξαναμπαίνουμε καραντίνα, τι να λέμε τώρα!), κουρεύτηκα, ψώνισα, είδα, διάβασα και ήπια καφέδες με τις φίλες μου.
Στο πνεύμα των ημερών και μια και οι ιστορίες με βρικόλακες πάντα μου άρεσαν ιδιαιτέρως, σου ετοίμασα μια λίστα με (πολύ περισσότερες από) 5 ιστορίες με βρικόλακες, σου έβαλα και μερικές ταινίες κάτω κάτω αν θέλεις μια (μεταλλική) γεύση για σήμερα το βράδυ.
Διάβασες ποτέ ένα βιβλίο που σε έκανε να ανατριχιάσεις μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής σου; Σκεπάστηκες ποτέ μέχρι το κεφάλι και διάβασες τρομοκρατημένα τη συνέχεια του βιβλίου σου κάτω από το πάπλωμα; Μήπως φώναξες την αδερφή σου από το διπλανό δωμάτιο γιατί φοβόσουν μόνη σου;
Photo copyright: Columbia Mom |
Τον Οκτώβριο μου αρέσει λίγο παραπάνω να δημιουργώ απόκοσμη ατμόσφαιρα, καμιά ιστορία με φαντάσματα ή μάγισσες, με βρικόλακες ή τέρατα, κάτι κλασσικό ή πιο σύγχρονο. Και η αλήθεια είναι πως πλέον δεν τρομάζω τόσο εύκολα, ο βασιλιάς του τρόμου είναι σαν ένας παλιόφιλος που μου διηγείται μια δική του ιστορία, αλλά όχι και τόσο τρομακτική πχια (το Αυτό δεν το έχω διαβάσει ακόμα παρόλα αυτά..). Αν τώρα το διάβασμα ενός ατμοσφαιρικού βιβλίου μπορεί να συνδυαστεί με ησυχία, χαμηλό φωτισμό, ίσως λίγη βροχή, κεραυνούς και χουχουλιάρη Άλμπους από δίπλα, θεώρησέ με απόλυτα ικανοποιημένη.
Εδώ θα βρεις 13 (φυσικά) φράσεις από βιβλία που αν δε σου σηκώσουν λίγο την τρίχα, τουλάχιστον θα σε βάλουν στο κλίμα της εποχής:
(6μιση λεπτά ανάγνωσης)
Υπέροχος Σεπτέμβρης, υπέροχο φθινόπωρο, ειλικρινά δεν ξέρω αν αγαπώ τόσο αυτή την εποχή ή κάθε εποχή και είμαι ένας υπερενθουσιώδης άνθρωπος (όχι δεν είμαι). Αλλά αυτή τη μελαγχολία, τα χρώματα, τη δροσιά, όλη αυτή την ομορφιά του φθινοπώρου τα ΛΑ-ΤΡΕΥ-Ω! Ο Σεπτέμβρης μας ήταν ζεστός, με έξτρα μέτρα προστασίας για την πανδημία, με πααααρα πολλή δουλειά στα αθλητικά, με αποφάσεις πολύ ανατρεπτικές, αλλά και με βιβλία, ταινίες, αγαπημένους φίλους (που έφυγαν) και άλλη μια όμορφη εκδρομή (που για κάποιο λόγο δεν έβγαλα ούτε μια φώτο πφφφ). Τι ακριβώς έκανα τον Σεπτέμβρη ρωτάς; Διάβασε λοιπόν...
(2 λεπτά ανάγνωσης)
...και φανταστικές! Γιατί ούτε και φέτος πήγαμε διακοπές, οπότε μόνη διαφυγή τα βιβλία (και εντάξει, μην είμαι αχάριστη, και οι παραλίες της Πιερίας). Σχεδόν ποτέ δεν αγοράζω βιβλία που μόλις εκδόθηκαν και δεν έχουν, ας πούμε, δοκιμαστεί (θα μου πεις μεταφρασμένο βιβλίο είναι δοκιμασμένο ήδη, αλλιώς δε θα το μετέφραζαν) οπότε ούτε κι αυτό το επιχείρημά μου είναι ακριβές (τι στο καλό μου συμβαίνει;). Τέλος πάντων, αυτό το βιβλίο μου έκλεισε το μάτι στις νέες εκδόσεις της Διόπτρας στο ενημερωτικό τους email και είπα να το πάρω για τον Αύγουστο, διακοπές λέει, πισίνα στο εξώφυλλο έχει, στη Γαλλία είναι, ε πόσο λάθος μπορούσε να είναι;!
Τελικά ήταν πολύ καλή επιλογή, από τις πιο καλές του φετινού καλοκαιριού και ακριβώς αυτό που εννοώ όταν λέω καλοκαιρινό βιβλίο:
(4 λεπτά ανάγνωσης)
Σίγουρα δεν έχω στο μυαλό μου τον Θεό σαν έναν χαιρέκακο γεράκο με μούσι Γκάνταλφ να κάθεται σε έναν θρόνο από σύννεφα και να τρίβει τα χέρια του όταν παίρνεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου. Τον έχω λίγο με τη μορφή του Μόργκαν Φρίμαν (αγαπημένες ταινίες "Θεός/Νώε για μια βδομάδα"), να παρατηρεί κυρίως και να σε αφήνει να κάνεις αυτά που σκέφτεσαι, δίνοντας κάπου κάπου μια ώθηση προς μια άλλη κατεύθυνση που εκείνος ξέρει πως είναι καλύτερη για εσένα, ακόμα κι αν είναι η εντελώς αντίθετη από εκείνη που είχες πάρει εξ αρχής, γιατί πού να ήξερες κι εσύ;
(3μιση λεπτά ανάγνωσης)
Τα βιβλία της Τζέιν Όστεν είναι "καταδικασμένα" να μεταφέρονται ξανά και ξανά και ξανά στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη, πράγμα που καθόλου δε μας πειράζει εμάς τους φαν, όλα θα τα δούμε, όλα θα τα απολαύσουμε, για όλα θα έχουμε άποψη.
Η Έμμα είναι για μένα το δεύτερο βιβλίο που διάβασα από τα χεράκια της αγαπημένης Όστεν και μέχρι σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου (ρισκάρω να δηλώσω πως ίσως να κατέχει ακόμα και την πρώτη θέση στην καρδιά μου, συγγνώμη κύριε Ντάρσι). Είναι μια ιστορία διασκεδαστική, κυρίως, με πρωταγωνίστρια την πάμπλουτη, κακομαθημένη Έμμα Γούντχαουζ που ζει με τον υποχόνδριο πατέρα της και έχει βάλει σκοπό της ζωής της να κάνει προξενιά σε όποια ελεύθερη κοπέλα βρεθεί στο διάβα της.
(6 λεπτά ανάγνωσης)
Ο Αύγουστος είναι η Κυριακή της χρονιάς, είναι κάπως νοσταλγικός από την πρώτη πρώτη μέρα του. Ίσως να φταίει που εδώ και πολλά χρόνια το δικό μου καλοκαίρι δεν είναι όπως είχα μάθει παιδί, σε κάποιο camping δίπλα στη θάλασσα, αλλά μέσα στην κάψα της πόλης και όσο τα καλοκαίρια μου θα είναι έτσι "λάθος", ο Αύγουστος θα μου προκαλεί μια μικρή θλίψη. Όχι αρκετή βέβαια για να μου χαλάσει τη διάθεση! Αυτό τον Αύγουστο είδα φίλους μου που είχα να δω καιρό, ήρθε η Ιφιγένεια από τη Θεσσαλονίκη, η Σοφία με το Νίκο από την Αγγλία, είδα τη Σταυρούλα (που αρραβωνιάστηκε!) με το Νίκο της, την Ελένη με τον Λευτέρη, τη Στέλλα αλλά και τις ντόπιες φίλες μου. Εδώ, όπως πάντα, θα σου μιλήσω για βιβλία, ταινίες, podcast, σειρές, μια εκδρομή και άλλες στιγμές που ξεχώρισαν (καλώς ή κακώς).
(7 λεπτά ανάγνωσης)
Ο Ιούλιος ήταν ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού (δεν πιστεύω να ξέχασες το χάλι του Ιουνίου;), λίγο οι ζέστες, λίγο οι διακοπές από τα γαλλικά, υπήρξε μια γενικότερη χαλάρωση, μια ξεκούραση, μια ακινησία (δε σταμάτησα βέβαια να δουλεύω στην πρωινή μου δουλειά, παρόλα αυτά εγώ χαλάρωσα!). Εδώ σου έχω μερικά βιβλία, καναδυό σειρές, μια ταινία, ένα podcast, λίγο instagram, λίγο youtube, λίγο απ' όλα.
(4μιση λεπτά ανάγνωσης)
Αφού μιλήσαμε για τα δέντρα που ήδη υπάρχουν στην αυλή (τα φυτά της γιαγιάς Αλίκης) θα σε πάω σε ένα από αυτά που μια ωραία μέρα πέρυσι αποφάσισα να του αλλάξω λίγο το ντεκόρ γιατί γενικά δεν έχουμε γκαζόν, μόνο χώμα (κάπως νεκρό) και αγριόχορτα (κάπως εκνευριστικά) τριγύρω και γενικά η κατάσταση είναι κάπως θλιβερή. Είχα, λοιπόν, την ιδέα, να φτιάξω με όσο πιο οικονομικό τρόπο γινόταν ένα παρτέρι γύρω από τον ένα φοίνικα που είχε και μπόλικο χώρο.
Σε συνέχεια του πρώτου μέρους με τα βιβλία για ξαναδιάβασμα σα να 'ταν η πρώτη φορά, έρχεται το δεύτερο γεμάτο με πολύ ενδιαφέροντα βιβλία που στην πλειοψηφία τους δεν έχω διαβάσει *κρυβεταιπισωαπομιαστοιβααδιαβαστα*
Εδώ θα βρεις τα υπόλοιπα 5 δικά μου και πολλά πολλά πολύ ενδιαφέροντα (ετοίμασε το πορτοφόλι!)
COPYRIGHT © Dieter Krehbiel - All Rights Reserved |
Ποιο βιβλίο σου άρεσε τόσο η πρώτη σου ανάγνωση που αν ήταν δυνατό θα ήθελες να το ξεδιάβαζες ώστε να το ξαναδιαβάσεις για πρώτη φορά; Αυτή την ερώτηση έκανα σε πολλούς βιβλιοφίλους, βιβλιοφάγους και όποιον άλλο ήθελε να απαντήσει και μάζεψα τοοοοσες πολλές απαντήσεις, ώστε γέμισαν ένα μέρος κι άλλο ένα που έρχεται σύντομα!
Θα σου βάλω και 5 δικά μου εδώ κι άλλα 5 στο άλλο μέρος (γιατί αρχικά το άρθρο είχε τίτλο: 10 βιβλία που θα ήθελα να ξαναδιαβάσω για πρώτη φορά)
(και 8 λεπτάκια ανάγνωσης)
Ο Ιούνιος είναι ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού; Χμμμ μπορεί, κανείς δεν ξέρει, το σίγουρο είναι πως ο Ιούνιος είναι ο μήνας των διδύμων, και έτσι εξηγείται αυτό που ζούμε κάθε χρόνο αυτή την εποχή! (ΑΝ πιστεύεις στα ζώδια, εγώ δεν πιστεύω, αλλά οι δίδυμοι είναι περιπτωσάρες -μπαμπάκα μου, σ' αγαπώ-!). Σίγουρα δεν πήγα στη θάλασσα όσο θα ήθελα (σχεδόν καθόλου), αλλά ούτε κι η θάλασσα ήθελε καταπώς φαίνεται και πολλούς επισκέπτες. Έκανα όμως πολλά πολλά πράγματα και θα τα δεις όλα παρακάτω:
(μόλις 3 λεπτά ανάγνωσης)
Μετά τα βιβλία που διάβασα, τις ταινίες και τις σειρές που είδα, ήρθε η ώρα για το τελευταίο κομμάτι με τις δραστηριότητες της καραντίνας μου. Εδώ θα βρεις διάφορα πράγματα που γέμισαν το χρόνο μου δημιουργικά (ή και όχι) κι ελπίζω πως ίσως εμπνευστείς να καταπιαστείς κι εσύ με πράγματα που πάντα σκεφτόσουν αλλά δεν είχες το χρόνο ή δεν το πήρες απόφαση να τα ξεκινήσεις!
(7μιση λεπτά ανάγνωσης)
Στα 32 χρόνια ζωής μου και τα 26 που διαβάζω βιβλία, έχω διαβάσει μονάχα ένα βιβλίο από μαύρο συγγραφέα, κι αυτό όταν διαβάζαμε στη λέσχη του Τρελοκαπελά βιβλία από όλο τον κόσμο και κάναμε στάση στην Αφρική. Το βιβλίο αυτό ήταν "Οι ψαράδες" του Τζιγκόζιε Ομπιόμα (που το όνομά του ποτέ δε θα το θυμάμαι χωρίς google search!). Είπα, λοιπόν, ορμώμενη από τα πρόσφατα πολύ δυσάρεστα γεγονότα (δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι αυτό που συνέβη!), να κάνω μια μικρή έρευνα σε βιβλία από μαύρους συγγραφείς που είτε έχουν σχέση με σκλαβιά είτε όχι, απλά να είναι γραμμένα από μαύρους συγγραφείς, να διατίθενται μεταφρασμένα στα ελληνικά (και να κυκλοφορούν, σημαντικό!).
Εδώ θα δεις μερικά βιβλία και κάποιες συνοπτικές πληροφορίες για τον κάθε συγγραφέα:
(6 λεπτά ανάγνωσης)
Τα βιβλία ή καλύτερα οι κατηγορίες βιβλίων που θέλω να διαβάσω αυτό το καλοκαίρι.
Για πολλή ώρα κοιτάω μια κενή οθόνη γιατί ξέρω πως θα ετοιμάσω εγώ τη λίστα μου όμορφα και καλά, αλλά ξέρω και πως θα καταλήξω να μην διαβάσω ούτε τα μισά από τα βιβλία που θα βάλω στην (ετήσια) αυτή καλοκαιρινή λίστα, οπότε λέω μήπως δεν έχει νόημα; Να διαβάσω ό,τι πέσει στα χέρια μου; Ό,τι προκύψει; Ό,τι μου καπνίσει; Όμως παρόλο που δεν είμαι ποτέ συνεπής, οι λίστες μού ανοίγουν πάντα την όρεξη για διάβασμα και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ψάξω βιβλία και να βάλω μια τάξη σε αυτά που αποθηκεύω κατά καιρούς στα tbr μου. Θα την κάνω, λοιπόν, λίγο διαφορετικά φέτος. Θα είναι μια λίστα με κατηγορίες, με μερικά υποψήφια βιβλία σε κάθε μια από αυτές. Για να δούμε αν αυτό θα λειτουργήσει..
(7μιση λεπτά ανάγνωσης, ανυπολόγιστα λεπτά θέασης!)
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου με τα βιβλία, εδώ σου έχω μαζέψει όλες τις ταινίες και σειρές που είδα στη διάρκεια της καραντίνας μόνη μου ή με το Μάνφρεντ. Θα βρεις από γιαπωνέζικα άνιμε μέχρι ευρωπαϊκές σειρές και βεβαίως κλασσικά και αγαπημένα.
( 4μιση λεπτά ανάγνωσης)
Καλώς ήρθες στη νέα στήλη της Χώρας των Βιβλίων όπου θα μοιράζομαι μαζί σου νέα από τα λουλούδια μου, τι συνθέσεις ετοιμάζω, τι σχεδιάζω, θα σου λέω τι έχω μάθει από την προσωπική μου εμπειρία (που είναι από το μηδέν και που ξεκίνησε με πολλές πολλές αποτυχίες), καμιά συμβουλή και μπόλικες φωτογραφίες για να θαυμάσεις τι όμορφη είναι η φύση. Να σου πω αρχικά πως μένω σε ένα σπίτι που ναι μεν είναι στο κέντρο της εξωτικής Κατερίνης, αλλά έχει κήπο, με 10 δέντρα (το Μάνφρεντ τα βρίσκει πολλά!) και αρκετό χώρο για φυτά στο χώμα ή σε γλάστρες.
Στο άρθρο #00 θα σου συστήσω τα δεντράκια μας και τα πιο παλιά μας φυτά, από την εποχή που ζούσε η γιαγιά μου στο σπίτι, όλα αυτά δηλαδή, που βρήκαμε έτοιμα:
(6μιση λεπτά ανάγνωσης)
Αρχικά είπα να σου γράψω ένα άρθρο με οοοολα αυτά που έκανα στη διάρκεια της καραντίνας. Όμως μου βγήκε πολύ μεγάλο και δε θέλω να σε κουράζω, ούτε να με περάσεις για καμιά πολυλογού. Οπότε αποφάσισα να το σπάσω σε μικρότερα κομμάτια, πιο συγκεκριμένα και όχι τόσο επιγραμματικά. Εδώ λοιπόν, θα σου μιλήσω για το κομμάτι βιβλία, τι διάβασα, πώς μου φάνηκαν και για τον μαραθώνιο του Somuchreading που πήρα μέρος.
(λίγο παραπάνω από 2 λεπτά ανάγνωσης)
Πρώτη μου φορά συμμετοχής σε μαραθώνιο ανάγνωσης, αν και θυμάμαι παλιότερα να σκέφτομαι, ελλείψει χρόνου σε αντίστοιχους «επίσημους» μαραθώνιους, να αφιερώσω μόνη μου ένα 24ωρο στην ανάγνωση και τελικά ποτέ να μην το κάνω. Είπα λοιπόν, να εκμεταλλευτώ για άλλη μια φορά την καραντίνα για να διαβάσω ακόμη περισσότερο.
Το 48ωρο βιβλίων διοργανώνει ο Somuchreading μέσα από το instagram του και αν το ψάξεις με το #48ωροβιβλίων θα το βρεις εύκολα (ή αν πατήσεις πάνω στα link που σου βάζω για να μην ψάχνεις και ζορίζεσαι!)
(και μια και περνάς από instagram, εμένα θα με βρεις εδώ)
(και μια και περνάς από instagram, εμένα θα με βρεις εδώ)
(6 λεπτά ανάγνωσης)
Αποφάσισα να γράψω εδώ μερικές γραμμές γιατί έχω καταλάβει ότι με βοηθάει και στη φάση που ζούμε καλό είναι να κάνουμε όλοι πράγματα που μας βοηθάνε λίγο να βγάλουμε την ένταση στην οποία βρισκόμαστε.
Οι πρώτες μου σκέψεις όταν έκλεισαν τα σχολεία ήταν πως όλο αυτό μου θυμίζει αρχή μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ. Εκεί στη φάση που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά την κατάσταση που σε λίγο θα γίνει απάλευτη, όχι μόνο εξαιτίας της ίδιας της πανδημίας, όσο για τη συμπεριφορά του πανικόβλητου ανθρώπου. Βέβαια, όσο κι αν μου θυμίζει τέτοια βιβλία και τέτοιες ταινίες η κατάσταση, παράλληλα πιστεύω πως δεν θα είναι τόσο σοβαρή όσο φοβόμαστε χωρίς να την υποτιμώ κιόλας φυσικά.
(γύρω στα 5 λεπτά ανάγνωσης)
Φεβρουάριος, ένας από τους πιο αγαπημένους μου μήνες γιατιιιιι έχω γενέθλια! Εδώ σου μάζεψα όλα τα βιβλία, τις ταινίες, τις σειρές, τα podcast και ό,τι άλλο συμμάδεψε το μήνα αυτό για μένα (επιπλέον έχω και το φετινό μου πάρτι με πολύ λίγα λόγια όμως, αναλυτικά σε ξεχωριστό άρθρο!)
(3 και κάτι λεπτά ανάγνωσης)
Σήμερα θέλω να σου μιλήσω για μια σειρά που μόλις κυκλοφόρησε από το Netflix και που μου άρεσε πολύ περισσότερο απ' ότι περίμενα. Πρόκειται για τη μεταφορά του graphic novel Locke and Key που γράφει ο Τζο Χιλ και ζωγραφίζει ο Gabriel Rodríguez. Πρόκειται για supernatural horror, αν και το horror κομμάτι στην πρώτη σεζόν είναι αρκετά λάιτ. Διάβασε παρακάτω λίγα λόγια για τη σειρά, τα κόμικ, την ιστορία από πίσω και άλλα πολλά, don't worry, χωρίς σπόιλερ!
Το πρώτο βιβλίο του Μπάρκερ που διάβασα ήταν το "Ημερολόγιο ενός δαίμονα", ένα από τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου, και ίσως το μοναδικό που σκέφτηκα πολύ σοβαρά να υπακούσω στις ατέλειωτες, βασανιστικές κι επαναλαμβανόμενες επιταγές του ίδιου του κεντρικού του ήρωα να κάνω ακριβώς αυτό: να κάψω αυτό το βιβλίο! Όταν στη Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης φτάσαμε στην κατηγορία να διαβάσουμε το αγαπημένο βιβλίο κάποιου άλλου, μου έτυχε η Εύα που μου πρότεινε δίπλα στα άλλα και αυτό εδώ το βιβλίο. Δεν ήμουν και τόσο σίγουρη, δεν ήξερα αν ήθελα να ξαναμπλέξω με τον αλλοπρόσαλλο τον Μπάρκερ και τις ανούσιες φλυαρίες του, πόσο μάλλον για ένα βιβλίο 700 σελίδων!! Βέβαια, η Εύα ήξερε για το "Ημερολόγιο" αλλά επέμενε πως αυτό δεν ήταν έτσι. Πως ήταν καλό. Και πως σίγουρα θα μου άρεσε. Είχε τόσο δίκιο!
(4μιση λεπτά ανάγνωσης)
Η (όχι ιδιαίτερα) αναμενόμενη συνέχεια της Λάμψης έχει κάποια χρόνια που κυκλοφόρησε σε βιβλίο και μόλις το 2019 μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τα θαυματουργά χέρια του Mike Flanagan που μας έδωσε και το υπέροχα ατμοσφαιρικό Haunting of Hill House. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να το διαβάσω, καθώς σαν υπόθεση ένιωθα πως δεν υπήρχε λόγος να το συνεχίσω, βρίσκω τη Λάμψη ένα εξαιρετικό βιβλίο και μου αρέσει πώς ολοκληρώνεται, όμως η ταινία ήταν τόσο καλή που την επόμενη κιόλας μέρα με οδήγησε να ψάξω το βιβλίο και να το αρχίσω άμεσα. Διάβασε τις εντυπώσεις μου, χωρίς spoiler, μην ανησυχείς, ελπίζω πραγματικά να ανακαλύψεις την ιστορία μόνος/η σου.
(4 μόνο λεπτά ανάγνωσης)
Αν έχεις γεννηθεί τέλη '80 με αρχές '90 η ιδέα να οργανώσεις ένα θεματικό πάρτυ σχετικό με το 2000 μπορεί και να σε ενδιαφέρει! Εγώ αυτό έκανα, για τη μέρα που έκλεινα τα 31α μου γενέθλια, που κάπως σα να μπερδεύτηκαν και τελικά (ξανα)γιόρτασα τα 13α μου (κοίτα τώρα κάτι πράγματα!!).