Ούτε που ξέρω πώς μου ήρθε ένα βράδυ του Μαΐου να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο. Είπα πως θα είναι το βραδινό μου βιβλίο, αλλά τελικά παρόλο που το διάβαζα μόνο βράδυ, με κέρδισε και δεν ήθελα να διαβάσω τίποτ' άλλο κατά τη διάρκεια της μέρας. Μου άρεσε η γραφή του γιατί δε με τρόμαζε, μου θύμιζε Ανατριχίλες*, και ήθελα να το δω να πηγαίνει προς την κατεύθυνση την οποία πήρε τελικά (ίσως κάποιος να το χαρακτήριζε κλισέ για το λόγο αυτό), μετά μου φάνηκε λίγο βαρύ και κατέληξε με ένα πολύ ωραίο τέλος, πρωτόγνωρο για Κινγκ!

Οι εντυπώσεις μου μετά από ένα μήνα χωρίς κινητό και πώς επηρέασε αυτό το καθημερινό μου διάβασμα.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο (ίσως και αρκετά παραπάνω) δεν έκανα καθόλου καλό ύπνο. Κοιμόμουν ελαφρά, ξυπνούσα εύκολα, και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ για κανένα λόγο. Πολύ συχνά ξημέρωνα και τελικά με έπαιρνε ο ύπνος αφού έβγαινε ο ήλιος με αποτέλεσμα να σηκώνομαι και πιο αργά και να νιώθω όλη την ημέρα πολύ κουρασμένη. Σκέφτηκα πως μπορεί να έφταιγε κάποιο άγχος μου, ακόμα και κάποιο άγχος που δεν ήξερα, ίσως έφτασα σε κάποια φάση της ζωής μου που ξόδεψα όλο το ταλέντο μου στον ύπνο (!) όπως έκανα με τις αντοχές μου στη λακτόζη. Τελικά αποφάσισα να κάνω μια και μόνη δοκιμή, να αλλάξω κάτι που σκεφτόμουν πολύ συχνά πως μπορεί να μου κάνει κακό αλλά απόδιωχνα τη σκέψη γιατί δε μου άρεσε. Αποφάσισα να βγάλω το κινητό από την κρεβατοκάμαρα.

Κάθε καλοκαίρι ξεκινάει με όρεξη για διάβασμα, και κάθε αρχή έχει τις λίστες της, που κάποια μέρα θα πραγματοποιήσω κιόλας, θα δείτε! Όχι, για να μη λέτε!!! 

Παρακάτω θα βρείτε βιβλία που έχω, βιβλία που έχω σκοπό να αγοράσω (πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα-δύο), βιβλία που ίσως δανειστώ, βιβλία που σίγουρα δε θα διαβάσω τελικά, γιατί τέτοια είμαι! Αλλά η λίστα μένει λίστα γιατί ποτέ δεν ξέρεις και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Μάιος, ένας από τους καλύτερους μήνες γιατί είναι σίγουρα άνοιξη και κοντεύει καλοκαίρι, τα λουλούδια ανθίζουν, γίνονται βιβλιοπράγματα, υπάρχει αυτή η γλυκιά αναμονή, έχει ζέστη αλλα όχι ανυπόφορη, τελειώνει σιγά σιγά η σχολική χρονιά, υπάρχει βρε παιδί μου μια αισιοδοξία!

Από την άλλη είναι και λίγο μυστήριος, από καιρό δηλαδή ήταν σαν γυναίκα σε προεμμηνορροϊκό σύνδρομο: το μεσημέρι καύσωνα, στο καπάκι πατούσε βροχή. Τα μαθήματα τελειώνουν κι αυτά και μένεις λίγο άπραγος και άρευστος, και η ζέστη αρχίζει να γίνεται και λίγο ανυπόφορη για τους πιο τριχωτούς μας φίλους (τον Άλμπους εννοώ, δεν έχω κάποιον πιο τριχωτό άνθρωπο φίλο που υπέφερε από τη μαγιάτικη ζέστη!!)

Ο τρελός, λοιπόν, Μάιος ήταν πολύ γεμάτος από πολύ όμορφα πράγματα και θα τα μάθετε όλα γιατί όλα σας τα λέω!!