Κάτι σαν την Κάθριν από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, ή την Blair Waldorf από το Gossip Girl, ή τη Μιράντα Πρίσλι από το Διάβολο που φορούσε Prada ή μια μαθήτρια που είχα για δύο μήνες το καλοκαίρι που μας πέρασε (!). Θες να σου κάνω μια λίστα με τις πιο μπίτσι ηρωίδες που έχω διαβάσει; Χμμμ.. δεν είναι κακή ιδέα!!

Κολ μι υπερβολική, αλλά η πρώτη μου επαφή με webtoon αυτό μου έφερε στο μυαλό. Η φίλη μου η Σοφία από την Αγγλία μου έστειλε ένα λινκ με ένα webtoon με μάγισσες γιατί πίστευε πως θα μου αρέσει (οι φίλες μου με ξέρουν καλά!) και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ήταν όλο ζωγραφισμένο σε συνέχεια, δεν έχει στριπάκια, πηγαίνει απλά προς τα κάτω, διευκολύνοντας την ανάγνωση σε smartphone, τάμπλετ, υπολογιστή κλπ. Οφείλω να σε προειδοποιήσω, βέβαια, ότι με το webtoon τρως ένα μικρό κόλλημα από ένα σημείο και μετά!

Μπες στο Webtoon εδώ.

Αν είσαι κι εσύ ένας από εμάς που μας αρέσει αυτή η ξενόφερτη γιορτή και θέλεις να το ζήσεις λίγο πιο σωστά, σου χρειάζεται τουλάχιστον μια σκαλισμένη κολοκύθα κι εδώ θα βρεις τα (δικά μου, ερασιτεχνικά και μπακαλίστικα) βήματα για να το πετύχεις!

Πέρυσι η χοτ σειρά των προΧάλογουιν ημερών ήταν το Haunting of Hill House, που ήταν φοβερό, καλογυρισμένο, απόκοσμο, και ό,τι άλλο περιμένεις από μια καλή ιστορία με φαντάσματα (κι έπαιζαν και τα κουκλάκια τα ζωγραφιστά: ο Ολλανδός Michiel Huisman, που τον πρωτογνωρίσαμε ως Ντάριο Ναχάρις στο πλευρό της Νταινέρις, και ο Oliver Jackson-Cohen, που δεν τον ήξερα από κάπου, αλλά του πάει τρελά το λευκό πουκάμισο!! Μέχρι και τα κορίτσια εκείνης της σειράς ήταν κούκλες όλες!!) Αλλά δατς ινάφ με τα περσινά, επιστροφή στο σήμερα, όπου το Netflix έφερε μια σειρά από τη Γαλλία αυτή τη φορά, τη Marianne, με μια πολύ διαβολική πεθαμένη μάγισσα, το νεώτερο τοπ θέμα στο χώρο της φαντασίας (βλέπε Σαμπρίνα), που καμία σχέση δεν έχει με τους καλούς μάγους που αγαπάμε τύπου Χάρι Πότερ.

(2μιση λεπτά ανάγνωσης)

Καιρός να κάνουμε ένα ταξιδάκι, διαδικτυακό τουλάχιστον, τώρα που οι θάλασσές μας δεν μας καλούν άλλο πχια, ως την Lake District της Μεγάλης Βρετανίας (κουνούπια σωρό, στα σίγουρα) στο παλιό χωριό της Beatrix Potter. Πόσο μεγαλώσαμε εμείς εδώ παρέα με τον σκανταλιάρη Πήτερ Ράμπιτ, την Τζεμίνα και την Τίγκι Γουίνκλ δε ξέρω, αλλά τον ξέρουμε σίγουρα τον ήρωά της με τα πεταχτά αυτιά. Και το σπιτάκι της κας Πότερ του 17ου αιώνα αξίζει μια βόλτα (διαδικτυακή, είπαμε, δε σε βάζω σε έξοδα τώρα τεταρτιάτικα!!). 

Εγώ θα την κάνω την booklist μου κι ας γελάει ο Θεός!! Γιατί μας αρέσουν οι λίστες! Και θέλουμε να κάνουμε λίστες! Κι ας μην τις ακολουθούμε! Γιατί έτσι!! (κάνε κι εσύ τη λίστα σου, μπορείς!)

(4 λεπτά ανάγνωσης)

Μάιος, τελευταίος μήνας της άνοιξης και συνέβησαν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα!

Ή ένας φονικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σου, ή ένα υπέροχο τρελοκομείο για νερντς ή ένας κορυφαίος προορισμός για εμάς εδώ στα Βόρεια και η μέρα που είδα τον Ντον Ρόσα από κοντά.

Το πρώτο σουκού του Μαΐου μετά το Πάσχα, ήμουν στη Θεσσαλονίκη λόγω εξετάσεων στα γαλλικά που τι καλά συνέπεσαν με την έκθεση βιβλίου και το κόμικκον που ήθελα να πάω όπως-και-δήποτε φέτος, μια και ήταν καλεσμένος ο αγαπημένος μου Ντον Ρόσα, ο ένας από τους 3 κορυφαίους δημιουργούς εν ζωή (μαζί με Ρόουλινγκ και Κινγκ). Εδώ θα σου πω δυο λόγια για την έκθεση φέτος, το κόμικκον που επισκέφτηκα πρώτη φορά, και τι έγινε τελικά με τον ηθοποιό που έπαιζε τον Κρίξο στο Σπάρτακους και το Λευκό Ορκ στο Χόμπιτ!

Τελείωσε το Game of Thrones... τελείωσε το Game of Thrones... Το Game of Thrones τελείωσε. Πάει. Τέλος. Καπούτ... Δεν έχει άλλο... Αυτό ήταν... Ότι είδαμε είδαμε. Αντίο Γουέστερος (νταξ όχι εντελώς βρε παιδί μου), αντίο φίλοι μας Σταρκ, Ταργκάρυεν, Λάνιστερ, Μπαράθυον και πάει λέγοντας. Bye bye άβολε θρόνε! Bye bye δράκοι, και ντάιργουλφς και μάιστερς και παγωμένα ζόμπι. Θα μας λείψετε όλοι ανεξαιρέτως!!

Κάποιοι λένε ότι ήταν ένα απαίσιο επεισόδιο. Άλλοι λένε πως ήταν καλό. Για μένα ήταν ένα από τα καλύτερα προτελευταία επεισόδια (που γενικά είναι τα καλύτερα) ολόκληρης της σειράς, δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είναι το πιο αγαπημένο μου γενικότερα (στο μυαλό μου έχω το επεισόδιο όπου η Σέρσεϊ σκοτώνει όσους την πρόδωσαν με πράσινη φωτιά σαν καλύτερο ως τώρα).

Πιστεύεις ότι ο ultimate κακός είναι τελικά ο Night King; γιατί νομίζω πως εξαπανέκαθεν ήταν η Σέρσεϊ, που έχει σκοτώσει πιο πολύ κόσμο από τον Βασιλιά της Νύχτας (άσχετο, αλλά Βασίλισσα της Νύχτας έχω ντυθεί εγώ σε απόκριες) και είναι και πιο γρήγορη (δεν καθυστερεί σε κοιτάγματα αναγνώρισης, κάνει τη δουλειά και καθαρίζει).

4μιση λεπτά ανάγνωσης

Το πολυαναμενόμενο 3ο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν με την πιο επίφοβη μάχη έφτασε στο τέλος του και μας άφησε σιωπηλούς μόλις τελείωσε όπως ακριβώς ήταν όταν ξεκίνησε. Η πιο μεγάλη μάχη σε τηλεοπτική σειρά που έγινε ποτέ, το πιο σκοτεινό επεισόδιο που αναθεμά κι αν μπορούσες να δεις τι γινόταν, το αίσιο τέλος που για κανένα λόγο δεν περίμενα, οι ήρωες που έπεσαν κι εκείνοι που επέζησαν και ό,τι άλλο έγινε θα το πούμε εδώ στα γρήγορα γιατί έτσι πρέπει!

Η ιστορία του Τσέρνομπιλ πάντα μου τραβούσε ιδιαίτερα την προσοχή, ίσως γιατί συνέβη πολύ κοντά στη χρονιά που γεννήθηκα, στις 26 Απριλίου 1986, και ολονών οι γονείς της γενιάς μου πάνω κάτω είχαν να διηγηθούν πού βρίσκονταν όταν συνέβη και πώς το έζησαν στην όχι και τόσο μακρινή μας χώρα, πολλοί μάλιστα δηλώνοντας πως τότε επειδή ήταν Πάσχα ήταν έξω και πως όταν έβρεξε χρειάστηκε για κάποιο λόγο να βγουν στη βροχή και πιστεύω πως θα περάσουν πολλά πολλά ακόμα χρόνια για να γίνει ένας ολοκληρωμένος απολογισμός του συγκεκριμένου γεγονότος και τι επιπτώσεις είχε στις δικές μας γενιές, στους γονείς μας και σε όσους πήρε παραμάζωμα το σύννεφο.

Σ' αυτό εδώ το άρθρο θα σου μιλήσω για το βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς που στάθηκε η αφορμή για να ψάξω ακόμη περισσότερο το συγκεκριμένο γεγονός ώστε να το καταλάβω όσο το δυνατόν καλύτερα, και θα σου πω δυο τρία πράγματα που έμαθα με όσο πιο απλό τρόπο μου επιτρέπει το μη εξειδικευμένο μου μυαλό!

Ηρεμία, ησυχία, η στιγμή πριν την καταιγίδα που σταματάνε όλα και περιμένουν. Έτσι μπορώ να περιγράψω το 2ο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν. Ένα επεισόδιο όπου έγιναν λίγα πράγματα στην ουσία πιο πολύ νιώθω πως ήθελε να μας κάνει να δεθούμε με τους ήρωες κι άλλο γιατί μάλλον στο επόμενο θα πεθάνουν.

Κάθε Τρίτη (εκτός ίσως καμιάς Τρίτης μέσα στις γιορτές ή δε ξέρω τι θα γίνει βρε αδερφέ) θα σου έχω ένα μίνι ριβιού του καινούργιου επεισοδίου GoT και μερικά πασχαλινά αυγά και να έρθεις να το συζητήσουμε στα σχόλια γιατί τελευταία σεζόν είναι και πώς θα την παλέψουμε αν δε το ζήσουμε αυτό όλοι μαζί;!

 Αυτή την ταινία του Κινγκ ειλικρινά δεν την περίμενα και δεν ξέρω καν πώς σκέφτηκαν να πιαστούν (ξανά) με το συγκεκριμένο βιβλίο και να το μεταφέρουν (ξανά) στη μεγάλη οθόνη. Υποθέτω καθαρά λόγω της μεγάλης περσινής επιτυχίας του ΙΤ, αφού και σε πολλές αφίσες μόστραρε ΟΧΙ το όνομα του Κινγκ, αλλά η ειδικότητά του "από το συγγραφέα του ΙΤ", γιατί φυσικά και οι νέες γενιές δεν τον ξέρουν και μη σώσουν και τον μάθουν!

 

Όμως πρόκειται για μια ιστορία πολύ μακριά από τα σημερινά δεδομένα, προτιμήσεις και συνήθειες, που λίγο μόνο κράτησε το καλτ ύφος που έπρεπε να έχει, γιατί είναι μια καλτ ιστορία όπως και να 'χει, ενώ γέμισε με jump scares που εντέλει δε πιστεύω πως τρόμαξαν κανέναν.

Αν έχεις Netflix και αγαπάς το Παρίσι, τις γαλλικές κωμωδίες, τις ρομαντικές κωμωδίες γενικότερα, άσε τώρα ότι κάνεις και αφιέρωσε τις επόμενες 3μιση ώρες σε ότι καλύτερο θα σου συμβεί σε σειρά αυτό τον καιρό!

 

Η ιστορία ξεκινάει με την Έλσα που γνωρίζει τον Ζυλ, τον τέλειο άντρα (ναι, είναι πράγματι ο τέλειος άντρας, και ο Γάλλος σωσίας του Tom Hardy!) και δεν μπορεί να πιστέψει στην τύχη της. Αυτό που δεν ξέρει είναι πως τον Ζυλ στην πραγματικότητα τον έχουν προσλάβει οι φίλες της για να τη βοηθήσουν να ξεπεράσει τον πρώην της.

Μάρτιος, ο τρίτος μήνας του χρόνου που μέχρι στιγμής είναι πολύ καλύτερος από τον προηγούμενο, με βρίσκει με δύο δουλειές. Τα πρωινά δουλεύω ως e-shop administrator σε κατάστημα αθλητικών και τα απογεύματα κάνω μαθήματα γαλλικών σε ιδιαίτερα ή σε ένα από τα δύο φροντιστήρια που εργάζομαι. Η δουλειά είναι πράγματι πάρα πολλή, ο προσωπικός χρόνος είναι ελάχιστος, αφού όποτε βρίσκω κάποιο κενό θέλω να το αφιερώνω στον Άλμπους που με περιμένει υπομονετικά στο σπίτι και έχω χαθεί από φίλους, συγγενείς και αγαπημένα μου πρόσωπα. Αλλά να σου πω την αλήθεια, η δουλειά και μου αρέσει και μου ήταν απαραίτητη. Έτσι μπόρεσα κι έκανα κάποια πράγματα τον Μάρτιο κι ελπίζω να κάνω ακόμη περισσότερα από εδώ και μπρος!

Οι άνθρωποι, και ιδίως οι γυναίκες, έχουμε την τάση να θέλουμε να τα φτιάξουμε όλα, να τα προσαρμόσουμε όλα έτσι όπως πρέπει να είναι, να τα βάλουμε όλα σε τάξη, στη δική μας τάξη, να τα ορίσουμε όλα όπως νομίζουμε πως πρέπει να οριστούν και αυτό το κάνουμε στο σπίτι μας, στη δουλειά μας και ακόμη χειρότερα στους ανθρώπους μας, απομακρύνοντάς τους από κάθε ελευθερία και δικαίωμα στην επιλογή τους διαφορετικό από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και νομίζουμε πως έχουμε και δίκιο, κι είναι απαράδεκτος εκείνος που δεν σκέφτεται όπως εμείς, και ανώριμος ο άλλος που δεν κάνει αυτά που ορίζει η κοινωνία για την ηλικία του. Έλεγχος, έλεγχος, έλεγχος.