Λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος έρχεται και η καθιερωμένη ανασκόπηση στα καλύτερα του 2015. Αυτή τη χρονιά είχα μικρύνει το στόχο μου στο goodreads καθώς διαπίστωνα πως με άγχωνε, κι αφού έτσι κι αλλιώς το διάβασμα δεν είναι κάτι που μας επιβαρύνει, παρά κάτι που μας χαλαρώνει, σωστά; Αφού, λοιπόν, μίκρυνα το στόχο μου στα 20 βιβλία, έφτασα αισίως τα 35, αριθμό που θεωρώ νορμάλ για τα δεδομένα μου. Από τα 35 αυτά βιβλία, όταν κάθισα να τα ξεδιαλέξω και να βρω τα καλύτερα, δυσκολεύτηκα αρκετά αφού τα περισσότερα από αυτά ήταν πραγματικά εκπληκτικά βιβλία και σίγουρα αν έλειπαν κάποια άλλα θα ήταν σε καλύτερη θέση ορισμένα. Όμως πιστεύω πως ότι και να λέμε, πάντα ξέρουμε ποιο είναι εκείνο το βιβλίο που αγαπάμε περισσότερο, ακόμα κι αν είναι μια στάλα περισσότερο, πάντα το ξέρουμε! Πάμε λοιπόν να δούμε ποια ήταν τα καλύτερα της χρονιάς που μας πέρασε, βιβλία, ήρωες, συγγραφείς, αλλά και τα καλύτερα για τις δύο λέσχες στις οποίες συμμετέχω, καθώς και τα καλύτερα ιστολόγια από αυτά που ακολουθώ.

Διαβάστε επίσης: Τα καλύτερα του 2014

Τα καλύτερα του 2013

Τα καλύτερα του 2012

Το Δεκέμβριο του 1914, κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, συνέβη κάτι πολύ παράξενο για την ιστορία της ανθρωπότητας, που ξεχώρισε κι ας ξεχάστηκε αργότερα.  Τα αντίπαλα στρατεύματα των Γάλλων/Βρετανών-Γερμανών που πολεμούσαν στα γαλλοελβετικά σύνορα, έκαναν ανακωχή τη νύχτα της παραμονής Χριστουγέννων και πέρασαν μαζί την γιορτή αυτή, σαν φίλοι. Την επόμενη μέρα, οι στρατιώτες αρνήθηκαν να συνεχίσουν τον πόλεμο, προκαλώντας την οργή των ανωτέρων τους που τους χαρακτήρισαν μέχρι και λιποτάκτες και προδότες, όμως πώς μπορείς να χτυπήσεις τον εχθρό σου όταν έχεις συνειδητοποιήσει πια πως δεν είστε τελικά εχθροί, όχι από επιλογή, και δεν έχετε και τόσο μεγάλες διαφορές ούτε και κάτι να χωρίσετε στην τελική.

Μια από τις πιο αγαπημένες μου χριστουγεννιάτικες ταινίες, είναι και το The Holiday. Δύο πολύ όμορφες ιστορίες αγάπης, δύο ταξίδια: στη χιονισμένη Αγγλία αλλά και το ηλιόλουστο Λος Άντζελες, πολλοί υπέροχοι ηθοποιοί και αν αναρωτιέστε τώρα τι στο καλό σχέση έχει αυτή η ταινία με τη Χώρα των Βιβλίων, να σας πω πως ο ένας τουλάχιστον από τους βασικούς μας πρωταγωνιστές είναι επιμελητής και εργάζεται σε εκδοτικό. Χα! Επίσης και οι δύο Βρετανοί μας έχουν εκπληκτικές βιβλιοθήκες στα σπίτια τους.

Το άρθρο αυτό σας ενδιαφέρει για δυο λόγους: Αν έχετε μπει στο πνεύμα των Χριστουγέννων, οποιοδήποτε από τα παρακάτω βιβλία θα σας χαρίσει όμορφες στιγμές πλάι στο στολισμένο δέντρο σας, με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και μια κούπα ζεστή σοκολάτα. Αν δεν έχετε μπει ακόμα, οποιοδήποτε από τα παρακάτω βιβλία θα σας βάλει αμέσως στο πνεύμα της μοναδικής αυτής γιορτής, καθώς πρόκειται για μερικά από τα πιο χριστουγεννιάτικα βιβλία όλων των εποχών!! Επίσης είναι πολύ καλές προτάσεις για δωράκια, μέρες που είναι, για μικρούς και μεγάλους.

Κάποιες φορές το να χωρίσεις στα δύο ένα βιβλίο είναι καλύτερο, προτιμότερο ακόμη και αναγκαίο. Κάποιες άλλες, αυτές που γίνεται καθαρά και μόνο για τα χρήματα, δυστυχώς φαίνεται και ίσως να πρέπει να το αναλογιστούν αυτό την επόμενη φορά εκεί στο Χόλιγουντ που θα θελήσουν να βγάλουν τα διπλά από κάποια εφηβική βιβλιοσειρά, απλά και μόνο για το ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πολύ πολύ καλύτερο αν σταματούσαν να σκέφτονται αποκλειστικά και μόνο την τσέπη τους, και λίγο περισσότερο το ότι ασκούν μια τέχνη. 

Τα λέω όλα αυτά αφού βγήκα από την αίθουσα όπου είδα την πολυαναμενόμενη τελευταία ταινία των Αγώνων Πείνας, το δεύτερο μέρος ενός βιβλίου μόλις 400ων σελίδων που χώρισαν στη μέση για να μας δώσουν περισσότερες αργές σκηνές με ασαφές περιεχόμενο. Κι αν σε γενικές γραμμές το δεύτερο αυτό μέρος της Κοτσυφόκισσας μου άρεσε πολύ πολύ περισσότερο από το πρώτο, βρήκα κάποια τρανταχτά ελαττώματα που με απογοήτευσαν. Ας τα δούμε όμως στην ώρα τους. (Φυσικά, παρακάτω έχει ΣΠΟΪΛΕΡ)

Ο Νοέμβριος ήταν μήνας νουάρ λογοτεχνίας για τη Λέσχη του Τρελοκαπελά. Είχαμε, λοιπόν, να διαλέξουμε ανάμεσα σε Αρσέν Λουπέν, Μαιγκρέ και Ρουλεταμπίλ, όλοι αρκετά γνωστοί στους Γάλλους αναγνώστες και όχι μόνο. Τελικά καταλήξαμε στον τελευταίο, άλλωστε θα έχετε πετύχει σε αρκετά βιβλιοπωλεία την ολοκαίνουργια έκδοσή του από τις εκδόσεις Διόπτρα, με την περιπέτειά του στο "Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου".

Πρωτότυπος τίτλος: Le Mystère de la Chambre Jaune

Συγγραφέας: Gaston Leroux

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελ.: 312

Περίληψη: Η ιστορία μας διαδραματίζεται στη γαλλική εξοχή, και σε έναν πύργο όπου η νεαρή κόρη του επιστήμονα Στάγκερσον πέφτει θύμα επίθεσης μέσα στο δωμάτιό της, που όμως είναι κλειδωμένο από μέσα και τα παράθυρα είναι σφαλιστά κι αυτά από μέσα. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα κλειδωμένου δωματίου και αποτελεί ορόσημο της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας που διαβάζεται και αγαπιέται από τους αναγνώστες μέχρι σήμερα.  Ο ερευνητής της υπόθεσης, ο 18άχρονος δημοσιογράφος Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ, θυμίζει κάτι από Τεντέν, καθώς είναι ιδιοφυής και πολυμήχανος, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Μπορεί τα βιβλία που διαβάζουμε τις περισσότερες φορές να είναι προϊόντα της φαντασίας κάποιων περισσότερο ή λιγότερο ταλαντούχων ανθρώπων, μπορεί να είναι εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, την ιστορία, μέχρι που να μοιάζουν κιόλας φοβερά με τις εμπειρίες κάποιων, υπάρχουν όμως κι εκείνα τα βιβλία που είναι βασισμένα σε πραγματικές ιστορίες, οι βιογραφίες ανθρώπων που έχουν ζήσει συγκλονιστικές καταστάσεις. Κι αυτά τα βιβλία είναι πραγματικοί θησαυροί που αξίζει να διαβαστούν από ακόμη περισσότερους αναγνώστες.

Με τη Λέσχη του Τρελοκαπελά, αποφασίσαμε πριν λίγες μέρες να αφήσουμε για μερικές ώρες στην άκρη το βιβλίο που διαβάζαμε, και να δούμε μια γαλλική ταινία όλοι μαζί από τα σπίτια μας ο καθένας. Μετά από σχετική ψηφοφορία, καταλήξαμε στην ταινία "Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα" που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο.

Είναι κάποια βιβλία που το υποψιάζεσαι όταν τα αρχίζεις, σιγουρεύεσαι όσο τα διαβάζεις και το καταλαβαίνεις αδιαμφισβήτητα όταν τα τελειώνεις. Εκείνα τα βιβλία που είναι τα αγαπημένα σου, που ήταν από τη στιγμή που γράφτηκαν, απλά εσύ μόλις το 'μαθες, ενώ εκείνα σε περίμεναν υπομονετικά στο ράφι του βιβλιοπωλείου ή της βιβλιοθήκης σου να σε ταξιδέψουν στο μαγικό τους κόσμο. Ένα από τα βιβλία αυτά, είναι και η "Σκιά του ανέμου" του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στη Βαρκελώνη του '50, όπου ο νεαρός Ντανιέλ επισκέπτεται μαζί με τον πατέρα του το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων για να ανακαλύψει εκεί το ένα και μοναδικό αγαπημένο του βιβλίο, αυτό που όλοι έχουμε και ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα, ακόμα κι από εκείνα που μας αρέσουν. Διψασμένος για περισσότερο, αναζητά κι άλλα βιβλία του συγγραφέα, κάποιου Χουλιάν Καράξ, για να μάθει όμως πως δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο του στην κυκλοφορία, και όχι μόνο αυτό, αλλά και τα περισσότερα αντίτυπα των βιβλίων του έχουν καταστραφεί, κλαπεί, ή καεί. Σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, κυνηγημένος από έναν διαβολικό ήρωα του βιβλίου του Καράξ, για να ξετυλίξει την ιστορία από χαμένες και καταραμμένες ζωές που θα τον ταξιδέψουν αρκετά χρόνια πίσω, σε κάποιον άλλο νεαρό που είχε πολλά όνειρα, όπως κι εκείνος, κι ερωτεύτηκε κάποια κοπέλα που δεν του ταίριαζε. Θα ακολουθήσει δίχως να το ξέρει τα χνάρια του ειδώλου του και θα μπλεχτεί στην ιστορία του σα να ήταν η δική του, μα κι η δική του θα είναι τόσο όμοια μ' εκείνη, την παλιά και πονεμένη.

Οι δημοτικές βιβλιοθήκες του Παρισιού είναι πραγματικοί ναοί γνώσης. Μπορεί να είναι σχετικά άγνωστες για το ευρύ κοινό, είναι όμως συχνά κατειλημμένες από τους φοιτητές που βρίσκουν εκεί ένα ιδανικό χώρο για να μελετήσουν για τις εξετάσεις τους. Ωστόσο, όποιος θέλει μπορεί να βρει το χρόνο να καθίσει σε μια από αυτές παρέα με ένα βιβλίο ή να επωφεληθεί από τους χιλιάδες τόμους που έχουν να προσφέρουν αυτά τα "καταφύγια".

Παρακάτω θα βρείτε μια συλλογή με τις πιο όμορφες δημοτικές βιβλιοθήκες του Παρισιού, που θα ήταν υπέροχα να επισκεφτεί ένας βιβλιοφάγος που ταξιδεύει στην Πόλη του Φωτός, πέρα από τα μουσεία, τη Ντίσνεϋλαντ και τον πύργο του Άιφελ, φυσικά!

Φωτογραφία από την Evi Ive

Για τον Οκτώβριο η Λέσχη του Τρελοκαπελά επέλεξε να διαβάσει ένα βιβλίο με σκοτεινές ιστορίες Γάλλων συγγραφέων. Αφού ψάξαμε και ψάξαμε βρήκαμε λίγα πράγματα (κυρίως Μωπασάν) και τελικά καταλήξαμε σε αυτό εδώ το βιβλίο (που μόνο Μωπασάν δεν έχει) που περιλαμβάνει μικρές ιστορίες, διηγήματα και αποσπάσματα από 8 Γάλλους συγγραφείς, όπως Μπωντλαίρ, Απολλιναίρ, Προυστ και άλλους.

Πολλοί αναρωτιούνται πώς μπορεί ο Βασιλιάς να σκέφτηκε αυτήν ή την άλλη ιστορία, να ήταν υπό την επήρεια ουσιών; να την ονειρεύτηκε; να είναι στην πραγματικότητα ψυχοπαθής; να του την διηγήθηκε ο ίδιος ο διάβολος; όχι! Ο Βασιλιάς μας εμπνεύστηκε αρκετές από τις ιστορίες του όπως όλοι οι φυσιολογικοί συγγραφείς. Από καθημερινά γεγονότα, εικόνες της συνηθισμένης μας ζωής και μικρές λεπτομέρειες που μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλες ιστορίες. Βρείτε σε αυτό το άρθρο όλες εκείνες τις πραγματικές ιστορίες που κρύβονται πίσω από μερικές από τις πιο γνωστές ιστορίες του Βασιλιά.

ISBN: 978-960-450-942-3
Ημερομηνία έκδοσης: 2008
Σελίδες: 389

Μια ακόμα από τις βιβλιοσειρές που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2015 και που τελικά ήταν εξαιρετική, είναι και η μεταφορά του τεράστιου βιβλίου της Susanna Clarke, που μεταφράστηκε στα ελληνικά με τον τίτλο Οι δύο μάγοι και ο βασιλιάς των κορακιών από τις εκδόσεις Διόπτρα (και ναι, δεν κυκλοφορεί πια!!). Το BBC ανέλαβε να μας ταξιδέψει στις αρχές του 19ου αιώνα στη Αγγλία, όπου τα τελευταία ίχνη της μαγείας έχουν αρχίσει να σβήνουν και λίγοι μόνο μάγοι πιστεύουν πραγματικά σε αυτή και επιθυμούν να τη διασώσουν.

Ή αλλιώς: "Ο λαβύρινθος: Πύρινες δοκιμασίες" ή ακόμη "Η δεύτερη ταινία του Maze Runner" ή πάλι "Ο νυχοφάγος-σα-να-μην-υπάρχει-αύριο" και "Πού πήγαν τα ποπκόρν μου; πότε τα 'φαγα; τι θες να πεις έφαγα και τα δικά σου; εγώ θυμάμαι μόνο να κάθομαι και να ξεκινάει η ταινία!! Τι θες να πεις πέρασαν 2 ώρες;"

Είχαμε ξαναναφερθεί στη συγκεκριμένη σειρά, στις βιβλιοταινίες και βιβλιοσειρές που περιμέναμε μέσα στο 2015. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Pamela Redmond Satran (που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά) και αφορά τη ζωή της πρόσφατα χωρισμένης 40άρας Λίζα Μίλερ (Sutton Foster) που από νοικοκυρά και μητέρα, αποφασίζει να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή της και να συνεχίσει την καριέρα της από εκεί που την άφησε. Μόνο που κανείς δε θέλει να προσλάβει μια 40άρα, ιδίως όταν τα ίδια τα αφεντικά έχουν τα μισά της σχεδόν χρόνια κι εκείνη πέρα από το ότι δεν ήταν ενεργή εδώ και μια 20ετία στο χώρο, δεν γνωρίζει λέξη από τη σύγχρονη γλώσσα της τεχνολογίας, της κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο... 

Άκρως εποικοδομητικό το φετινό καλοκαίρι για τη βιβλιοθήκη της Αλίκης, καθώς είχα τρεις ολόκληρους μήνες διακοπές (την ανεργία εδώ στην εξωτική Κατερίνη τη λέμε διακοπές!) και μια και η θάλασσα είναι δυο βήματα, τύπου ξυπνάς και βρέχεις τα πόδια σου (λέμε τώρα) και το καλοκαίρι ήταν από τα πιο ζεστά που περάσαμε ποτέ, κάθε μέρα είχε το ίδιο κι απαράλλαχτο πρόγραμμα: πρωινό ξύπνημα, φετούλες με βούτυρο και μαρμελάδα ροδάκινο της γιαγιάς (άλλο να σας το γράφω κι άλλο να το δοκιμάζετε!!), λίγο διάβασμα, μαγιό, θάλασσα, φαγητό στο ταπεράκι (γιατί αλλιώς θα πάθουμε τίποτα από το πολύ σάντουιτς), μπάνιο, ξάπλα στην αμμουδιά, βιβλίο, σουσού με τη μαμά, κι άλλο μπάνιο, κι εκεί που πήγαινε να πέσει ο ήλιος, λέγαμε ντάξει τώρα θα αντέξουμε να γυρίσουμε στο σπίτι, επιστροφή, πότισμα λουλουδιών, παιχνίδι με το νερό στο μπαλκόνι και την αυλή για λίγη έξτρα δροσιά, ντουζάκι, μπαλκονάκι, βιβλιαράκι ή ταινιούλα μέχρι να αεριστεί καλά καλά το σπίτι που το 'χαμε όλη τη μέρα κλειστό μη τυχόν και μπει στάλα ήλιου και βράσει και μείνουμε άστεγοι, ύπνος ανάσκελα με τα χέρια και τα πόδια ανοιχτά και σε απόσταση από το μπόιφρεντ (Καρκίνος και αγκαλίτσας, αν έχετε το Θεό σας ακόμα και τα καλοκαίρια με τους 40 βαθμούς υπό σκιάν!!!!) που το ότι δεν τον σκότωσα αυτό τον Ιούλιο ακόμα κι εκείνον τον παραξενεύει και όπως καταλαβαίνετε, διάβασα ΠΟΛΛΑ βιβλία φέτος. Λίγο η Λέσχη του Τρελοκαπελά και τα γαλλικά βιβλία της, λίγο το ότι άλλο βιβλίο διάβαζα το πρωί, άλλο στη θάλασσα και άλλο το βράδυ, κάναμε μια γερή μπάζα φέτος και είμαι πολύ ικανοποιημένη!

Μια αφορμή ήταν αυτό εδώ το άρθρο που λέει τι θα γινόταν αν ο Χάρι Πότερ ήταν Γάλλος, αλλά και μια συζήτηση που είχαμε με τον αδερφό μου βγαίνοντας από το σινεμά μετά την πρώτη προβολή της τελευταίας ταινίας. Για να δούμε αν τα θυμάμαι τόσα χρόνια μετά... Προειδοποίηση φυσικά, το παρακάτω άρθρο περιέχει και κάποια ΣΠΟΪΛΕΡ!!

Ένα ακόμα βιβλίο που διαβάσαμε στα πλαίσια του αφιερώματος στη γαλλική λογοτεχνία με τη Λέσχη του Τρελοκαπελά, ίσως το πιο ωραίο βιβλίο ως τώρα. Το πιο γνωστό έργο του Γκενασιά, μπορεί να έχει ένα σεβαστό μέγεθος, δεν παύει όμως να είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που δεν κουράζει στιγμή τον αναγνώστη, αντίθετα του δίνει όρεξη να συνεχίσει και να συνεχίσει κατασπαράζοντας τις περίπου 700 σελίδες του. Ο Γκενασιά μας ταξιδεύει στην εποχή του '60 όπου τόσοι και τόσοι επιστρέφουν, σε ένα παρισινό μπιστρό, σε μια παρέα εντελώς διαφορετική μα εξαιρετικά ταιριαστή, όχι μόνο για την αγάπη τους για το σκάκι, αλλά και για τις ταραγμένες ζωές που τους έφεραν εκεί που βρίσκονται. Για τον πόλεμο, το διωγμό, την οικογένεια και όλα αυτά που άφησαν πίσω τους προκειμένου να γλυτώσουν τη ζωή τη δική τους αλλά κι εκείνων που αγάπησαν.

Πρωτότυπος τίτλος: Le club des Incorrigibles Optimistes

Συγγραφέας: Jean-Michel Guenassia

Εκδόσεις: Πόλις

Περίληψη: Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο χαρακτήρες, παρά το πλήθος τους όμως δε δυσκολευόμαστε να τους ξεχωρίσουμε. Ο βασικός μας πρωταγωνιστής είναι ο 12χρονος Μισέλ, του οποίου και τη ζωή παρακολουθούμε από το 1959 ως το 1964. Μαζί του ακούμε ροκ εν ρολ, ζούμε τον πόλεμο της Αλγερίας, τον ακολουθούμε στην εξέλιξή του ως φωτογράφος στο πανέμορφο Παρίσι κι ως το μπιστρό Balto όπου ανακαλύπτει το μυστικό των θαμώνων που μαζεύονται στο πίσω μέρος του μαγαζιού για να παίξουν σκάκι. Ο Ιγκόρ, ο Λεονίντ, ο Ίμρε, ο Γρηγόρης, ο Σάσα, είναι όλοι τους πολιτικοί πρόσφυγες που βρέθηκαν στο Παρίσι και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Κι εκεί, πίσω πίσω, κάθεται και ο Σαρτρ με τον Κεσέλ. Ο γνωστός Σαρτρ και ο γνωστός Κεσέλ! Η γνωριμία του μαζί τους θα του αλλάξει τη ζωή για πάντα. Θα του δώσει μερικά σημαντικά μαθήματα, ενώ παράλληλα θα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με μια οικογένεια που διαλύεται, ένα σχολείο που έχει απαιτήσεις, έναν αδερφό που εξαφανίζεται, ένα κορίτσι που τον τρελαίνει και τόσα άλλα.

Τι εννοείς δεν χωράνε τα έπιπλα τώρα στο καινούργιο σπίτι;

Λίγο πριν φύγει το καλοκαίρι πολλοί βρίσκουν την κατάλληλη ευκαιρία για να μετακομίσουν. Τώρα που σιγά σιγά θα μπορείς να κάνεις δουλειές χωρίς να λούζεσαι στον ιδρώτα και μόνο επειδή ανασαίνεις και λίγο πριν ξεκινήσει η νέα χρονιά, είναι μια χαρά καιρός για μετακομίσεις, κουβαλήματα και νέα ξεκινήματα.

Ας μιλήσουμε για ένα από τα πιο μοναδικά βιβλία που διάβασα ποτέ. Μια ιστορία θλιβερά όμορφη και παράλληλα μια από τις πιο παράξενα γραμμένες που έχω διαβάσει, πιθανόν και η πιο παράξενη απ' όλες. 

Συγγραφέας: Ιωάννα Καρυστιάνη

Εκδόσεις: Καστανιώτη

ISBN: 978-960-03-1780-0

Ημερομηνία έκδοσης: 1997

Σελίδες: 368

Η Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης αποφάσισε φέτος κάθε μήνα να διαβάζει ο καθένας μας το βιβλίο της επιλογής του από μια κοινή κατηγορία. Και η κατηγορία αυτή για τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν "Έλληνας Συγγραφέας". Έτσι, κι επειδή το συγκεκριμένο το είχαν διαβάσει και αγαπήσει και άλλα μέλη της λέσχης μας, αποφάσισα να το διαβάσω κι εγώ. Όταν είχε βγει η ταινία μάλιστα, όλος ο κόσμος έλεγε καλά λόγια, άρα δεν έβλεπα να κινδυνεύω από κάπου. Ή έτσι νόμιζα...

Πρωτότυπος τίτλος: Flaggermusmannen
Συγγραφέας: Jo Nesbø
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
ISBN: 978-960-566-368-1
Ημερομηνία έκδοσης: 27/01/2014
Σελίδες: 440

Το δεύτερο βιβλίο που διαβάσαμε με τη Λέσχη του Τρελοκαπελά στα πλαίσια του αφιερώματος στη Γαλλική Λογοτεχνία, ήταν η "Βίλα Θλίψη" (ή "Βίλα της θλίψης") του πρόσφατα βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Πατρίκ Μοντιανό. Θεωρώ πως δεν είναι το καλύτερο βιβλίο του, τουλάχιστον από άποψη υπόθεσης, μα είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της γραφής του, που φαίνεται πραγματικά υπέροχη, άλλωστε, γι' αυτή τη γραφή του βραβεύτηκε! 

Πρωτότυπος τίτλος: Villa Triste

Συγγραφέας: Patrick Modiano 

Εκδόσεις: Λιβάνη

ISBN: 978-960-14-2884-0

Ημερομηνία Έκδοσης: 2014

Σελίδες: 224

Περίληψη: Σε μια επαρχιακή λουτρόπολη της Γαλλίας, τη δεκαετία του '60, μια παρέα περίεργων ανθρώπων ζει μια περιπέτεια πίσω από την οποία παραμονεύει το μυστήριο και ο αισθησιασμός. Σε αυτήν εμπλέκονται ένας μυστηριώδης γιατρός, μια γοητευτική ηθοποιός και ένας ανυπότακτος δεκαοχτάχρονος. Πίσω από τη φαινομενική ηρεμία που βαραίνει την ατμόσφαιρα, γεγονότα και χαρακτήρες αναδεύονται αργά και υπόγεια. Η μοιραία συνάντηση του νεαρού Βικτόρ με την ωραία Υβόν γεννά έναν έρωτα που μοιάζει προορισμένος να κρατήσει αιώνια...

Όπως ίσως να ξέρετε εσείς που με διαβάζετε πιο συχνά, τρέφω μια ιδιαίτερη αγάπη για τις πειρατικές ιστορίες, τις πειρατικές ταινίες, τα πειρατικά καράβια και ό,τι άλλο πειρατικό υπήρξε ποτέ. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι πως η αγάπη αυτή ξεκίνησε από τις ταινίες της Disney "Οι Πειρατές της Καραϊβικής" που έβλεπα μικρή και λάτρευα, μέχρι που έπιασα εντελώς τυχαία στα χέρια μου την ιστορία του Στίβενσον "Το Νησί του Θησαυρού" που είναι πλέον ανάμεσα στα κορυφαία αγαπημένα μου και με έχει κάνει να κυνηγάω κάθε τι σε πειρατικό βιβλίο πέφτει στην αντίληψή μου. Κάπως έτσι κι εντελώς τυχαία για άλλη μια φορά, κάθισα μια μέρα να παρακολουθήσω ένα επεισόδιο από μια νέα και καταπώς λέγανε πολύ καλή σειρά: το Black Sails.

Διάβασε ποίηση για τις στιγμές που σταμάτησες να κοιτάξεις τη βροχή να πέφτει μπροστά από το φανάρι του δρόμου κι ευχήθηκες να ήξερες τις λέξεις που έκαναν αυτό που έβλεπες αυτό που είναι. 

Διάβασε ποίηση γιατί νιώθεις μοναξιά και άγρια εγκατάλειψη. Διάβασε ποίηση έτσι ώστε όταν δεν νιώθεις πια μοναξιά και τυλίγεις με όλο σου το κορμί τον αγαπημένο σου, εκείνος να σου λέει "δεν γνώρισα ποτέ μου κορμί που να νιώθει τόσο άγρια εγκατάλειψη."

Εδώ δε θα μιλήσουμε για ταινίες όπως ο Χάρι Πότερ, ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, το Twilight και το Λάθος Αστέρι. Θα θυμηθούμε πάρα μα πάρα πολλές παλιές κι αγαπημένες, που άλλες τις βλέπαμε παιδιά και άλλες φοβόμασταν να τις δούμε, μα ποτέ δεν πήγε το μυαλό μας πως είχαν κάποια σχέση με βιβλία. Κι όμως...

Μετά το πρώτο μέρος των Πρώτων Φράσεων από βιβλία που έχω διαβάσει, σας φέρνω άλλες τόσες. Φράσεις που ξεχωρίζουν για το περιεχόμενο ή το στυλ γραφής του κάθε συγγραφέα, άλλες που περιέχουν μια δόση χιούμορ, νοσταλγίας, ή κάτι το ιδιαίτερο τέλος πάντων που μας συντροφεύει σε όλη την υπόλοιπη ιστορία.

Το πρώτο βιβλίο του γαλλικού μας αφιερώματος δεν είναι άλλο από την Ευγενία Γκραντέ του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ψηφίστηκε ανάμεσα σε άλλα δύο (τη Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ και τη Νανά του Ζολά) από τα μέλη της Λέσχης του Τρελοκαπελά και διαβάστηκε από εκείνους που το επέλεξαν μέσα στον Ιούνιο. Σαν μια πρώτη επαφή με τη γαλλική λογοτεχνία, εμένα μου άρεσε. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή.

Πρωτότυπος τίτλος: Eugenie Grandet

Συγγραφέας: Onoré de Balzac

Εκδόσεις: Θεμέλιο

ISBN: 9789607293428
Ημερομηνία έκδοσης: 2001
Σελίδες: 208

Περίληψη: Σε μερικές επαρχιακές πόλεις βρίσκονται σπίτια που η όψη τους προκαλεί μελαγχολία σαν εκείνη που γεννάνε τα πιο θλιβερά ερείπια. Στα σπίτια αυτά συναντάς ίσως ταυτόχρονα και τη σιγαλιά του μοναστηριού και την ξεραΐλα των χερσότοπων και τα σκέλεθρα των ερειπίων. Η ζωή και η κίνηση είναι τόσο ήσυχες εκεί, που ένας ξένος θα τα έπαιρνε για ακατοίκητα, αν δεν αντίκριζε ξαφνικά το χλωμό και κρύο βλέμμα ενός ασάλευτου προσώπου, που η μισομοναστηριακή του μορφή προβάλλει πάνω από το περβάζι του παράθυρου, μόλις ακουστεί θόρυβος από ασυνήθιστα πατήματα. Αυτοί οι τόνοι μελαγχολίας υπάρχουν στη φυσιογνωμία ενός σπιτιού στο Σωμύρ, στα ψηλώματα της πόλης, στην άκρη του δρόμου που ανηφορίζει κατά τον πύργο. Ο δρόμος αυτός, λιγοσύχναστος τώρα, ζεστός το καλοκαίρι, κρύος το χειμώνα, σκοτεινός σε μερικές μεριές, ξεχωρίζει για το δυνατό κρότο των βημάτων πάνω στο ψιλό του καλντερίμι το πάντα καθαρό και στεγνό, για το στενό του φιδογύρισμα, για τη γαλήνη των σπιτιών του, που ανήκουν στην παλιά πόλη κι από πάνω τους πυργώνονται τα τείχη. Τρισαιώνιες κατοικίες στέκονται εκεί, γερές ακόμα, αν και φτιαγμένες από ξύλο, και οι λογής λογής φυσιογνωμίες τους κάνουν ακόμα πιο πρωτότυπη αυτή την περιοχή του Σωμύρ που τραβάει τους αρχαιογνώστες και τους καλλιτέχνες.

Είναι δύσκολο να περάσεις μπροστά από αυτά τα σπίτια και να μη θαυμάσεις τα πελώρια μαδέρια, που οι άκρες τους, σκαλισμένες σε παράξενα σχήματα, στεφανώνουν μ' ένα μαύρο βαθύ ανάγλυφο τα περισσότερα ισόγειά τους.

Για όλους τους φίλους της Χώρας των Βιβλίων που δεν είναι στο facebook, να σας ενημερώσω πως την Τρίτη που μας πέρασε, 16 Ιουνίου, η Αλίκη στη Χώρα των Βιβλίων ήταν καλεσμένη στη ραδιοφωνική εκπομπή της Δέσποινας Πολυχρονίδου, Culture Club, στον Alpha 96,5 στη Θεσσαλονίκη. Η εμπειρία ήταν πολύ όμορφη και ιδιαίτερα ευχάριστη.

Καλοκαίρι, η πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου (αν βέβαια συνδυάζεται με χαλάρωση, θάλασσα και υπέροχα βιβλία!). Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, κάνουμε μια λίστα με ενδιαφέρουσες προτάσεις για καλοκαιρινά αναγνώσματα, γιατί για κάποιο λόγο το καλοκαίρι αγαπάμε όλοι λίγο περισσότερο το διάβασμα. Στο φετινό μας θέμα έχουμε προτάσεις για βιβλία με καλοκαιρινό-θαλασσινό περιεχόμενο, ανάλαφρα και αστεία, αλλά και κάποια κλασσικά κι αγαπημένα.

Ξεκινώντας το μεγάλο αφιέρωμα της Χώρας των Βιβλίων στη Γαλλική Λογοτεχνία, ας ρίξουμε μια γενική ματιά στην ιστορία της γαλλικής λογοτεχνίας από τον Μεσαίωνα μέχρι τον 20ο αιώνα.

Μετά από αυτό εδώ το άρθρο κι επειδή κατά βάθος είμαστε πολύ θετικοί άνθρωποι, ας κάνουμε μια λίστα με τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε κάποιον βιβλιοφάγο σαν εμάς, μερικά από όλα εκείνα, δηλαδή, που μας κάνουν να αγαπάμε τα βιβλία και το διάβασμα ακόμη περισσότερο.

Σάββατο πρωί κι επιτέλους δεν είχα απολύτως τίποτε να κάνω (τουλάχιστον μέχρι τις 4:00 το απόγευμα που είχα ένα ιδιαίτερο και θα έπρεπε να φύγω), ησυχία στο σπίτι, τέλεια ευκαιρία για να αφιερώσω λίγο παραπάνω χρόνο στο διάβασμα. Άλλωστε είχε μπει η άνοιξη και μαζί της είχε φέρει μια έντονη πείνα για βιβλιοφαγία, δεν ήξερα τι να πρωτοπιάσω στα χέρια μου. Η ώρα ήταν 11:30 όταν έπιασα το βιβλίο που μου δάνεισε η Ιφιγένεια. Δεν το ξεκινούσα εκείνη την ώρα, το είχα αρχίσει στα κενά του σχολείου μου, που δεν ήταν και λίγα, και βρισκόμουν αισίως στη σελίδα 150 περίπου. Υπολόγιζα να το τελειώσω μέσα στο Σαββατοκύριακο για να διαβάσω ένα ακόμα δανεικό που είχα μέχρι να φύγει ο μήνας (βλέπετε στη Λέσχη Ανάγνωσης της πόλης μου είχαμε σαν θέμα του Απριλίου να διαβάσουμε δανεικά βιβλία).
Βέβαια, κι αν δεν έβγαινε το βιβλίο μέσα στο Σαββατοκύριακο δε θα ζοριζόμουν, έχω πάρει εδώ και κάποιο διάστημα την απόφαση να μη βασανίζομαι με το αγαπημένο μου χόμπι και να το αφήνω να με πάει όπου θέλει αυτό. Κάπου στη σελίδα 200 είπα να πάω ως την 250 για να μείνουν μόνο άλλες 50 σελίδες για να το τελειώσω. Μα η αλήθεια ήταν πως το βιβλίο κυλούσε τόσο ευχάριστα και εύκολα, που δε με κούραζε καθόλου. Μήπως να το τελείωνα εκείνο το πρωί; Τάχα τι καλύτερο είχα να κάνω; Δεν είχε μείνει και πολύ, καλή σκέψη να το τελείωνα με τη μία. Φτάνω στη σελίδα 310 περίπου όταν ακούω την αγουροξυπνημένη φωνή του μπόιφρεντ από την κρεβατοκάμαρα να με ρωτάει τι ώρα είναι. Υπολογίζω γύρω στη 1 βαριά, αλλά του λέω πως δεν ξέρω, γιατί στ' αλήθεια δεν είχα κανένα ρολόι εκεί γύρω και μπορεί να ήταν 1:30 ή ακόμα χειρότερα 2:00. Σηκώνεται μετά από λίγο κι έρχεται και κάθεται δίπλα μου και με ρωτάει τι κάνω. 

-Διαβάζω. 

-Ξέρεις τι ώρα είναι; 

-Τι ώρα είναι; 

-3:10.

Η έκπληξή μου δεν μπορεί να περιγραφεί. Είχα διαβάσει πάνω από 3 ώρες συνεχόμενα, ξεπερνώντας μέχρι και κάποια προσωπικά μου ρεκόρ, και μάλιστα χωρίς να το συνειδητοποιήσω. Η αγαπημένη Όστεν με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε στον κόσμο της τόσο ήρεμα, τόσο φυσικά, που έχασα κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Κι αν δεν ήταν το μπόιφρεντ να με "ξυπνήσει" το πιο πιθανό θα ήταν να έχανα και το ιδιαίτερο που είχα σε μισή ώρα.

Είναι αλήθεια πως τα σπόιλερ δεν τα αγαπάει κανείς. Μα όταν κάποιο βιβλίο, παραμύθι, διήγημα ή νουβέλα αποκτά τόσο μεγάλη φήμη που το ξέρει ο κόσμος όλος, αναγκαστικά κάποια βασικά σπόιλερ μαθαίνονται. Έτσι και ότι μαζεύτηκε σε αυτό εδώ το άρθρο δεν είναι κάτι καινούργιο για εσάς, ακόμα κι αν δεν έχετε διαβάσει τα σχετικά βιβλία, αφού είτε από την εξέλιξη των ιστοριών, είτε από τις μεταφορές τους στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, είτε από το πολυλογάδικο διαδίκτυο, γνωρίζετε πολύ καλά όλα αυτά που γράφονται παρακάτω. Αν παρόλα αυτά δεν θέλετε να το ρισκάρετε, μη συνεχίσετε την ανάγνωση.

Λένε πως η πρώτη φράση ενός βιβλίου είναι εκείνη που θα σε ελκύσει και θα σε κάνει να θέλεις απεγνωσμένα να διαβάσεις παρακάτω. Κι είναι αλήθεια, η πρώτη φράση είναι μεγάλη υπόθεση. Είπα, λοιπόν, να κάνω μια λεπτομερή έρευνα σε πολλά από τα βιβλία που έχω διαβάσει, για να βρω όλες εκείνες τις πρώτες φράσεις που μου έκλεισαν το μάτι και μου υποσχέθηκαν ένα μοναδικό ταξίδι στις σελίδες τους. Ίσως έτσι, παίρνοντας μια γεύση κι εσείς από τις φράσεις αυτές και τον τρόπο γραφής ορισμένων συγγραφέων που δεν είχατε ποτέ επαφή, να θελήσετε να διαβάσετε και το παρακάτω της ιστορίας ;)

Η άνοιξη μπήκε επίσημα εδώ και ένα μήνα, όμως πραγματικά την άνοιξη τις τελευταίες μέρες αρχίζουμε να τη νιώθουμε. Για μένα είναι η πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου. Η εποχή που ανθίζει ο τόπος και γεμίζει χρώματα, που βγαίνει ο ήλιος και μας ζεσταίνει, που βγάζουμε τα βαριά μας ρούχα, αλλά δεν σκάμε κι από τη ζέστη την καλοκαιρινή, ο καιρός που λαχταράμε να κάνουμε εκδρομές, να βγούμε για οποιονδήποτε λόγο από το σπίτι, που δε μας κρατάνε τα γραφεία και τα θρανία και που ερωτευόμαστε μαζί μ' όλη την πλάση. Κι επειδή μου αρέσει να συνδυάζω το βιβλίο που διαβάζω με το γύρω περιβάλλον, ήρθε ο καιρός να κλείσω και να βάλω στο ράφι τα βαριά χειμωνιάτικα βιβλία και να κατεβάσω τα ρομαντικά και λουλουδάτα. Παρακάτω θα βρείτε διάφορα βιβλία, άλλα που έχω διαβάσει άλλα που όχι ακόμη, μα που αναμφίβολα θα ήθελα να διαβάσω άνοιξη και μόνο άνοιξη!

Όχι δεν πρόκειται για κάποιο αστείο αρθράκι της Χώρας των Βιβλίων, αλλά για ένα πολύ αστείο βιβλιαράκι που μου έκαναν δώρο μέσα στις γιορτές και το απόλαυσα!! Πρόκειται για τη μετάφραση και σύμπτυξη σε ένα (!) των δύο βιβλίων της Jen Campbel με τίτλους: Weird things customers say in bookshops και More weird things customers say in bookshops. 

Πρόκειται για μια συλλογή από παράξενα πράγματα που έχουν πει κατά καιρούς πελάτες της στη συγγραφέα και υπάλληλο βιβλιοπωλείου Jen, αλλά και παράξενα πράγματα που έχουν πει σε άλλους βιβλιοπώλες ανα τον κόσμο και της τα έστειλαν για να τα συμπεριλάβει στο βιβλίο της. 

 

Ένα εντελώς διαφορετικό θέμα ήρθε αυτή τη βδομάδα στη Χώρα των Βιβλίων. Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο μυστηρίου, που παίζεται αυτό τον καιρό στην Κατερίνη, και είναι εμπνευσμένο από ένα από τα καλύτερα (ίσως και το καλύτερο) και πιο συναρπαστικά έργα της Αγκάθα Κρίστι: τους "Δέκα Μικρούς Νέγρους" σε διασκευή Τόλη Πιπερίδη και σκηνοθεσία Θανάση Μαργαρίτη.

Κάποιοι μπορεί να μας πουν υπερβολικούς, άλλοι ψυχωτικούς, μερικοί ακόμη και προβληματικούς, αλλά ναι, ότι κι αν συμβεί από τα παρακάτω σε κάποιο βιβλίο μας, μας βγάζει από τα ρούχα μας. Ιδίως αν το έχουμε προκαλέσει μόνοι μας!! Τι είναι λοιπόν το χειρότερο που σας έχει συμβεί με κάποιο βιβλίο σας;

Πρωτότυπος τίτλος: The Silkworm

Συγγραφέας: Robert Galbraith aka J.K.Rowling

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Κυκλοφορία: 20 Νοεμβρίου 2014

Σελίδες: 624

Η Ρόουλινγκ μας έταξε σειρά και σειρά μας δίνει. Το δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Βρετανό ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ και την δυναμική βοηθό του Ρόμπιν κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το πρώτο, όπως περίπου γινόταν και με τα Χάρι Πότερ. Βέβαια, για όσους δεν το γνωρίζουν, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με σχολές μαγείας και ξόρκια, αλλά με στυγερά εγκλήματα που αναζητούν το δράστη τους κι έναν εκπληκτικό ντετέκτιβ που δεν αμφιβάλλεις ποτέ πως θα λύσει το έγκλημα.

Το είδαμε; Το είδαμε. Δε θα μπορούσαμε να μην το δούμε άλλωστε, αφού είχε αυτόν τον πανέμορφο πρωταγωνιστή ημίγυμνο, αλλά κυρίως αφού μας έτρωγε η περιέργεια. Η αλήθεια είναι πως η ταινία βελτίωσε σχετικά την κακογραμμένη ιστορία της Τζέιμς, αλλά θαύματα δε γίνονται, όσο τέλεια μουσική κι αν βάλεις (πραγματικά τέλεια!) και όσο κι αν το προμοτάρεις, το διαφημίσεις, το επιβάλεις βρε αδερφέ σε κάθε άνθρωπο με αυτιά για να ακούει και μάτια για να βλέπει!

Διαβάστε επίσης: Πενήντα Αποχρώσεις Κακίας

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου για πολλούς είναι εμπορική, ξενόφερτη και παραπανήσια. Άλλοι λένε πως δεν χρειάζονται μια μέρα το χρόνο για να εκφράσουν την αγάπη τους, μα πως γιορτάζουν καθημερινά με το έτερον ήμισυ. Δε λείπουν κι εκείνοι που μπορεί να είναι απογοητευμένοι και δεν πιστεύουν πια και τόσο στην αγάπη και τον έρωτα, με αποτέλεσμα μέχρι και να μισούν τη συγκεκριμένη μέρα. Για μένα, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, δε σημαίνει τίποτα από όλα αυτά. Είναι σαφώς μια μέρα σαν όλες τις άλλες, όμως όλη αυτή η ατμόσφαιρα, οι καρδούλες, οι μπαλάντες και τα λοιπά αγαπησιάρικα, δεν κάνουν στην πραγματικότητα κακό σε κανέναν, δε γιορτάζουν το μίσος αλλά την αγάπη. Ας χαλαρώσουμε λοιπόν, και ας ερωτευτούμε και αυτή τη μέρα, όπως και όλες τις υπόλοιπες.

Σε αυτό το άρθρο μαζεύτηκαν μερικά από τα πιο όμορφα λόγια αγάπης της λογοτεχνίας. Μπορούμε να γράψουμε κάποια από αυτά σε μια κάρτα ή σε ένα βιβλίο και να το χαρίσουμε στο αγαπημένο μας πρόσωπο.

Πλήθος βιβλιοταινιών αλλά και νέων βιβλιοσειρών αναμένονται και φέτος κι εμείς περιμένουμε με αγωνία είτε να τις λατρέψουμε και να τις δούμε ξανά και ξανά φανατικά, είτε να τις μισήσουμε και να κατακρίνουμε ηθοποιούς και σκηνοθέτες για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους κατά της λογοτεχνίας αλλά και της ανθρωπότητας γενικότερα.

Μια από τις πιο αγαπημένες μου σειρές είναι και το Downton Abbey του BBC, μια σειρά με υπέροχους ηθοποιούς (με πρώτη και καλύτερη την Maggie Smith), πανέμορφα τοπία κι έναν βρετανικό πραγματικό πύργο που περιβάλλεται από πράσινες εκτάσεις για περπάτημα, κυνήγι, ή απλά για να πάρεις το τσάι σου.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, στο Downton παρακολουθούμε τη ζωή της πλούσιας οικογένειας Κρόλι παράλληλα με τη ζωή του υπηρετικού της προσωπικού, γύρω στα 1920, με προσοχή στη λεπτομέρεια τόσο στα ενδυματολογικά όσο και στις συμπεριφορές των ηρώων της. Η σειρά ξεκίνησε το 2010 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα 8 νέα της επεισόδια βγαίνουν από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο και κατά τα Χριστούγεννα έχουμε κι ένα σπέσιαλ διπλό επεισόδιο για να βγάλουμε τη χρονιά.

Αν όμως δε θέλετε κι εσείς, όπως κι εγώ, να αποχωριστείτε για μισό χρόνο την εποχή, το ύφος και τις σχέσεις που θυμίζουν Downton, μπορείτε να δοκιμάσετε να διαβάσετε κάποιο από τα παρακάτω βιβλία που φέρνουν κάτι από μια άλλη εποχή.

Τέσσερα χρόνια διαδικτυακής ζωής, 1350 like στη σελίδα του facebook, πάνω από 100 αναγνώστες εδώ, 180 φίλοι στο goodreads, μόλις 15 ακόλουθοι στο νεοσύστατο twitter, πάνω από 100 εγγεγραμμένοι στην e-Εφημερίδα της Χώρας των Βιβλίων, 81.300 προβολές, είναι ένας καλός απολογισμός για μια σελίδα που ξεκίνησε και συνέχισε χωρίς καθόλου οικονομική υποστήριξη. Δεν μπορώ να σταματήσω να λέω ευχαριστώ σε αγαπημένα πρόσωπα που με στήριξαν, όχι μόνο σε όλους εκείνους που είναι φίλοι μου και εκτός ίντερνετ, αλλά και όλους εσάς που δε με γνωρίζατε προσωπικά και παρόλα αυτά νιώθω πως με στηρίζετε το ίδιο.

Στην περσινή μου λίστα διάλεξα ένα σωρό βιβλία που ήθελα να διαβάσω οπωσδήποτε, ο κόσμος να χαλάσει! Τελικά διάβασα μόνο μερικά από αυτά, ούτε τα μισά, και παρόλο που ξέρω πως όσες λίστες και να κάνω δεν πρόκειται ποτέ να τις ακολουθήσω, μου αρέσει τρομερά να κάνω λίστες και γι' αυτό και θα κάνω μια και για φέτος! Κι ας μην την ακολουθήσω!!