Το 2023 φτάνει στο τέλος του και πάντα αυτός ο καιρός αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση (που μπορείς να διορθώσεις με άφθονα μελομακάρονα, βέβαια). Στα πλαίσια του "βάζω στόχους για τη νέα χρονιά" και "πώς θα γίνω καλύτερος άνθρωπος" αποφάσισα να καθίσω λίγο και να αναλογιστώ τι μού έμαθε η χρονιά που φεύγει.
Ή πράγματα που θέλω να κάνω τις φετινές γιορτές για την απόλυτη χριστουγεννιάτικη εμπειρία! Φυσικά η απόλυτη χριστουγεννιάτικη εμπειρία θα ήταν να μπορέσω με κάποιον τρόπο μαγικό να ξαναζήσω κάποια παιδικά μου Χριστούγεννα α λα Σκρουτζ, ή να τα ζήσω σα να ήμουν παιδί.. Οπότε χωρίς αυτό το δεδομένο, ας κάνω μια ακόμα κουβαδολίστα! Κάνε κι εσύ!
Όλο αυτό το διάστημα το πριν τα Χριστούγεννα θέλω να διαβάζω πολύ συγκεκριμένης θεματολογίας ιστορίες. Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά βιβλία που σίγουρα έχει πάρει το μάτι σου εδώ κι εκεί και είναι ό,τι πρέπει για να διαβάζονται δίπλα στο δέντρο παρέα με ένα ζεστό ρόφημα και μια αφράτη κουβερτούλα. Επίσης μπορείς να πάρεις κάποιες ιδέες για να χαρίσεις ένα βιβλίο σε κάποιον φίλο που αγαπάει τόσο το διάβασμα όσο και τις γιορτές! Σου έχω προτάσεις για βιβλία για ενήλικες αλλά και για παιδιά. Οπότε ετοίμασε το πορτοφόλι σου! (Δεν είναι sponsored, αν όμως θέλεις να με σπονσοράρεις με το να μου χαρίσεις κάποιο από αυτά τα βιβλία, ρώτησε με πρώτα γιατί μπορεί να τα 'χω!)
Ωραία. Το Fourth Wing με έκαψε λες και δεν αγαπούσα ήδη τις ιστορίες με δράκους, λες και είχα ανάγκη από λίγο σπρώξιμο, όχι, μια χαρά τις αγαπούσα ήδη και τις κυνηγούσα όποτε έπαιρνε το μάτι μου κάποια από αυτές. Δε ξέρω αν έφταιξε κάποτε ο κύριος Παολίνι γι' αυτή την αγάπη, ή πολύ απλά ο πολύ αγαπημένος μας Καθηγητής (aka Τόλκιν), μπορεί μέχρι και η Ρόουλινγκ να έφταιξε ή ίσως αγαπούσα τους δράκους από πάντα και δεν έφταιξε κανείς από όλους αυτούς, παρά μόνο έθρεψαν την αγάπη μου για αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Ένας Οκτώβριος που θα θυμόμαστε, όχι μόνο γιατί ήταν ένας πολύ γεμάτος μήνας, αλλά και γιατί πήγαμε το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό! Θα προσπαθήσω να μην πλατιάσω πολύ (μεταξύ μας, δε νομίζω πως θα τα καταφέρω και τόσο καλά...)
Μια και ο Οκτώβρης είναι μήνας Χάλογουιν (ΜΗ το πεις! ΣΟΥΤ!) και με αφορμή άλλη μια εξαιρετική σειρά του αγαπημένου Φλάναγκαν (τώρα αυτό παίζεται να σου πω την αλήθεια, δεν τις έχω αγαπήσει όλες τις σειρές του και καμία όσο την πρώτη, αλλά θα δω ό,τι βγάλει, ακόμη κι αν είναι βίντεοκλιπ για την Τέιλορ Σουίφτ!) ο οποίος με τη σειρά του εμπνέεται από τη λογοτεχνία κατά κύριο λόγο και μάλιστα από αγαπημένα κλασσικά έργα της λογοτεχνίας, ή από τον Στίβεν Κινγκ, μας έφερε φέτος μια σειρά που νομίζω πως την περιμέναμε και τη συζητούσαμε από την εποχή του πρώτου Haunting, υπήρχαν κάποιες φήμες, νόμιζες πως είναι απλά ευσεβής πόθος, αλλά όντως τελικά είχαν βάση και φέτος μας ήρθε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η μεταφορά (με πάρα πολλά ερωτηματικά, θαυμαστικά και όλα τα σημεία στίξης, γιατί μεταφορά ΔΕΝ είναι) ενός από τα πιο ατμοσφαιρικά και σπούκι διηγήματα του αγαπημένου και βαθιά αλλοπρόσαλλου κλασσικού Αμερικανού συγγραφέα τρόμου, του Έντγκαρ Άλαν Πόε.
Ουφ, έφυγε ο Σεπτέμβριος! Τον περίμενα πώς και πώς, ιδίως μετά τις υπερβολικές ζέστες του φετινού καλοκαιριού, ανυπομονούσα για λίγη δροσιά, να ηρεμήσουμε να μπούμε σε μια σειρά. Επιπλέον είναι και ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου που είναι η καλυτερότερη εποχή! Όλοι το ξέρουν αυτό! Βέβαια αυτός ο Σεπτέμβρης δεν ήταν τόσο ιδανικός όσο νόμισα, είχε υπερβολικά πολύ άγχος, πήγα λίγο να αρρωστήσω κι έπαθα και μια τροφική δηλητηρίαση. Μετά από όλο αυτό το μπάχαλο, ήρθα να σου μιλήσω για τα βιβλία, τη σειρά, το Temu, τις ταυτότητες, να γκρινιάξω και λίγο, να σου πω τα νέα και τα υπόλοιπα καλά (ή και όχι) του πρώτου μήνα της χρονιάς του φθινοπώρου!
Ένα βιβλίο για την ψυχική υγεία, την πραγματική φιλία, με ένα μυστήριο που δεν περίμενες...
Μόνο καλά λόγια είχα ακούσει για αυτό το βιβλίο και το είχα βάλει στη λίστα μου στο jukebooks για να το ακούσω με την πρώτη ευκαιρία. Έτσι κι έγινε, το έβαλα να παίζει στη δουλειά και η Έλενορ μου έκανε παρέα για λίγες μέρες, όχι πολλές, θα μου άρεσε να μου ξανακάνει παρέα η συγκεκριμένη ηρωίδα ίσως με κάποια συνέχεια.
Είσαι κι εσύ άλλος ένας λάτρης του φθινοπώρου που αναζητά τρόπους να γεμίσει το κενό σε σχήμα κολοκύθας μέσα σου με τα κατάλληλα βιβλία;
Θέλεις να ετοιμάσεις ένα ζεστό ρόφημα, μια μηλόπιτα, και να χουχουλιάσεις κάτω από μια ελαφριά κουβερτούλα φορώντας τις πιο αφράτες κάλτσες σου ενώ ακούς τους ήχους της βροχής που πέφτει απαλά;
Μήπως τέλος πάντων σε τρώει το δεξί σου το χέρι, που σημαίνει πως θα δώσεις χρήματα; (γιατί αν σε τρώει το αριστερό σημαίνει πως θα πάρεις! Όλοι το ξέρουν αυτό!)
Είναι αυτοί που η νέα χρονιά ξεκινάει τον Ιανουάριο κι είναι κι εκείνοι που βρίσκουν πιο σωστή αρχή της χρονιάς τον Σεπτέμβρη. Εγώ είμαι και στις δύο παρέες, μου αρέσει η νέα αρχή, ο επαναπρογραμματισμός, τα σχέδια, η ελπίδα πως τώρα θα είμαι μια νέα "εγώ" και όλα θα είναι πιο... διαφορετικά. Άλλωστε τον Σεπτέμβρη ξεκινούν όλα, όντως τότε αρχίζει η χρονιά. Μα κι ο Γενάρης, αν δεν είχε την πρωτοχρονιά θα ήταν ο πιο βαρετός μήνας, δε θα είχε τίποτα και θα κρατούσε ογδόντα χρόνια. Επιπλέον ο Σεπτέμβρης είναι και σχεδόν αρχή φθινοπώρου, που όπως και να το κάνουμε είναι ένα τσικ πιο ενδιαφέρουσα εποχή από όλες τις υπόλοιπες (*ζεσταίνεται υπερβολικά πάρα πολύ τη στιγμή που γράφει αυτές τις γραμμές, πάει να ανοίξει τον κλιματισμό*)
Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε τον Σεπτέμβρη ώστε να αξιολογήσουμε πλήρως την νέα αυτή αρχή; Πάρα πολλά πράγματα! Ελπίζω να έχεις χρόνο γιατί έχουμε δουλίτσα!
Βασικό συμπέρασμα: Πρέπει να αλλάξει η σχέση μου με τα social media!
Το ήξερα, το διαισθανόμουν, ήταν μια πολύ πραγματική κατάσταση η εξάρτησή μου από τα social media. Το άσκοπο σκρολάρισμα ήταν δεδομένο, παρόν και άκρως χρονοφάγο. Έπαιρνε διαρκώς τη θέση άλλων υποχρεώσεων ή και όχι υποχρεώσεων, γενικότερα άλλων πραγμάτων που ήθελα να κάνω. Χαλούσε ακόμη και τη διασκέδαση, θα έμπαινα στα social την ώρα που διάβαζα, πάει η συγκέντρωση, την ώρα που έβλεπα ταινία, πάει η σκηνή που ίσως κάτι σημαντικό γίνεται, την ώρα που περνούσα με τον μικρό, να το το κακό παράδειγμα η μαμά απορροφημένη μπροστά σε μια οθόνη για ώρες, την ώρα που ήμουν με φίλους και οικογένεια, αγένεια, στη δουλειά, έλλειψη συγκέντρωσης στις υποχρεώσεις μου.
Η παλιά αγαπημένη Jennifer Donnelly, μου είχε κάνει παρέα όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και έπρεπε να περάσω κάποιο χρόνο ανάμεσα στα μαθήματα σε κάποιο καφέ της Καμάρας. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να χάνομαι μέσα στο Τριανταφυλλάκι, να ρέει η γραφή της γρήγορα, να δημιουργεί υπέροχες εικόνες μιας παλιάς Αγγλίας, να έχει φοβερή αγωνία και να συμπαθώ πολύ την κεντρική ηρωίδα (που όπως σου έχω πει δε μου συμβαίνει τόσο συχνά). Η απόφαση να πάρω το συγκεκριμένο βιβλίο προέκυψε στο διάστημα του social media detox μου, του πρώτου εβερ που όμως θα ακολουθήσουν κι άλλα οπωσδήποτε και ίσως με μεγαλύτερη διάρκεια.
Ο Αύγουστος ο φετινός ήταν μήνας διακοπών... ηλεκτρονικών διακοπών. Η Χώρα των Βιβλίων έκανε τις διακοπές που δεν έκανα εγώ. Ξεκουράστηκε για έναν ολόκληρο μήνα, κι επιστρέφει ανανεωμένη με νέα θεματάκια, βιβλιοκριτικές, μπόλικες λίστες, τσάλεντσιζ κι ό,τι άλλο σκεφτώ ή δω και μου αρέσει. Εδώ σου έχω μαζέψει τα λίγο πιο ξεχωριστά του μήνα, από βιβλία, σειρές, ένα social media detox, έναν μινι καλοκαιρινό απολογισμό και άλλα.
Ο Ιούλιος του 2023 ήταν ο πιο ζεστός μήνας των... πολλών τελευταίων ετών. Κάθε που προβλεπόταν 40άρι λέγαμε "αυτή θα είναι η πιο ζεστή μέρα του χρόνου" λες και είναι κάποιος διαγωνισμός ποια θα πάρει την πρώτη θέση ως η μέρα εκείνη που υποφέραμε περισσότερο από ποτέ. Μια τουλάχιστον από αυτές τις 3 νομίζω ακραία ζεστές μέρες, την περάσαμε σχεδόν αποκλειστικά στο σπίτι και δεν ήταν καθόλου κακή απόφαση. Από εκεί και πέρα, και αν σκεφτείς πως όταν έχει καύσωνες δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα απολύτως, κι όμως ήταν ένας μήνας που έκανα πολλά.
Να ένα βιβλίο που δεν περίμενα να διαβάσω φέτος το καλοκαίρι, όχι γιατί δεν το είχα βάλει στο μάτι. Το είχα. Αλλά γιατί ήταν ένα τσικ μεγαλούτσικο (που πλέον τα αποφεύγω γιατί ξέρω πολύ καλά τη μοίρα τους) και... ήταν όσο να πεις από τις πιο καινούργιες κυκλοφορίες που συνηθίζω να τις αφήνω λίγο να τριγυρίσουν πριν πάρω σίγουρα μια απόφαση να τις αποτολμήσω. Ειλικρινά, αν το βιβλίο, τόσο μεγάλο που είναι, είχε αγοραστεί σε έντυπη μορφή, θα τελείωνε του Αγίου Κάποτε. Αλλά! Ήταν η πρώτη μου επαφή με ακουστικό βιβλίο, μπόρεσα να του αφιερώσω χρόνο παράλληλα με τη δουλειά μου (το μόνο μέρος όπου είμαι σχετικά ανενόχλητη, ναι, καλά διαβάζεις!) και τελικά το τελείωσα μέσα σε.. μια εβδομάδα; ΣΟΚ!
Μια συναρπαστική ανακάλυψη για εμένα που δουλεύω πολύ και δεν έχω χρόνο ή είμαι απλά εθισμένη στο multitasking (δε ξέρω για σένα, εγώ αδυνατώ ακόμη και να βράσω ένα αυγό, αν πρέπει να κάνω ΜΟΝΟ αυτό!) είναι το ακουστικό βιβλίο. Στα ξένα, στα εξωτερικά, μπορούσες να ακούσεις βιβλία εεε εδώ και χρόνια. Εδώ τα άκουγες αν ήσουν μέχρι 13ων χρονών και κάποιος είχε ηχογραφήσει την κοκκινοσκουφίτσα σε κασέτα (αν δεν ξέρεις τι είναι η κασέτα.... πέρασε έξω!). Πρόσφατα το τοπίο άλλαξε, ο εγχώριος κόσμος του βιβλίου έγινε πιο πλούσιος, καθώς πλέον έχουμε κι εμείς τη δυνατότητα να ακούμε τα βιβλία μας, αν για τον οποιονδήποτε λόγο εκείνη την ώρα δε μπορούμε να τα διαβάζουμε με τον παραδοσιακό τρόπο.
Εδώ σου έχω μαζέψει όλες τις εγχώριες επιλογές σου αλλά και λίγες ξενόφερτες (όχι όλες), για να διαλέξεις εκείνη που ταιριάζει περισσότερο σε εσένα, στις ανάγκες σου και κυρίως... στο πορτοφόλι σου.
Τώρα που μάθαμε τι πα να πει τροπ (trope αγγλιστί, μπες εδώ αν δεν ξέρεις τι είναι), είπα να σου μαζέψω εδώ μερικά που πραγματικά έχω ΒΑΡΕΘΕΙ και μόλις τα βλέπω στρίβω 180 μοίρες (το βιβλίο, και το ξαναβάζω στο ράφι του βιβλιοπωλείου). Δεν είναι πως δεν τα έχω διαβάσει, πως δεν μου έχουν αρέσει στο παρελθόν ιστορίες με αυτά τα κλισέ μέσα, είναι πως κάπου φτάνει, τέλος, δε θέλω παιδί μου, πως-το-λεν!
Α! Και αφού σου πω για όλα τα τροπ που έχω πχια βαρεθεί (και γιατί) σου έχω μαζέψει και μερικά που δεν έχω βαρεθεί ακόμα, γιατί η πολλή αρνητικότητα δε μου κάνει καλό!
Στα σόσιαλ βασικά, αλλά πού αλλού μιλάμε για βιβλία στις μέρες μας; Σε αυτό εδώ το άρθρο ομολογώ πως κι εγώ έμαθα πολλά, που βρίσκω πως κάπως προέκυψαν σε εκείνο το χάσμα της καραντίνας που άνοιξε και ξαφνικά εγώ (και πολύς ακόμη κόσμος) βρεθήκαμε από τη μια πλευρά (εκείνη του παρελθόντος) ενώ όλοι οι άλλοι έγιναν μια τεράστια παρέα στην πλευρά του μέλλοντος. Ξαφνικά τα βιβλία που είχαμε διαβάσει ήταν παλιά και πολλοί δεν τα γνώριζαν καν ούτε και τους ένοιαζαν, ενώ ο καταιγισμός των νεώτερων βιβλίων μας πήρε παραμάζωμα, δεν προλαβαίναμε να ενημερωθούμε ούτε για τις νέες κυκλοφορίες, ούτε για τις νέες μόδες, ούτε για τα τρέντς στα σόσιαλ κι από πάνω μαζεύτηκαν ένα σκασμό εκφράσεις, εν ήδη νέας γλώσσας, που θέλαμε μεταφραστή για να κατανοήσουμε. Εδώ σου έχω μαζέψει όλες αυτές τις εκφράσεις που ξεπηδάνε από δω κι από κει σε instagram και tiktok, μαζί με την ερμηνεία τους, για να ξέρεις. Και να μην κάνεις πως ξέρεις ενώ στην πραγματικότητα τρέχεις να γκουγκλάρεις "wtf is trope?"
Ο Ιούνιος ήταν καλός. Ως μήνας οκεϊ, ήταν όπως πάντα βροχερός, κρύος, λίγο φθινοπωρινός-λίγο καλοκαιρινός, πολλή ανακατωσούρα στο σπίτι με τα ρούχα μας (τι φρίκη είναι αυτή με τα παιδικά! Δεν το έχω βρει και δεν ξέρω πώς θα το βρω, πρέπει ανά δίμηνο να αδειάζω τα πάντα και να δίνω ρουχαλάκια!!) πάρα πολλή τρίχα του Άλμπους που την αλλάζει. Πάλι. Ένας κακός χαμός από παιχνίδια μονίμως και... ακόμα δεν έχουμε τελειώσει με χαλιά/παπλώματα και λοιπά χειμερινά. Εκπέμπω SOS!!
Βιβλιοκριτική για ένα από τα μεγάλα βιβλία της Όστεν, η ιστορία, οι εντυπώσεις κάποια ιστορικά στοιχεία και οι δύο μεταφορές του.
Το τελευταίο (για μένα) βιβλίο της Όστεν από τα μεγάλα, ήταν το Μάνσφηλντ. Θεωρούσα πως θα είναι το λιγότερο αγαπημένο μου, μου φαινόταν κάπως αδιάφορο, κάπως γενικευμένο, κάπως.. απλά οκέι. Δε ξέρω τι έφταιξε, αν είχα καιρό να διαβάσω Όστεν, ή αν όντως η ιστορία ήταν πάρα πολύ καλή, αλλά τελικά με κέρδισε. Δε μου ήταν καθόλου αδιάφορο, μου άρεσε πολύ, πέρασα φανταστικά μαζί του και δε βαρέθηκα λεπτό. Ίσως μόνο το τέλος να με χάλασε, αλλά θα φτάσω σε αυτό.
Το βιβλίο ήταν δώρο του secret Santa μου στην ανταλλαγή μας τα πολύ δύσκολα Χριστούγεννα του 2020 και μου το χάρισε η αγαπημένη και πιο παλιά μου φίλη, η Βούλα. Νομίζω πως πέρασε αρκετός καιρός από τότε ώστε να μην το συνδέσω με εκείνα τα φριχτά Χριστούγεννα και να μπορέσω να το αγαπήσω όπως του άξιζε.
Καλώς ήρθες σε ένα αγαπημένο άρθρο στο οποίο κρίνω αλύπητα βιβλία από τα εξώφυλλα τους και προσπαθώ να μαντέψω το στόρι. Όλα τα βιβλία προέρχονται από τις νεότερες εκδόσεις και ίσως μερικά να είναι ακόμη υπό έκδοση. Το επεισόδιο έχει ηχογραφηθεί πριν ψάξω πραγματικά τα συγκεκριμένα βιβλία, συνεπώς όντως οι μαντεψιές μου είναι όσο πιο πρωτότυπες γίνεται. Ελπίζω να έχεις ετοιμαστεί, γιατί θα χαλάσουν οικονομίες, θα αδειάσουν πορτοφόλια, θα τρέχουμε στα βιβλιοπωλεία αναμαλλιασμένοι.. ε, τουλάχιστον εγώ σίγουρα!
Στο παλιό μας σπίτι δε με πείραζε καθόλου να περνάω τα καλοκαίρια μου στην πόλη. Βλέπεις είχε μια υπέροχη μικρή αυλή με (υπερβολικά) πάρα πολλά δέντρα, κι είχα κι εγώ όλα τα πράγματα που κουβαλούσαμε όταν ήμουν μικρή στο camping, οπότε αμέσως μπορούσαμε να διαμορφώσουμε με αυτά ένα υπέροχο σημείο με ομπρέλα, εκείνες τις πολύ μεγάλες τις ξύλινες, με λαμπάκια, με τραπέζι και καρέκλες, γλάστρες, φιδάκι για τα κουνούπια, σε ένα σημείο που ακόμη και στον καύσωνα τα βράδια φυσούσε και ήταν υπέροχα. Είχαμε μέχρι και αιώρα, και νομίζω πως ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι στο παλιό μας το σπίτι παρόλο που ήταν πολύ πολύ δύσκολο και ενεργειακά... φονικό!
Αυτός ο μήνας ήταν ο πιο γεμάτος μήνας της χρονιάς, ενδεχομένως και των τελευταίων ετών, όχι απλά αυτής της χρονιάς! Είχε πάρα πολλές εξορμήσεις εκτός, στη Θεσσαλονίκη πήγαμε δύο φορές κυρ Στέφανε και μια φορά πήγαμε προς Ελασσόνα, από την άλλη πλευρά (του Ολύμπου!), είχαμε και γάμο και βάφτιση και την πρώτη ονομαστική γιορτή του μικρού Κωνσταντίνου, παρόλα αυτά, δε μου φάνηκε ένας μήνας που έτρεχε κι έφυγε γρήγορα. Ήταν ένας μήνας φυσιολογικός, μεγάλος, με μπόλικο χρόνο (ε, τι να πω, ξέρω κι εγώ;) Τουλάχιστον έφτιαξε λίγο ο καιρός!
Τις προάλλες ήρθε ένα email στα εισερχόμενά μου, από εκείνα που διαβάζω και δεν τους κάνω ολική εκκαθάριση χωρίς καν να τα ανοίξω *χαμογελάει πονηρά*. Βέβαια, ήταν από τη Daphné, τη Γαλλίδα influencer που εμένα με ινφλουενσάρει όσο να πεις, και μιλούσε για τις πέντε γλώσσες της αγάπης του Gary Chapman που είναι και πασίγνωστες, λέει. Το βιβλίο του "Οι πέντε γλώσσες της αγάπης" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και στα ελληνικά (κι εγώ θα κάτσω να σου μιλήσω για όλα αυτά χωρίς καν να το έχω διαβάσει, ναι, αυτή είμαι. Ευχαριστώ!)
Είναι αναμφίβολα από τα must read στο είδος της φαντασίας, είναι από τα κλασσικά και πάνω απ' όλα είναι Λε Γκεν. Εγώ, που λες, είχα πάντα την εντύπωση στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πως η Λε Γκεν δε μου ταιριάζει. Αλλά δε μπορεί, είναι μέσα στα είδη που αγαπώ τα βιβλία της, ήταν η ίδια μια προσωπικότητα που θαυμάζω κι όμως.. ήταν κάπου εκεί πίσω πίσω αυτή η αίσθηση και δεν έλεγε ποτέ να φύγει: η Ούρσουλα Λε Γκεν δε μου ταιριάζει.
Θα μου πεις τώρα πως η άνοιξη κοντεύει να βγει, τι μας έμεινε; ούτε δεκαπέντε μέρες Μάη, αλλά ήταν αλήθεια ανοιξιάτικη η φετινή άνοιξη; Εδώ στην εξωτική Κατερίνη ήταν κυρίως φθινόπωρο με μια δόση χειμώνα παρά οτιδήποτε άλλο και γι' αυτό, επειδή δεν τη βρίσκω την άνοιξη, είπα να τη φτιάξω (όπως μας συμβούλεψε ο κύριος Ελύτης)!
Επιστροφή στην κατηγορία Booktag όπου απαντώ εγώ για μένα κι εσύ που με διαβάζεις απαντάς με τη σειρά σου στο δικό σου blog/vlog/podcast/προφίλ σε κάποιο σόσιαλ/στα σχόλια, ότι θέλεις βρε αδερφέ! Απαντάω σε ερωτήσεις που κι εγώ με τη σειρά μου βρήκα σε άλλο βιβλιοblog (συγκεκριμένα αυτό το βρήκα στην Zezee with books) και έχει και μερικούς κανόνες:
- Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις
- Απάντησε ειλικρινά
- Τάγκαρέ με αν το πήρες από μένα (συμπεριέλαβέ με στο ποστ που θα κάνεις)
- Στείλε μου το ποστ σου για να το διαβάσω κι εγώ
Πάμε τώρα που είμαστε πανέτοιμοι!
Το πρώτο έβερ βιβλίο με αστρική προβολή στα ελληνικά, που δεν είναι "εγκυκλοπαιδικής φύσης" αλλά μυθιστόρημα φαντασίας, ένα βιβλίο γραμμένο από μια απόφοιτο της ελληνικής φιλολογίας και επιμελήτρια, στοιχεία που φαίνονται ξεκάθαρα στη γραφή της. Βρίσκω τους φιλόλογους πάντα εξαιρετικούς συγγραφείς, ελπίζω αυτό να μην αποκλείει εμάς τους υπόλοιπους, βέβαια, από την ελπίδα να γράψουμε κάτι αξιόλογο κι ας μην έχουμε αυτές τις γνώσεις (θα μου πεις γι' αυτό υπάρχουν οι επιμελητές! Σωστά!)
Ο Απρίλιος, ο μήνας που έπεσε το φετινό Πάσχα, πότε ήρθε πότε έφυγε, ούτε που το καταλάβαμε. Εγώ είχα και πολλή δουλειά, έφυγε ένα τσικ πιο γρήγορα. Ζήσαμε ξεχωριστές στιγμές τον μήνα αυτόν; Ναι. Ήταν δύσκολος μήνας; Αρκετά. Ελπίζω σε έναν πιο όμορφο Μάιο; Απολύτως!
Νέα τρομερά δεν σου έχω από τον Απρίλιο, έχω ένα πολύ γνωστό βιβλιοπωλείο που έκλεισε, ανακοινώσεις σειρών και ταινιών, ολίγη Τζέιν Όστεν και πάρα πολλές φορές η Άλκη Ζέη, το νέο όνομα του βραβείου Booker, κάτι ανέκδοτο από Μάρκες και η λογοκρισία σταθερά εδώ όπως κάθε μήνα. Μαζί και τα ευπώλητα του μήνα αλλά και οι μεταφορές του μήνα που (δεν) είδαμε!
Το βιβλίο που όλοι περιμέναμε (ή δεν ξέραμε πως περιμέναμε, πιο σωστά) έρχεται, κοντεύει, έχει σχεδόν φτάσει (φαντάζομαι δηλαδή πως είναι ήδη έτοιμο σχεδόν και τώρα παίζει μόνο μάρκετινγκ): Το Μαγικό Αλμανάκ του Χάρι Πότερ είναι το πρώτο επίσημο "βοήθημα" στη σειρά του Χάρι Πότερ, μια εγκυκλοπαίδεια, αν θέλεις, που εξερευνά πολύ πολύ διεξοδικά τις ιστορίες που ήδη ξέρουμε και αγαπάμε, και όλα αυτά στις 10 Οκτωβρίου του παρόντος έτους.
Σήμερα σου φέρνω ένα θέμα που με προβληματίζει εδώ και αρκετό καιρό: τα Social και η σχέση μας με το βιβλίο.
Ο Μάρτιος είχε κι άλλη λογοκρισία (ήταν να μη γίνει η αρχή;), έναν Έλληνα συγγραφέα πίσω από τα κάγκελα, ανακοινώσεις για βιβλία που περιμένουμε πώς και πώς, θέσεις εργασίας στο χώρο του βιβλίου, eurovision με βιβλία, και άλλα, κι όπως πάντα τα ευπώλητα, μια πολυαναμενώμενη μεταφορά στη μικρή οθόνη, όλα αυτά για εμάς που θέλουμε να είμαστε παραπολυενημερωμενοι!
Αυτό το άρθρο υποτίθεται θα ήταν μικρό. Γιατί αυτό το μήνα δεν έκανα τίποτα... Μπήκε και σκατά, ήταν και σκατά για κάμποσο καιρό... Είδαμε μιάμιση ταινία, δεν είδα καμία σειρά, δεν αγόρασα κανένα βιβλίο (αυτό είναι καλό, βέβαια), δεν ολοκλήρωσα κανένα βιβλίο (αυτό καθόλου καλό δεν είναι), όμως είχα πάρα πάρα πολλή δουλειά, απορώ που τελικά πρόλαβα να ετοιμάσω το οτιδήποτε στη Χώρα των Βιβλίων, απορώ και που ανέβασα ό,τι ανέβασα στα social. Απορώ και είμαι έτοιμη να πέσω κάτω. Ναι είμαι!
Η ιδέα για το συγκεκριμένο άρθρο προέκυψε έπειτα από το podcast της Γιώτας Τσιμπρικίδου από την υπέροχη σειρά της Art Podcast, όπου μιλούσε για 10+1 ταινίες που μπορεί να άλλαξαν τη ζωή σου. Έτσι είπα να δω το ράφι μου στο goodreads με τα βιβλία εκείνα που κάτι άλλαξαν μέσα μου είτε απλά αναγνωστικά, είτε μου πρόσφεραν γενικότερα κάτι ως εμπειρία. Σου τα παραθέτω παρακάτω, μαζί με τους λόγους που μπήκαν σε αυτή την κατηγορία:
Δηλαδή τα cosy fantasy που όμως μου μεταφράζει το "cosy" ως ζεστό, ευχάριστο, άνετο και αναπαυτικό, αλλά θα έβγαινε πολύ μεγάλος ο τίτλος. Επίσης δεν είμαι σίγουρη πως αποδίδεται ακριβώς στα ελληνικά ο όρος "cosy". Θα τα περιέγραφα ως ιστορίες που σε κάνουν να νιώθεις πως πίνεις μια νόστιμη ζεστή σοκολάτα σε ένα σπίτι στο βουνό μέσα στα χιόνια, ενώ κάθεσαι μπροστά σε ένα τζάκι σε μια άνετη πολυθρόνα σκεπασμένος με μια αφράτη κουβέρτα, με τον ήχο του χιονιού να πέφτει και απαλή τζαζ να παίζει κάπου στο βάθος. ΑΥΤΟ το συναίσθημα τελοσπάντων. Αλλά με δράκους.
Αντίο Φανταστικέ Φεβρουάριε, μπορεί εσύ να φεύγεις, αλλά εγώ εδώ θα μείνω! Τον μήνα που μας πέρασε και με την ευκαιρία του αφιερώματος συνειδητοποίησα πως είμαι σε μια φάση στη ζωή μου που θέλω να διαβάζω κυρίως φαντασία. Με ενθουσιάζουν φοβερά οι ιστορίες φαντασίας και κάπως σα να διαπίστωσα πως με το ζόρι προσπαθούσα να "μεγαλώσω" και να διαβάσω πιο "ενήλικα" βιβλία. Θα επιστρέψω λοιπόν στο πιο αγαπημένο μου είδος για λίγο καιρό, όχι αποκλειστικά αυτή τη φορά βέβαια, θα αφήνω περιθώρια και σε άλλα είδη, όμως πάντα θα υπάρχει οπωσδήποτε ένα βιβλίο φαντασίας στα currently reading μου!
Σε αυτό το τρίτο τεύχος των βιβλιονέων έχουμε ποοολύ λογοκρισία, νέα από τον κόσμο του Χόγκουαρτς, ανακοινώσεις για μεταφορές (άλλες αχρείαστες, άλλες απαραίτητες!), διάφορα βραβεία και όπως πάντα μια λίστα με ευπώλητα και μόλις μια ταινία και μια σειρά που κυκλοφόρησαν τον μήνα Φεβρουάριο!
Τώρα θα νιώσεις λίγο σα να παρακολουθείς μάθημα λογοτεχνίας σε κάποιο τμήμα της φιλοσοφικής σχολής. Εγώ θα νιώθω νοσταλγία όσο θα το γράφω, αν και ομολογώ πως ποτέ δεν είχα πάρει μάθημα φανταστικής λογοτεχνίας στο τμήμα της Γαλλικής στο ΑΠΘ, γιατί δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στα χρόνια μου. Ωστόσο κάποια στιγμή προς το τέλος, ξεπετάχτηκε (για πολύ λίγο) στον οδηγό σπουδών ένα μάθημα επιλογής με θέμα τα παραμύθια, που οι Γάλλοι έχουν παράδοση στα παραμύθια (βλ. Αδελφοί Περό). Αυτό όπως ξεπετάχτηκε έτσι εξαφανίστηκε. Υποθέτω πως το τμήμα έκλεισε αμέσως από άτομα κι εγώ έμεινα με την όρεξη. Αλλά αρκετά με τις αναδρομές στο μακρινό 2011 και πίσω. Πάμε να δούμε τι είναι η φαντασία, σε ποιους απευθύνεται, μια μικρή ιστορική αναδρομή, ποια είναι τα βασικά υποείδη της και γιατί τελικά διαβάζουμε φαντασία.
Ο Τζόναθαν Στράουντ είναι αγαπημένος, κι αυτό γιατί έχει γράψει έναν από τους καλύτερους ήρωες που μπορεί να συναντήσεις ποτέ, το τζίνι Βαρτιμαίο! Ο Βαρτιμαίος είναι πανέξυπνος, καυστικός, ειρωνικός, αλλά και πονηρός και λίγο συμφεροντολόγος. Είναι απολύτως φανταστικός! Ωστόσο εδώ δε θα σου μιλήσω για τον Βαρτιμαίο, κρίνοντας όμως από αυτόν και την ιστορία του, εμπιστεύομαι πάρα πολύ τον δημιουργό του, που πέρα από τη δική του ιστορία, έχει γράψει και μια άλλη, όχι με τζίνι και μάγους, αλλά με φαντάσματα αυτή τη φορά: Την ιστορία του Λόκγουντ και της παρέας του.
Μετά το πολύ αναλυτικό άρθρο με τον οδηγό φαντασίας για αρχάριους, σου ετοίμασα ένα ακόμα, μπαμπάτσικο κι αυτό, με μερικούς από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς φαντασίας έβερ (τους δικούς μου βασικά, αλλά και μερικούς που δεν τους έχω γνωρίσει ακόμα προσωπικά, είναι ωστόσο πολύ πολύ μεγάλοι). Θα σου πω δυο-τρία πράγματα για τον καθένα, τα πιο εντυπωσιακά σημεία της ζωής τους, κανένα κουτσομπολιό ή ευτράπελο, για ποια έργα τους είναι πιο γνωστοί και τι ζώδιο είναι ο καθένας (εντάξει, αυτό είναι για το fun της υπόθεσης!). Πάμε να τους γνωρίσουμε καλύτερα, μαζί!
Γεννημένος το 1960 κάπου στην Αγγλία και Σκορπιός, ο Γκέιμαν άρχισε να διαβάζει από την ηλικία των τεσσάρων. Θυμάται ακόμα πως δανειζόταν από τη σχολική βιβλιοθήκη ξανά και ξανά τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας του Άρχοντα (δεν υπήρχε το τρίτο στη βιβλιοθήκη), αλλά και το πόσο είχε εντυπωσιαστεί στα επτά του από τον τρόπο γραφής του Λιούις στη Νάρνια, όπου ο συγγραφέας απευθύνεται στον αναγνώστη, έλεγε μάλιστα πως σκόπευε να το κάνει κι αυτός. Ίσως από τότε ήξερε πως θα γίνει μια μέρα κι ο ίδιος ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας.
Αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος αλλά από πάντα έγραφε, όχι μόνο μυθιστορήματα αλλά και κόμικ και για λογαριασμό της Marvel, και για την τηλεόραση, γενικά γράφει πολύ.
- The Sandman (graphic novel), πασίγνωστη σειρά κόμικ που δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά, αλλά υπάρχει σχετική σειρά στο Netflix
- Ποτέ και πουθενά (Neverwhere), κυκλοφορεί από εκδόσεις Ίκαρος
- Αστερόσκονη (Stardust), ΔΕΝ κυκλοφορεί από εκδόσεις Κέδρος
- Το Σπίτι στην Ομίχλη (Coraline), ΔΕΝ κυκλοφορεί από εκδόσεις Οξύ
- Καλοί Οιωνοί (Good Omens), κυκλοφορεί από εκδόσεις Σελήνη - το έγραψε μαζί με τον Τέρι Πράτσετ
- Ο Ωκεανός στο Τέλος του Δρόμου (The Ocean at the End of the Lane), κυκλοφορεί από εκδόσεις Σελήνη
Εδώ μπορείς να επισκεφθείς την επίσημη σελίδα του.
(μπορείς να δεις πότε βγαίνει το επόμενο βιβλίο του, με χρονόμετρο!)
Εδώ θα εντυπωσιαστείς λίγο! Ο Τέρι Πράτσετ γεννήθηκε το '48 στο ζώδιο του Ταύρου, είχε Ιρλανδική καταγωγή και όταν ήταν πολύ μικρός δεχόταν μπούλινγκ γιατί δε μιλούσε καθαρά. Αρχικά ήθελε να γίνει αστρονόμος και πάντοτε είχε ένα τηλεσκόπιο στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος ώσπου τα παράτησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή από την οποία πλέον μπορούσε να ζήσει αποκλειστικά. Το πρώτο του βιβλίο ήταν "Οι Χαλιμάντζαροι" (κάτι που δε γνώριζα, είναι και για μένα το πρώτο μου βιβλίο του Πράτσετ). Το 2009 πήρε τον τίτλο του ιππότη στη Μεγάλη Βρετανία, για τη συνεισφορά του στο λογοτεχνικό χώρο, οπότε έκτοτε αναφερόμαστε σε αυτόν ως Σερ Τέρι Πράτσετ. Έχει μάλιστα και τον ολόδικό του θυρεό! Ο Σερ Τέρι Πράτσετ, λοιπόν, γύρω στο 2007 διαγνώστηκε σε πολύ αρχικό στάδιο της νόσου του Αλτσχάιμερ, μια εκφυλιστική νόσο που τον έκανε να σκέφτεται μέχρι και την αυτοκτονία, ώστε να μην προχωρήσει σε πιο δύσκολα στάδια. Τελικά έφυγε από τη ζωή το '15, σε ηλικία 66 ετών, από φυσιολογικά αίτια που όμως σχετίζονταν με τη νόσο αυτή. Στο twitter του τη μέρα που έφυγε από τη ζωή, δημοσιεύτηκε το εξής:
Terry took Death's arm and followed him through the doors and on to the black desert under the endless night.
The End."
(μτφ: "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΣΕΡ ΤΕΡΙ, ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.
Ο Τέρι πήρε το χέρι του Θανάτου και τον ακολούθησε μέσα από τις πόρτες στην μαύρη έρημο κάτω από την ατέλειωτη νύχτα.
Τέλος.")
Είναι κάπως ανατριχιαστικά υπέροχο, γιατί όποιος γνώριζε τα γραπτά του ήξερε πως αυτός που μιλούσε πάντα με κεφαλαία ήταν ο πιο επιτυχημένος του ήρωας: ο Θάνατος.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι το έργο της ζωής του: ο Δισκόκοσμος
Πάτησε εδώ για να επισκεφθείς την επίσημη σελίδα του.
(μπες να δεις κάτι φοβερά νέα εξώφυλλα για τα βιβλία που περιέχουν μάγους!!)
Ο Κλάιβ Μπάρκερ είναι πιο πολύ συγγραφέας τρόμου, ωστόσο πάντα και αποκλειστικά με φανταστικά στοιχεία μέσα. Γεννήθηκε το '52 και είναι Ζυγός. Έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία, ωστόσο η πρώτη του δουλειά ήταν το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, ναι, πληρωνόταν για να προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες! Σήμερα συζεί με τον σύντροφό του και την κόρη του δεύτερου, ως ένας πολύ επιτυχημένος συγγραφέας σκοτεινής φαντασίας (αλλά πολύ πολύ σκοτεινής!), με τον Κινγκ να έχει πει γι' αυτόν "Έχω δει το μέλλον του τρόμου και το όνομά του είναι Κλάιβ Μπάρκερ". Γενικά ο Μπάρκερ έχει εξαιρετικά καλλιτεχνική φύση, αφού πολλές φορές επιμελείται ο ίδιος μέχρι και την εικονογράφηση των βιβλίων του, ενώ έχει δουλέψει και στον κινηματογράφο ως παραγωγός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, απ' όλα!
Τον ξέρουμε καλύτερα εξαιτίας των παρακάτω:
- Τα βιβλία του αίματος (Books of Blood), κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οξύ
- Hellraiser (που ήταν αρχικά μια νουβέλα στην οποία βασίστηκαν 8 ταινίες), ΔΕΝ κυκλοφορεί πχια από το Οξύ
- Ο Υφαντόκοσμος (Weaveworld), ΔΕΝ κυκλοφορεί από εκδόσεις BELL, αλλά αν το πετύχεις κάπου να το πάρεις είναι φοβερό!
- Ιμάτζικα (Imajica), κυκλοφορεί από εκδόσεις BELL, λένε πως είναι και το πιο τρομακτικό του βιβλίο...
Σημαντική συμβουλή από εμένα, προς Θεού, αν πέσει στα χέρια σου ΜΗΝ διαβάσεις το "Ημερολόγιο ενός δαίμονα", θα απογοητευτείς πλήρως και είναι κρίμα, πρόκειται για εξαιρετικό συγγραφέα.
Να είσαι Αμερικανός και να μη μπορείς να πάρεις τίτλο ιππότη, γιατί ποιος έχει προσφέρει περισσότερα στο λογοτεχνικό χώρο από τον Βασιλιά μας;; (βέβαια, αν είσαι ήδη βασιλιάς, γιατί να θέλεις να πέσεις στον τίτλο του ιππότη;). Γεννήθηκε το '47 και είναι Παρθένος, ο πατέρας του τους παράτησε όταν ήταν δύο και μεγάλωσε με πολλές οικονομικές δυσκολίες μαζί με τη μητέρα και τον μεγαλύτερο αδερφό του. Σπούδασε αγγλική φιλολογία όπου και γνώρισε την μέχρι σήμερα γυναίκα του και είναι από τότε μαζί. Τα πρώτα χρόνια που εργαζόταν ως καθηγητής ήταν τόσο δύσκολα οικονομικά που ζούσαν σε τροχόσπιτο, ώσπου εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, η "Κάρι". Έχει περάσει ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του εξαρτημένος από το αλκοόλ και την κοκαΐνη, μάλιστα τότε έγραψε βιβλία που δεν τα θυμάται καν! Ο Κινγκ γράφει κάθε μέρα της ζωής του, ακόμα και τα Χριστούγεννα, και τα έργα του σήμερα είναι αναρίθμητα. Συγκαταλέγεται στους συγγραφείς τρόμου, ωστόσο δεν τον βρίσκω πλέον διόλου τρομακτικό (ίσως να φταίει το σύνδρομο μπούκοβο: όταν δεν σε καίει το πιο καυτερό καυτερό γιατί το έχεις συνηθίσει; αυτό!), τον βάζω μαζί με τον Μπάρκερ στην κατηγορία σκοτεινή φαντασία (στην οποία είναι και ο Γκέιμαν, αλλά με πιο λάιτ σκοτάδια). Τα κοινά στοιχεία που βρίσκεις στις ιστορίες του είναι το Μέιν, ο κεντρικός ήρωας που είναι συγγραφέας και το κουλό τέλος.
- Η Λάμψη (The Shinning), κυκλοφορεί από εκδόσεις Κλειδάριθμος
- Το Αυτό (It), κυκλοφορεί σε δύο τόμους από τον Κλειδάριθμο
- Το Κοράκι (The Stand), είναι 1440 σελίδες (???) αλλά είναι ένα το βιβλίο, από τον Κλειδάριθμο
- Το Πράσινο Μίλι (The Green Mile), σε καινούργια έκδοση από τον Κλειδάριθμο
- Ο Μαύρος Πύργος (The Dark Tower), είναι επτά και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bell
Ο υπεραγαπημένος δημιουργός του Άρχοντα, γεννήθηκε το 1892 και ήταν ένας Αιγόκερος. Ήταν κι αυτός καθηγητής της αγγλικής λογοτεχνίας, στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης συγκεκριμένα (πόσο κουλ ο καθηγητής σου να γράφει επική φαντασία με δράκους), γεννήθηκε στην Αφρική όπου είχε πάρει μια θέση ως τραπεζικός ο πατέρας του, επέστρεψαν στην Αγγλία χωρίς αυτόν στα τρία του χρόνια κι έπειτα τον έχασαν. Στα 12 του έχασαν και τη μητέρα τους και τριγύρισε μαζί με τον αδερφό του σε οικογενειακά πρόσωπα. Αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση (τι μας λες!) και ζωγράφιζε τα δέντρα και τα τοπία, ενώ από τα τέσσερά του ακόμα είχε αρχίσει να διαβάζει. Γνώρισε την Ήντιθ όταν αυτός ήταν 16 κι εκείνη 19 και ερωτεύτηκαν από την πρώτη στιγμή (έλα, θέλει δικό του ξεχωριστό αφιέρωμα ο Τόλκιν, πες αλήθεια!), ο κηδεμόνας του όμως του απαγόρευσε να την ξαναδεί ή να της ξαναγράψει μέχρι να κλείσει τα 21. Τη νύχτα των 21ων γενεθλίων του, ο Τόλκιν έγραψε στην Ήντιθ. Ακολούθησε ο Μεγάλος Πόλεμος, όπου ο Τόλκιν φυσικά και πήγε να πολεμήσει, μέχρι που προσβλήθηκε η υγεία του και αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε θέσεις χωρίς πολλές απαιτήσεις. Έτσι γλύτωσε κιόλας τη ζωή του, αφού οι περισσότεροι από το τάγμα του έχασαν τη ζωή τους. Τότε έγραψε την πρώτη του ιστορία, την "Πτώση της Γκόντολιν” (που καταλαβαίνεις τώρα πως πρέπει να πάρω χθες!) κι έπειτα, από τη γυναίκα του εμπνεύστηκε την ιστορία του Μπέρεν και της Λούθιεν (δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν, θεωρώ, το πόσο την αγαπούσε!). Ο Τόλκιν θεωρείται ο πατέρας της λογοτεχνίας του φανταστικού, συγκεκριμένα της υψηλής φαντασίας.
(που είναι ό,τι πιο όμορφο!)
Η δημιουργός του Χάρι Πότερ γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον χάρτινο ήρωά της, τον Ιούλιο του '65 στο ζώδιου του Λέοντα. Εργάστηκε ως ερευνήτρια και γραμματέας μέχρι που συνέβησαν κάποια δύσκολα πράγματα στη ζωή της. Έχασε τη μητέρα της, κάτι που της στοίχισε πολύ, απέκτησε το πρώτο της παιδί και πήρε διαζύγιο. Βρισκόταν σε πολύ δυσμενές οικονομικό επίπεδο όταν απορρίφθηκε το χειρόγραφό της με τις ιστορίες του μικρού μάγου 12 φορές, μέχρι που δέχτηκε ο εκδοτικός Bloomsburry να το εκδώσει, παραλλάσσοντας λίγο το όνομά της ώστε να νομίζει το κοινό πως ο συγγραφέας είναι άντρας (το μεσαίο "Κ" στην ουσία δε σημαίνει τίποτα). Σήμερα η Ρόουλινγκ είναι η 12η πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο, γράφει επισήμως και με δεύτερο ψευδώνυμο, αντρικό (!) και είναι φοβερά μισητή από το σύνολο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας το οποίο έχει προκαλέσει επανειλημμένα με τις δηλώσεις της. Γενικά, συμπαθητική δεν την έλεγες θεωρώ και πριν τις δηλώσεις αυτές.
Είναι γνωστή για τον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ που είναι υπερτέλειος και θα ήθελα να ζω εκεί.
Γεννήθηκε το '34 στο Λονδίνο και ήταν Λέων στο ζώδιο. Λόγω του πολέμου αναγκάστηκε σε μικρή ηλικία να πηγαίνει με τους δικούς της από το ένα μέρος στο άλλο, μέχρι που εγκαταστάθηκαν στο Έσσεξ. Η Τζόουνς έζησε επίσης δύσκολα οικονομικά χρόνια και άρχισε να γράφει "για να μη χάσει τα λογικά της". Έχει σπουδάσει στις τάξεις του Τόλκιν και του Κ.Σ.Λιούις!! Έχει. Σπουδάσει. Στις. Τάξεις. Του. Τόλκιν. Και. Του. Κ.Σ.Λιούις!!!! Ήταν επίσης πολύ φίλη με τον Γκέιμαν! Ενώ το έργο της συγκρίνεται φοβερά πολύ με το έργο της Ρόουλινγκ. Η φοβερή επιτυχία των βιβλίων του μικρού μάγου οδήγησε στην επαναφορά στο προσκήνιο και των φοβερών ιστοριών της Τζόουνς.
- Οι κόσμοι των Κρεστόμανσι (The Worlds of Crestomanci), ΔΕΝ κυκλοφορούν πχια από εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες
- Το Κινούμενο Κάστρο του Χόουλ (Howl's Moving Castle), ΔΕΝ κυκλοφόρησε ποτέ στα ελληνικά...
Γεννήθηκε στην Αμερική το '29 και ήταν Ζυγός, από πατέρα ανθρωπολόγο και μητέρα ψυχολόγο κι έπειτα συγγραφέα, σπούδασε γαλλικά (αχοοουυ) και ιταλικά και παντρεύτηκε τον Γάλλο ιστορικό Charles Le Guin, του οποίου πήρε και το όνομα και το πρόφερε πάντα λάθος, γιατί ήταν Αμερικανίδα. Το κοινωνικό φύλο, ο σεξισμός, ο φεμινισμός, η πολιτιστική αποξένωση, οι κοινωνικές δομές, είναι στο επίκεντρο των προβληματισμών της ενώ το έργο της αποτελεί συγχρόνως κοινωνικοπολιτικό σχόλιο. Έγραψε κυρίως επιστημονική φαντασία, με ό,τι μπορείς και δεν μπορείς να φανταστείς! Έφυγε στα '88 της, πριν από λίγα χρόνια το '18.
- Η Γαιοθάλασσα (Earthsea), κυκλοφορεί σε ξεχωριστά βιβλία από τον Αίολο
- Το Αριστερό Χέρι του Σκοταδιού (The Left Hand of Darkness), κυκλοφορεί από εκδόσεις PARSEC
- Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων (The Dispossessed), κυκλοφορεί από εκδόσεις PARSEC
Γεννήθηκε το '16 στην Ουαλία από Νορβηγούς γονείς, και ήταν Παρθένος. Πήρε το όνομά του από τον εξερευνητή της Αρκτικής τον Ρόαλντ Αμούνδσεν, ο οποίος εκείνη την εποχή θεωρούνταν εθνικός ήρωας. Είχε κάποιες πολύ κακές εμπειρίες από καθηγητές και διευθυντές κατά τα σχολικά του χρόνια που συναντάμε σε καρικατούρες στα βιβλία του, ενώ επιθυμούσε να εφεύρει ένα νέο είδος σοκολάτας ώστε ο κύριος Κάντμπουρι με το εργοστάσιο σοκολάτας του να του δώσει συγχαρητήρια. Ο Νταλ υπηρέτησε την αεροπορία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μάλιστα πολέμησε ως πιλότος της ΡΑΦ στην Ελλάδα κατά της γερμανικής εισβολής τον Απρίλιο του '41. Παντρεύτηκε με μια ηθοποιό με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά (έχασε όμως το πρώτο του κορίτσι και της αφιέρωσε τον ΜΦΓ) μέχρι το '83, έπειτα χώρισαν και παντρεύτηκε μια κοπέλα κατά 22 χρόνια νεότερή του. Είναι ο ορίτζιναλ δημιουργός των Gremlins, αν και δεν αναφέρεται πουθενά, αλλά και η πηγή έμπνευσης του Ίαν Φλέμινγκ για τον Τζέιμς Μποντ και το "Ζεις μονάχα δυο φορές". Γενικά τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του έχουν μεταφερθεί πάρα πολύ στην μικρή και τη μεγάλη οθόνη, πιθανόν μάλιστα να τον ξέρεις καλύτερα μέσω αυτών.
- Ματίλντα (Matilda), κυκλοφορεί από τον Ψυχογιό
- Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας (Charlie and the Chocolate Factory), επίσης από τον Ψυχογιό
- Ο Τζίμης και το γιγαντοροδάκινο (James and the Giant Peach), ο Τζίμης (!) επίσης κυκλοφορεί από τον Ψυχογιό
(και να νιώσεις και πάλι παιδί!)
Γεννήθηκε στην Αμερική το '48 και ήταν Ζυγός. Παράτησε το πανεπιστήμιο μετά από ένα χρόνο φοίτησης και κατετάγη στο στρατό. Πολέμησε για δύο χρόνια στον πόλεμο του Βιετνάμ κι έπειτα επέστρεψε και σπούδασε φυσική, με ειδικότητα στην πυρηνική φυσική, εργάστηκε μάλιστα ως πυρηνικός φυσικός στο αμερικανικό ναυτικό. Αργότερα άρχισε να γράφει. Πέρα από το πάρα πολύ γνωστό του "The Wheel of Time" με τα 14 βιβλία του, έχει γράψει και ιστορίες με τον Κόναν τον Βάρβαρο. Είχε πάρα πολλά χόμπι, λάτρευε την ιστορία και είχε συλλογή από πίπες. Έχασε πολύ νέος τη ζωή του, στα 58, λόγω ενός προβλήματος υγείας με την καρδιά που παρόλο που το πάλεψε πολύ δεν τα κατάφερε να το νικήσει. Η σειρά του δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα, και την ολοκλήρωσε ο επίσης πολύ γνωστός συγγραφέας φαντασίας που θα δεις παρακάτω, ο Brandon Sanderson.
Γεννήθηκε το '75 στην Αμερική και είναι Τοξότης. Έχει σπουδάσει συγγραφή και έχει κάνει και μεταπτυχιακό μάλιστα, ενώ πλέον διδάσκει μια φορά το χρόνο σε πανεπιστήμιο πάνω στο αντικείμενό του. Τα έργα του τοποθετούνται σε ένα κοινό σύμπαν, με τους ίδιους νόμους και κανόνες, την ίδια μαγεία κλπ. Ο ίδιος, καθώς διδάσκει κιόλας δημιουργική γραφή και είναι ο ίδιος συγγραφέας του φανταστικού, έχει ορίσει τα είδη της μαγείας στο φανταστικό μυθιστόρημα στη "σκληρή" μαγεία και την "απαλή" μαγεία (μετάφραση δική μου, είναι hard και soft αντίστοιχα). Όπου σκληρή χαρακτηρίζει τη μαγεία που ο συγγραφέας εξηγεί πολύ καλά και αναλυτικά στον αναγνώστη του, που έχει σταθερούς κανόνες και οι μηχανισμοί της είναι ξεκάθαροι. Απαλή είναι η πιο αόριστη μαγεία χωρίς ξεκάθαρους κανόνες και περιορισμούς, χρησιμοποιείται κυρίως για το μυστήριο και την ατμόσφαιρα, όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η σύζυγος του προαναφερθέντος συγγραφέα, Robert Jordan, του ζήτησε να τελειώσει τη σειρά "Ο Τροχός του Χρόνου" που είχε αφήσει ημιτελή ο αποθανών, και τελικά έγραψε τρία ολόκληρα βιβλία για λογαριασμό του. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Σάντερσον δεν αγαπούσε το διάβασμα μικρός και το απέφευγε. Όλα άλλαξαν όταν διάβασε ένα βιβλίο φαντασίας στην Πέμπτη Δημοτικού.
- Η σειρά των Ομιχλογέννητων (Mistborn), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος
- Η σειρά το Αρχείο του Θυελλόφωτος (The Stormlight Archive), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος
Ενώ συμμετέχει και σε ένα εβδομαδιαίο podcast, το Writing Excuses μαζί με άλλους συγγραφείς, που όπως καταλαβαίνεις πρέπει να ψάξω!
Εδώ θα βρεις την επίσημη σελίδα του.
(που είναι πολύ διασκεδαστική!)
Τους δύο τελευταίους ομολογώ πως δεν τους έχω διαβάσει, και τη Λε Γκεν τώρα τη διαβάζω αυτό τον Φανταστικό Φεβρουάριο. Όμως ένα δέος το ένιωσα για όλους τους παραπάνω καθώς αναζητούσα περισσότερες πληροφορίες για να μοιραστώ μαζί σου. Ιδίως για τον αγαπημένο μας πατέρα της φανταστικής λογοτεχνίας που θέλω πάντα να διαβάζω κάτι δικό του αλλά και για τους νεότερους.
Ωστόσο δεν σου συμπεριέλαβα στη μακροσκελή μου λίστα τον Όσκαρ Ουάιλντ γιατί θα ήθελε ένα ξεχωριστό ολόδικό του άρθρο και γιατί δεν έγραψε αποκλειστικά φαντασία. Τον μακάβριο Πόε, που παντρεύτηκε την 13χρονη ξαδέρφη του (!), τον Παολίνι που έγραψε το πρώτο του βιβλίο στα 15, εκδόθηκε στα 19 και μαζί με τα υπόλοιπα πούλησε πάνω από 40 εκατομμύρια αντίτυπα, τον Κ.Σ.Λιούις που ήταν φίλος του Τόλκιν αλλά δεν είχα και πολλά να πω γι' αυτόν και κανείς τους, ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, δεν είναι Υδροχόος!! Θα περίμενα πως οι πλειοψηφία τους θα είχε γεννηθεί στον αστερισμό του πιο φαντασιόπληκτου ζωδίου. Γι' αυτό και θα σου αναφέρω εντελώς επιγραμματικά, τρεις πολύ πολύ αξιόλογους Υδροχόους συγγραφείς: Ο Κάρολος Ντίκενς, ο Λίους Κάρολ (συγγραφέας της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων) και ο Ιούλιος Βερν! *πετάει το μικρόφωνο*
Ελπίζω πως δεν ξέχασα κάποιον που θα μετανιώσω μετά και θα νιώσω πως δεν τον τίμησα. Πες μου οπωσδήποτε τι κουτσομπολιά ξέρεις εσύ για τους παραπάνω, ποιος σε εντυπωσίασε ιδιαιτέρως και τι ζώδιο είσαι;